Boses pa lang kilala ko na kung sino ang tao sa likod nito.“Ano? Tuloy ba ang kasal?!” excited pa siyang tanong sa akin. “Ma, apat na araw na lang makukumpleto ko na ang hinihiling mo kaya ‘wag mo ng hintayin pa ang kasal namin. Tama na.” pakiusap ko sa kanya. Hinigit niya ang braso ko at mahigpit na hinawakan ito. “Ang kapal din ng mukha mo, ano?! Anong tingin mo, hahayaan kong maging masaya ka?!” “Mamaya sasabihin ko na kay Stefan ang tungkol sa naging plano natin.” pero ang totoo ay wala akong balak sabihin sa kanya ang totoo dahil buhat nang magpunta ako sa private studio art ni Stefan ay tumigil na ako sa plano na gustong mangyari ni Mama. “Bago mo pa sabihin sa kanya, ako na ang mauuna sayo. Ang laki ng ulo mo! Nakakalimutan mo yata lugar mo!” halos patapon niyang binitawan ang mga kamay ko. Umalis siya sa harapan ko at tila bumagsak naman ang katawan ko nang mapaupo ako sa sahig. Bakit ganito, alam ko sa sarili kong mahal ko na si Stefan, dapat masaya ako pero bakit gani
Umalis siya sa harapan ko at bumalik sa loob ng library. Sa halip na sundan ko siya ay umakyat ako sa kwarto naming dalawa. Nang nasa loob na ako ng kwarto ay hinanap ko agad ang susi sa private art studio niya, kailangan kong pumunta doon para manahimik na si Mama, pagkatapos kong kumuha ng kailangan ni Mama ay aayain ko na si Stefan lumayo dito sa lugar na ito, malayo sa Lolo niya, at mas malayo sa Mama ko, tapos na ako… tapos na akong tulungan ang pamilya niya, kahit pa sabihin ni Mama na kulang pa ang pangpa-opera ni Isla, hindi na ako susunod sa kanya, dahil huling beses na ito. Hindi na ako papayag na utusan niya akong muli sa bagay na ito. Puputulin ko na ang koneksyon namin ni Mama, kung hindi papayag si Stefan lumayo dahil sa business niya at sa kumpanyang hinahawakan niya, aalis ako. Hahanapin ko si Papa, sasama ako sa kanya. Ang kailangan ko na lang ay makapagtapos, ‘yun na lang ang isang bagay na kailangan ko para kahit anong mangyari ay hindi ako mahihirapan makahanap
Agad kong tinipa ang numero ni Koen, ilang tawag ang ginawa ko ngunit hindi siya sumasagot. Naghahalo ang nararamdaman ko, I feel like I'm living a lie. Why is the world playing this cruel joke on me?Nanginginig ang mga kamay kong tinipa muli ang numero ni Koen ngunit hanggang ngayon ay hindi niya sinasagot. Maaari kayang siya ang nagmamaneho ng sasakyan kaninang sinakyan nung babae? At sino ang babaeng iyon?!Hindi kaya si Margaux? ‘Yung panaginip ko ay tungkol sa kanya, hindi kaya ay siya talaga ang isang ‘yun? Lalong bumilis ang tibok ng puso ko, hindi ko na alam kung paano pa ako hihinga dahil naninikip ang dibdib ko. Mariin akong pumikit at huminga akong malalim, nasasaktan ako. Alam kong kasalanan ko lahat ng ito at dumating ako sa puntong ito, kasalanan ko naman lahat ‘to. Mayamaya lang ay dumating na ang McTaxi, kahit nanghihina pa ako ay pinilit kong sumakay na dito, kung hindi ko pa pipilitin baka madatnan pa ako dito ni Stefan. Nagpahatid ako sa apartment na tinutulayan
