All Chapters of ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ: Chapter 1 - Chapter 10

อ่า..ฉันคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในช่วงตกหลุมรักล่ะ เวลาตกหลุมรักใครสักคนหัวใจก็จะเต้นแรง หน้าแดงทุกที ในตอนที่เจอเขาใช่ไหม?อาการมันเป็นแบบนั้นเลยในยามที่หันไปมองภาพวาดขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ตรงหัวเตียง“วันนี้ก็ยังคงหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะมาไคล์ ถ้าได้ฝันถึงคุณก็ดีสิ”เธอรู้แล้วน่า..ว่าเขาเป็นตัวร้าย แต่เขาโตมาในครอบครัวประสาทแดกแบบนั้นมันเลยหล่อหลอมให้เขาต้องร้ายเพื่อมีชีวิตรอดถึงแม้ว่าเขาจะสังหารผู้คนมากมาย แต่เพราะเขาเป็นแม่ทัพนี่ เขาต้องปกป้องจักรวรรดิ แถมยังต้องปกป้ององค์รัชทายาทที่ไม่ได้เรื่องนั่นอีก เป็นพระเอกประสาอะไรไม่ยอมออกไปรบ อยู่แต่ในพระราชวังเพื่อสั่งการ ผู้ที่ต้องออกไปจับดาบออกรบและปกป้องราชวงศ์มีแค่ตัวร้ายสุดหล่อของเธอเท่านั้นเอง.. ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอกที่เขาลุกขึ้นมาก่อกบฏในตอนที่รู้ว่าอเดเรียกับองค์รัชทายาทฮาร์วีจะแต่งงานกันน่ะถึงแม้นิยายเรื่องเจ้าหญิงผู้ถูกรักจะเป็นนิยายฮาเร็มแต่ก็ไม่มีฉากรักของอเดเรียกับมาไคล์เลย ซึ่งมัน..ดีมากๆเขาเป็นของฉันจ้า นางเอกของเรื่องมีผู้ชายที่รักเยอะแล้วอย่ามายุ่งกับเมนของฉันเลยฉันค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ เพราะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ฉันจึงเข้าสู

“กลับไปพร้อมกันเถอะอเดเรีย เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากแค่ไหน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้มาที่นี่เพราะอยากมาแต่มันเป็นเพราะเลดี้โรแกนใช่ไหม นางบังคับเจ้ามาที่นี่ใช่รึเปล่า?”องค์รัชทายาทฮาร์วีกล่าวพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของอเดเรีย หากจะเปรียบเทียบความงดงามนี้ จริงอยู่ที่อเดเรียอาจจะสู้ทารีน่าไม่ได้ แต่อเดเรียนางเป็นสตรีที่ดูอ่อนโยน ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความเมตตาอีกทั้งนางยังอ่อนแอและน่าปกป้อง ตามนิสัยของบุรุษแล้วย่อมชื่นชอบสตรีที่ว่านอนสอนง่าย มิใช่สตรีที่อารมณ์ร้ายเช่นทารีน่าเพราะแบบนั้นเขาถึงได้ไม่เคยชายตามองทารีน่าเลย นางไม่ใช่สตรีในแบบที่เขาชื่นชอบยังไงล่ะ..“ข้ามาที่นี่เพราะว่าอยากมาเพคะองค์รัชทายาท อย่าใส่ร้ายเลดี้โรแกนอีกเลย นางมิได้รู้เรื่องด้วย”“อเดเรีย ข้าล้วนแล้วแต่ตามใจเจ้า..เรื่องของเลดี้โรแกนข้าจะไม่ถามอีก แต่เจ้าต้องเดินทางกลับไปที่เมืองหลวงพร้อมกันกับข้า ที่พระราชวังได้จัดเตรียมห้องของว่าที่พระชายาเอาไว้แล้ว..อย่าได้เป็นกังวลเพราะไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็จะได้เป็นจักรพรรดินีเคียงข้างข้าที่จะขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิของจักรวรรดินี้”อเดเรียส่งยิ้มให้กับองค์รัชทายาท ดวงตาของเธอหรี่เล็กล

เมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่มีท่าทางขัดขืนหรือว่ารังเกียจ ในใจก็รู้สึกดีจนบอกไม่ถูกอีกนิดเดียวริมฝีปากของเขาจะจรดลงบนริมฝีปากนั้นแล้ว หากว่าที่มือของเขาในตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกเปียกชื้น..วินเทอร์เหลือบไปมองที่มือของตัวเองก็ปรากฏว่ามือของเขามันชุ่มโชกไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลซึมออกมาจากชุดเดรสของทารีน่า“ให้ตายเถอะเจ้าเลือดออก..ข้าจะรีบไปตามหมอ..”เธอรีบยกมือขึ้นมาฉุดรั้งแขนของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว นี่กำลังหมายความว่าเธอกำลังจะชวดจุมพิตจากหนุ่มหล่ออีกครั้งแล้วใช่ไหม?“เรื่องแผลของข้าเอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้ท่านพี่ควรจะทำเรื่องที่ทำค้างเมื่อครู่เอาไว้ให้เสร็จก่อน..”วินเทอร์ขมวดคิ้วมองหน้าของทารีน่าก่อนที่ใบหน้าของเขามันจะเห่อร้อนขึ้นมา นี่นางหมายความว่าให้เขาจุมพิตนางให้เสร็จก่อนอย่างนั้นหรือ?“ทารีน่า..ไม่ต้องรีบร้อนเพราะเมื่อแผลของเจ้าหายดี ข้าจะมาทำเรื่องที่ค้างเอาไว้ในวันนี้กับเจ้าบ่อยๆ จนกว่าเจ้าจะร้องขอให้พี่หยุดเลยดีหรือไม่..”จะว่าดีมันก็...ดีอยู่“สุขภาพของเจ้าสำคัญยิ่งนัก นอนรออยู่ตรงนี้พี่จะส่งคนไปตามหมอมา อย่าเคลื่อนไหวไม่อย่างนั้นปากแผลอาจจะปริแตกออกมาอีก”เธอล้มตัวนอนช้าๆ อย่างท

