All Chapters of สตรีแกร่ง หลินซูเหมย: Chapter 21 - Chapter 30

ตลาดเมืองหนานอัน รถม้าของจวนสกุลหลินเคลื่อนมาจอดที่ด้านหน้าตลาด ร่างบางของสาววัยสิบหกลงมาจากรถม้าด้วยท่วงท่างดงาม ความสดใสสมวัยของคุณหนูห้าแห่งจวนเจ้ากรมการกลาโหมทำให้หนุ่มๆ ในเมืองหนานอันรู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อยที่แม่นางน้อยผู้นี้นั้นมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นถึงคุณชายสามของท่านแม่ทัพฟาง “คุณหนูเจ้าคะ วันนี้เราจะซื้ออะไรกันหรือเจ้าคะ” เสี่ยวเอ๋อเอ่ยถามคุณหนูห้าของนางด้วยน้ำเสียงอยากรู้ ทุกครั้งที่ออกจากจวนมามักจะมีเรื่องสนุกๆ ให้นางได้ชื่นชมตลอด และมีหลายครั้งที่นางรู้สึกว่าคุณหนูของนางเป็นผู้หญิงที่เก่งชนิดที่หาตัวจับยาก ไม่ว่าจะเป็นการทำอาหาร การต่อบทกลอน เล่นดนตรีหรือ แม้แต่การป้องกันตนเอง นางเห็นมากับตาว่ามีกลุ่มนักเลงจะมาลวนลามคุณหนูของนาง แต่พวกนั้นกลับมิอาจแตะต้องคุณหนูได้แม้แต่ปลายเส้นผม“ข้าอยากได้ส้มไปฝากท่านแม่ใหญ่ ช่วงนี้นางเป็นหวัดบ่อย ข้าเลยคิดว่ากินส้มแล้วน่าจะช่วยได้ เจ้าไปเลือกมาให้ข้าหน่อยนะเสี่ยวเอ๋อ อะนี่เงิน… เดี๋ยวข้าจะเลือกปิ่นอยู่ที่ร้านหงอวี้รอ” หลินซูเหมยหันไปตอบและสั่งสาวใช้คนสนิท

กรมการกลาโหม เมืองหนานอัน แคว้นต้าตงใต้เท้าหลิน ใต้เท้าโจว แม่ทัพใหญ่ฟาง รวมไปถึงรองแม่ทัพฟางเซี่ยหมินได้มารวมตัวเพื่อปรึกษากันถึงเรื่องข่าวที่รองแม่ทัพฟางเซี่ยหมินได้รู้มาจากทางใต้ ในระหว่างที่เขาออกไปทำศึกกับแคว้นต้าเหลียง และข่าวที่เขาได้รับมานั้นได้รับการยืนยันแล้วว่ามันคือเรื่องจริง“เจ้าแน่ใจนะท่านรองแม่ทัพ” ใต้เท้าโจวเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“แน่ใจขอรับ…ท่านใต้เท้า ข่าวนี้กระผมได้ให้นายทหารที่ไว้ใจได้ขี่ม้าไปสืบข่าวดูที่ชายแดนทิศเหนือ จึงได้รู้ว่าท่านแม่ทัพทิศเหนือมีส่วนรู้เห็นเรื่องที่ทหารจากแคว้นต้าเหลียงบุกมารุกรานทิศใต้ของทางแคว้นต้าตงของเรา” รองแม่ทัพหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เรียกสีหน้าเคร่งเครียดจากใต้เท้าทั้งสองและท่านแม่ทัพใหญ่ผู้เป็นบิดาของเขา“ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วพวกเราจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี"เจ้ากรมการยุติธรรมเอ่ยถามออกมาด้วยความหนักใจ เพราะแม่ทัพทางทิศเหนือนั้นก็เป็นขุนนางที่ตนรู้จักมานาน เขาแทบจะไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างแม่ทัพทิศเหนือจะก่อกบฏได้ หรืออาจจะเป็นเพราะสาเหตุที่แม

เรือนอนุซูฉีก่อนที่รองแม่ทัพหนุ่มจะเดินทางกลับไปจวนแม่ทัพเขาได้แวะไปคารวะมารดาของคู่หมั้นสาว ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นเพียงอนุภรรยาของจวนนี้ แต่นางก็คือมารดาที่ให้กำเนิดว่าที่ภรรยาของเขามา ชายหนุ่มไม่รังเกียจที่นางต่ำต้อยหรือไม่มีกำลังในการสนับสนุนภรรยาของเขา แต่นางก็เป็นมารดาที่น่านับถือ มิเช่นนั้นแล้วเขากับนางคงจะไม่มีวันที่จะได้เจอกัน“รองแม่ทัพฟางนี่เขาดูเป็นชายหนุ่มที่มีอนาคตไกลจริงๆ นะเหมยเอ๋อร์” อนุซูฉีเอ่ยชื่นชมคู่หมั้นของบุตรสาวหลังจากที่เขาลากลับไป“เจ้าค่ะท่านแม่ ท่านพี่เขาเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์และมุ่งมั่นทำในหน้าที่ของเขา”หลินซูเหมยบอกมารดาด้วยน้ำเสียงสดใส อนุซูฉีมองบุตรสาวด้วยแววตาเอ็นดู บุตรสาวของนางกำลังมีความรักเสียแล้ว แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะอีกไม่นานสองหนุ่มสาวก็จะได้แต่งงานออกเรือนไปอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว หากแต่งงานกันเพราะความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันมันย่อมดีกว่าการแต่งงานกันเพราะความต้องการของใครแค่ฝ่ายเดียว“พรุ่งนี้ท่านพี่เขาอยากให้ข้าไปพบที่ตลาด เดี๋ยวข้าค่อยไปขออนุญาตท่านพ่อกับแม่ใหญ่