Parang huminto ang takbo ng oras nang marinig ko ang pangalan niya. Ito na ba ‘yung araw kung saan kailangan ko ng ilugar ang sarili ko? Pero paano na ngayon, na sigurado na akong mahal ko na si Stefan? May laban ba ako? Kung kailan tinapos ko na at handa na akong ayusin ang buhay ko kasama siya, hindi pa rin ba talaga pwede?Napaupo ako sa sahig ng maramdaman kong nanlalambot ang mga binti ko, nanghihina ako.“Madame Calliste!” narinig kong tawag sa akin ni Mildred. Hindi ko na alam kung sino ang pilit na nagtatayo sa akin basta ang alam ko lang ay may nakahawak sa magkabilang braso ko para alalayan akong tumayo. Pilit na iniaangat ni Yanu ang mukha ko at nang magtagpo ang aming mga mata ay doon na ako sumuko, bumuhos ang mga luha ko at wala akong nagawa kung hindi yakapin ng mahigpit si Yanu. Sila lang din ang naging pamilya ko dito sa mansyon. Mula noong nakita ko ang relo na regalo ni Margaux kay Stefan alam ko ng may nararamdaman pa si Stefan sa kanya at kahit pa magbulag-bulaga
Stefan’s POV"Calliste, for fuck's sake! Listen to me!" I slammed my fist on the wall, my anger and desperation boiling over.I took a deep breath, trying to calm myself down. "I'm telling you the truth! When you said our marriage was moving too fast, I felt like I'd been punched in the gut. I thought we were on the same page, that we both wanted to spend our lives together. I thought Margaux was here because she’s going to help us! Lolo even offered a toast for our wedding to be a success then I drank the wine Nanay Myrna gave me!” hindi ko na alam kung paano ko pa ipagtatanggol ang sarili ko dahil sarado ang isip ni Calliste na makinig sa lahat ng sinasabi ko. “Pwede ba, Stefan! Kitang-kita nga kitang sarap na sarap ka sa halikan niyo!” akmang aalis na siya hila-hila ang maleta ko, hinawakan ko ang maleta at nilayo ng bahagya sa kanya, niyakap siya ng mahigpit. Nagpupumiglas pa siya ngunit hindi ko hinayaan na humiwalay siya sa pagkakayakap ko. My mind flashed back to the moment I
“Calliste!” muling sigaw ni Stefan. “What are you doing here, Calli?!” halos matanggal ang kaluluwa ko sa katawan ko ng biglang may magsalita sa aking gilid. “What the hell?!” lumapit ito sa akin at hinawakan niya ang braso ko. Sinuri niya maigi ito at nakitang may mga sugat ako. “K-Koen…”“Bakit?! Sinasaktan ka ba ng gagong ‘yan?!” sabay tingala niya kay Stefan kaya naman hinila ko siya papalapit sa akin para hindi siya makita. “H-Hindi!” “Stefan!” malakas na sigaw ni Koen. Kaya nagpanic ako! Sumilip ako at nakita kong tinitingnan maigi ni Stefan ang taong tumatawag sa kanya. “Calliste is here!” “Fuck!” malakas na sigaw ni Stefan. Sinilip kong muli ito wala na ito sa bintana ng kwarto niya, malamang ay bumaba na ito para tingnan ako. “Ano ba ginagawa mo dito?!” inis kong sabi kay Koen.Ano na lang ang idadahilan ko kay Stefan! Bakit ako nandito sa bakanteng lote! Nakakainis ‘tong si Koen! Ngayon lang ako nainis sa kanya. Akala ko matutulungan niya akong lumayo dito pero nagkamal
“I want us to get married tonight.” what Stefan said echoed in my ears. Literal na nahinto ako sa pag-iyak. Nabaling ang tingin ko sa kanya at nagkasalubong ang mga mata naming dalawa. “I can’t wait any longer, Calli.”“Do you agree with Stefan’s decision?” tanong ni Judge Rivera sa akin. Nakatingin na ngayon silang dalawa sa akin, gusto kong umamin na sa pagkakamali ko, gusto ko ng sabihin lahat kay Stefan kaso parang may nakabara sa lalamunan ko at parang may nagsasabi sa isip kong ‘wag kong sabihin. “Pinag-iisipan mo pa rin ba?” bahagyang lumayo sa akin si Stefan. “Opo, Judge.” simpleng sagot ko, ngunit malalim ang iniisip ko. Hindi ko alam kung hanggang saan ko maitatago ang mga lihim ko.“Hindi ka ba napipilitan lang, Calliste?” sa tono ng boses ni Judge Rivera parang nababasa niya ang isip ko. Sa nangyari kanina, talagang natakot ako. Natatakot ako para sa sarili ko. Naglalaban ang gusto kong ikasal sa kanya ngunit paano na lang ako kapag nalaman na niya ang totoo? Na sa kabil
