Chapter 38Hanggang tumawag ang kaibigan ko na si Kirie, niyaya niya akong mag bar kaya inundayan ko ito kaysa mag-isip kung anu-ano. Nagdesisyon akong ituloy ang gabi sa ibang paraan kaysa hayaang lamunin ako ng mga alaala ni Vince. Tumayo ako, kinuha ang coat ko, at lumabas ng opisina. Sa lobby, nandoon na si Kirie, naka-cross arms at nakangiti nang nakakaloko."Aba, bumaba rin ang reyna sa trono!" biro niya habang nilalaro ang susi ng kanyang sasakyan."Ikaw kasi, masyado mong ginagawang interesante ang paglabas, kaya ayan, napapayag mo ako," sagot ko habang umiling.Sumakay kami sa kanyang sports car, at agad siyang humarurot papunta sa isa sa mga sikat na bars sa lungsod. Pagdating namin doon, ramdam ko agad ang enerhiya ng lugar—malakas ang musika, ang ilaw ay kumikislap sa iba't ibang kulay, at maraming taong nagsasaya.Umupo kami sa VIP section, at agad na nag-order si Kirie ng isang bote ng mamahaling alak. "Sige, Safara, kalimutan muna ang stress. Cheers!" sabi niya, iniaan
Chapter 39Napakuyom ako ng kamao. Hindi ko alam kung galit, kaba, o pagtataksil ang dapat kong maramdaman."Anong kalokohan ‘to, Vince?" malamig kong tanong, ngunit dama ang bahagyang panginginig ng aking boses.Tumikhim siya at itinuro si Kirie gamit ang kanyang daliri. "Hindi ako nagbibiro, Safara. Alam kong matagal mo na siyang pinagkakatiwalaan, pero hindi lahat ng malapit sa’yo ay kakampi mo."Dahan-dahang tumayo si Kirie mula sa kanyang kinauupuan. Kalma ang ekspresyon niya, ngunit may kung anong kakaiba sa kanyang tingin—parang hindi ito nagulat sa sinabi ni Vince."At ano ang basehan mo para akusahan ako, Vince?" malumanay ngunit matalim ang boses ni Kirie. "Dahil lang sa sabi mo? Kung gano’n, pwede ko ring sabihin na ikaw ang traydor sa kwentong ‘to."Hindi ako makagalaw. Kilala ko si Kirie—o ‘yon ang akala ko. Siya ang laging nasa tabi ko sa lahat ng laban ko. Pero paano kung tama si Vince? Paano kung mali ang tiwala ko?"Safara, matagal na kitang pinoprotektahan," patuloy
Chapter 40Napansin ko ang bahagyang pamumutla ni Kirie sa sinabi ko. Bagaman mabilis siyang nakabawi sa kanyang ekspresyon, hindi iyon nakaligtas sa akin."Kung totoo ang sinabi ni Vince, hindi ako magdadalawang-isip na ipakukulong kita, Kirie." Tahimik kong bulong sa isipan ko habang pinagmamasdan siya.Pinilit niyang ngumiti, pero halata ang pilit sa kanyang tinig nang magsalita siya. "A-ang mabuti pa'y bumalik na tayo sa ating table at maglasing," aniya, kunwari'y pabiro.Pero hindi ko na siya basta-basta mapagkakatiwalaan. Lalo na ngayon, nang makita kong ang isang bagay na bihira kong makita kay Kirie—takot.Hindi ko siya sinagot at sa halip ay tahimik ko lang siyang sinundan pabalik sa aming table. Sinabayan niya akong umupo, pero ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Kinuha niya ang kanyang baso ng alak at uminom ng isang lagok, tila gustong itago ang namumutla niyang mukha.Napansin kong biglang bumilis ang kilos niya—masyadong casual, masyadong pilit.Napatingin ako sa kan
