บททั้งหมดของ DANGEROUS มาเฟียกุมรัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

หรือนี่จะเป็นการเอาคืนอีกวิธีของเขา คือเธอก็ไม่ใช่ว่าจะอดทนรอใครที่ไหนได้นานเป็นชั่วโมงหรอกนะ ร่างบางนั่งกอดอกหน้านิ่ง ขาก็ขยับไปมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วจนบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้ายังตกใจและรับรู้ถึงอารมณ์ของออร่าความหงุดหงิดจากเธอ ผู้หญิงน่ากลัวก็เวลานี้แหละ“แล้วนี่เจ้านายคุณจะมาเมื่อไหร่คะ?!”“ไม่ทราบครับ” ฮาร์ทตอบไปตามความจริง“แล้วไง !? คือต้องให้ฉันรอเขาไปทั้งคืนเลยไหมคะ! ฉันง่วงนอนแล้วนะ ฉันจะกลับบ้าน!” เธอเริ่มโวยวาย ไม่กลัวละ พอแล้ว พอเธอจะเดินไปใกล้บอดี้การ์ดหนุ่มพวกเขาก็ขยับหนีและยืนกันเธอ“หลบ! ฉันจะกลับบ้าน!”“ใจเย็นนะครับ”“อย่าทำให้เรื่องใหญ่เลยนะครับคุณผู้หญิง”“เหอะ! ใครคะที่ทำให้เรื่องใหญ่ พวกคุณนั่นแหละ!”“มาขู่ให้กลัวไม่พอ ยังมาปล่อยให้ผู้หญิงรออีกเป็นชั่วโมง ถ้าเจอนะจะ..!”“จะทำไม ถ้าฉันให้รอทั้งคืนจะทำไม?” ความรู้สึกที่ชาไปทั้งตัวเพียงแค่ได้ยินเสียง ขนมปังหันไปตามเสียงจากข้างหลัง เมื่อมองขึ้นไปชั้นสองก็พบกับอีวานที่ยืนอยู่ เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไปยืนอยู่บนนั้นได้? ที่นี่มีทางเข้าอื่นอีกเหรอนอกจากประตูที่เธอเข้ามา!!??‘หรือว่าตานั่นกลับมานานแล้วแต่จงใจป

แควกก!“โอ๊ย! ให้ถอดให้ไหมจะกระชากทำไมมันเจ็บ! สั่งให้ลูกน้องคุณเตรียมเสื้อผ้าผ้ามาไว้ให้ฉันด้วย!” ร่างบางรำคาญเขาที่มาทำลายเสื้อผ้าเธอ ขนมปังดันอีวานออกห่าง เธอนั่งขึ้น โดยยังมีอีวานที่นั่งอยู่ตรงระหว่างขาเธอ ขนมปังจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดทุกชิ้น ไม่งั้นถ้าปล่อยเขาทำมีหวังเสื้อในกางเกงในเธอก็จะไม่เหลือ!“พอใจยังคะคุณชาย!” เธอล้มตัวนอนลงเหมือนเดิม ขาตั้งชันเป็นรูปตัวเอ็ม มือวางอยู่บริเวณท้องน้อยอีวานมองการกระทำของเธออย่างไม่อยากเชื่อหูและสายตา ขนมปังไม่เหมือนใครจริง ๆ ด้วย บางครั้งเธอก็เหมือนจะกลัวเขา แต่ก็มีความกล้าไม่เบา“ดูสิ ผิวฉันแดงหมดแล้วเห็นไหม” เธอเอ่ยจนก็นอนลงอย่างเดิม ไม่แคร์สายตาที่ถูกจ้องมอง ตอนแรกก็คิดว่าจะสร่างเมา แต่ดูท่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ยังคงไหลเวียน และบวกกับขนมปังเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย“นี่เธอ..”อีวานกลืนน้ำลายลงคอ สายตาเขากำลังมองไปยังทรวงอกและยอดปทุมถันสีชมพู และเมื่อได้มองต่ำลงมาก็พบกับเนินอวบอูมสีขาวไร้ขนปกคลุม“อื้อ” ขนมปังขนลุกซู่เมื่ออีวานใช้นิ้วมือแตะสัมผัสจุดที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสมาก่อนอีวานมองเนินขาว ใช้นิ้วแหวกกลีบสีชมพูหวานออก และดันนิ้วเข้าไป

“แล้วเจอกันยัยตัวแสบ!”อีวานยืนมองวิวทิวทัศน์ผ่านกระจกใสตรงห้องกลางของเพนท์เฮ้าส์ มือหนึ่งจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ พลางคิดว่าจะจัดการกับหล่อนยังไง คนที่อวดดีขนาดนี้ ต้องดัดนิสัยเธอให้ได้‘ของเล่นชิ้นใหม่’‘เมื่อเบื่อก็จะทิ้ง!’KKU UNIVERSITY 🏫เอี๊ยด!!! เสียงรถเบรกดังสนั่นบริเวณหน้าตึกคณะมนุษยศาสตร์ รถยนต์ซูเปอร์คาร์หรูสองคันจอดสนิทลงหน้าคณะ อีวานใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาทีก็มาถึงมหาวิทยาลัยkku และคนที่ปรากฏตัวลงมาอีกคันไม่ใช่ใครอื่น ทั้งที่ไม่ได้นัดกันมาด้วยซ้ำแต่สิ่งไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจอกัน คือไอ้คู่แฝด คาร์ลเตอร์ เคอร์วิน‘มันก็คงมาหาผู้หญิงคนเมื่อวานเหมือนกันล่ะมั้ง’ อีวานมองหน้าเพื่อน ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป“อ้าว ไงวะไอ้เพื่อนรักทำไมมึงมาอยู่ที่นี่ได้วะ”เคอร์วินเข้ามากอดคออีวาน“เหตุผลเดียวกับมึงสองคนนั่นแหละ” อีวานตอบเสียงเรียบกลับมาสั้น ๆ มาเฟียหนุ่มจ้องมองไปด้านในของคณะมนุษยศาสตร์ กำลังมองหายัยคนอวดดี“มึงรู้เหรอว่าพวกกูมาด้วยเหตุผลอะไร กูแค่อาจจะมาเข้าห้องน้ำที่นี่ก็ได้นะ”เคอร์วินยังตั้งคำถามกวนอารมณ์อีวานต่อแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ในใจกับรู้ดีเหมือนกันว่าทำไมอีวานถึงมามหาวิทยาลัยแห่งน

หมับ“กรี๊ดด” อีวานเพียงจับลงที่ไหล่ของขนมปัง เธอก็กรีดร้องลั่นรถ จนเขาเองยังผละออกเล็กน้อย“เป็นอะไร คิดว่าฉันจะพาฆ่า?”“ก็จะไปรู้เหรอ พาออกมานอกเมืองตั้งไกล และยังมาที่เปลี่ยว ๆ อีกต่างหาก” ขนมปังถึงกับต้องเรียกขวัญให้กลับเพราะกลัวจนขวัญหายไปหมดแล้วเนี่ย“ฉันไม่ฆ่าของเล่นตัวเองหรอก” อีวานมองต่ำลงมาเห็นกระโปรงนักศึกษาร่างบางสั้นแค่คืบ มันร่นขึ้นมาจนเห็นกางเกงซับใน‘ใครเขาอยากเป็นของเล่นนายกัน พูดเองเออเองอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่ากลัวตาย แม่จะด่าให้!’ ขนมปังก่นด่าในใจ เม้มปากแน่น“น่าฉีกทิ้ง” เขาขบกรามแน่น หงุดหงิดที่ของเล่นตัวเองคงมีสายตาหลายคู่ได้มอง“ฮะ? แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ” “ใช้ปากเธอ” เขาชี้ลงไปที่เป้ากางเกงตัวเอง“คะ..”“เหมือนครั้งแรกที่เธอทำให้ฉัน”“ทำให้ก็ได้แต่ทำแล้วต้องเลิกยุ่งกับฉัน แล้วพาฉันไปส่งบ้านด้วยนะคะ”ขนมปังปลดเข็มขัดหนังราคาน่าจะหลายหมื่นออก จากนั้นรูดซิปกางเกงเขาออก เธอใช้มือดึงแก่นกายที่ตอนแรกมันก็ดูสงบนิ่ง แต่เมื่อเธอสัมผัสมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ“อืม”“อืม ม๊วฟ บ๊วบ”“เลียตรงหัว”เธอทำตามอย่างว่าง่าย ลิ้นนุ่มละมุนกระดกขึ้นลง เลียปลายหยักท่อนเอ็น มือ

บ้านขนมปัง บ้านหลังใหญ่สองชั้น ทาสีน้ำตาลและขาวออกไปทางแนวเอิร์ธโทน รั้วเหล็กสีดำและปลูกต้นไม้ดอกไม้ประดับให้ความสดชื่น ข้าง ๆ ก็มีบ้านอยู่ใกล้กัน เป็นหมู่บ้านชื่อว่า แสนรัก อีวานมาโผล่อยู่หน้าบ้านขนมปังในเวลาไม่ถึงชั่วโมง อามอร์ยืนกดกริ่งอยู่พักใหญ่ก็ยังไม่มีใครออกมาเปิดประตู บ้านเงียบกริบ “หรือเธอจะไม่อยู่บ้านครับ” “ผมว่าเรากลับกันก่อนดีไหมครับ คนแถวนี้จะคิดว่าเรามาทวงหนี้หรือเปล่า” “ไม่ เธออยู่” อีวานพูดเสียงหนักแน่น “แต่เรายืนกดกริ่งมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะครับ” ฮาร์ทเอ่ยพูดต่อ “กูถึงบอกว่าพวกมึงไม่ต้องมา แล้วแต่งชุดอะไร ใส่สูทสีดำมาทำไม” “บอกให้ใส่ชุดปกติ” “ก็ปกติพวกเราใส่แบบนี้กันนะครับ” อีวานถลึงตามองฮาร์ท ลูกน้องที่ชอบต่อปากต่อคำกับเขา “ขอโทษครับนายท่าน” ฮาร์ทรีบกล่าวขอโทษ ต่อจะให้ชอบเถียงยังไง แต่เขาก็ไม่คิดจะทำตัวไม่เคารพเจ้านาย “อยู่ข้างนอกเรียกเจ้านายก็พอ” “ครับนายท่าน.. รับทราบครับเจ้านาย” “ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นใครครับ” “มาหาขนมปังเหรอครับ?” ระหว่างที่เจ้าและลูกน้องกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้น ก็มีเสียงชายหนุ่มเอ่ยทักจากข้างหลังพวกเขา อีวานหันไปมองตั้งแต่หัวจ