หากเข้าไปอยู่ในร่างอเดเรีย เธอจะได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่จากท่านดยุคทารอน เมนของเธอจะมีความสุขเพราะได้มองหน้าหล่อๆ ของเขาทั้งวัน ชีวิตมันคงจะดีมากแน่ๆ เลยเพียงแต่ว่า..เขารักอเดเรีย ไม่ได้รักเธอตอนที่ท่านวินเทอร์สารภาพรัก เธอก็ยังเจ็บจี๊ดๆ ในใจเลยเพราะว่าเขาไม่ได้สารภาพรักกับเธอ แต่เขารักทารีน่าคนเก่า เพราะอย่างนั้นหากเธอเข้าไปอยู่ในร่างของอเดเรียความรักที่เธอได้รับจากท่านมาไคล์มันจะว่างเปล่าไปหมดแถมอเดเรียน่าจะมีปัญหาอยู่แน่ๆ ไม่อย่างนั้นนางไม่กล้ามาขอให้เธอเข้าไปอยู่ในร่างนั้นหรอกอยากรู้จังโว้ยว่าอเดเรียมีปัญหาอะไร แต่จะแสดงออกว่าเธอเองก็เป็นผู้สวมร่างไม่ได้อย่างเด็ดขาด“ข้าไม่เข้าใจเรื่องที่ว่าที่พระชายากำลังกล่าวออกมาหรอกค่ะ ท่านเห็นข้าเป็นอะไรกันถึงได้ล้อเล่นแบบนั้น”“ข้าไม่ได้ล้อเล่น ข้าสามารถทำให้องค์รัชทายาทที่ไม่เคยชายตามองท่าน หันมารักท่านได้..”“ข้าไม่ต้องการ องค์รัชทายาทอะไรนั่นข้าไม่ต้องการอีกแล้วเพราะว่าตอนนี้ข้ารักท่านดยุคมาไคล์ และข้าจะทำให้เขารักข้าเพราะว่าข้าเป็นทารีน่า หากว่าที่พระชายายังกล่าวเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้กับข้าอีก ข้าจะไม่ขอพูดคุยกับท่านแล้วนะค

วินเทอร์พาทารีน่าไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาว เขานั่งลงข้างๆ เธอก่อนจะยื่นมือไปแตะที่เอวคอดกิ่ว..“ตรงนี้ยังเจ็บอยู่รึเปล่า?”อันที่จริงเธอไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว แต่เมื่อทารีน่าเงยหน้าขึ้นมาเธอก็ต้องตกใจที่ได้มองเห็นใบหน้าของท่านพี่วินเทอร์ในระยะประชิดเช่นนี้ลมหายใจที่อุ่นร้อนของเขาเป่ารดอยู่บริเวณข้างแก้มของเธอ ความใกล้ชิดที่มากเกินไปนี้ทำให้ทารีน่าเผลอถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แต่ทว่าเมื่อเธอถอยหลังเขากลับยื่นมือมาโอบกอดเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอได้มีโอกาสถอยหนีอ่า..บอกไปแล้วไงว่าเธอเป็นโรคแพ้คนหล่อ แล้วความใกล้ชิดอะไรแบบนี้มันทำใจให้ชินได้ที่ไหนกันเล่า“มะ..ไม่เจ็บแล้วค่ะ”ริมฝีปากของเขาพลันยกสูงขึ้น“แน่ใจว่าไม่เจ็บแล้ว..ให้พี่ดูหน่อยเถิดว่าแผลของเจ้ามันสมานกันดีหรือไม่”จะให้เขาดูได้ยังไงกันเพราะว่าแผลอยู่ที่เอวของเธอ จะให้เขาดูเธอไม่ต้องแก้ผ้าออกก่อนเรอะ!“ไม่เป็นไรค่ะ ข้าหายดีแล้ว”“หายดีแล้ว..เช่นนั้นเราก็ทำเรื่องที่ค้างเอาไว้ได้แล้วสินะ”โอ้พระเจ้า เขาไม่ได้คิดจะดูแผลของเธอตั้งแต่ทีแรก แต่เขาต้องการให้เธอบอกว่าหายดี เพื่อที่เขาจะได้ทำเรื่องต่อจากคราวที่แล้ว เห็นทีว่าเธอจะต้องมองท่านพี่วินเท