All Chapters of HER TURN TO BREAK HIM: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 22Dumaan ang mga araw na puno ng excitement sa isip ko. Hindi ko mapigilan ang mag-isip kung paano kaya ang magiging reaksyon ni Papa kapag nalaman niyang pupunta kami ni Mama sa bahay niya. Baka magulat siya, o baka naman magdiwang sa tuwa.Pagdating ng Sabado, maaga akong nagising. Nag-ayos ako ng sarili at tumulong kay Mama sa paghahanda ng mga dadalhin namin. Bagama’t tahimik lang si Mama, ramdam kong kinakabahan siya.“Ma, okay lang po ba kayo?” tanong ko habang inaayos ang basket ng mga prutas na dadalhin namin.“Okay lang, anak,” sagot niya, pero halata sa boses niya ang bahagyang tensyon. “Medyo kinakabahan lang ako. Matagal na rin kasi mula nang huli kaming nag-usap ng Papa mo.”Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. “Ma, nandito lang po ako. Hindi niyo po kailangang mag-alala. Sigurado akong magiging maayos ang lahat.”Ngumiti siya nang bahagya at tumango. “Salamat, Safara.”Pagdating namin sa bahay ni Papa, ako na ang nag-doorbell. Maya-maya, bumukas ang

Chapter 24Habang nagpatuloy ang araw, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pagbabago sa sarili ko. Dati, takot akong humarap sa mga tao. Ngayon, tumayo ako nang matatag, hindi na ang Safarang takot at mahina. Ang mga sugat ng nakaraan ay hindi na basta alaala—ginawa ko itong sandata para harapin ang ngayon.Sa bawat klase, ramdam ko ang bigat ng tingin ni Vince. Hindi ko alam kung dahil ba sa hiya o sa pag-aalala, pero hindi ko siya binigyan ng pansin. Alam kong may mas malaking plano akong kailangan pagtuunan ng pansin, at siya ang unang target ko.Sa labas ng campus, nakatanggap ako ng mensahe mula kay Mama.Mama: "Anak, kumusta ang unang araw? Nakapasok ka ba nang maayos?"Agad akong sumagot.Ako: "Opo, Ma. Everything’s fine."Pinilit kong maging maayos sa sagot ko kahit pa puno ng emosyon ang araw ko.Bago umuwi, nagpasya akong maglibot sa campus. May lugar doon na paborito kong tambayan noong high school pa ako—isang maliit na hardin sa likod ng library. Tahimik at puno ng alaala

Chapter 26 Habang papalapit ako sa grupo nina Kim, hindi ko maiwasang marinig ang usapan ng mga lalaki sa di kalayuan. "Fuck, lalong gumanda, sexy, at hot," ani Jonathan, hindi alintana na naririnig ko siya. Napakunot ang noo ko, pero hindi ko ito pinansin. Narinig ko rin ang sagot ng isa pa nilang kasama, si Kent. "Ulo, saan ba kayo nagsusuot? Ngayon niyo lang nalaman na bumalik na siya? Mag-anim na buwan na 'yan dito sa Pinas." Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang huling sinabi ni Alfred. "At laging sinusuyo ni Vince. Hindi pa rin sumusuko, pare." Parang tumigil ang mundo ko. Vince? Sinusuyo ako? Napailing ako. Hindi na mahalaga iyon. Ang mahalaga, hindi ko na hahayaan ang sinuman, lalo na siya, na sirain ulit ang mundo ko. Bigla, tumili si Kim mula sa harap. "Safara! Dali, friend! Ang tagal mo!" Napangiti ako at kumaway sa kanya. Nagmadali akong lumapit, iniwasan ang mga tingin ng mga lalaki. "Hindi ko alam kung anong sinasabi nila, pero parang hindi maganda," sabi

Chapter 28Nanginginig pa rin ang mga kamay ko habang naglalakad ako patungo sa Gomez University College. Hindi ko alam kung bakit, pero parang mas lalo akong kinakabahan ngayon kaysa noong nakaraang sembreak. Siguro dahil alam kong makikita ko na naman sila Marga at Sabrina. Parang may dalawang pares ng matatalim na mata ang nakasunod sa akin. Hindi ko kailangang lumingon para malaman kung sino sila. Kilala ko na ang mga mata na iyon, ang mga matang puno ng galit at pang-aalipusta.Nang makarating ako sa entrance ng school, naramdaman ko na ang kanilang presensya. Nakatayo sila sa harap ng pinto, nakaharang sa daanan ko. Si Marga, ang leader ng grupo, ay nakangisi ng nakakaloko. Nakasuot siya ng mamahaling damit at may hawak na mamahaling bag. Si Sabrina naman ay nakatingin sa akin nang may pagkamuhi. Nakasuot siya ng maikling palda at may makapal na make-up. Nasa likod nila ang kanilang mga alipores, nakangiti nang nakakaloko."Well well, well," sabi ni Marga, ang boses n

Chapter 31Patuloy akong nag-iisip habang patuloy kami ni Mr. Rosales sa aming pagbiyahe. Hindi ko pa rin matanggap ang nangyaring pambubuli kay Safara. Siya ang aking prinsesa, at ang sakit na nararamdaman ko para sa kanya ay hindi ko kayang ipaliwanag. Kailangan kong ipaglaban siya, at gagawin ko ang lahat para makamtan niya ang hustisya na nararapat sa kanya."Vince, pagkatapos nitong lahat, kailangan kong malaman kung paano tayo makakatulong kay Safara. Kung may pagkakataon, gusto kong ikaw mismo ang magbigay sa kanya ng proteksyon sa paaralan," sabi ko kay Vince, na tila may kabuntot na takot ngunit nagpapakita ng malasakit."Opo, sir. Walang problema. Gagawin ko ang lahat para matulungan si Safara," sagot niya, na may pagnanais na matulungan ang batang babae.Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, naisip ko rin na baka may kailangan akong ikonsidera sa mga magulang ng mga kabataang nanakit sa anak ko. Hindi ko basta-basta papayagan na magpatuloy ang ganitong klaseng bullying.