Semua Bab ZUHAIR EROS (SMITH BROTHERS #3): Bab 61 - Bab 70

Kaya kahit anong sigaw ng ilang indibidwal laban sa kanila, hangga’t may perang pumapasok, mananatili silang hindi matitinag.Gamit ang pera, pinapatahimik nila ang ingay.Gamit ang impluwensya, binubura nila ang bakas ng kanilang kasalanan.At wala namang nagrereklamo. Wala namang tunay na lumalaban.Dahil sa bansa nating ito, nasanay na ang tao sa ganitong sistema.Naging normal na lang ang maging mahirap,Naging normal na lang ang maging tauhan ng gobyerno,Naging normal na lang ang maging bulag sa tunay na realidad.At kung ang buong mundo ay sanay nang yumuko sa kanila, patuloy lang ang ganitong sistema.Isang sistemang bulok. Isang sistemang walang hustisya. Katulad ng justice system—para saan pa ito kung hindi naman ito para sa mahihirap? Para saan pa ang mga batas kung ang tunay na makapangyarihan ay hindi kailanman hinahatulan?Ang hustisya sa bansang ito ay hindi nagbubulag-bulagan—pilit lang niyang tinatalikuran ang katotohanan.Sa harap ng pera, ang batas ay nagiging isang

Bumuntong-hininga ako, pilit pinapakalma ang sarili ko habang papalapit kami sa Devil Village. Sa labas, mukhang kalmado lang ako—walang bakas ng kaba o pangamba. Pero sa loob, punong-puno ng tensyon ang dibdib ko. Alam kong hindi basta-basta ang papasukin ko. Ang Devil Village ay hindi lang isang ordinaryong gated community. Isa itong fortress ng mga may pinakamalalakas na pangalan sa mundo ng negosyo—at sa mundo sa ilalim ng lupa. Hindi ka makakapasok dito nang basta-basta. Kailangan ng matinding koneksyon o malakas na dahilan para makalagpas sa security. At ang dahilan ko? Si Tita Cassy. Napatingin ako kay Monroe. Tahimik lang siyang nagmamaneho, pero alam kong alam niya ang bigat ng gagawin ko. Kaya kahit inis ako sa kanya, hindi ko rin siya masisisi kung bakit gusto niyang siguraduhin na kalmado ako. "Tingin mo, papapasukin tayo nang ganito lang?" tanong ko, sinisilip ang labas ng bintana. Kitang-kita ko ang mahahabang pader ng village at ang mga high-tech security cameras n

Ano daw? Nakasalubong ko ang tingin ni Monroe—nakakunot ang noo niya, para bang seryoso sa sinabi niya. Mas lalong kumulo ang dugo ko. "Ano sabi mo? Pakiulit nga?" Siga kong tanong, may diin ang boses ko. Pero ang mokong? Hindi natinag. Tangina, may lakas pa ng loob ngumisi! "Ma’am, kasi po, para kayong lalaking handang rumatrat ng baril. Baka isipin ng mga tao dito, gera ang pakay niyo imbes na bisita lang kayo ni Ma’am Cassandra." Pinanliitan ko siya ng mata, gusto ko siyang sapakin pero nagtimpi ako. "Putangina ka, Monroe." Nanginginig na ang kamay ko sa gigil pero pinigilan ko ang sarili ko. "Hindi naman po ako nagsisinungaling, ma’am," sagot pa niya, hindi man lang kinakabahan. Napabuntong-hininga ako nang madiin. Hindi ko alam kung may suicidal tendencies lang talaga ‘tong gagong ‘to o trip lang niya akong asarin. "Tumahimik ka na lang, Monroe, kung ayaw mong iwan kita dito bilang peace offering kay Tito Dark." Doon na siya natahimik. Pero ramdam kong pinipigil niya an

Napapikit ako sa inis. Hindi ko ito maiintindihan nang buo, pero ilang keywords ang tumatak sa akin—pangalan, dates, at ilang confidential-looking na dokumento na mukhang hindi basta-bastang file lang. Mabilis kong inayos ang mga papeles at itinago ang folder sa ilalim ng suot kong leather jacket. Pinagtagpi-tagpi ko ang zipper at tiniyak na hindi ito halata. Huminga ako nang malalim at tumingin sa paligid. Hindi pa ako pwedeng umalis agad. Masyadong halata kung sakaling may nanonood sa akin. Napatingin ako sa kama ni Eros. Matigas ang mukha kong umupo rito, hindi dahil gusto ko kundi dahil kailangang magpahinga kahit saglit para hindi mahalata ang biglaan kong pagdating. Sa gilid ng mata ko, natanaw ko ang isang picture frame sa bedside table. Isang group photo. Sila Zebediah, Eros, Zeus, at Zephyr—nakangiti, nakayakap sa isa't isa, at halatang masaya. Ang setting? Probinsya. Napakurap ako. Hindi ko alam kung bakit may kumurot sa dibdib ko. Matagal akong hindi nakahinga nan

"Hindi ka talaga uuwi?" Ikatatlong tanong ko sa kanya.Sumulyap lang siya sa akin habang nakahiga sa kama, abala sa phone niya. Ilang araw na siyang nandito sa bahay ko at naging palamunin na."Sa susunod na. Di ka nag-open ng social media?" Biglang tanong nito."Hindi. Bakit?"Umupo siya sa kama at ibinigay ang phone niya sa akin. Nagtataka man, tinanggap ko ito at kumunot ang noo ko nang makita ko kung ano ang ipinakita niya sa akin."Si Selene?! Engaged na?" Gulat kong tanong, hindi makapaniwala.Nagkibit-balikat lang siya at biglang tumayo, tila wala lang sa kanya ang reaksyon ko. Hinayaan ko siya at napaupo ako sa dulo ng kama, patuloy na binabasa ang trending topics sa Twitter.Halos sila na yata ang topic sa lahat ng sulok ng internet. Takte! Ang bata pa ni Selene para mag-engaged! Oh, wait—hindi nga pala ito ang first wedding niya, second na pala. Edi wow."Happy Valentine's Day!"Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat nang makita si Eros na papalapit sa akin, hawak ang isang bag