Chapter 41Dahil sa inis ko ay agad akong bumalik sa table at agad kong ini-inom ang alak nasa table.. Huli na na realize ko na ang isang basong may gamot ang nainom ko hanggang unting-unti nanlalabo ang aking mata pero pinigilan ko ito. Iba ang nararamdaman ko parang nainitan ako sa aking katawan na parang may nais akong gawing nais maibsan ang init sa aking nararamdaman. Pinipilit kong ipokus ang paningin ko, pero unti-unti itong lumalabo. Pakiramdam ko'y parang umiinit ang buong katawan ko, tila may apoy na gumagapang sa bawat himaymay ng balat ko. Damn It... Napahawak ako sa mesa, sinusubukang kontrolin ang sarili. Alam kong may halo ang ininom ko, pero hindi ko inasahan na ganito kabilis ang epekto nito. Huminga ako nang malalim, pero sa halip na lumamig ang pakiramdam ko, mas lalo lang akong nanginig sa kakaibang init na bumalot sa katawan ko. Hindi ito simpleng pampalasing na gamot. Isa itong... Aphrodisiac. Shit! Napatingin ako sa paligid. Ayokong makatawag ng pansin, pe
Chapter 42Napakagat ako sa labi, pilit na nilalabanan ang init na lalong bumibigat sa bawat sandaling lumilipas. Napapikit ako, ninanais na mawala ang nararamdaman kong ito, pero lalo lang akong nag-aapoy."Vince..." muli kong sambit."Shit," mura niya, halatang hindi sigurado kung ano ang dapat niyang gawin.Huminga siya nang malalim, pinilit ang sariling magpakatatag. "Kailangan kitang ilayo rito. Huwag kang bibitaw sa akin."Bago pa ako makasagot, binuhat na niya ako sa kanyang mga bisig. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, pero isa lang ang sigurado ako—si Vince lang ang tanging kakampi ko ngayon.Agad nakasubsob ang aking mukha sa kanyang matipunong katawan kaya may lalong umusbong ang pang-nanais na maangkin niya ako lalo't nasa ilalim ako ng gamot.Agad kong hinalikan ang kanyang dibdib na ikinamura nito."Safara, damn it!" mariing mura ni Vince habang mas hinigpitan ang pagkakahawak niya sa akin. Ramdam ko ang biglang paghingpit ng kanyang mga muscles, tanda ng matindi
Chapter 43Vince POVMabilis akong nagmamaneho patungo sa aking condo unit. Ayaw kong may makakita sa kanya na ganitong sitwasyon. Hindi nag tagal ay agad din kami nakarating saka ko hinubad ang jacket at binalot ko sa kanya upang hindi makita ang kanyang mukha. "Hmmmm, Vince!" bulong nya sa akin saka mas isiniksik niya ang kanyang mukha sa aking dibdib. Hindi ako manhid at tao lang din ako. Kanina ko pa nararamdaman ang pananakit sa aking puson sa kanyang ginawa. Ilang sandali ay agad kaming nakarating sa aking unit saka ko binuksan at pumasok sa loob. Hindi ko kinalimutan na i-lock ang pintuan saka ko ito inilapag sa kama. Paglapag ko ay agad iyong bumukaka at nilalaro ang kanyang tingkil habang umuungol."Ughhh, aaahhh!" saka hinimas din nito ang kanyang dibdib habang pumipikit. "Shit!" Mabilis akong tumayo at lumayo kay Safara, pilit na hindi tinitingnan ang ginagawa niya. Ramdam ko ang pagtigas ng panga ko habang nilalabanan ang tukso.Hindi ko alam kung paano ko naitatak s
Chapter 44Ang tanging maririnig sa loob ng kwarto ay ang mabilis naming paghinga. Nakahiga si Safara sa tabi ko, ang katawan niya ay nakabalot sa kumot, habang ako naman ay nakatitig sa kisame, pilit inuunawa ang nangyari.Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa puntong ito. Kung paano ko tinanggal ang bawat harang na itinayo ko para mapigilan ang sarili ko. Pero ngayong tapos na, ngayong narito na kami sa puntong ito… may bumabagabag sa akin.Dahan-dahan akong bumangon at umupo sa gilid ng kama, hinahaplos ang noo ko. Ramdam ko ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko."Gising ka pa?" mahina ang tinig ni Safara mula sa likuran ko.Tumalikod ako at nakita siyang nakatingin sa akin. Ang kanyang mga mata ay may halong pagod, ngunit higit pa roon, may isang emosyon na hindi ko mawari."Yeah," sagot ko. "Ikaw? Ayos ka lang ba?"Hindi siya agad sumagot. Sa halip, inabot niya ang kumot at mas hinigpitan ang balot sa kanyang katawan. May lungkot sa kanyang mga mat
