Chapter 32Kinabukasan, nagtipon kami ni Peter at ang ilang mga abogado na tutulong sa amin sa kasong isasampa laban sa mga magulang ng mga batang nambu-bully kay Safara. Hindi ko isasama ang paaralan sa kasong ito dahil ako ang may-ari ng paaralan at si Peter, na pinsan ko, ay may mataas na posisyon sa loob ng administrasyon. Kaya naman, ang mga magulang ng mga batang nanakit kay Safara ang magiging sentro ng aming aksyon."Pipilitin natin na ang mga magulang nila ang magbayad ng malaki sa ginawa nilang pagtrato kay Safara," sabi ko kay Peter habang inaayos ang mga papeles. "Hindi ko kayang makita siyang nasasaktan, at hindi ko papayagan na manatili siyang ganito.""Alam ko, Gordon," sagot ni Peter, na tila masigasig na dinadagdagan ang mga detalye sa mga papeles. "Kailangan nating ipakita sa kanila na walang puwang ang ganitong klaseng asal sa ating pamilya. Hindi lang ang anak mo ang pinoprotektahan mo ngayon, kundi ang mga prinsipyong pinapahalagahan natin."Habang tumitingin ako
Chapter 33Dumating na ang araw ng pagdinig sa korte. Kahit matanda na si Safara, ramdam ko pa rin ang pangangailangan kong protektahan siya. Bilang kanyang ama, hindi nagbago ang paninindigan ko na ipaglaban siya, anuman ang mangyari. Ngayon, hindi lang siya ang kailangang maging matatag—ako rin.Habang nakaupo kami sa courtroom, nakita ko ang mga magulang ng mga batang nanakit sa kanya. Hindi ko alam kung nakonsensya na sila o pilit lang nilang hinaharap ang sitwasyon para makalusot. Pero wala akong pakialam. Ang mahalaga ay makuha ni Safara ang hustisya.Pumasok ang hukom, at nagsimula ang pagdinig. Tumayo ang abogado namin at sinimulan ang paglalahad ng kaso. Detalyado niyang ipinaliwanag ang mga nangyari noon—ang trauma na dinanas ni Safara, ang pananakit at pananakot na ginawa sa kanya ng mga kaklase niya. Hindi lang ito simpleng pang-aapi; ito ay nag-iwan ng malalim na sugat sa kanyang pagkatao.Habang nakikinig ako, mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Safara. Alam kong mahira
Chapter 34IRENE POV Habang pinagmamasdan ko sina Gordon at Nathan, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba at takot. Alam kong darating ang araw na ito—ang araw na malalaman ni Gordon ang tungkol sa anak naming si Nathan. Pero hindi ko inasahan na ganito kabilis. Pinisil ko nang mahigpit ang kamay ni Nathan, na mahigpit ding nakakapit sa akin. Alam kong naguguluhan siya. Hindi pa niya lubos na nauunawaan kung ano ang nangyayari, pero ramdam kong gusto niyang makilala ang kanyang ama. Huminga ako nang malalim bago lumapit kay Gordon. Kita ko pa rin ang emosyon sa kanyang mukha—galit, pagtataka, at isang uri ng sakit na alam kong ako ang may kagagawan. "Gordon..." Mahina ang boses ko, pero alam kong kailangan kong magpakatatag. "Patawad." Napatingin siya sa akin, halatang naghihintay ng paliwanag. "Bakit mo itinago sa akin ito, Irene?" tanong niya, halatang pinipigil ang galit sa kanyang boses. "Bakit hindi mo sinabi sa akin na may anak pa tayo?" Pinisil ko ang kamay ni Nathan at
