“Madame Calliste, nandito na po tayo.” Hindi na ako nakapag pasalamat, nang sabihin niya iyon ay agad kong tinanggal ang seat belt ko at lumabas ako agad ng sasakyan. Patakbo akong lumapit sa gate ng mansyon ng mga Leviste, nang makita ako ng mga guard nila ay agad akong hinarang. “Ma’am, ano po ang kailangan ninyo? Hindi po pwedeng basat basta ka na lang pong lalapit—“ Hindi ko na siya pinatapos pa at nilagpasan ko siya ngunit hinawakan ako ng isang guard pa sa aking braso. Ang higpit ng pagkakahawak sa akin kaya nakaramdam ako ng pananakit ng braso ko. “Bitiwan mo ako!” sigaw ko nang humigpit lalo ang pagkakahawak nito sa akin. “Bitiwan mo ako! Nasasaktan ako!”“Ma’am, trespassing ka! Tinatanong ka namin ng maayos!” galit na saad nito at parang tripleng sakit na ang nararamdaman ko dahil sa mas humigpit pa ito. “Isa akong Leone!” sigaw ko sa kanilang dalawa at saka mabilis na binitawan ang kamay kong nakahawak sa kanya. “Papasukin niyo ako!” “Ma’am, pasensya na po kayo–pero s
“Mabuti pa nga, planuhin na ‘yan at para na rin mas lumaki at lumawak ang kanya-kanya nating business. Kailangan din talaga ni Diara ang backup ng kumpanya ni Stefan lalo na’t kilalang-kilala si Stefan sa buong mundo kaya mas maganda talaga ang collaboration ng mga business nila kung sakali.” sagot ni Sir Matteo. Habang nagsasalita ang Lolo ni Stefan at ang ama naman ni Diara, hindi ko pa rin iniaalis ang mga mata ko sa dalawa na halos walang pagitan ang mga pwesto nila. Nakita ko pa ang paglagay pa ng isang kamay ni Diara sa braso ni Stefan na tila masasabi mong may relasyon sila, na gusto nila ang isa’t-isa. Gusto kong umiyak, ang sakit na ng lalamunan ko dahil pinipigilan kong bumuhos ang mga luha ko. “Ano ang masasabi ninyong dalawa? Stefan… Diara?” tanong ni Sir Sylverio. “Sandali… hindi ba’t may usap-usapan na may karelasyon ka, Stefan? Hindi ba’t dapat ikakasal na kayo, ano ang nangyari do’n? Hindi pwedeng magkaroon ng issue dahil kawawa naman ang anak ko.” Napansin ko ang
“Nandito ako malapit sa mansyon ng mga Leviste.” malinaw kong sinabi sa kanya sa kabila ng pagbagsak ng mga luha ko. Hindi ko na iniisip pa kung anong mga consequences ko ngayon, alam ko kapag nalaman ito ni Stefan ay tiyak na magagalit ito. Iniisip ko ngayon ang sarili ko, mukhang ngayon ay masasabi ko ng hindi lang dahil ito sa inuutos sa akin ni Mama, kung hindi dahil kusa ko na itong ginagawa dahil mahal ko na si Stefan. Mahal ko na siya. Hindi naman ako naghintay ng matagal dahil dumating agad si Koen. Hininto niya ang sasakyan niya sa harapan ko, bababa pa nga sana siya pero sinenyasan ko siyang ‘wag na. Sumakay ako agad nang buksan niya ang pintuan sa front seat. “Today you are my passenger—”Hindi ko na siya pinatapos dahil inaasar na naman niya ako, “hindi ako princess.” Tumawa siya, “bakit? Sasabihin ko bang princess? Hindi mo kasi ako pinapatapos sabi ko passenger lang.” Inirapan ko ito, “bakit ka nandito?” tanong niya sa akin ng nahimasmasan na siya kakatawa. “W-wala
“Anong itatago ka dyan?” natatawa kong tanong sa kanya. Bakit naman niya ako kailangan itago? Pinakilala nga niya ako sa Lions University bilang fiancee niya.“You don’t get me, Calliste you’re so innocent, kung ano man ang dahilan ni Stefan, respetuhin natin ‘yun.” seryosong sagot niya sa akin. Naglakad na siya papasok sa Lomihan, sumunod na rin ako kahit pa ang dami kong katanungan sa kanya, eh, kilala ko si Koen. Hindi niya rin ako sasagutin. Nakahanap na siya ng upuan namin, ang ganda pa ng pwesto namin dahil kitang-kita mo ang Taal Volcano. Mapait akong napangiti, buhat ng maging magkakilala kami ni Stefan hindi pa kami nakakapunta sa public places katulad nito. Naiintindihan ko naman dahil sikat siya at baka pagkaguluhan siya ng mga tao o dahil hindi naman talaga tunay ang sinasabi niyang mahal niya ako kaya hindi niya ako kailangang ilabas sa mga ganitong lugar. Hindi manlang niya ako maaya sa ganitong klaseng kainan. Pero bakit ako nagrereklamo?! Alam kong bilang nalang sa