Chapter 45Six Years LaterNakatayo ako sa harap ng malaking bintana ng opisina ko, pinagmamasdan ang tanawin ng syudad. Ilang taon na ang lumipas, ngunit hindi ko pa rin maiwasang maalala ang gabing iyon—ang huling beses na magkasama kami ni Safara.Alam kong hindi ko siya dapat hinayaang umalis. Alam kong dapat hinabol ko siya, ngunit nang subukan kong hanapin siya, parang naglaho siya sa mundo. Para siyang usok na hindi ko na muling mahawakan.Anim na taon. Anim na taon ng paghahanap, ng pagtatangka na burahin siya sa isip ko, ngunit kahit anong gawin ko, hindi ko magawa.At ngayon… bumalik siya."Boss, she's back!" ulit ng tauhan ko sa kabilang linya. "At may dala itong batang babae."Halos malaglag ang hawak kong baso.Batang babae?Hindi ko maintindihan kung bakit parang bumagal ang paligid. Pakiramdam ko ay may bumagsak na bomba sa dibdib ko."Sigurado ka ba?" tanong ko, pilit na pinapanatili ang kumpiyansa sa boses ko."Yes, boss. Nakita namin siya sa airport kanina. Hindi pa
Chapter 49Napasalampak ako sa upuan, pinilit kong pigilan ang panginginig ng kamay ko. "Wala akong pakialam kung mahirap, Vince. Ang iniisip ko lang ay ang kapakanan ng anak natin. At kung hindi mo kayang bumitaw sa mundo mo—""At ikaw?" putol niya sa akin, matalim ang tingin. "Ikaw ba, Safara? Kaya mo bang talikuran ang mundo mo para kay Selene?"Napahinto ako.Ramdam ko ang panunumbat sa tinig niya, ang hinanakit na hindi niya sinasabi nang direkta. Alam kong pareho kami ng sitwasyon. Pareho kaming may mundong dapat iwan kung gusto naming protektahan ang anak namin.Pero sino ang unang susuko? Sino ang unang bibitaw?Nagtagpo ang mga mata namin, puno ng tanong, puno ng sakit."Iisa lang ang dapat piliin, Vince," mahina ngunit mariin kong sabi. "Buhay mo sa grupong ‘yan… o ang anak natin."Tahimik siyang tumitig sa akin. Ilang sandali ang lumipas bago siya dahan-dahang lumapit at inilapit ang mukha niya sa akin, halos magkadikit ang aming noo."Kung iyon lang ang pagpipilian ko…" bu
Chapter 48"Nasa loob ng resort sa aming silid matutulog," malamig kong sagot. "Kung balak mong makita siya, ito lang ang masasabi ko, Vince. Kailangan mong harapin muna ang aking lolo bago ka makalapit sa iyong anak."Napakuyom ang kamao ni Vince, at sa kabila ng lamig ng gabi, ramdam ko ang matinding tensyon sa pagitan namin. Hindi siya agad nagsalita, pero alam kong hindi siya papayag na basta na lang ako lumayo muli—lalo na ngayong alam na niya ang tungkol kay Selene."Tingin mo ba matatakot ako sa lolo mo, Safara?" malamig ang tono niya, pero sa ilalim ng galit ay may halong hinanakit. "Akala mo ba hahayaan kong hadlangan niya ako para makita ang anak ko?"Napatingin ako sa mga mata niya—mga matang puno ng determinasyon at isang emosyon na hindi ko matukoy. Hindi lang ito tungkol sa galit niya sa akin dahil itinago ko ang katotohanan. Ito ay tungkol sa pagkawala ng anim na taon—anim na taon na hindi niya alam na may anak siya.Alam kong hindi siya susuko."Hindi ko sinasabing mat