Chapter 01 Safara POV Mula noong pa ay palagi kong tinatanong ang aking ina kung sino ang aking ama, kung bakit ako pinasuot ako ng makapal na salamin pero wala naman grado. Ang tinging sagot lamang niya sa akin ay 'patawad anak, pero kailangan mong itago ang iyong tunay na mukha para sa kinabukasan mo ito,' kaya wala akong magawa kundi sinunod ko na lamang ang sinabi ng aking ina. Hanggang ngayon ay naging college na ako at nakasanayan ko na ding magsuot ng ganito kaya baliwala na lamang sa akin ang mga pangungutyang nila sa akin lalo na ang mga ka-klase ko noon elementary at high school. Laking pagsasalamat ko sa Panginoon dahil may katulad sa pamilyang ng Alcantara ang may busilak na puso. Kahit na mayaman sila ay doon ko lang masabi na, "hindi lahat na mayayaman ay masama, mapag-mataas at mata-pobreng tao," kaya lagi kong iniisip ka kailang masuklian ko ang kanilang pagbigay sa akin ng schoolarship pamamagitan ng pag-aaral mabuti. Nagsimula akong magtrabaho dito noong
Chapter 02Vince POVPagpasok ko sa campus, agad kong napansin ang grupo ng mga estudyanteng nagkakagulo sa hallway. Isa na namang eksena ng pambu-bully ang nagaganap, pero hindi na ako nagulat. Sanay na ako sa ganitong tagpo sa paaralang ito. Napansin ko si Alfred, isa sa mga kaibigan ko, na paparating."Tol, ang tagal mo," sabi niya habang inilalapit ang mukha para bumulong. "May bagong biktima na naman ‘yung grupo nila Sabrina.""At ano naman ang bago ro’n?" sagot ko nang walang interes."Eh, nerd kasi, tol. Tsaka transferee pa. Alam mo naman dito, parang pusa ‘yang mga ‘yan—mahilig mangalabit ng bago.""Tsk… Wala akong paki," sagot ko habang naglalakad kami papunta sa classroom.Pagdating namin sa classroom, umupo agad ako sa paborito kong spot sa ikaapat na upuan. Habang wala pa si Prof, nilabas ko ang cellphone ko at nagsimula nang maglaro ng Mobile Legends. Nasa kalagitnaan ako ng laro nang mapansin kong dumating na pala si Prof kasama ang kambal na sina Mae at Leah.Napangiti
Kabanata 03 Safara POV Tahimik akong naupo sa upuan na itinuro ng professor, hawak ang aking notebook, at pilit na iniiwasan ang anumang mata na nakatuon sa akin. Ang katabi ko, si Vince Rosales, ay halatang hindi natuwa na may bagong upong inilapit sa kanya. Malinaw iyon sa kanyang ekspresyon—malamig, matalim, at puno ng yabang. Mukha siyang palaging nasa sentro ng atensyon, kaya siguro hindi niya ikinatuwa na may kasamang bagong mukha. Habang nagsisimula ang discussion, iniwasan kong magpakita ng anumang emosyon. Pinilit kong mag-focus sa lecture tungkol sa Economics, na talagang kinagigiliwan ko. Sa kabila ng lahat ng bulung-bulungan at mga mapanghusgang tingin, determinado akong makapasa. “Miss Gomez,” tawag ng professor, na ikinagulat ko. “Siguraduhin mong matutulungan mo si Mr. Rosales sa mga discussions kung kinakailangan. Mukhang mahina siya sa mga nakaraang exams, lalo na ngayon!" sabi niya sa akin. Napatingin ako kay Vince, na tila napikon sa sinabi ng professor. “Hind
Chapter 04 Vince POVKINABUKASANAng buong court ay puno ng ingay mula sa basketball practice—mga sapatos na sumisigid sa sahig, bola na pumapalo sa sahig, at mga sigaw ng plays mula sa teammates ko. Pero parang wala akong naririnig. Paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang pustahan ng mga kaibigan ko.“Ligawan mo si nerd,” sabi ni Jonathan, na parang napaka-dali lang nito. Tunog kalokohan, pero alam kong hindi sila nagbibiro.“Ang tahimik mo, Vince. Ano, takot ka bang matalo?” biro ni Alfred, habang nagdidribol ng bola, nakangiti nang mapang-asar.Inagaw ko ang bola mula sa kanya at mabilis na nag-shoot. "Hindi ako natatalo. Alam niyo dapat ‘yan," kumpyansa kong sabi sa kanila. “Yabang!” Kent tumawa nang malakas. “Tingnan natin kung papatulan ka ng nerd. Mukha siyang hindi madaling mapalapit," wika nito. “Mas maganda kung gano’n,” sagot ko, kunwaring kalmado. Pero sa totoo lang, alam kong hindi magiging madali ang pustahan na ito. Si Safara ay malayo sa mga tulad nina Sabrina na ha
