ตอนที่35 จู่โจม 3

ในขณะที่ณภัทรเปล่าเปลือยทั้งตัว นิรัชยังเหลือเสื้อด้านบน เขาหยัดกายขึ้นถอดมันออกไม่ไยดี เผยกล้ามตึงแน่นเรียงตัวงดงาม

เขาก้มหน้าลง บดจูบเธออีกครั้งและอีกครั้ง ลงลิ้นชิมรสหวานฉ่ำอย่างโหยหามาแรมปี ท่าทางร้อนรนและเก็บกดเต็มที่  เนินอกอวบนิ่มบดเบียดกล้ามลอนแข็งแกร่งแนบแน่น

การขยับเสียดสีก่อเกิดความวาบหวิวสยิวซ่านในอีกครา ความพลุ่งพล่านเกิดขึ้นอีกคำรบ พวกเขายังคงไร้ซึ่งคำพูดใดต่อกัน

กระนั้นร่างกายกลับรู้ดีไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ นิรัชอุ้มณภัทรไปวางลงบนโซฟา เปลี่ยนสถานที่ร่วมกระสัน ปรับเปลี่ยนท่วงท่า เพิ่มความตื่นเต้นในลีลาแห่งรักใคร่

คราวนี้เป็นสาวน้อยบ้างขึ้นคร่อมข้างบน อีกคนนั่งเอนกายพิงแผ่นหลังกับพนัก ปล่อยเธอย่ำยีคุมเกมส์ตามอัธยาศัย

เสียงหอบกระเส่าของเขาดังอยู่ริมหู อกแกร่งสะท้านขึ้นลงใต้ร่างเธอ

ณภัทรก้มหน้ากัดสันกรามอย่างแรง ทั้งประชดและหมั่นไส้ นิรัชเงยหน้าขึ้น หอมแก้มแดงฟอดใหญ่

แววตาคมดุเต็มเปี่ยมไปด้วยความนัย ทำเอาคนถูกจ้องต้องสะเทิ้นอาย ขัดเขินโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยอะไรสักคำ

สะโพกกลมงามโยกเบาๆ แต่หน่วงหนึบตอดรัด เรียกเสียงสูดปากจากชายใต้ร่างได้ไม่ยาก เขาซุกซบใบหน้าลงบนเนินอกสล้าง ดูดกลืนยอดถันสีหวาน ฝ่ามือร้อนกรุ่นกอบกุมเอวบางแนบแน่น และยิ่งกระชับเมื่อเธอขยับตามแรงอารมณ์ที่เริ่มไต่ทะยาน

“อา...ภัทร...” เสียงเขาทุ้มห้าวแหบพร่า “รู้สึกดีเป็นบ้า”

ณภัทรหน้าแดงซ่าน “รู้สึกดีแล้วไง เห็นหายไปไม่สนใจ” หญิงสาวกระเง้ากระงอด ขยับเอวโยกสะโพกแรงขึ้น

“ใครหายไป ใครไม่สนใจ” นิรัชถามเสียงห้วน พลางงับกลีบปากล่างของณภัทรอย่างมันเขี้ยว

“ก็พี่รัชไง ไม่โทรหา ไม่รับสาย หายไปเลย อื้อ!”

จังหวะหนึ่ง สะโพกแกร่งเสยขึ้นมาอัดกระแทกอย่างแรง

“อ๊ะ! พี่รัช แกล้งภัทรเหรอ?”

“ใครไม่โทรหา ใครไม่รับสาย” นิรัชขบกรามถามเสียงต่ำ “ใครหายไปไม่ทราบครับ” เขาขยำบั้นท้ายกลมกลึงหนักมือมากขึ้น

“อื้มมมม” ณภัทรบิดตัวเร่า “อย่าบอกว่าไม่ใช่”

เขาจับเอวเล็กนุ่มขยับออกแล้วดึงเข้า เด้งรับอย่างเร่งเร้า “ก็ไม่ใช่ไง”

หญิงสาวจับบ่ากว้างต่างหลักยึดเพื่อโยกเอวส่งบั้นท้าย  “ถ้าไม่ใช่แล้วยังไง?”

“พ่อบอกว่าภัทรยุ่งมาก มีงานรัดตัว ห้ามรบกวนเด็ดขาด ให้พี่เร่งทำโปรเจกต์ให้จบแล้วกลับมาเลย ไม่ต้องฝึกงาน”

“หา!” จังหวะสุขสันต์ถึงขั้นสะดุดและหยุดลง “อะไรนะ?”

นิรัชรั้งท้ายทอยณภัทรมาจูบหนักๆ ก่อนเอ่ยเสียงแหบพร่า “พี่ก็ต้องเร่งตัวเองให้เรียนจบทันภัทร แล้วกลับมารับช่วงกิจการ จากนั้นก็เตรียมแต่งงานตามที่ได้ตกลงกับพ่อเลยไง”

“หา!” หญิงสาวตัวเกร็งเล็กน้อย เริ่มขยับต่อรักษาจังหวะ “พี่รัชว่าไงนะ?”

ชายหนุ่มยิ้มร้าย แววตาที่มองนอกจากความร้อนแรงยังแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เกินจะหยั่ง “พี่บอกเรื่องของเราให้พ่อฟัง ตั้งแต่ก่อนเดินทางไปเรียนต่อแล้วล่ะ”

“...!?”