ตอนที่27 ดูตัว หมั้นหมาย 3

จิรัตน์สุดาทำท่าตกใจ “อะไรกันตารุต!”

ศรุตแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารีบดึงแขนตนออกจากมือแซนดี้แล้วเดินไปทางโมริน พาตัวอีกฝ่ายมาทันที

“อีกแล้วเหรอพี่รุต?” โมรินถามขณะถูกศรุตจับมือเดินมาด้วยกันทางฝั่งหนึ่ง

“ไหนว่าไม่มีแล้วไง? หลายเดือนมานี้ก็ไม่คั่วใคร โกหกนี่!”

“ไม่มีจริงๆ คนนี้ตกค้างจากปีที่แล้ว”

“ตกค้าง?” โมรินแทบหัวเราะ “คนนะไม่ใช่สารเคมี”

“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”

หญิงสาวยังแซวขำๆ “คล้ายๆ มลภาวะเป็นพิษเทือกนั้น?”

ศรุตหรี่ตามองคนอารมณ์ดี “ขำมากมั้ยโม?”

โมรินหยุดยิ้ม “ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นมลพิษ งั้นพี่รุตก็เป็นแก๊สพิษแหละ ทั้งฉีดทั้งพ่นความอันตรายใส่กันให้ตายไปข้าง”

ศรุตเริ่มหน้าตึง “อยากให้พี่ตาย?”

โมรินพยักหน้า “ผู้ชายเจ้าชู้ควรตายๆ ไปซะให้หมดโลก”

“โม...” เสียงทุ้มต่ำติดจะเครียดมาก “พี่ก็ทำตัวดีขึ้นแล้วไง รอแค่โมยอมรับ”

หญิงสาวเอียงหน้ากะพริบตามองอย่างไม่เข้าใจเลยสักนิด “ทำไมโมต้องยอมรับผู้ชายเจ้าชู้ด้วยล่ะ”

สุดท้ายก่อนจะได้ไปเคลียร์กับแซนดี้ ศรุตจึงต้องเคลียร์กับโมรินก่อน “พี่ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้นะโม ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยนอกใจใคร พี่แค่ใช้ชีวิตเต็มที่ในแบบของพี่ เมื่อถึงเวลาพี่ก็จะหยุดแค่แฟนพี่”

ประโยคนี้ทำโมรินขมวดคิ้วจนยุ่งเหยิง ใจหนึ่งเธอรู้สึกดี แต่อีกใจหนึ่งคอยย้ำเตือนว่าอย่าเพิ่งเชื่อนะ อย่าใจอ่อนเชียว

เสือที่ไหนมันจะถอดเล็บถอดเขี้ยว ไม่มีทาง...

ศรุตเห็นสีหน้าของโมรินก็ได้แต่ปวดใจ

“เหอะน่า” ชายหนุ่มทำหน้าจริงจัง “แค่โมเข้าไปทักทายผู้หญิงสูงวัยคนนั้นว่าเป็นแฟนพี่ แล้วจัดการผู้หญิงชุดแดงที่ยืนด้วยกันคนนั้น เธอชื่อแซนดี้ โอเคไหม?”

โมรินถอนหายใจ ท่องไว้ว่าเพื่อทุนการศึกษา “เท่าไหร่?”

ศรุตตอบแบบไม่คิด “คืนนี้พี่ทุ่มสุดตัว”

“ทุ่มสุดตัว?” โมรินมองหน้าศรุต “ทำไมต้องทุ่มสุดตัว?”

ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่แอบยิ้มลึกลับอยู่คนเดียว

เมื่อเดินมาถึงหญิงต่างวัยสองคน

โมรินก็ควงแขนศรุต เบียดตัวแนบชิดแบบคนเป็นแฟนกัน

จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัยก่อนตามด้วยสวัสดีหญิงสาวชุดแดง

จิรัตน์สุดารับไหว้ยิ้มๆ มองแฟนของลูกชายอย่างพิจารณา ท่าทางเฉลียวฉลาดไว้ใจได้ คงเป็นคนเดียวที่เอาเจ้าลูกชายตัวดีอยู่

“น่ารักจริง แฟนรุตเหรอ ดีๆ” เธอหันหน้าไปทางแซนดี้ช่วยแนะนำตัวแฟนสาวแทนลูกชาย “หนูแซนดี้ นี่แฟนรุตจ๊ะ”

แซนดี้หนังตากระตุก

โมรินไม่รู้หรอกว่าหญิงสูงวัยกว่าตรงหน้าคือแม่ของศรุต และยิ่งไม่รู้ว่าแผนเปิดตัวแฟนกับมารดาของศรุตสำเร็จลุล่วงด้วยดี เธอเริ่มเปิดศึกแย่งชิงผู้ชายกับสาวชุดแดงทันที

“สวัสดีค่ะน้าแซนดี้”

น้า? คนถูกเรียกแบบแก่กว่าเริ่มไม่พอใจ

ทั้งๆ ที่อายุพอกัน แต่ถูกเรียกแบบนี้คือตบกันเลยดีกว่า

นับว่าเป็นการเปิดศึกได้แบบแนบเนียนไร้ที่ติจริงๆ

โมรินเอ่ยเสียงใส “อ้าวไม่ใช่เหรอคะ นึกว่าเป็นน้องสาวของคุณผู้หญิงท่านนี้” เธอกล่าวกับแซนดี้พลางหันไปทางจิรัตน์สุดา

แซนดี้มองโมรินตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอแค่นยิ้มหยันมุมปาก

“ฉันเป็นเพื่อนกับคุณรุตต่างหากล่ะ แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องให้เกียรติกันขนาดนั้นหรอกมั้งคะ แค่ฉันดูดีกว่า สวยกว่า ไฮโซกว่า มีคลาสมากกว่าเองเนอะ”

โมรินยิ้มหวาน เธอไม่โง่พอที่จะตอบโต้เรื่องไร้สาระอันนี้

แซนดี้หันไปคุยกับจิรัตน์สุดา เหมือนไม่ให้ค่าโมริน

“จริงสิคะคุณแม่ เรื่องหมั้นของแซนดี้กับพี่รุต...”

แต่จิรัตน์สุดาไม่ให้ค่าแซนดี้มากกว่า เธอตอบ “พวกเด็กๆ คุยกันไปก่อนเถอะจ๊ะ แม่ยังต้องทักทายเพื่อนๆ ฝั่งนั้นสักหน่อย” หญิงวัยกลางคนรีบเดินแยกตัวไป ขืนยังยืนอยู่ ได้เสียผู้ใหญ่กันพอดี