Chapter 05Ang mga sumunod na araw ay naging... interesante. Si Safara ay ibang-iba sa lahat ng babaeng sinubukan kong pasayahin o kausapin noon. Hindi siya tinatablan ng mga karaniwang charm—ang pasimpleng ngiti, mga boladas, o kahit ang mga alok kong tulong. Kadalasang sinasagot niya ako ng maikli, o hindi ako pinapansin.Pero hindi ako aatras. May pustahan akong kailangang mapanalunan.Lunch break noon nang makita ko siyang nakaupo sa ilalim ng puno malapit sa campus garden. Tahimik siyang kumakain ng baon niya, nakalagay sa isang maliit na lalagyan. Walang kasama, walang gulo—siya lang at ang pagkain niya.“Hey,” bati ko, sabay upo sa tabi niya.Napatingin siya, halatang nagulat. “Anong ginagawa mo dito?”“Lunch,” sagot ko, itinaas ang sandwich na nakuha ko mula sa cafeteria. “Pwede bang makisabay?”Nagdalawang-isip siya, pero sa huli, itinuloy ang pagkain. “Wala naman akong magagawa, free country naman.”Napatawa ako, hindi alintana ang malamig niyang tono. “So, anong ginagawa mo
Chapter 34IRENE POV Habang pinagmamasdan ko sina Gordon at Nathan, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba at takot. Alam kong darating ang araw na ito—ang araw na malalaman ni Gordon ang tungkol sa anak naming si Nathan. Pero hindi ko inasahan na ganito kabilis. Pinisil ko nang mahigpit ang kamay ni Nathan, na mahigpit ding nakakapit sa akin. Alam kong naguguluhan siya. Hindi pa niya lubos na nauunawaan kung ano ang nangyayari, pero ramdam kong gusto niyang makilala ang kanyang ama. Huminga ako nang malalim bago lumapit kay Gordon. Kita ko pa rin ang emosyon sa kanyang mukha—galit, pagtataka, at isang uri ng sakit na alam kong ako ang may kagagawan. "Gordon..." Mahina ang boses ko, pero alam kong kailangan kong magpakatatag. "Patawad." Napatingin siya sa akin, halatang naghihintay ng paliwanag. "Bakit mo itinago sa akin ito, Irene?" tanong niya, halatang pinipigil ang galit sa kanyang boses. "Bakit hindi mo sinabi sa akin na may anak pa tayo?" Pinisil ko ang kamay ni Nathan at
Chapter 33Dumating na ang araw ng pagdinig sa korte. Kahit matanda na si Safara, ramdam ko pa rin ang pangangailangan kong protektahan siya. Bilang kanyang ama, hindi nagbago ang paninindigan ko na ipaglaban siya, anuman ang mangyari. Ngayon, hindi lang siya ang kailangang maging matatag—ako rin.Habang nakaupo kami sa courtroom, nakita ko ang mga magulang ng mga batang nanakit sa kanya. Hindi ko alam kung nakonsensya na sila o pilit lang nilang hinaharap ang sitwasyon para makalusot. Pero wala akong pakialam. Ang mahalaga ay makuha ni Safara ang hustisya.Pumasok ang hukom, at nagsimula ang pagdinig. Tumayo ang abogado namin at sinimulan ang paglalahad ng kaso. Detalyado niyang ipinaliwanag ang mga nangyari noon—ang trauma na dinanas ni Safara, ang pananakit at pananakot na ginawa sa kanya ng mga kaklase niya. Hindi lang ito simpleng pang-aapi; ito ay nag-iwan ng malalim na sugat sa kanyang pagkatao.Habang nakikinig ako, mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Safara. Alam kong mahira
