All Chapters of The Billionaire's Weakness, Calliste: Chapter 61 - Chapter 70

“I know this sounds selfish, Calliste dahil mas inisip ko pa ang anak ko ngayon kaysa sa nararamdaman mo. Pero thank you for loving him.” Muli niya akong hinaplos sa aking pisngi. “I know, by now… Ansel and Emily are so proud for having you. You are brave, you are fearless… and I am so proud of you.” Nginitian ko siya, para na siyang si Mommy. “Alam kong magiging masaya si Stefan kapag nalaman niyang ikaw nga ang kaibigan niyang matagal na niyang hinihintay. I can’t imagine how you make him smile even though Cerise is not real, the fact that he’s been thinking of you and nilagay niya ang sarili niya sa mundo ni Cerise. I’m thanking her na pinangiti niyang muli ang anak ko and it is you… thank you, Calliste.” She kissed me on my forehead. “You need each other, Calliste.”Nginitian ko si Tita Naomi, tumayo na ako at nakita ko sa labas ng pintuan namin si Khai. “He’s not answering!” Nag-aalala niyang tanong sa akin. “Tara, I think papunta na siya sa Taguig!” Nang sabihin niya iyon a

Napansin niya yata ang pananahimik ko, “she didn’t pursue her dream and t-that’s because of what happen to my father. I told you about him, right? My Mom got depressed and stressed. I got some fear of—”“Yes—but do you remember Starfire’s line about the past? ‘On Tamaran we appreciate the past. We respect it. But we don't live there. We live here. Now. In the moment.’ We don’t live in the past, Stefan.” I cut him off. “Just enjoy living today, and leave all the bad memories in the past.”Am I too harsh? Ayaw ko lang maisip na sila ang dahilan ng pagkamatay ng magulang ko. Wala akong sinisisi sa nangyari sa magulang ko kung hindi ang sarili ko lang, at tapos na akong pagsisihan iyon. Gusto ko na lang umusad. “Okay.” Simpleng sagot niya sa akin. “Do you want to eat?”“Pero kasi ininvite din tayo ng dinner sa inyo, pero okay lang din naman.” Sabi ko.Hinawakan niya ang kamay ko at tulad kanina, magka-holding hands kaming maglakad. Pumasok kami sa isang japanese restaurant. “Good aftern

“Good Evening po.” Panimulang bati ko sa babaeng nasa harapan ko, hindi ako makatingin sa kanyang ng diretso dahil nahihiya ako. Sigurado akong ito ang mommy ni Stefan. “Why Calliste scared?” Biglang salita ni Raya sa aking tabi, dahilan kung bakit lalong humigpit ang hawak ko sa kamay niya. “Aw! Calliste sakit!” Nataranta naman ako sa biglang pag sigaw ni Raya, “I’m sorry—”“Come in.” Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko nang biglang magsalita ang babaeng nasa harapan ko at tumalikod na siya samin. Napakaganda niya, bagay na bagay sa kanya ang suot niyang black Juniors' Ruched Bodycon Dress. Ang kanyang buhok na hanggang balikat lang ang mas lalong nagpaganda sa kanya. Ilang taon na kaya siya? A-akalain mong magkasing edad lang sila ni Stefan. Hindi nagkakalayo talaga ang mukha nilang dalawa. Pumasok kami ni Raya, nakita ko ang mga gamit na hinanda ni Stefan sa akin bago ako umalis kanina— maayos pa rin ngayon at parang hindi nagalaw ito. “Calliste,” napatingin ako kay Ray

I’m trying to progress sa isip ko ang lahat ng nangyayari ngayon, seeing them panic lalo akong na’curious. Anong sakit ni Stefan?Lumapit ako sa kanila, nakaalalay si Khai sa ulo at likod ni Stefan habang si Stefan ay nakahawak naman sa kanyang ulo at iyak ng iyak. Kitang-kita mo ang hirap sa itsura niya. Ang kaninang maayos na coat at long sleeve ay ngayon pawisan at gusot na gusot. Napahawak ako sa aking bibig biglang pumasok sa isip ko si Raya. “I already called his doctor.” Sabi ng kasama ni Khai kanina na siguro ay pinsan ni Stefan. Lumapit ako kay Stefan, “Calliste, you should go to your sister.” Tinapik ako ni Tita Naomi pero hindi ko na siya nasagot pa dahil niyakap ko nalang bigla si Stefan. “Shh, Stefan.” Tawag ko sa kanya, binitawan naman siya agad ni Khai ng ako na ang pumalit sa pwesto niya kanina. “Nandito na ako.” Umiiyak pa rin siya habang hawak ang kanyang ulo. Unti-unti kong tinanggal ang pagkakahawak niya dito, tumingin siya sa akin ng gawin ko iyon. Nalilito

Hindi pa rin ako makagalaw. Ni buksan ko ang aking bibig para sumagot ay hindi ko yata kaya!“You really want me to do it, huh?” Bulong niya muli, tumaas ang mga balahibo ko sa ginawa niyang pagbulong sa akin. Sobrang lapit ng kanyang labi sa aking tainga dahilan kung bakit ako bahagyang nakiliti. Nilapit niya ang mukha niya sa akin, nasa gilid ko lang siya at hindi ko matingnan ang mga mata niya tanging nakikita ko lang siya sa aking peripheral vision. “M-Malamig kasi sa ano, sa labas!” Nautal pa ako ng magsalita ako. Makakalabas pa kaya ako ng buhay sa mansyong ito?!Hinawakan niya ang balikat ko kaya naman lumayo ako ng bahagya sa kanya. “Anong ginagawa mo?!” At sa wakas nakaya ko ring magsalita! “Tsk.” Ngumisi pa siya at biglang naging seryoso ang tingin niya sa akin, “why? Do you like him?!” Inis niyang tanong sa akin. “Ganyan ba kababaw ang tingin mo sa akin?!” Inis ko ring tanong sa kanya. “Who knows? Is this your other motive?” “Motive?!”“Yeah? That’s why it’s easy for