Iniabot niya sa akin ang cake, naluluha ako dahil sa lahat talaga ng tao miski sarili ko ay hindi ko naalalang birthday ko pala ngayon. Hindi niya talaga ko binibigo na pasiyahin sa tuwing may nangyayari sa akin. Hindi ko man siya tawagin para hingan ng tulong, kusa siyang lilitaw na kala mo alam at nakikita niya ang lahat ng nangyayari sa akin. “Mag wish ka,” sabi ni Koen sa akin ng akmang hihipan ko na dapat ang cake. “Close your eyes.” para pa akong batang sinabihan niyang isarado ko ang mga mata ko pero sinunod ko naman. Wish ko sana kahit malaman ni Stefan ang totoo sana hindi pa rin siya mawala sa akin at kung ano man ang pinaplano niya, sana ay hindi ang paglayo niya sa akin. Hinipan ko ang kandila, nagpalakpakan muli ang mga tao sa paligid kaya naman dumilat na ako. Nadatnan ko pang nakatitig sa akin si Koen. Heto na naman siya, hindi ko maibalik sa kanya ‘yung pagmamahal na kaya niyang gawin para sa akin. Kahit pa sinasabi niya lagi sa akin na maghihintay siya ay hindi ko
“Madame Calliste!” “Madame Calliste?!” Malalakas na pagtawag ng pangalan ko at pagkatok sa pintuan ng kwarto ni Stefan ang gumising sa akin. Napakusot ako sa aking mata nang dumilat ako dahil nasilaw ako sa araw na nakatapat sa aking mukha, umaga na pala o parang tanghali na. “Madame—”“Gising na po ako.”“Madame Calliste, pinapatawag po kasi kayo ni Sir Stefan sa kanyang library ngayon din po, ang totoo po niyan ay kanina pa po kayo pinapapunta doon.” sabi ni Mildred. Napabangon ako bigla nang ma’realize ko na hindi totoo ang mga nangyari?! Panaginip lang ba ang nangyari?! Naguguluhan ako, hindi totoong pumunta ako sa mga Leviste at kumain kami ni Koen ng Lomi Batangas at sinurpresa niya ako sa aking kaarawan? Ano nga bang petsa na ngayon?!Pumunta agad ako sa pintuan para pagbuksan siya, nang buksan ko ito ay hindi lang pala si Mildred ang nandoon kung hindi kasama niya si Mama. “Magandang umaga po, Madame Calliste. Mukhang napasarap ka ho ng tulog.” sabi ni Mama sa akin. “Hi
“Nananaginip ba ako?!” napalakas yata ako ng pagkakasabi dahil nagtinginan silang lahat sa akin. “No, Calliste! You’re not dreaming, Iha.” sabi ni Tita Zarina, natawa pa nga sila except sa kanyang Lolo na halata mo talagang ayaw na ayaw sa akin. “Calliste, when do you want to get married?” tanong ni Tito Savion.Hindi ko alam kung anong sasabihin ko, hindi ko alam kung anong isasagot ko. Ngayong pinag-uusapan na talaga ang tungkol sa kasal namin bakit parang hindi ako handang totohanin ang lahat? Natatakot ako na baka iwan na lang niya ako bigla kapag nalaman niya ang totoo. Kahit malamang naman ay gagawin niya iyon sa akin, pero hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. “Decide now!” halos pasigaw na sabi ng Lolo ni Stefan kaya nagulat ako dahil katabi ko lang din siya ng upuan dahil ako na ang nasa dulo. Naramdaman ko ang paghawak ni Stefan sa aking baywang na parang sinasabi niyang magiging maayos din ang Lolo niya sa akin. “Unless you have a deep secret, kaya ka nagdadal
Boses pa lang kilala ko na kung sino ang tao sa likod nito.“Ano? Tuloy ba ang kasal?!” excited pa siyang tanong sa akin. “Ma, apat na araw na lang makukumpleto ko na ang hinihiling mo kaya ‘wag mo ng hintayin pa ang kasal namin. Tama na.” pakiusap ko sa kanya. Hinigit niya ang braso ko at mahigpit na hinawakan ito. “Ang kapal din ng mukha mo, ano?! Anong tingin mo, hahayaan kong maging masaya ka?!” “Mamaya sasabihin ko na kay Stefan ang tungkol sa naging plano natin.” pero ang totoo ay wala akong balak sabihin sa kanya ang totoo dahil buhat nang magpunta ako sa private studio art ni Stefan ay tumigil na ako sa plano na gustong mangyari ni Mama. “Bago mo pa sabihin sa kanya, ako na ang mauuna sayo. Ang laki ng ulo mo! Nakakalimutan mo yata lugar mo!” halos patapon niyang binitawan ang mga kamay ko. Umalis siya sa harapan ko at tila bumagsak naman ang katawan ko nang mapaupo ako sa sahig. Bakit ganito, alam ko sa sarili kong mahal ko na si Stefan, dapat masaya ako pero bakit gani