Chapter 32Kinabukasan, nagtipon kami ni Peter at ang ilang mga abogado na tutulong sa amin sa kasong isasampa laban sa mga magulang ng mga batang nambu-bully kay Safara. Hindi ko isasama ang paaralan sa kasong ito dahil ako ang may-ari ng paaralan at si Peter, na pinsan ko, ay may mataas na posisyon sa loob ng administrasyon. Kaya naman, ang mga magulang ng mga batang nanakit kay Safara ang magiging sentro ng aming aksyon."Pipilitin natin na ang mga magulang nila ang magbayad ng malaki sa ginawa nilang pagtrato kay Safara," sabi ko kay Peter habang inaayos ang mga papeles. "Hindi ko kayang makita siyang nasasaktan, at hindi ko papayagan na manatili siyang ganito.""Alam ko, Gordon," sagot ni Peter, na tila masigasig na dinadagdagan ang mga detalye sa mga papeles. "Kailangan nating ipakita sa kanila na walang puwang ang ganitong klaseng asal sa ating pamilya. Hindi lang ang anak mo ang pinoprotektahan mo ngayon, kundi ang mga prinsipyong pinapahalagahan natin."Habang tumitingin ako
Chapter 31Patuloy akong nag-iisip habang patuloy kami ni Mr. Rosales sa aming pagbiyahe. Hindi ko pa rin matanggap ang nangyaring pambubuli kay Safara. Siya ang aking prinsesa, at ang sakit na nararamdaman ko para sa kanya ay hindi ko kayang ipaliwanag. Kailangan kong ipaglaban siya, at gagawin ko ang lahat para makamtan niya ang hustisya na nararapat sa kanya."Vince, pagkatapos nitong lahat, kailangan kong malaman kung paano tayo makakatulong kay Safara. Kung may pagkakataon, gusto kong ikaw mismo ang magbigay sa kanya ng proteksyon sa paaralan," sabi ko kay Vince, na tila may kabuntot na takot ngunit nagpapakita ng malasakit."Opo, sir. Walang problema. Gagawin ko ang lahat para matulungan si Safara," sagot niya, na may pagnanais na matulungan ang batang babae.Matapos ang ilang sandali ng katahimikan, naisip ko rin na baka may kailangan akong ikonsidera sa mga magulang ng mga kabataang nanakit sa anak ko. Hindi ko basta-basta papayagan na magpatuloy ang ganitong klaseng bullying.
Chapter 30 Gordon POV "Ano’ng nangyari sa’yo? Bakit magulo ang buhok mo, aking prinsesa," tanong ko habang tinitingnan ang anak ko na halatang galing sa gulo. "Aba, kaya pala matalas ang bunganga sa hampas-lupa kasi may sugar daddy pala," sabi ng isang babaeng nakaupo at walang pakundangan sa pananalita. "Sino ka para pagsabihan mo siya nang ganyan? Alam mo ba, isang pitik ko lang mawawala sa’yo ang lahat. Alam niyo ba kung sino ang iniinsulto niyo? She is my daughter—ang kakaisang anak kong babae ang prinsesa ng aming angkan! At ikaw, huwag na huwag kang maglalakas-loob na pumasok sa paaralan ko mula ngayon," mariin kong sabi, puno ng galit. "Hindi mo puwedeng gawin ’yan, Mr. Gomez! Kapag ginawa mo ’yan, magdedemanda kami!" sagot ng babae, ngunit bakas ang kaba sa boses. "Go ahead. Peter, kunin mo ang CCTV footage ng buong insidenteng ito. Siguraduhing makikita ko ang lahat ngayon mismo," utos ko. Biglang natameme at namutla ang mga kausap ko. Pagkasilip ko sa CCTV, umusbong a
Chapter 28Nanginginig pa rin ang mga kamay ko habang naglalakad ako patungo sa Gomez University College. Hindi ko alam kung bakit, pero parang mas lalo akong kinakabahan ngayon kaysa noong nakaraang sembreak. Siguro dahil alam kong makikita ko na naman sila Marga at Sabrina. Parang may dalawang pares ng matatalim na mata ang nakasunod sa akin. Hindi ko kailangang lumingon para malaman kung sino sila. Kilala ko na ang mga mata na iyon, ang mga matang puno ng galit at pang-aalipusta.Nang makarating ako sa entrance ng school, naramdaman ko na ang kanilang presensya. Nakatayo sila sa harap ng pinto, nakaharang sa daanan ko. Si Marga, ang leader ng grupo, ay nakangisi ng nakakaloko. Nakasuot siya ng mamahaling damit at may hawak na mamahaling bag. Si Sabrina naman ay nakatingin sa akin nang may pagkamuhi. Nakasuot siya ng maikling palda at may makapal na make-up. Nasa likod nila ang kanilang mga alipores, nakangiti nang nakakaloko."Well well, well," sabi ni Marga, ang boses n
