Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Weakness, Calliste: Kabanata 41 - Kabanata 50

“I want us to get married tonight.” what Stefan said echoed in my ears. Literal na nahinto ako sa pag-iyak. Nabaling ang tingin ko sa kanya at nagkasalubong ang mga mata naming dalawa. “I can’t wait any longer, Calli.”“Do you agree with Stefan’s decision?” tanong ni Judge Rivera sa akin. Nakatingin na ngayon silang dalawa sa akin, gusto kong umamin na sa pagkakamali ko, gusto ko ng sabihin lahat kay Stefan kaso parang may nakabara sa lalamunan ko at parang may nagsasabi sa isip kong ‘wag kong sabihin. “Pinag-iisipan mo pa rin ba?” bahagyang lumayo sa akin si Stefan. “Opo, Judge.” simpleng sagot ko, ngunit malalim ang iniisip ko. Hindi ko alam kung hanggang saan ko maitatago ang mga lihim ko.“Hindi ka ba napipilitan lang, Calliste?” sa tono ng boses ni Judge Rivera parang nababasa niya ang isip ko. Sa nangyari kanina, talagang natakot ako. Natatakot ako para sa sarili ko. Naglalaban ang gusto kong ikasal sa kanya ngunit paano na lang ako kapag nalaman na niya ang totoo? Na sa kabil

“Wife?”“Akala ko si Margaux?” “Hindi, diba naghiwalay sila!” “Paano niya magugustuhan ang ganyang itsura ng babae? Parang walang pag-aalaga sa katawan puro sugat.” “Atsaka bumaba yata standard ni Stefan? Nasa langit na siya pinili pa niya ang lupa!” Hindi ako nalingon kung saan, nanatiling napako ang mga mata ko kay Stefan na nagsasalita ngayon at nakatayo. Napansin ko rin ang pagkabigla sa mukha ng vocalist, “Guys! Nauna pa tayong malaman ang tungkol dito! Is this a secret or sasabihin mo rin sa madla?” natawa siya sa sinabi niya. Pero ako hindi. Umirap akong muli sa kawalan. Napakamot pa si Stefan sa kanyang batok, “yeah–yeah. I was about to say this in public later morning but yeah, I’m a married man now.”Tinaas pa niya ang kamay niyang may suot na singsing. Habang ako, heto, nahihiya sa mga ginagawa niya. Sana manlang may maayos akong damit ngayon na hindi mahahalata ang mga sugat ko. Naghiyawan ang mga tao. Gaya sa Lions University pero mas lantaran dito ang mga taong na

“Sino po kayo? At saka, hindi Fortune ang pangalan ko baka po nagkakamali lang kayo.” sambit ko at lalagpasan ko na sana siya ngunit pinigilan niya ako. “Ano ka ba! Bakit at paano naman ako magkakamali?! Ako ang nag-aalaga sa’yo nung baby ka pa!” sabi pa nito. “Who’s with you?!” “Calliste!” malakas na sigaw ni Mandy sa labas. Kaya bago pa ako sumagot sa babaeng kausap ko ay nilagpasan ko na siya ng tuluyan. Nang makalabas na ako ay salubong ang kilay ni Mandy, “you’re so matagal! Labas na tayo, maganda ang sikat ng araw banda d’on!” turo niya sa akin kaya naman lumabas na kami. Ang dami niyang sinasabi ngunit parang wala akong naririnig dahil ang atensyon ko ay nasa kaninang babaeng kumausap sa akin, at sa babaeng lumapit sa akin sa alfresco pati na rin ang nabanggit ni Stefan kanina sa helicopter. Bakit puro nababanggit nila ang Fortune na pangalan? Bakit tinatawag nila akong Fortune? Eh ang pangalan ko lang ay Calliste Iredale. Wala akong second name na katulad kung paano nila ak

“Kailan ko kaya pwedeng ma’meet ang parents mo?” pag-iiba niya ng topic. Nakatingin na siya sa akin ngayon, “I want to meet my second parents. Nahihiya ako dahil hindi ko manlang sila nakausap para kunin ng maayos at formal ang kamay mo sa kanila. And I just want to say sorry to them na kinuha agad kita without their knowledge.”Hindi niya pwedeng makita si Mama, hindi ko pa man alam kung ano ang mangyayari ngunit nakikita ko ng may hindi magandang mangyayari. “Makikilala mo rin sila pero sa totoo lang hindi kasi kami close ng Mama ko.” hinawakan niya ang kamay ko at pinaglalaruan ang mga daliri ko. “Kaya nga ako natutuwa sa treatment sa akin ni Tita Zarina–”“Mom, babe. Mom.” Napangiti ako ng itama pa niya ako, “nung araw na umalis kami ni Mom, akala ko makakaramdam ako ng awkwardness pero hindi, tinuturing niya talaga akong isang anak. Ang sarap sa pakiramdam, bagay na hindi ko kasi ‘yun nararanasan sa Mama ko. Actually, parang hindi nga masaya si Mama na nabuhay ako.” I fake laugh

“Calliste Fortune Iredale Leviste!”Lahat sila ay nakatingin sa akin, mismong ako sa sarili ko ay nagtataka sa sinabi ng Lolo ni Stefan. “What do you mean by that, Lo?” “Sinasabi ko na nga ba at may tinatago ang babaeng ‘yan! Stefan, kung sa tingin mo ay simpleng babae lang siya na nakilala mo sa Lions University ay nagkakamali ka! Isa siyang Leviste!” naguguluhan pa rin ako sa mga sinasabi sa’kin, ginala ko na ang paningin ko at makita kong lahat halos ng kamag-anak siguro ni Stefan ay nandito. Nagtama ang mga mata naming dalawa ni Tita Zarina, walang bahid ng kahit na anong emosyon ang mukha niya pero masasabi kong kampante ako sa mga tingin niya sa’kin na parang sinasabing lilipas din ito.“Hindi ko po alam ang sinasabi—” pinulot niya ang mga papel at lumapit sa’kin, tila ipinapakain niya sa’kin ang mga papel na pinulot niya. “Lo! What you're doing is below the belt! You are insulting my wife!” galit na hinila ako ni Stefan papalayo sa Lolo niya. “Fuck! What are you doing to her