Hinintay lang namin magawa ang Marriage License, dahil anong oras na rin ay umuwi na ang assistant ni Judge Rivera para magawa agad ito. “Bakit kayo nagmamadaling ikasal?” tanong ni Judge Rivera nang dumating na ang hinihintay naming assistant niya para ibigay ang Marriage License. “Calliste is just 19.”Iniabot niya sa akin ang papel, binasa ko pa iyon at nakaprint na nga ang mga pangalan naming dalawa.“She’s going to be twenty, next month.” kahit pa napako na ang mga mata ko sa nakasaad sa marriage license ay hindi ko maiwasang hindi mapatingin kay Stefan, paano niya nalaman na ang birthday ko ay sa susunod na buwan? “I just love her that I am afraid that I might lose her again.” “Ang alam ng lahat ay ikakasal ka dapat kay Margaux, hindi ba?” “Hindi ako nabalik sa past, Mike.” kinuha ni Stefan ang ballpen na nanggaling sa kanyang bulsa, iniabot niya sa akin ito. “Sign under your name.” ginawa ko naman agad ang sinabi niya, inabot ko sa kanya ang papel at pinirmahan niya rin agad
Ang higpit ng yakap ko sakaniya na tila ba ayoko ng bumitaw pa, namiss ko ng sobra ang kaniyang amoy lalong lalo na ang kaniyang boses. Tunay nga ang kasabihan na pag naramdaman mong malungkot ka darating yung isang bagay o tao na makakapagpasaya sayo.Naramdaman ko ang kaniyang malalim na paghinga dahilan kung bakit ako humiwalay sa pagkakayakap sakaniya."Love?" tawag niya na nakapag pangiti sakin HAHAHAHA hanggang ngayon kinikilig padin ako."Akala ko bukas ka pa uuwi? kung alam ko lang na ngayon edi sana umuwi kami ng maaga, si Jax kasi nag aya pa sa Manda. Kamusta flight mo?? akala ko nakatulog ka kanina habang magkatawagan tayo hindi kana kasi sumagot. I miss you so much!!! I love you i loveee youuuu!!!" sabi ko sakaniya, hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at hinalikan niya ako sa aking noo, hayy nako lalo akong kinikilig!!!!"Gustong gusto ko na kasing makita ka, hindi mo alam kung gaano kita kamiss. Hayy nako Calliste Cassandra!!! Kaya ako naiinis kanina kasi hindi mo si
"Si Stefan yun miss na daw niya kayo, inaasikaso niya din ang kasal. Eh tumatawag daw siya sayo ilang beses na hindi ka daw sumasagot pati sayo Amara wala daw sumasagot sainyo kaya sakin na siya tumawag sabi ko nga baka natabunan kayo ng iba't ibang flavor ng cakes kaya nagstay nalang ako sa parking lot" sabi ni Jax samin na napangiti naman ako.Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng pouch ko at nagsimula na akong magcheck ng chats and calls niya. Talagang napakadami 61 missed calls tapos yung chats niya umabot ng 142 CHATS???!!!! Talagang napakanganga ako ano kaya nangyari dito. Nagsimula na akong magbasa ng mga chats niya saakin ng bigla naman siyang tumawag."Why didn't you pick up all my calls?! I've been trying to call you so many damn times!! and you're not even replying all my chats, kahit isang chat wala kang sineen!!!" eto na agad bungad ni Stefan sakin ng masagot ko ang tawag niya. hello?? wala manlang kamusta jan?? hayy galit nanaman si Boss Stefan!! HAHAHAHA"Hehehe hiiii?
