ตอนที่ 18 - 1 ต่างคนต่างทำหน้าที่

ลินหยางไม่ได้ห้ามปราม เพราะเขากับหลินฮูหยินได้คุยกันเรื่องนี้กับหลินซูเหมยมาครั้งหนึ่งแล้ว เรื่องที่นางจะทำขนมส่งไปขายที่ร้านพ่อตาแม่ยายของตนหรือร้านท่านตาท่านยายของนาง แต่เขาก็ยังเป็นห่วงที่นางยังเด็ก กลัวว่านางจะไม่ทันคนจึงให้รองแม่บ้านหลันติดตามนางไปด้วย

“ขอบพระคุณท่านพ่อกับท่านแม่ใหญ่เจ้าค่ะ”

หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนที่จะคำนับลาแล้วเดินออกจากเรือนใหญ่ไปที่นั่งรถม้า วันนี้นอกจากเสี่ยวเอ๋อก็เลยมีป้าหลันติดตามคุณหนูห้าออกจากจวนมาด้วย

จุดมุ่งหมายของการเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่ตลาดใจกลางเมืองหนานอัน แต่ทว่าเป็นตลาดที่อยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองหนานอัน เป็นตลาดที่ไม่ใหญ่มากนักแต่ทว่ากลับมีผู้คนพลุกพล่านและมีกำลังซื้อเพราะมีตระกูลของเศรษฐี รวมไปถึงพวกขุนนางอาศัยอยู่มากมาย

“ถึงแล้วเจ้าค่ะคุณหนูห้า”

ป้าหลันบอกคุณหนูห้าด้วยรอยยิ้ม หลินซูเหมยพยักหน้าก่อนที่นางจะลงจากรถม้าหลังจากที่ป้าหลันและเสี่ยวเอ๋อลงไปรอด้านล่างแล้ว

ทันทีที่ร่างเล็กของเจ้าของผู้มีใบหน้างามลงมาจากรถม้า ก็เรียกสายตาจากหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ให้มองมายังนางด้วยความสนใจ หลายคนถึงกับมองตามยามร่างเล็กของหญิงสาววัยแรกแย้มเดินผ่านไป นางมิได้สนใจผู้ใดนอกจากร้านขายขนมของท่านตาท่านยาย

“นางเป็นผู้ใดกัน เหตุใดข้าถึงมิเคยเห็นหน้านางมาก่อน” หงอี้ บุตรชายของเศรษฐีจอมเสเพลเอ่ยถามผู้ติดตามด้วยความสนใจ

“ข้าน้อยก็มิทราบเหมือนกันขอรับ ข้าน้อยเพิ่งเคยเห็นแม่นางน้อยผู้นี้เช่นกัน” บ่าวรับใช้คนสนิทของเขาตอบคุณชายหนุ่ม

“ข้าอยากได้นาง…” เขาเอ่ยพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา บ่าวรับใช้ที่ติดตามต่างรู้กันดีว่าคุณชายผู้นี้หากอยากได้สิ่งใดก็ต้องได้ เพราะถูกบิดาตามใจมาตั้งแต่เด็ก

“พวกข้าน้อยจะไปสืบมาให้ขอรับ ว่านางเป็นคุณหนูจากตระกูลไหนในเมืองหนานอัน” ว่าเสร็จบ่าวที่มีรูปร่างสูงใหญ่ก็เดินออกจากกลุ่มไปสืบเรื่องราวของหญิงสาวที่นายน้อยของตนสนใจทันที

ทางด้านหลินซูเหมยที่เดินหาร้านขายขนมท่านตาและท่านยายพร้อมกับเสี่ยวเอ๋อ สาวรับใช้คนสนิทและป้าหลันรองแม่บ้านก็ได้พบร้านขายขนมขนาดเล็กแต่ทว่ากลับมีลูกค้าเข้าร้านอยู่ไม่ขาด ภายในร้านมีชายหญิงสูงวัยกำลังยิ้มแย้ม

“เถ้าแก่…เถ้าแก่เนี้ย ขนมนี้ขายยังไงจ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยถามสองชายหญิงชราออกมา ซูจงต้าและภรรยาที่ไม่ทันได้มองลูกค้าที่มาใหม่ก็ตอบออกมาอย่างสุภาพ

“ชิ้นละสองตำลึงเงินจ้า” เขาเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่ริมฝีปากหนาจะฉีกยิ้มออกมากว้างกว่าเดิม

“เหมยเอ๋อ…. เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไรกัน” ผู้เป็นตาที่จดจำหลานสาวได้ในทันทีเอ่ยถามออกมาด้วยความดีใจ

“หลานคารวะท่านตาท่านยายเจ้าค่ะ”

หลินซูเหมยคำนับบุรุษและสตรีสูงวัยทั้งสอง ก่อนที่จะหันไปบอกให้ป้าหลันและเสี่ยวเอ๋อขายขนมแทนท่านตาและท่านยายของนาง เพื่อที่นางจะได้คุยกับท่านทั้งสองเกี่ยวกับการที่นางมาเยือนร้านขายขนมของพวกท่านในครั้งนี้

ภายในร้านที่มีข้าวของเครื่องใช้สำหรับมีไว้ทำขนมต่างๆ จัดไว้อย่างเป็นระเบียบ ร่างเล็กนั่งอยู่ที่เก้าอี้มีโต๊ะใจกลางร้าน ซูจงต้าและซูผิงหลันนำขนมและชามาให้หลานสาวเพียงคนเดียวได้กินระหว่างที่นั่งคุยกัน พรางสำรวจใบหน้าของหลานสาวที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานเกือบสี่ปี

“เหมยเอ๋อร์… นี่หลานสบายดีแล้วหรือเนี่ยหืม…” ผู้เป็นยายเอ่ยถามหลานสาวออกมาพร้อมกับสำรวจร่างบางที่ดูแข็งแรงและงดงามขึ้นกว่าเมื่อก่อน

“หลานสบายดีแล้วเจ้าค่ะ ท่านตากับท่านยายสบายดีนะเจ้าคะ” หลินซูเหมยฉีกยิ้มก่อนที่จะถามออกมา

“ตากับยายสบายดี ได้ยินว่าหลานสบายดีตาก็สบายใจเสียที” ซูจงต้าตอบหลานสาว ส่วนภรรยาก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างเห็นด้วยกับสิ่งที่ผู้เป็นสามีเอ่ยออกมา

“แล้วนี่นึกอย่างไรถึงมาเยี่ยมยายกับตาถึงที่นี่ล่ะลูก” ซูผิงหลันเอ่ยถามหลานสาว แม้จะรู้สึกยินดีที่นางมาเยือนแต่มันก็ย่อมมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ให้หลานสาวเดินทางมาไกลหลายพันลี้เช่นนี้

“คือหลานอยากจะนำขนมมาฝากท่านตากับท่านยายขายน่ะเจ้าค่ะ” คำตอบของหลานสาวทำให้สองตายายมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ

“หืม… นี่เจ้าทำขนมเป็นด้วยหรือนี่ แล้วพ่อของเจ้ากับแม่ใหญ่ไม่ว่าใช่หรือไม่" ท่านยายเอ่ยถามออกมาด้วยความแปลกใจ

“ทำเป็นเจ้าค่ะ อีกอย่างเรื่องการทำขนมมาฝากท่านตาท่านยายขายหลานได้ปรึกษาท่านพ่อกับท่านแม่ใหญ่เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”

สองตายายพยักหน้าให้กับคำตอบของหลานสาว ในเมื่อทางเจ้ากรมการกลาโหมและหลินฮูหยินไม่ขัดข้องอันใด พวกท่านก็มิห้ามผู้เป็นหลานสาวให้ลองเอาขนมมาขายดู

"ถ้าทำอร่อยเจ้าก็เอามาฝากเถิด ถือเป็นการเก็บเงินเอาไว้ยามเจ้าออกเรือนไปด้วย”

"เจ้าค่ะ ขอบพระคุณท่านตาท่านยายนะเจ้าคะ” หลินซูเหมยเอ่ยออกมาอย่างดีใจ

“อ้อ… ท่านตาท่านยายเจ้าคะ หลานมีคู่หมั้นแล้วเจ้าค่ะ เขาคือรองแม่ทัพทิศใต้ เป็นบุตรชายของท่านแม่ทัพฟาง แต่ตอนนี้เขาไปประจำการอยู่ชายแดนทิศเหนือ หากเขากลับมาเราสองคนก็จะแต่งงานกันแล้วเจ้าค่ะ” นางบอกท่านตาท่านยายของนางออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ดี…. ได้คู่ดี มีวาสนา หลานสาวของตากำลังจะออกเรือนแล้วหรือนี่ ตาดีใจยิ่งนัก” ซูจงต้าอุทานออกมา ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยินดี ซึ่งผู้เป็นยายเองก็ไม่น้อยหน้ากัน

“ยายดีใจด้วยนะเหมยเอ๋อร์”

ผู้เป็นหลานสาวฉีกยิ้มออกมา ทั้งสามคนนั่งพูดคุยกันอยู่ไม่นาน หลินซูเหมยจึงเดินออกไปช่วยเสี่ยวเอ๋อและป้าหลันขายขนมแทนท่านตาและท่านยายของนาง ร้านขนมของสองตายายวันนี้ขายดีเป็นพิเศษเพราะมีแม่ค้าสาวสวยยืนขายขนมอยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ชายหนุ่มรูปร่างกำยำที่มาสืบข้อมูลของแม่นางน้อยผู้นี้ รีบกลับไปรายงานคุณชายจอมเสเพลของตนทันที เมื่อได้รู้ว่าสตรีที่คุณชายสนใจนั้นเป็นบุตรีของตระกูลใด

*ยามชวี 19.00-20.59

*เทศกาลลีชุน คือ เทศกาลตรุษจีน วันปีใหม่ตามสุริยคติ

*ยามเหม่า 05.00-06.59