หลังกลับมาจากการไปพบกับคู่หมั้นหนุ่มที่ตลาด หลินซูเหมยก็รู้สึกใจหายแปลกๆ หญิงสาววัยแรกแย้มเดินตรงไปด้านหลังจวน ซึ่งเป็นสวนดอกไม้และสระน้ำที่มีศาลาริมน้ำอยู่ เสี่ยวเอ๋อที่ติดตามมาก็ไม่ได้แย้งคุณหนูห้าของนางแต่อย่างใด นางเดินตามคุณหนูห้าของนางไปเงียบๆ เพราะนางเข้าใจว่าคุณหนูห้าคงจะรู้สึกอาลัยอาวรณ์คู่หมั้นของนาง ที่มีแผนการเดินทางไปชายแดนทางทิศเหนือของแคว้นต้าตงในวันรุ่งขึ้นร่างบางเดินไปหยุดอยู่ที่สวนดอกไม้ก่อนที่ทอดสายตามองไปยังสระน้ำที่นางเคยตกลงไปแล้วกลับขึ้นมาเป็นนางอีกคน สิ้นวาสนาจากชาติภพก่อน โชคชะตาพัดพานางมาเกิดใหม่ในที่ที่แสนไกล สถานที่นางไม่คิดว่าจะมีอยู่จริง ได้พบเจอกับเขาผู้เป็นคู่หมั้นของนางก็ถือว่าเป็นพรหมลิขิต แต่ชาติภพนี้นางจะทำอันใดได้กันนะ ศึกสงครามตอนนี้คือสงครามแบบไหน นางก็มิอาจรู้ได้ เปลือกตาบางปิดลงอย่างช้าๆ พรางผ่อนลมหายใจออกมา“คุณหนูเจ้าคะ พรุ่งนี้ท่านรองแม่ทัพฟางก็จะออกเดินทางไปทิศเหนือแล้ว คุณหนูน่าจะทำขนมให้ท่านรองแม่ทัพไปกินระหว่างทางนะเจ้าคะ”เสี่ยวเอ๋อแนะนำคุณหนูของนางด้วยความเข้าใจ นางเองก็อยากจะได้ร่ำลาใครบางคนที่นางไม

“แม่นางที่คุณชายสนใจคือบุตรีคนเล็กของท่านเจ้ากรมการกลาโหมกับอนุขอรับ มารดาของนางเป็นเพียงสตรีที่เกิดจากชาวบ้านธรรมดา ตายายของแม่นางน้อยผู้นั้นเปิดร้านขายขนมอยู่ท้ายตลาดขอรับ แต่ว่าร้านนี้มีคนของจวนสกุลหลินมาคอยดูแลเลยทำให้มิมีผู้ใดสามารถไปสร้างความวุ่นวายได้” เสียงบ่าวชายร่างกำยำรายงานให้คุณชายจอมเสเพลของตนได้ทราบถึงเรื่องที่เขาไปสืบมาให้“ดี…. เป็นลูกอนุเช่นนั้นก็ยิ่งง่ายสิ แต่ติดตรงเป็นบุตรีของเจ้ากรมกลาโหมนี่แหละ หึๆ ข้าไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับพวกขุนนางเสียด้วยสิ" หงอี้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ชอบใจแต่น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยความหนักใจ“แล้วนางกลับจวนของนางหรือยัง” เขาเอ่ยถามออกไปเสียงราบเรียบ“ตอนข้ากลับมานางยังอยู่ที่ร้านขนมขอรับ” บ่าวรับใช้ชายตอบคำถามของคุณชายบุตรชายคนเดียวของท่านเศรษฐี“ถ้าอย่างนั้นไปดักรอรถม้าของนาง ข้าอยากจะทำความรู้จักนางเสียหน่อยหึๆ”บุรุษที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่เจ้าชู้เสเพลเอ่ยออกมา ก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้ในหอสวีชุนแล้วเดินออกไปโดยไม่สนใจเหล่าสตรีที่กำลังร้องเรียกเขาอยู่สั