“Opo, mag-iingat po ako.” I gave her an assurance dahil alam kong ayon din talaga ang gusto niyang marinig. Nang matapos na kaming kumain ay umakyat na akong muli ng kwarto. Napangiti pa ako dahil sa unang umaga ko dito sa mansyon ni Stefan bilang isang fiancee niya. At oo, feel na feel ko talaga ngayon. Nang sabihin kanina sa akin na ako lang ang nakakapunta doon ni Nanay Myrna ay lalo akong natuwa dahil ibig sabihin lang ay ako pa lang ang pinagkakatiwalaan talaga ni Stefan. Dumiretso ako sa bathroom at naligo na, nang matapos ako ay kumuha ako sa inempake kong mga damit na hindi pa rin pala nailalagay sa kahit na saang cabinet ni Stefan sa loob ng walk-in closet niya, hindi ko rin alam kung dun din ba niya ipapalagay ang mga damit ko. Kinuha ko ang black leggings ko at cropped top shirt kong color white at nagsuot lang ako ng cardigan na color black. Dalawa lang naman ang sapatos ko, isang dollshoes na black at isang running shoes hindi pa nga mga imported, dahil nasira na ‘yun
Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took o
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Makikipagkita ako ngayon kay Koen, para na rin itanong ang tungkol kay Margaux. Dahil sa panaginip ko, kung hindi ako nagkakamali ay napagusapan namin si Margaux ang sabi ni Koen d’on ay naghihintay siya kay Stefan at nagkaroon siya ng severe depression. Iba pakiramdam ko sa bagay na ito. Hindi na ako nag aksaya pa ng oras at lumabas na ako ng private art studio niya. Nagbook na ako ng McTaxi ulit, habang naghihintay ako ay may napansin akong nakajacket na itim na nakasalamin hindi kalayuan sa labas ng art studio ni Stefan. Akala ko ba ay ako lang ang nakakaalam ng lugar na ito? Sinigurado ko namang walang makakasunod sa akin. Naglakad ako papalapit sa kanya ngunit bigla na lamang itong tumakbo kaya tumakbo na rin ako, hinahabol ko siya ngunit bigla na lamang siyang sumakay sa itim na Honda Civic na sasakyan. Dumaan pa ito sa harapan ko, kung hindi ako nagkakamali bakit familiar sa akin ang jacket na suot ng babaeng iyon?Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
“Opo, mag-iingat po ako.” I gave her an assurance dahil alam kong ayon din talaga ang gusto niyang marinig. Nang matapos na kaming kumain ay umakyat na akong muli ng kwarto. Napangiti pa ako dahil sa unang umaga ko dito sa mansyon ni Stefan bilang isang fiancee niya. At oo, feel na feel ko talaga ngayon. Nang sabihin kanina sa akin na ako lang ang nakakapunta doon ni Nanay Myrna ay lalo akong natuwa dahil ibig sabihin lang ay ako pa lang ang pinagkakatiwalaan talaga ni Stefan. Dumiretso ako sa bathroom at naligo na, nang matapos ako ay kumuha ako sa inempake kong mga damit na hindi pa rin pala nailalagay sa kahit na saang cabinet ni Stefan sa loob ng walk-in closet niya, hindi ko rin alam kung dun din ba niya ipapalagay ang mga damit ko. Kinuha ko ang black leggings ko at cropped top shirt kong color white at nagsuot lang ako ng cardigan na color black. Dalawa lang naman ang sapatos ko, isang dollshoes na black at isang running shoes hindi pa nga mga imported, dahil nasira na ‘yun
Stefan’s POV"Calliste, for fuck's sake! Listen to me!" I slammed my fist on the wall, my anger and desperation boiling over.I took a deep breath, trying to calm myself down. "I'm telling you the truth! When you said our marriage was moving too fast, I felt like I'd been punched in the gut. I thought we were on the same page, that we both wanted to spend our lives together. I thought Margaux was here because she’s going to help us! Lolo even offered a toast for our wedding to be a success then I drank the wine Nanay Myrna gave me!” hindi ko na alam kung paano ko pa ipagtatanggol ang sarili ko dahil sarado ang isip ni Calliste na makinig sa lahat ng sinasabi ko. “Pwede ba, Stefan! Kitang-kita nga kitang sarap na sarap ka sa halikan niyo!” akmang aalis na siya hila-hila ang maleta ko, hinawakan ko ang maleta at nilayo ng bahagya sa kanya, niyakap siya ng mahigpit. Nagpupumiglas pa siya ngunit hindi ko hinayaan na humiwalay siya sa pagkakayakap ko. My mind flashed back to the moment I