Chapter 27 Biglang may batang lumapit sa matanda. "Grandma, you're here!" sabi niya, sabay mano. Pagkatapos ay tumingin siya sa akin. "Who is she? She looks like Daddy G," sabi ng bata, halatang nagtataka. Narinig ko ang pagbulong ng ilan sa paligid. Hindi ko na pinansin iyon at ngumiti na lang. "Ahem… Hi po sa inyong lahat," bati ko, kahit kabado. Biglang lumapit si Tita Aldina kasama si Tito. "Safara! Andito ka pala! Nasaan ang Mama mo?" tanong ni Tita Aldina. "Nasa States po kasama si Daniel," sagot ko. "Daniel? Sino naman ‘yon?" tanong ni Tito Paul, halatang nagtataka. "Kapatid ko po," sagot ko nang diretso. Nagkatinginan ang ilan, at narinig kong bumulong si Tito Fonso. "May bago na palang love life si Irene," sabi niya. Hindi ko napigilan ang sarili ko. "Hindi po," madiin kong sagot. "Isa lang ang ama ng mga anak niya." Sabay tingin sa aking ama na tahimik lang nakikinig. Biglang sumingit si Stella. "Umalis ka na dito! Hindi ka welcome dito, pati ang ina mong mala
Chapter 26 Habang papalapit ako sa grupo nina Kim, hindi ko maiwasang marinig ang usapan ng mga lalaki sa di kalayuan. "Fuck, lalong gumanda, sexy, at hot," ani Jonathan, hindi alintana na naririnig ko siya. Napakunot ang noo ko, pero hindi ko ito pinansin. Narinig ko rin ang sagot ng isa pa nilang kasama, si Kent. "Ulo, saan ba kayo nagsusuot? Ngayon niyo lang nalaman na bumalik na siya? Mag-anim na buwan na 'yan dito sa Pinas." Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang huling sinabi ni Alfred. "At laging sinusuyo ni Vince. Hindi pa rin sumusuko, pare." Parang tumigil ang mundo ko. Vince? Sinusuyo ako? Napailing ako. Hindi na mahalaga iyon. Ang mahalaga, hindi ko na hahayaan ang sinuman, lalo na siya, na sirain ulit ang mundo ko. Bigla, tumili si Kim mula sa harap. "Safara! Dali, friend! Ang tagal mo!" Napangiti ako at kumaway sa kanya. Nagmadali akong lumapit, iniwasan ang mga tingin ng mga lalaki. "Hindi ko alam kung anong sinasabi nila, pero parang hindi maganda," sabi
Chapter 25Lumipas ang mga buwan, unti-unti akong nasanay sa buhay ko dito sa Pilipinas. Ngunit hindi ko maikakailang miss na miss ko si Mama. Kaya naman nang dumating ang sembreak namin ng dalawang linggo, agad kong inayos ang gamit ko. Nagdesisyon akong puntahan siya sa States upang kamustahin.Habang inaayos ang maleta, hindi ko maiwasang mag-isip. Ano na kaya ang kalagayan niya roon? Kumusta na kaya ang negosyo? At higit sa lahat, paano na ang mga plano niya para sa amin?"Safara, sigurado ka ba sa lakad mo?" tanong ni Lola habang nag-aayos ng baon ko. "Baka mahirapan kang mag-adjust ulit."Ngumiti ako at niyakap siya. "Opo, Lola. Sandali lang naman ako doon. Gusto ko lang po talagang makita si Mama."Pagsapit ng araw ng flight, hindi ko maiwasang makaramdam ng halo-halong emosyon. Masaya akong makikita si Mama, pero may konting kaba rin. Matagal-tagal na rin simula noong huli kaming magkasama.Pagdating ko sa States, sinalubong ako ni Mama sa airport. Nakasuot siya ng eleganteng