Chapter 46SAFARA POVMula sa bintana ng kwarto ko sa resort, pinagmasdan ko ang malawak na hardin sa ibaba. Tahimik ang paligid, pero ramdam kong hindi ako ligtas. Matagal akong nawala, ngunit alam kong hindi habambuhay akong makakapagtago.Napahigpit ang hawak ko sa maliit na kamay ng batang nasa tabi ko."Mommy, bakit parang ang lungkot mo?" tanong ng anak kong si Selene, gamit ang inosente at malambing niyang tinig.Mabilis akong ngumiti at hinaplos ang pisngi niya. "Hindi, baby. Iniisip ko lang kung ano ang gusto mong gawin bukas."Napatalon siya sa tuwa. "Gusto kong mag-swimming! At kain tayo ng ice cream!"Tumawa ako at tumango. "Sige, baby. Bukas, mag-eenjoy tayo."Pero kahit sinasabi ko iyon, ang isip ko ay nasa isang tao lang—siya.Alam kong nandito siya. Ramdam ko ang presensya niya. Alam kong matagal na niya akong hinahanap. At ngayong bumalik ako, hindi na maiiwasan ang pagkikita namin.Hindi ako handa.Anim na taon kong iningatan ang sekreto kong ito. Anim na taon kong i
Chapter 45Six Years LaterNakatayo ako sa harap ng malaking bintana ng opisina ko, pinagmamasdan ang tanawin ng syudad. Ilang taon na ang lumipas, ngunit hindi ko pa rin maiwasang maalala ang gabing iyon—ang huling beses na magkasama kami ni Safara.Alam kong hindi ko siya dapat hinayaang umalis. Alam kong dapat hinabol ko siya, ngunit nang subukan kong hanapin siya, parang naglaho siya sa mundo. Para siyang usok na hindi ko na muling mahawakan.Anim na taon. Anim na taon ng paghahanap, ng pagtatangka na burahin siya sa isip ko, ngunit kahit anong gawin ko, hindi ko magawa.At ngayon… bumalik siya."Boss, she's back!" ulit ng tauhan ko sa kabilang linya. "At may dala itong batang babae."Halos malaglag ang hawak kong baso.Batang babae?Hindi ko maintindihan kung bakit parang bumagal ang paligid. Pakiramdam ko ay may bumagsak na bomba sa dibdib ko."Sigurado ka ba?" tanong ko, pilit na pinapanatili ang kumpiyansa sa boses ko."Yes, boss. Nakita namin siya sa airport kanina. Hindi pa
Chapter 44Ang tanging maririnig sa loob ng kwarto ay ang mabilis naming paghinga. Nakahiga si Safara sa tabi ko, ang katawan niya ay nakabalot sa kumot, habang ako naman ay nakatitig sa kisame, pilit inuunawa ang nangyari.Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa puntong ito. Kung paano ko tinanggal ang bawat harang na itinayo ko para mapigilan ang sarili ko. Pero ngayong tapos na, ngayong narito na kami sa puntong ito… may bumabagabag sa akin.Dahan-dahan akong bumangon at umupo sa gilid ng kama, hinahaplos ang noo ko. Ramdam ko ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko."Gising ka pa?" mahina ang tinig ni Safara mula sa likuran ko.Tumalikod ako at nakita siyang nakatingin sa akin. Ang kanyang mga mata ay may halong pagod, ngunit higit pa roon, may isang emosyon na hindi ko mawari."Yeah," sagot ko. "Ikaw? Ayos ka lang ba?"Hindi siya agad sumagot. Sa halip, inabot niya ang kumot at mas hinigpitan ang balot sa kanyang katawan. May lungkot sa kanyang mga mat
Chapter 43Vince POVMabilis akong nagmamaneho patungo sa aking condo unit. Ayaw kong may makakita sa kanya na ganitong sitwasyon. Hindi nag tagal ay agad din kami nakarating saka ko hinubad ang jacket at binalot ko sa kanya upang hindi makita ang kanyang mukha. "Hmmmm, Vince!" bulong nya sa akin saka mas isiniksik niya ang kanyang mukha sa aking dibdib. Hindi ako manhid at tao lang din ako. Kanina ko pa nararamdaman ang pananakit sa aking puson sa kanyang ginawa. Ilang sandali ay agad kaming nakarating sa aking unit saka ko binuksan at pumasok sa loob. Hindi ko kinalimutan na i-lock ang pintuan saka ko ito inilapag sa kama. Paglapag ko ay agad iyong bumukaka at nilalaro ang kanyang tingkil habang umuungol."Ughhh, aaahhh!" saka hinimas din nito ang kanyang dibdib habang pumipikit. "Shit!" Mabilis akong tumayo at lumayo kay Safara, pilit na hindi tinitingnan ang ginagawa niya. Ramdam ko ang pagtigas ng panga ko habang nilalabanan ang tukso.Hindi ko alam kung paano ko naitatak s
