All Chapters of เร้นรักกักใจ: Chapter 71 - Chapter 80

เพราะน้ำหวานมีศรุตหนุ่มหล่อหุ่นแน่นพ่อรวยโปรไฟล์เลิศเข้ามาจีบ ทำให้พลวัตรได้ปลดแอกจากน้ำหวานอย่างแท้จริงทว่ากลับเดือดร้อนถึงโมรินที่ต้องทำทีหึงหวงช่วงชิงศรุตกับน้ำหวานอย่างออกหน้าออกตาด้วยค่าจ้างแสนแพงถึงสองแสนบาทคนที่จ้างก็ไม่ใช่ใคร เขาคือศรุตนั่นแหละเรื่องไร้สาระอย่างการใช้กำลังไม่ต้องใช้สมองแบบนี้โมรินก็ถนัดอยู่หรอก แต่การต้องแย่งชิงผู้ชายเจ้าชู้อย่างศรุตก็ออกจะเป็นการเสียมือไปสักหน่อย แต่ไม่เป็นไร เพื่อทุนการศึกษาสองแสนโมรินย่อมจัดให้!แน่นอนว่าการแย่งศรุตจากน้ำหวานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เพราะน้ำหวานที่มีชนักติดหลังเรื่องพลวัตรย่อมไม่กล้าตอแยกับจอมวายร้ายอย่างโมรินอยู่แล้ว หากแต่หวยกลับไปลงที่ณภัทรแทนเพราะกลุ่มของน้ำหวานโดยมีแอมและมะนาวอีกสองคน ไม่อาจเล่นงานโมรินได้ดังใจ เนื่องจากเรียนคนละคณะและยังรู้ซึ้งถึงฤทธิ์เดชอีกฝ่ายว่าร้ายกาจเกรี้ยวกราดขนาดไหน พวกเธอจึงหันไปเล่นงานเพื่อนสนิทของโมรินอย่างณภัทรผู้น่ารักเรียบร้อยแทนเริ่มต้นจากพูดจาแขวะในคลาสเรียน เดินปัดแข้งปัดขา หาเรื่องกลั่นแกล้งต่างๆ นานาให้อับอายไร้ความสุขเวลาเข้าเรียน ต่อมา...ข่าวเรื่องพี่น้องตามกฎหมายกินกันเองโดยไม่

คุยกันไปอีกสักพักก็รู้สึกถึงบรรยากาศแบบแปลกๆ ระบายมากับอากาศทางโซนหน้าร้านณภัทรหันไปมองถึงได้รู้ว่ามีรถสปอตคันหรูมาจอดสองคัน ผู้ชายออร่ากระจายปรากฏกายออกจากรถคนละคันแล้วพากันเดินมาทางหน้าร้าน หนึ่งหล่อเข้มมาดอย่างกับหนุ่มนักธุรกิจไฟแรง อีกหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อร้ายมาดคุณชายเย็นชาที่ตอนนี้ใกล้จะได้เป็นท่านประธานสุดเนี้ยบเต็มทีหล่อกระชากใจขนาดนั้น หากไม่ใช่ศรุตกับนิรัชจะเป็นใคร คอยดูเถอะ! อีกประเดี๋ยวลูกค้าสาวๆ คงแน่นร้านมากขึ้นกว่านี้“พวกเราลุกไปทำงานกันดีกว่าค่ะน้าภา”ภานีพยักหน้าเห็นด้วยรีบลุกขึ้นทันที เพราะเวลาที่พ่อหนุ่มสองคนนี้มา เธอกับลูกน้องในร้านรับออเดอร์แทบไม่ทัน บางวันถึงขั้นเซิ้งกันเลยทีเดียวช่วงนี้สองหนุ่มสุดหล่อใกล้จบแล้วจึงต้องฝึกงานข้างนอก ไหนจะต้องคร่ำเคร่งกับโปรเจคจบจึงไม่ค่อยเข้าไปมหาวิทยาลัย สถานที่แห่งการพบหน้าจึงเป็นร้านเบเกอรี่เท่านั้นศรุตบ่นกับนิรัชด้วยความกลัดกลุ้มขณะเดินมาด้วยกัน “โมจีบยากชะมัด ทำยังไงดีวะเพื่อน?”นิรัชตอบเสียงเย็น “ไม่ใช่ว่าเป็นแฟนกันแล้วเหรอ?”อีกฝ่ายถอนหายใจ “ฉันกับโมรินทำทีเป็นแฟนกันหวานชื่นแค่ต่อหน้าสาวน้อยสาวใหญ่ที่คอยตามตื้อฉันเท่าน

ทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง นิรัชมักจะเผยนิสัยส่วนตัวอีกด้านหนึ่งออกมายามอยู่ต่อหน้าณภัทรแค่คนเดียวหญิงสาวจึงตั้งฉายาให้เขาว่าแมวเขื่องขี้อ้อนจะไม่ให้เธอตั้งฉายานี้ให้ผู้ชายตัวโตตรงหน้าได้ยังไง ในเมื่อเผลอไม่ได้เป็นนอนหนุนตัก เดี๋ยวหอม เดี๋ยวกอด คลอเคลียไม่ห่าง“ป้อนหน่อย”นิรัชพลิกศีรษะบนตักนุ่มสั่งให้คนตัวหอมหยิบผลไม้ในจานมาส่งที่ปากตน “เอามะละกอนะ ชิ้นที่ไม่สุกมากนัก”ณภัทรเอื้อมมือหยิบชิ้นที่เขาว่าส่งให้ถึงปากคนตัวโตทว่าอีกฝ่ายกลับมองเธอด้วยสายตาตัดพ้อ น้ำเสียงเว้าวอน“ไม่ป้อนแบบนี้สิครับ”นิรัชโหมดนี้ ทำคนใจระส่ำได้อย่างบ้าคลั่งเกินไปจริงๆ หญิงสาวถึงกับกะพริบตาปริบๆชายหนุ่มจึงยกนิ้วตนจิ้มที่กลีบปากนุ่มชื้นของเธอ ก่อนส่งเสียงนุ่มลึกออดอ้อนอย่างต่อเนื่อง“พี่เคยสอนไปแล้วไง”“อ้อ...”ณภัทรจึงส่งมะละกอใส่ปากตนแล้วก้มลงป้อนคนช่างอ้อนอย่างอ่อนโยนนุ่มนวลและเอาใจใส่ที่สุดของที่สุด“อร่อยมั้ย?”“อืม...”“เอาอีกไหม?”“เอาชิ้นนั้น”หญิงสาวจึงทำแบบเดิม ส่งผลไม้ชิ้นนั้นด้วยกลีบปากตนจนถึงปากอุ่นชื้นสีแดงจัดของอีกคนอย่างเชื่อฟังกว่าจะป้อนเสร็จทีละคำยังต้องคอยต้อนรับลิ้นร้อนที่ตวัดอย

ทางฝั่งหนึ่ง ศรุตกำลังเบื่อหน่ายมากกับสาวสวยเอ็กซ์เซ็กส์จัดที่ตามมาตอแยไม่เลิกรา เธอคนนี้มีชื่อว่าแซนดี้ที่มีดีกรีเป็นถึงลูกสาวสุดรักสุดหวงของคุณหญิงพิไลวรรณกับคุณจอมพลเพื่อนคู่ค้ารายใหญ่ของพ่อเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ตอนเขาเรียนอยู่ปีสาม เธอเรียนอยู่ปีสอง พ่อให้เขาไปดูตัวกับเธอ แต่แค่วันเดียวเท่านั้นเธอก็ตามมาขึ้นเตียงกับเขาถึงคอนโด ไวไฟใช้ได้ เขาก็ตอบสนองอย่างเร่าร้อนให้ผ่านพ้นไปตามประสานักล่า แต่ทว่าเธอเองกลับไม่ใช่เหยื่อเท่าที่เขารู้ แซนดี้คนนี้คบซ้อนกับหนุ่มนักเรียนนอกคนหนึ่ง คบกับนักธุรกิจหนุ่มอีกคนหนึ่ง ยังอุตส่าห์มานอนกับเขาที่เพิ่งดูตัวตอนนี้หนุ่มคนแรกนานๆ จะกลับมาสักที ส่วนคนที่สองธุรกิจของบริษัทกำลังย่ำแย่ เขาที่ยังอยู่ดีมีสุขและร่ำรวยเหมือนเดิมและไม่ได้บินออกนอกประเทศไปไหน จึงเป็นเป้าหมายหลักในการแก้ขัดอารมณ์เปลี่ยวอย่างช่วยไม่ได้ เธอกลับมาหาเขาอย่างจงใจ โดยใช้ค่ำคืนนี้ทำทีเป็นพบหน้ากันโดยบังเอิญในรอบหนึ่งปีกว่าๆ“ไม่เจอกันนาน ทำไมทำหน้าเหมือนไม่รู้จักกันล่ะคะ” แซนดี้เอียงคอเล่นหูเล่นตาหยอกเย้าเสียงหวาน “คืนนี้เราไปรำลึกเรื่องเก่ากันสักหน่อยมั้ยคะ พี่รุต”ศรุตมีสีหน้าเรียบเ

จิรัตน์สุดาทำท่าตกใจ “อะไรกันตารุต!”ศรุตแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารีบดึงแขนตนออกจากมือแซนดี้แล้วเดินไปทางโมริน พาตัวอีกฝ่ายมาทันที“อีกแล้วเหรอพี่รุต?” โมรินถามขณะถูกศรุตจับมือเดินมาด้วยกันทางฝั่งหนึ่ง“ไหนว่าไม่มีแล้วไง? หลายเดือนมานี้ก็ไม่คั่วใคร โกหกนี่!”“ไม่มีจริงๆ คนนี้ตกค้างจากปีที่แล้ว”“ตกค้าง?” โมรินแทบหัวเราะ “คนนะไม่ใช่สารเคมี”“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”หญิงสาวยังแซวขำๆ “คล้ายๆ มลภาวะเป็นพิษเทือกนั้น?”ศรุตหรี่ตามองคนอารมณ์ดี “ขำมากมั้ยโม?”โมรินหยุดยิ้ม “ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นมลพิษ งั้นพี่รุตก็เป็นแก๊สพิษแหละ ทั้งฉีดทั้งพ่นความอันตรายใส่กันให้ตายไปข้าง”ศรุตเริ่มหน้าตึง “อยากให้พี่ตาย?”โมรินพยักหน้า “ผู้ชายเจ้าชู้ควรตายๆ ไปซะให้หมดโลก”“โม...” เสียงทุ้มต่ำติดจะเครียดมาก “พี่ก็ทำตัวดีขึ้นแล้วไง รอแค่โมยอมรับ”หญิงสาวเอียงหน้ากะพริบตามองอย่างไม่เข้าใจเลยสักนิด “ทำไมโมต้องยอมรับผู้ชายเจ้าชู้ด้วยล่ะ”สุดท้ายก่อนจะได้ไปเคลียร์กับแซนดี้ ศรุตจึงต้องเคลียร์กับโมรินก่อน “พี่ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้นะโม ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยนอกใจใคร พี่แค่ใช้ชีวิตเต็มที่ในแบบของพี่ เมื่อถึงเวลาพี่ก็จะหยุดแค่แฟนพี่”ปร