Calliste's POVLimang taon na din pala ang nakalipas, sa limang taon na yon ang dami kong natutunan, ang dami kong aral sa buhay na kailangan kong tandaan araw araw noon hanggang sa nakasanayan ko nalang gawin at itatak sa isip at puso ko. Ang saya lang na pinaliligiran ako ng mga positibong tao. Na hindi lang si Jax ang naging kaibigan ko. Oo, totoo hindi lang isa ang nadagdag sa mga kaibigan ko kundi dalawa.Hindi ko makakalimutan ang mga sinabi ni Jax saakin noon upang pakalmahin ang isip ko."Kaya mo 'tong laban na to Calliste, kaya mo! Kakayanin mo. Kasi nandito ako, ituloy mo ang laban mo. Life must go on! Keep going. Hindi kita iiwanan, anong gusto mo? San mo gustong pumunta? Pupunta tayo kahit saan pa yan, sasamahan kita kahit saan basta ipangako mo saakin na lalaban ka. Okay?? Nawala man ang Mommy mo, nawala man ang Daddy mo pero promise me ipagpapatuloy mo ang pangarap mo. Tuloy lang ang buhay. Kung hahayaan mo ako sasamahan kita sa bahay niyo, kahit isa o dalawang buwan lan
"Let me drive for the both of you, matagal makapag pabook ng lalarentcar dito medyo looban pa kasi 'tong lugar, tara na!" Tumayo ako at tumingin ako kay Calliste na wala padin sa sarili, nakatitig lang din siya saakin na tila nagtataka to help may mali ba don?? Sa halip na makipagtitigan lang ako sakanilang dalawa ultimo si Tim at ibang customers na nakatingin din sakin hinila ko si Calliste na nakaupo lang din sa harapan ng kinatatayuan ko, ni hindi ko narinig na umangil o di manlang niya binawi ang kamay niyang hawak ko ngayon, tinanguan ko si Stefan at kinuha naman ni Stefan ang bag ni Calliste na naiwan niya sa sofa. Nauna na kaming lumabas ni Calliste habang hinihintay si Stefan."Let's go! I just want to help wala naman akong lakad ngayon kaya ako na mag hahatid sainyo kung saan man kayo pupunta" sabi ko kay Calliste at nakita ko ang reaction niyang paiyak kaya ako nataranta, sa sobrang taranta ko niyakap ko siya bigla. 'Di naman siya nagpumiglas, wala siyang reaction siguro nga
Stefan's POVPapunta ako ngayon kung saan ako madalas isama ng aking Ina, kung saan ako madalas pumupunta pag gusto ko ng tahimik na paligid at kung saan ako madalas pumunta pag gusto kong makapag isip ng mabuti. Sa Cafe Adelina bandang Silang, Cavite.Pababa na sana ako ng aking kotse ng makita ko ang babaeng lagi kong napapansin sa school ko noong college ako. Ang ganda ganda niya talaga, hindi siya katangkaran siguro mga nasa 5'3 ang height niya, morena ang kulay ng kaniyang balat, bagay na bagay sakaniya ang mga bilugang mata niya at naging dagdag sa ganda niya ang mahabang buhok. Napapansin ko siya dahil isa siya sa c-singer ng school namin. Parehas kaming course which is BA in Communication. 4th year ako nun 3rd year college siya, So I bet graduating student siya ngayon.Tuluyan na akong lumabas ng kotse at ng malapit na akong makarating sa kinatatayuan nila narinig ko ang lalaking lagi kong napapansing kasama niya nung college pa ako. BF niya siguro 'to."Hindi kaya mapagalitan