Chapter 42Napakagat ako sa labi, pilit na nilalabanan ang init na lalong bumibigat sa bawat sandaling lumilipas. Napapikit ako, ninanais na mawala ang nararamdaman kong ito, pero lalo lang akong nag-aapoy."Vince..." muli kong sambit."Shit," mura niya, halatang hindi sigurado kung ano ang dapat niyang gawin.Huminga siya nang malalim, pinilit ang sariling magpakatatag. "Kailangan kitang ilayo rito. Huwag kang bibitaw sa akin."Bago pa ako makasagot, binuhat na niya ako sa kanyang mga bisig. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, pero isa lang ang sigurado ako—si Vince lang ang tanging kakampi ko ngayon.Agad nakasubsob ang aking mukha sa kanyang matipunong katawan kaya may lalong umusbong ang pang-nanais na maangkin niya ako lalo't nasa ilalim ako ng gamot.Agad kong hinalikan ang kanyang dibdib na ikinamura nito."Safara, damn it!" mariing mura ni Vince habang mas hinigpitan ang pagkakahawak niya sa akin. Ramdam ko ang biglang paghingpit ng kanyang mga muscles, tanda ng matindi
Chapter 41Dahil sa inis ko ay agad akong bumalik sa table at agad kong ini-inom ang alak nasa table.. Huli na na realize ko na ang isang basong may gamot ang nainom ko hanggang unting-unti nanlalabo ang aking mata pero pinigilan ko ito. Iba ang nararamdaman ko parang nainitan ako sa aking katawan na parang may nais akong gawing nais maibsan ang init sa aking nararamdaman. Pinipilit kong ipokus ang paningin ko, pero unti-unti itong lumalabo. Pakiramdam ko'y parang umiinit ang buong katawan ko, tila may apoy na gumagapang sa bawat himaymay ng balat ko. Damn It... Napahawak ako sa mesa, sinusubukang kontrolin ang sarili. Alam kong may halo ang ininom ko, pero hindi ko inasahan na ganito kabilis ang epekto nito. Huminga ako nang malalim, pero sa halip na lumamig ang pakiramdam ko, mas lalo lang akong nanginig sa kakaibang init na bumalot sa katawan ko. Hindi ito simpleng pampalasing na gamot. Isa itong... Aphrodisiac. Shit! Napatingin ako sa paligid. Ayokong makatawag ng pansin, pe
Chapter 40Napansin ko ang bahagyang pamumutla ni Kirie sa sinabi ko. Bagaman mabilis siyang nakabawi sa kanyang ekspresyon, hindi iyon nakaligtas sa akin."Kung totoo ang sinabi ni Vince, hindi ako magdadalawang-isip na ipakukulong kita, Kirie." Tahimik kong bulong sa isipan ko habang pinagmamasdan siya.Pinilit niyang ngumiti, pero halata ang pilit sa kanyang tinig nang magsalita siya. "A-ang mabuti pa'y bumalik na tayo sa ating table at maglasing," aniya, kunwari'y pabiro.Pero hindi ko na siya basta-basta mapagkakatiwalaan. Lalo na ngayon, nang makita kong ang isang bagay na bihira kong makita kay Kirie—takot.Hindi ko siya sinagot at sa halip ay tahimik ko lang siyang sinundan pabalik sa aming table. Sinabayan niya akong umupo, pero ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin. Kinuha niya ang kanyang baso ng alak at uminom ng isang lagok, tila gustong itago ang namumutla niyang mukha.Napansin kong biglang bumilis ang kilos niya—masyadong casual, masyadong pilit.Napatingin ako sa kan