All Chapters of The Billionaire's Weakness, Calliste: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi siya nagpatinag sa pakiusap ni Isla, hinawakan niya ang braso ko ng mahigpit ngunit dahil sa sinabi niya sa akin buong pwersa ko siyang itinulak, “ang kapal naman ho ng mukha nyong sabihin sa akin ‘yan! Ni hindi ka nga gumastos ni singko sa buhay ko! Hindi mo ako pinapakain para husgahan ang pagkatao ko! Pangalawa ka lang sa buhay ng Nanay ko! Ayan ang ituktok mo sa kokote mo!” bastos na ako kung bastos ako, basta ayan ang mga salitang gusto kong isampal sa kanya. Minsan, ‘yung salitang ‘mahabang pasensya’ ay hindi na applicable sa mga taong sobra na. Buti na lang at wala si Mama dito kung hindi ay kakampihan pa niya ang lalaking ito. “Sumasagot ka na?” isang malakas na sampal ang natanggap kong sagot mula sa kanya, “tangina mo! Kayo ng Tatay mo!” hinawakan niya akong muli sa aking braso at pilit na hinihila niya ako papalayo sa kanilang bahay. Bakit nadamay si Papa sa galit niya sa akin? Mayamaya lang ay halos lumuwa ang mata ko sa gulat ng suntukin ng malakas ni Stefan si

“Opo, mag-iingat po ako.” I gave her an assurance dahil alam kong ayon din talaga ang gusto niyang marinig. Nang matapos na kaming kumain ay umakyat na akong muli ng kwarto. Napangiti pa ako dahil sa unang umaga ko dito sa mansyon ni Stefan bilang isang fiancee niya. At oo, feel na feel ko talaga ngayon. Nang sabihin kanina sa akin na ako lang ang nakakapunta doon ni Nanay Myrna ay lalo akong natuwa dahil ibig sabihin lang ay ako pa lang ang pinagkakatiwalaan talaga ni Stefan. Dumiretso ako sa bathroom at naligo na, nang matapos ako ay kumuha ako sa inempake kong mga damit na hindi pa rin pala nailalagay sa kahit na saang cabinet ni Stefan sa loob ng walk-in closet niya, hindi ko rin alam kung dun din ba niya ipapalagay ang mga damit ko. Kinuha ko ang black leggings ko at cropped top shirt kong color white at nagsuot lang ako ng cardigan na color black. Dalawa lang naman ang sapatos ko, isang dollshoes na black at isang running shoes hindi pa nga mga imported, dahil nasira na ‘yung

Hahalikan niya sana ako ulit nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Umayos siya ng pagkakaupo, “fuck!” malakas niyang hinampas ang manibela.Bahagya akong natawa sa ginawa niya, “you should answer it, baka importante ‘yan.”“Wala ng mas importante pa sa’yo.” akmang yayakapin niya ako ngunit tumunog muli ang cellphone niya. “Damn, people!”Tinignan niya muna ako at nang tumango ako ay sinagot niya ang tawag, “okay–okay, I’ll be right back.” binaba niya ito at bumaling sa akin. “Sige na, dito na lang ako. Hihintayin kita matapos.” sabi ko kahit pa hindi siya nagsasalita. “Are you sure?” nag-aalala niyang tanong sa akin. “Oo, kapag naman pumasok ako pag-uusapan na naman ako doon. Tapos baka nandoon pa si Koen–”“Okay, stay here. Tatapusin ko agad.” sabi nito ng hindi pa ako pinapatapos magsalita. At ganoon na nga ang nangyari, hinintay ko siya sa loob ng mamahalin niyang sasakyan. Dalawang oras na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin natatapos ang board meeting nila Stefan, tini

“Can I date you?” ulit niya sa akin. “Under our contract?” umiiling kong sinabi sa kanya. “No–after–”Hindi ko na siya pinatapos pa, “you’re just overwhelmed, Stefan. Imagine, with or without your Lolo ginagawa natin ‘yung ginagawa ng totoong mag couple, bakit kailangan pa ng label?”“Kasi nga I’m starting to love you more!” “You just like me a few days ago.” tumingin na ako sa kanya at ngumiti. Lumapit ito sa akin at niyakap ako, hinayaan ko lang siya. “Nararamdaman ko na lang bigla na mahal na kita. Hindi naman ako papayag ng may nangyayari sa atin ng walang tayo.”Ma-ingat niya akong inalayo sa kanya, at tumayo siya may kinuha siyang papel sa bedside table na nasa gilid ko. Umupo ito tabi ko habang ako naman ay nakahiga. Pinakita niya sa akin ang papel at ito pala ang kontrata namin. “I don’t like being in a contract relationship anymore.” pupunitin niya sana ang kontratang pinirmahan ko ng hindi ko manlang binabasa noon ngunit pinigilan ko ito. “No–sige na! Pumapayag na ako.

“Madame Calliste, nandito na po tayo.” Hindi na ako nakapag pasalamat, nang sabihin niya iyon ay agad kong tinanggal ang seat belt ko at lumabas ako agad ng sasakyan. Patakbo akong lumapit sa gate ng mansyon ng mga Leviste, nang makita ako ng mga guard nila ay agad akong hinarang. “Ma’am, ano po ang kailangan ninyo? Hindi po pwedeng basat basta ka na lang pong lalapit—“ Hindi ko na siya pinatapos pa at nilagpasan ko siya ngunit hinawakan ako ng isang guard pa sa aking braso. Ang higpit ng pagkakahawak sa akin kaya nakaramdam ako ng pananakit ng braso ko. “Bitiwan mo ako!” sigaw ko nang humigpit lalo ang pagkakahawak nito sa akin. “Bitiwan mo ako! Nasasaktan ako!”“Ma’am, trespassing ka! Tinatanong ka namin ng maayos!” galit na saad nito at parang tripleng sakit na ang nararamdaman ko dahil sa mas humigpit pa ito. “Isa akong Leone!” sigaw ko sa kanilang dalawa at saka mabilis na binitawan ang kamay kong nakahawak sa kanya. “Papasukin niyo ako!” “Ma’am, pasensya na po kayo–pero s