ตอนที่31 ทะเลาะ 1

แม้เรื่องผู้หญิงจะเคลียร์จนสะอาดเรียบไปแล้ว

ทว่านิรัชยังคงมีเรื่องค้างคาใจกับณภัทร ซึ่งไม่อาจคลีนโดยง่าย ดังนั้นทันทีที่สาวน้อยเดินขึ้นบันไดชั้นสองแล้วเลี้ยวขวา ข้อมือเล็กพลันถูกฝ่ามือใหญ่จับกระชากแล้วลากเข้าห้องมา

“อ๊ะ! พี่รัช!”

เสียงอุทานเกิดขึ้นแผ่วเบา เพราะไม่ต้องการให้ใครได้ยิน แต่คิดอีกทีก็คงไม่มีใครได้ยินหรอก เนื่องจากพี่แววกับป้าแหวนกลับเรือนพักด้านหลังแล้วเรียบร้อย พ่อกับแม่ก็อยู่ในห้องนั่งเล่นข้างล่าง และฝนข้างนอกยังตกหนักซะขนาดนี้

“มีอะไร? ลากภัทรเข้าห้องพี่มาทำไมเนี่ย”

คำตอบที่ได้รับคือริมฝีปากนุ่มชื้นกับลมหายใจอุ่นจัดที่ประกบแนบชิดอย่างร้อนแรงแฝงความเอาแต่ใจ พร้อมด้วยอารมณ์เคืองขุ่นที่ปะทุอัดแน่นคล้ายระเบิดเวลา

และตอนนี้ระเบิดเวลาที่ว่าถูกเปิดสลักดังตูมแล้ว

นิรัชจูบณภัทรแนบแน่นอย่างเข่นเคี้ยวเขี้ยวฟัน จับเธออุ้มจนตัวลอยมาโยนลงบนเตียงกว้างแล้วโน้มตัวลงคร่อมทับอย่างเร็ว กักคนตัวเล็กไว้ตลอดแนวร่างกาย

“พี่รัช ทำอะไร ที่นี่บ้านนะ ไม่ใช่เพ้นท์เฮ้าส์”

สาวน้อยตกอกตกใจยกใหญ่ ดิ้นขลุกขลักไปมา ทว่าไม่อาจรอดพ้นอ้อมแขนแข็งแรงได้

นาทีนี้นิรัชกำลังโกรธจนหน้ามืดแล้วจริงๆ ทำไมยัยตัวยุ่งของเขาไม่ช่วยพูดให้เขาได้รอเธอไปเรียนต่อพร้อมกัน

ชายหนุ่มไม่พูดไม่จา เอาแต่ก้มหน้าลงมาฟัดคนตัวหอม

ณภัทรหลบไม่ทัน เธอถูกจู่โจมจนหน้าแดงหูแดงไปหมด รู้ตัวอีกทีความรู้สึกวาบหวามก็แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย  

จากนั้นไม่นานเสื้อผ้าทุกชิ้นก็ถูกเปลื้องออกจนตัวเปลือย เผยผิวขาวเนียนสะท้อนแสงไฟบนเพดาน

“อื้อ...พี่รัช”

เมื่อเสียงเรียกหวานขึ้นเรื่อยๆ นิรัชจึงเคลื่อนใบหน้าจากซอกคอขาวผ่องมาจูบกลีบปากนุ่มชื้นของณภัทรอีกครั้งและอีกครั้ง           เรือนร่างกำยำก็เปลือยกล้ามตึงแน่นเช่นกัน เขาใช้ต้นขาแข็งแกร่งแหวกขาเรียวสวยให้แยกออกกว้าง มอมเมาเธอด้วยจังหวะคุ้นเคย ความเสียวบาดลึกก่อตัวขึ้นตามใจปรารถนา เพลิงอารมณ์ลุกโหม พายุร้อนม้วนตลบกลบจิตใต้สำนึก ลืมไปแล้วว่ากำลังอยู่ที่ไหน

ท่ามกลางอากาศหนาวจัดและเสียงฝนตกนอกหน้าต่าง  ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ถูกตวัดคลี่คลุมจนมิดร่างเปลือยทั้งสอง             เพื่อปิดกั้นอากาศเย็นชื้นและจำกัดเส้นเสียงแห่งความสุขสม

“อา...พี่รัช อื้ม...”

หลังผ่านพ้นความเร่าร้อนตามแรงอารมณ์โกรธกรุ่นที่ปะทุ สัมผัสทะนุถนอมอ่อนหวานจึงแทรกซึมตามมาจนติดตรึงไม่เจือจาง

ความดุดันลดลงไปกว่าครึ่งแล้ว แต่ความวาบหวิวสยิวซ่านกลับเพิ่มปริมาณขั้นรุนแรง

บนเตียงอุ่นใต้ผ้าห่มร้อน

ณภัทรปรือตาเอ่ยเสียงแผ่ว “พี่รัชทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

ชายหนุ่มก้มหน้างับปลายคางมน “ภัทรก็ทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้เหมือนกัน”

หญิงสาวมุ่นคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าแดงเรื่อขยับเบาๆ ตามการโยกบั้นท้ายของคนตัวโตที่ยังไม่ยอมหยุดจังหวะลึกล้ำ

ตัวตนแข็งขึงตอกตรึงใส่เนื้ออุ่นนุ่มแนบแน่นอย่างไม่ยอมให้คนใต้ร่างปฏิเสธ เสียงบดเบียดเสียดสีเนินเนื้อดุนดันหนักหน่วงสลับการบดจูบอย่างลืมตัว

ถุงยางอนามัยหรือก็ไม่ทันจะได้ใส่ ทั้งรวดเร็วและรวบรัด ขั้นตอนสำคัญจึงถูกละเลยหลงลืมไป