All Chapters of ZUHAIR EROS (SMITH BROTHERS #3): Chapter 41 - Chapter 50

Hiyang-hiya akong bumaba sa living room kasama si Eros. At ang siraulo, sumipol-sipol pa talaga. Ang sarap niyang suntokin habang ako nahihirapang naglakad. Nadatnan ko ang mga magulang ni Eros sa hapagkainan kasama ang bunsong anak nila na si Zephy. Di ko mahagilap ang magkambal na Zenon at Zenos pero nandito si Zephyr at Zebediah. Si Zeus naman ay wala rin. Pinaghila ako ni Eros ng upuan. Di ko alam kong matutuwa ba ako dahil katapat ko si Zebediah na katabi si Zephyr na may mapang-asar na ngiti sa akin. Binigyan ko siya ng masamang tingin bago tumingin kay Tito Dark na ngayon ay pinagsilbihan si Tita Cassy nasa right side niya habang nakangiti lang sa akin. Juskong buhay to' oh! Naramdaman kong tumabi sa akin si Eros habang sa right side ko si Zephy, inosenteng nakangiti sa akin sabay kaway. Bale, kami ang nasa left side ni Tito Eros. "Pasensiya ka na, hija, kung di tayo kompleto. Ang kambal ay wala rito habang si Zeus naman ay kaninang madaling araw palang wala na dito. Di

"Bakit ka pala nandito?" Pag-iiba ko ng usapan, pilit kinakalimutan ang natuklasan ko at sinusubukang magpakaswal sa harap niya. "Oo nga pala," sagot niya, tila may bigla siyang naalala bago naglakad papalapit sa akin. Huminto siya mismo sa harapan ko. Nakatitig ako sa kanya habang nakasandal sa sofa, naghihintay sa susunod niyang sasabihin. "Ikaw ang magiging date ko sa Military Ball," dugtong niya, walang pasakalye. Kumunot ang noo ko. "Date? At anong Military Ball? Naging army ka? Paano?" Bahagya siyang napangisi. "Nag-enroll ako sa Military Academy?" Patanong niyang sagot, tila sinusubukan akong asarin. Hindi na ako nagdalawang-isip—mabilis ko siyang sinuntok sa braso. Napadaing siya, pero hindi ko iyon pinansin. Mas mariin ko pa siyang tinitigan. "Ang ibig kong sabihin, naging army ka? Pero hindi ba’t isa kang mafia? Paano nangyari ‘yun? Illegal ka!" Umirap siya. "Bakit? Porke’t mafia, bawal nang mag-aral sa Military Academy?" Umupo siya sa armrest ng sofa, mala

"Pasensiya ka na. May emergency," sagot ko at agad pinatayan ng tawag si Eros bago pa siya makareklamo. Mabilis akong pumasok sa dorm ni Clythie. Kilala na ako ng guard kaya hindi na ako pinigilan. Pagpasok ko sa kwarto niya, sumalubong sa akin ang ayos niya—nakahiga sa kama, balot na balot sa kumot na parang burrito. Ipinatong ko ang pinabili niya sa maliit na table malapit sa kama bago lumapit sa kanya. Magsasalita na sana ako nang mapansin kong nakatulog na siya. Napabuntong-hininga ako. Pinag-isipan ko kung iiwan ko ba siya nang mag-isa. Wala siyang kasama sa dorm, at hindi ko alam kung paano niya naisipang manatili rito ngayong Christmas vacation. Halos lahat ng estudyante ay umuwi na sa kani-kanilang probinsya o pamilya, pero itong gaga na ‘to, nagpaiwan? Bakit?! May ginawa ba siyang project? Nabored ba siya sa bahay nila? O may iniiwasan siya? Napakamot ako sa ulo habang nag-iisip kung sino ang pwede niyang makasama rito. Dahil isang bagay ang sigurado—hindi ako! Kapag

Dalawang araw na ang lumipas simula noong insidenteng iyon sa mansyon ni Eros, pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin maintindihan kung anong nangyari. Ang alam ko lang, tumakbo ako palayo—at hindi lang basta lakad, kundi takbong parang hinahabol ng multo. Buti na lang talaga, sakto ang pagdaan nina Tita Cassy at Tito Dark palabas ng Devil Village. Wala akong pakialam kung makapal ang mukha ko—sumakay ako nang walang tanong-tanong. Hindi rin naman nila ako tinanong kung anong ginagawa ko doon. Sa halip, masaya pa si Tita Cassy nang makita ako. Napakamot ako sa pisngi habang nakaupo sa harap ng vanity mirror. Putangina, nangangati na ako sa kapal ng make-up. Hindi ko talaga trip ‘to! Pero wala akong choice. Military Ball na, at bilang parte ng Gleam Team ni Zebediah, kailangan kong magmukhang presentable—kailangan kong magmukhang tao at hindi parang palaging handa sa away. Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. Tangina. Hindi ko na kilala ‘tong babaeng nasa harap ko. Cherry red

"Tangina, Alvarez. Sa tingin mo ba magagawa ko ‘yon sa’yo?"Naninikip ang dibdib ko, pero hindi ko siya sinagot. Ayoko. Dahil alam kong wala akong laban sa titig niyang parang hinihigop ako.Naglakad siya palapit, at kahit gusto kong umatras, hindi ako makagalaw. Para akong sinumpa sa kinatatayuan ko. At bago pa ako makapag-isip ng paraan para makawala, hinila na niya ako—isang malakas, madiin, at mariing hatak patungo sa bisig niya.Nanlaki ang mga mata ko, ramdam ang init ng katawan niya habang mariin niyang hinawakan ang bewang ko. Seryoso ang tingin niya. Nakayuko siya, pero ang mga mata niya—puno ng banta."Galit na ako, Alvarez," mariin niyang sabi. "Sagad na. Ngayon, sabihin mo sa akin kung anong problema natin. Hindi ito maganda sa isang relasyon. Ang no communication ay sumisira ng tiwala, ng koneksyon—ng kahit ano. Kaya sabihin mo sa akin bago pa ako mawalan ng pagpipigil at tirahin kita rito, patalikod, habang ibinubulong mo sa akin kung ano'ng problema mo."PUTANGINA!Di k