All Chapters of บ่วงสวาททาสรักอสูร: Chapter 1 - Chapter 10

ใบหน้าคร้ามแกร่งสีแทนแดงคล้ำขึ้นในทันตา ประกายในดวงตาคมกริบดุแข็งกร้าวสาดซัดส่งไปให้กับคนที่ไม่รู้กาลเทศะ เป็นเพียงคู่หมั้นที่ไม่รู้จักสถานะของตัวเอง ชอบทำตัวเป็นแม่ บ่นได้บ่นดี หึงหวงและอาละวาดใส่ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาใกล้เขา ทั้งที่บางคนนั้นเป็นเพื่อนของเขาแท้ ๆ ตอนแรกก็ทำใจได้อยู่หรอกนะ แต่บ่อยครั้งเข้า มันก็อึดอัดและรำคาญใจ จนบางครั้งอยากจะบีบคอระหงนั้นให้หักเป็นสองท่อนมือใหญ่คว้าเอาผ้ามาคลุมร่างกายอย่างหมิ่นเหม่ “เธอทำอย่างนี้ทำไมไทนี่” ภามถามเสียงลอดไรฟัน พยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกรธที่อยากจะลุกขึ้นไปทำร้ายคนตรงหน้าให้มันอยู่ลึกที่สุด นี่ถ้าไม่เกรงใจอาฌอนและอานีน่าละก็ ป่านนี้เขาจับเอาตัวนันทิยาไปปล่อยไว้ที่เกาะไหนสักเกาะแล้วละ ให้อยู่เฝ้าลิงเฝ้าค่างที่เกาะ จะได้ไม่ต้องมาทำให้เขาระอิดระอารำคาญใจอยู่เหมือนทุกวันนี้แน่นอน“ไทนี่ทำอะไรคะ” แม้จะเจ็บจนใจแทบจะขาด แต่นันทิยาก็ยังเชิดหน้าสูงอย่างไม่กลัวความโกรธของอีกฝ่าย กัดฟันถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างกลับไปมาถามอย่างนี้ได้ยังไงกัน เป็นคู่หมั้นของเธอแท้ ๆ แต่กลับพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามานอนด้วย แล้วให้เธอจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ อยากถามสักนิด

เขาและนันทิยาสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษ มีอะไรคุยกันได้ในทุกเรื่องจริง ๆ ในตอนที่นันทิยามีประจำเดือนครั้งแรกก็เป็นเขาที่อยู่ด้วย มองดูพี่สาวที่กำลังดิ้นทุรนทุรายด้วยความปวดโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้ หลายครั้งเป็นเขาที่เคยวิ่งโร่ไปหาซื้อผ้าอนามัยมาให้อย่างไม่อายสายตาของคนที่มอง ก็เพราะคนที่เขาทำสิ่งเหล่านั้นให้คือพี่สาวสุดที่รักของเขาเอง แล้วจะไปอายอะไรและอายทำไมเขาเคยแม้กระทั่งไปนอนกับใครมาแล้วบอกเล่าให้พี่สาวฟัง เคยนอนเตียงเดียวกับพี่สาวแล้วนินทาผู้หญิงอย่างที่ผู้ชายดีๆ เขาไม่ทำ เขาก็เคยทำมาแล้ว ไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ แต่เผอิญว่ามันเต็มกลืนจริง ๆ กับรายนั้นที่เล่นเอาเขาถึงกับหน้าแหกแตกหมอไม่รับเย็บกับความขี้ตู่ของเจ้าหล่อน ที่ทำเอาเขานั้นน่วมไปทั้งตัว เพราะถูกแม่เสือที่ไม่เคยจะมีทีท่าหึงหวงอย่างรสรินปล่อยหมัดน็อกเข้าปลายคางและใช้ร่างกายเขาแทนกระสอบทราย จะโต้ตอบก็ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายหาใช่เพียงแค่คู่หมั้นแต่ดันเป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรมที่เขาทำงานอยู่ เป็นน้องสาวของพี่ภามที่เขารักและเคารพประดุจพี่ชายแท้ ๆ และเป็นเจ้าของหัวใจเขามาโดยตลอดด้วยนันทิยาเองก็เช่นกัน รู้สึกกับใครยังไงก็บอกเล่าอย่างไม่มีปิดบัง

“พี่ไทนี่พูดจริง ๆ นะคะ” รสรินเอ่ยถามว่าที่พี่สะใภ้น้ำเสียงจริงจัง พวงแก้มนุ่มอิ่มเต็มด้วยเลือดฝาดป่องออกเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยเชื่อในคำรับรองที่ได้ยิน ก็ชานนท์น่ะเจ้าชู้ขึ้นชื่อลือชาขนาดนั้น จะเป็นไปได้หรือไงที่จะไม่มีสาว ