บททั้งหมดของ DANGEROUS มาเฟียกุมรัก: บทที่ 31 - บทที่ 40

แกร๊ก เสียงบิดประตูห้องนอนขนาดพอเหมาะ นั่นคือห้องของขนมปัง ประตูไม้สีน้ำตาลถูกเปิดออกประมาณเกือบเที่ยงคืน ไม่ใช่ใครที่ไหนที่เปิด เป็นอีวานนั่นแหละ มาเฟียหนุ่มกลับมาเข้าที่บ้าน หลังจากไปดูงานที่ไร่และไปคุยเรื่องเทศกาลที่ใกล้เข้ามา กับของที่จะนำไปจัดขายในงานอาทิตย์หน้า เขาตรงเข้าไปยังห้องร่างบาง และสามารถเข้าไปได้โดยง่าย เพราะเธอไม่ได้ล็อกประตู‘ทำไมไม่ล็อกประตู!’‘ควรโดนดุ!’ถึงที่นี่จะเป็นบ้านอีวาน มีระบบรักษาความปลอดภัย บอดี้การ์ดคอยเฝ้าดู กล้องวงจรปิดรอบบ้าน และคงไม่มีไอ้โง่ที่ไหนกล้าเข้ามาบ้านหลังนี้ได้ แต่เขาก็อยากให้เธอรู้จักระมัดระวังตัวให้มากกว่านี้ นี่อะไรนอนหลับไม่ล็อกประตู ‘เฮ้อ!’ ‘นอนหลับสบายใจเลยนะยัยตัวแสบ!’ขนมปังนอนหลับตาพริ้มน่ารักน่าเอ็นดู เขาเดินไปยังปลายเท้าเล็กที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ เปิดผ้าห่มยกขึ้นเล็กน้อยให้เห็นช่วงข้อเท้าถึงปลายเท้า เอียงคอดูบริเวณเท้าที่มีผ้าพันแผลเอาไว้“ทำไมไม่ยอมล้างแผล”อีวานเดินกลับออกไป เข้าไปที่ห้องนอนส่วนตัว หยิบอุปกรณ์สำหรับล้างแผลเดินกลับมาหาขนมปัง และลงมือแกะผ้าพันแผลเก่าตั้งแต่เช้าออก“อื้อ อุ้ย คุณ! ฉันตกใจนะคะ เข้ามาทำอะไรด

ใบหน้าสวยหวานหันกลับไปจ้องยังนัยน์ตาสีฟ้าอมสีน้ำเงิน ดวงตาของอีวานเหมือนกับสีท้องทะเลในตอนกลางวัน เขาไม่มีทีท่าจะหลบหรือถอยหนีแต่อย่างใดเลย แม้ว่าเธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกแทบจะไปชนเขาอยู่แล้ว แต่เป็นเธอเองที่ต้องยอมถอยออกมาเพราะ อีวานเล่นเอาหน้าขยับมาใกล้เธอจนรู้สึกถึงไออุ่น ๆ จากลมหายใจ “นับจากวันนี้สัก..อืมม..สองปีเป็นไงคะ?” เธอเอียงคอลงเล็กน้อยจ้องเขาตาปริบ ๆ “หมายถึงอะไร” อีวานขมวดคิ้วสีดำคมเข้มเข้าหากัน เขาไม่เข้าใจกับสิ่งที่เธอพูดขึ้นมา“ก็นับตั้งแต่วันนี้ เรามาเป็นของเล่นให้กันดีไหมคะ ในระยะเวลาสองปี และเมื่อครบกำหนด เราก็เลิกยุ่งวุ่นวายต่อกัน” เสียงหวานใสเอ่ยตอบ น้ำเสียงเอาจริงเอาจัง“ ? หลักเกณฑ์แพ้ชนะคืออะไร” เสียงเข้มเอ่ยถาม“ถ้ามีฝ่ายไหนรู้สึกมากกว่า คนที่รู้สึกมากกว่าก็ต้องยอมรับว่าเป็นฝ่ายแพ้ แล้วจะต้องทำตามที่คนชนะต้องการค่ะ”“ถ้ารู้สึกต้องบอกว่ารู้สึกนะคะ ห้ามหลอกหัวใจตัวเอง” เธอยืนมือไปวางทาบหน้าอกข้างซ้ายของอีวาน สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจอีวานนิ่งเงียบไม่ตอบโต้ สายตาเขามาดูว่างเปล่า เธอไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ขนมปังปล่อยมือลงเมื่อจ้อง

“เราเป็นคน เพราะงั้นคุณค่าเราเท่ากันค่ะ”“…”“อย่าลืมทำตามสัญญาของคนชนะนะคะ” ขนมปังพูดย้ำขึ้นอีกรอบเป็นครั้งที่สอง เธอเอียงคอแล้วก้มหน้าเล็กน้อย แล้วส่งสายตายียวนกวน ๆ ไปให้อีวาน“ฉันขอเตือนเธอไว้อย่างหนึ่ง ฉันไม่เคยแพ้ใคร” น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังแล้วระรื่นหู ยื่นมือมาบีบปลายจมูกเล็กเบา ๆ“ไม่เคยแพ้ ก็ไม่ได้แปลว่า คุณจะไม่มีวันแพ้นี่คะ ไม่มีใครชนะไปตลอดสักหน่อย..”“เพราะฉันเองก็จะไม่ยอมแพ้เรื่องนี้เหมือนกันค่ะ”อีวานยกยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อยให้กับความกล้าหาญของเธอ ออกจะมั่นใจเหลือเกินนะว่าจะชนะเขา“งั้นวันนี้เราจะมาเล่นอะไรกันดี?” เสียงทุ้มต่ำพูดพร้อมโน้มตัวลงมาใกล้อีกครั้ง“คะ อะไร เริ่มพรุ่งนี้สิคะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันจะนอน” สองมือเล็กดันหน้าอกแกร่งไว้ แต่ตัวเองดันถูกเขาต้อนจนมุมขนมปังนอนราบไปกับเตียง เธอเอียงคอหลบจุมพิตร้ายจากอีวาน“หยุดนะคะ”อีวานโน้มใบหน้าไปจนใกล้แล้วกดปลายจมูกโด่งลงไปบนแก้มเนียนนุ่ม ฟอดด!“ทำไมต้องหยุด?”“ก็ฉันบอกจะนอนแล้วไงคะ!!!”“แต่ฉันไม่ให้นอน”“อ๊ะ! อีวาน!” ขนมปังเรียกชื่อเขาเสียงดังอย่างตกใจเมื่อกำลังถูกชายหนุ่มใช้มืออีกข้างจับไปตรงต้นขา ลูบไล้ไปมา“เดี๋ยว! เ

อีวานใช้สองแขนกอดรัดเธอเอาไว้ในอ้อมกอด เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ใบหน้าหล่อไร้หนวดเคราซุกลงไปตรงตามซอกคอขาวเนียนนุ่ม ทำให้เขาได้สูดดมกลิ่นหอมละมุนของเธอที่มาจากสบู่อ่อน ๆ กลิ่นหอมของเธอมันทำให้เขารู้สึกสดชื่น “ฉันอยากให้ครบห้าวันแล้ว”“ทำไมคะ?”“อยากจะเล่นกับเธอเร็ว ๆ”“เธอไม่อยากเล่นกับฉันเหรอ” เขาพลิกตัวเธอให้หันกลับมามองหน้า พร้อมเอียงคอลงเล็กน้อย สายตาอ้อนเหมือนลูกหมานั่นมันอะไร!!! ‘ฉัน…เกลียดตัวเองเองจัง ที่แพ้เพราะเขาหล่อ..’‘ไม่! ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด’ครั้งแรกที่เธอได้เห็นสายตาแบบนี้จากเขา แปลกใจที่เขาก็ทำมันเป็นด้วย“คุณ! บางทีห้าวันประจำเดือนก็อาจจะยังไม่หมดนะคะ สามารถเป็นต่อไปได้อีก มันก็แล้วแต่ช่วง ฉันไม่สามารถรู้ได้หรอกว่ามันจะไม่มาหลังจากครบห้าวันไหม ตามที่คุณไปอ่านจากบทความในอินเทอร์เน็ต”ขนมปังหันหน้าหนี พร้อมกับร่ายยาวเป็นบทความ ยิ่งกว่า คนตัวเล็กกลัวเหลือเกินว่าความจะแตกถ้าถูกเขาจับได้ว่าโกหก แล้วยิ่งเขามาทำหน้าตาออดอ้อนแบบที่ไม่เคยนี้อีก เธอยิ่งกลัวว่าจะแพ้! เธอไม่อยากใจอ่อนเพียงแค่เขาหล่อเลย ตรงสเปก เสียงทุ้มน่าฟัง ทำไมคนเลวถึงต้องเกิดมาตรงสเปก เธอไม่เข้าใจ

อีวานพาเธอขับรถเล่นต่อจบเกือบเที่ยง และแวะเข้ามาสั่งงานเหล่าคนงานในฟาร์ม ขนมปังเดินเล่นรออยู่ไม่ไกลไม่ได้เข้าไปรบกวนเขา เธอโน้มหน้าลงไปสูดดมกลิ่นดอกมะลิ ที่ให้ความหอมละมุนสดชื่น “พรุ่งนี้เอาผลไม้เข้าไปส่งให้แม่ค้าพ่อค้าที่ตลาดสด” “ครับเจ้านาย” “ส่วนเรื่องเทศกาลก็ทำไปตามกำหนดเดิม สองสามวันก็เริ่มถ่ายแบบได้” ปากขยับสั่งงานแต่สายตาเขากลับเอาแต่คอยมองผู้หญิงตัวเล็กขยับตัวสนุกอยู่กับดอกไม้ตรงหน้าเธอ “รับทราบค่ะเจ้านาย เดี๋ยวส้มจี๊ดจะไปจัดเตรียมเสื้อผ้าและสถานที่ถ่ายแบบ” อีวานที่มองเธอไม่วางตา จนคนงานในฟาร์มยังแอบยิ้มตาม ไม่เคยเห็นเจ้านายพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่มาก่อนเลย ทุกคนต่างรู้ดีว่าเจ้านายเกลียดผู้หญิง… สั่งงานลูกน้องเสร็จเขาก็เดินมาหาเธอ ขนมปังหันกลับมาหาอีวานพร้อมกับช่อดอกไม้เล็ก ๆ ที่เธอทำเล่นเมื่อกี้ “ฉันให้ค่ะ” เธอเอ่ยบอกเพราะเขาทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจกับช่อดอกไม้ที่เธอยื่นไปให้ “ให้ทำไม” “เป็นการขอบคุณค่ะ วันนี้คุณพาฉันเที่ยวตั้งหลายที่พากินของอร่อยตั้งหลายอย่าง ฉันสนุกมากเลยค่ะ” อีวานไม่ยอมยื่นมือมารับช่อดอกไม้จากเธอสักที มือเล็กถือวิสาสะยื่นแขนออกไปจับมือเขาขึ้นมา แ