Lahat ng Kabanata ng HER TURN TO BREAK HIM: Kabanata 1 - Kabanata 10

Chapter 01 Safara POV Mula noong pa ay palagi kong tinatanong ang aking ina kung sino ang aking ama, kung bakit ako pinasuot ako ng makapal na salamin pero wala naman grado. Ang tinging sagot lamang niya sa akin ay 'patawad anak, pero kailangan mong itago ang iyong tunay na mukha para sa kinabukasan mo ito,' kaya wala akong magawa kundi sinunod ko na lamang ang sinabi ng aking ina. Hanggang ngayon ay naging college na ako at nakasanayan ko na ding magsuot ng ganito kaya baliwala na lamang sa akin ang mga pangungutyang nila sa akin lalo na ang mga ka-klase ko noon elementary at high school. Laking pagsasalamat ko sa Panginoon dahil may katulad sa pamilyang ng Alcantara ang may busilak na puso. Kahit na mayaman sila ay doon ko lang masabi na, "hindi lahat na mayayaman ay masama, mapag-mataas at mata-pobreng tao," kaya lagi kong iniisip ka kailang masuklian ko ang kanilang pagbigay sa akin ng schoolarship pamamagitan ng pag-aaral mabuti. Nagsimula akong magtrabaho dito noong

Kabanata 03 Safara POV Tahimik akong naupo sa upuan na itinuro ng professor, hawak ang aking notebook, at pilit na iniiwasan ang anumang mata na nakatuon sa akin. Ang katabi ko, si Vince Rosales, ay halatang hindi natuwa na may bagong upong inilapit sa kanya. Malinaw iyon sa kanyang ekspresyon—malamig, matalim, at puno ng yabang. Mukha siyang palaging nasa sentro ng atensyon, kaya siguro hindi niya ikinatuwa na may kasamang bagong mukha. Habang nagsisimula ang discussion, iniwasan kong magpakita ng anumang emosyon. Pinilit kong mag-focus sa lecture tungkol sa Economics, na talagang kinagigiliwan ko. Sa kabila ng lahat ng bulung-bulungan at mga mapanghusgang tingin, determinado akong makapasa. “Miss Gomez,” tawag ng professor, na ikinagulat ko. “Siguraduhin mong matutulungan mo si Mr. Rosales sa mga discussions kung kinakailangan. Mukhang mahina siya sa mga nakaraang exams, lalo na ngayon!" sabi niya sa akin. Napatingin ako kay Vince, na tila napikon sa sinabi ng professor. “Hind

Chapter 05Ang mga sumunod na araw ay naging... interesante. Si Safara ay ibang-iba sa lahat ng babaeng sinubukan kong pasayahin o kausapin noon. Hindi siya tinatablan ng mga karaniwang charm—ang pasimpleng ngiti, mga boladas, o kahit ang mga alok kong tulong. Kadalasang sinasagot niya ako ng maikli, o hindi ako pinapansin.Pero hindi ako aatras. May pustahan akong kailangang mapanalunan.Lunch break noon nang makita ko siyang nakaupo sa ilalim ng puno malapit sa campus garden. Tahimik siyang kumakain ng baon niya, nakalagay sa isang maliit na lalagyan. Walang kasama, walang gulo—siya lang at ang pagkain niya.“Hey,” bati ko, sabay upo sa tabi niya.Napatingin siya, halatang nagulat. “Anong ginagawa mo dito?”“Lunch,” sagot ko, itinaas ang sandwich na nakuha ko mula sa cafeteria. “Pwede bang makisabay?”Nagdalawang-isip siya, pero sa huli, itinuloy ang pagkain. “Wala naman akong magagawa, free country naman.”Napatawa ako, hindi alintana ang malamig niyang tono. “So, anong ginagawa mo

Chapter 07 Safara POV Si Vince ay... nakakagulo ng aking isip. Minsan, sobrang bait niya—dinadalhan ako ng kape, tinutulungan sa mga gamit ko, at nakikipag-usap na parang may pakialam talaga siya. Pero maya-maya, parang wala lang ako kapag kasama niya ang mga kaibigan niya, tila naglalaro ng ibang mundo. Hindi ko alam kung paano haharapin ang atensyon na binibigay niya. Ang mga lalaking tulad niya ay hindi naman karaniwang pumapansin sa mga tulad ko—nerdy, simple, at tulad ng madalas sabihin ni Sabrina, "hindi ka nababagay sa aming mundo." Alam ko na totoo ang kanyang sinabi, sa tulad kong nerd at isang dukha ay iniisip niya na wala akong karapatan na mag-aaral ng marangyang paaralan. Habang papunta ako sa susunod kong klase, paulit-ulit kong iniisip ang mga huling usapan namin ni Vince. Ang popular at kumpiyansang si Vince Rosales, na hinahangaan ng lahat, ay kasabay ko mag-lunch, kausap ko sa mga ka-klase ko, at naghihintay na naman si Vince sa may gate sa akin. 'Vince, Bakit

Chapter 09Safara POVHindi ko akalain na liligawan ako ni Vince. Lagi siyang naghihintay sa akin sa gate, at sabay kaming pumapasok. Kasama ko rin sina Ate Leah at Ate Mae, na parehong nagsabi na mabait daw si Vince. Tatlong araw na rin niya akong hinahatid pauwi. Ngayong araw, napagdesisyunan kong sagutin na siya.“Safara, kailan mo ba ako sasagutin?” tanong niya habang naglalakad kami pauwi.“Vince, maging totoo ka nga. Mahal mo ba talaga ako kahit nerd ako, mahirap, at hindi mo ba ako ikinahihiya sa harap nila?”“Hindi, hindi ko ikinahihiya.”“Hindi mo ba ako sasaktan sa huli?”“Hinding-hindi mangyayari ‘yun.”“Sige, sinasagot na kita,” sagot ko.“Talaga? Hindi ka nagbibiro?” tanong niya, halatang masaya.“Oo…”“Wow, parang ang saya mo ngayon, ha?”“Sinagot na ako ni Safara!” masigla niyang sabi.Nagpalitan ng tingin sina Ate Leah at Ate Mae, nagbubulungan at nakangiti.“Mauna na ako sa room, may gagawin pa kasi ako,” paalam ni Vince.“Sabayan na kita,” sabi ko.Habang naglalakad