Calliste's POVAfter 13hrs and 32 minutes Ladies and gentlemen, welcome to Milan Malpensa Airport. Local time is 8:32 in the evening and the temperature is 8'c.For your safety and comfort, please remain seated with your seat belt fastened until the Captain turns off the Fasten Seat Belt sign. Please check around your seat for any personal belongings you may have brought on board with you and please use caution when opening the overhead bins, as heavy articles may have shifted around during the flight. If you require deplaning assistance, please remain in your seat until all other passengers have deplaned. One of our crew members will then be pleased to assist you.On behalf of Timeless Airlines and the entire crew, I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you onboard again in the near future. Have a nice evening!" sabi ng Flight attendant ng Timeless Airlines"grabeeeeeeee!!! I can't believe na nasa Italy na ako!!!" manghang-mangha na
Hindi ko alam kung anong pinasok ko—kung bakit ba naman ako pumayag. Alam ko naman sa sarili kong hindi ako marunong mag volleyball at lalo na ang mag basketball. Kunot-noo akong tiningnan ng teacher namin, alam ko sa tingin niyang ito ay pinapahiwatig niyang nagtataka siya sa akin. “ar-are you sure, Ms. Garza?” Pagkumpirma niyang muli.Napayuko na lamang ako dahil sa hiya na nararamdaman ko, alam ko… Hindi ko man makita ang mga itsura ng mga kaklase ko ay ramdam ko na agad ang mga mapanuksong tingin at simpleng tawanan nila. “Op-Opo.” Baka ito na rin ang pagkakataon ko para magkaroon ng kaibigan. Walang nagsalita… wala rin akong naririnig na mahinang tawanan, kaya naman iniangat ko na ang tingin ko sa aming guro. Ngunit… iginala ko ang tingin ko sa mga kaklase ko. Pagkakamali yata na nag angat pa ako ng tingin dahil nakita ko ang mga reaksyon sa mga mukha nila. Ang iba ay nagpipigil lang ng tawa, ang iba ay nakataas ang kilay sa aki—“Wahahahaha!” at ang iba ay hindi na napigilan
There's a secret behind these colors, I want us to wear this because blue represents, depth, trust, loyalty, sincerity, and faith while white represents innocence. I want us to start from all of these.I knocked on my door, "Are you done?" I asked her."Oo, lalabas na ako." Mayamaya lang ay bumukas na ang pintuan ng kwarto ko at niluwa siya nito."You are so beautiful, Calliste."Umikot pa ito na tila prinsesa.Nakangiti habang hawak niya ang magkabilang laylayan ng kanyang paldang puti."Bagay ba sa akin?" Oo, nakatali ang kanyang buhok pero lumapit ako dito para tanggalin ang pagkakatali ng kanyang buhok. "Why? Hindi ba bagay 'yung ayos ng buhok ko?""Bagay naman pero gusto kong makita kang nakalugay ang buhok." I kissed her on her forehead."Let's go? Para maabutan natin ang sunset." She said.Magkahawak-kamay kaming bumaba sa hagdan and nagpaalam na rin kina Mommy at kay Raya. While Khai is busy with his work.I was nervous but when I saw them smiled at us. Parang unti-unting nawa
Stefan's POVI woke up with her in my arms, sleeping.Ito 'yung gusto kong mangyari, 'yung gumising ako ng nasa tabi ko lang siya.I kissed her on her forehead and caressed her cheek."I love you, Elia."She moved a little and gradually opened her eyes, "I love you too, Eliam."I sweetly smiled at her, "Are you ready for later?" I asked her.This day... is the big day for us and I am so damn excited!I planned to propose to her at the top of the mountain.As I promised before, I'm gonna marry her.I still haven't totally forgotten about Cerise but I'm trying my best not to think about her anymore. I want to see her as Calliste.I'm still confused, but I don't want to let her go.But I have to admit, every time I look at her even though I know she has forgiven me and my Dad for being the reason for her parents' car accident, I can't help but feel guilty for what happened.As much as I wanted to see her that day, I didn't think that we would be the reason for her parents' loss.They los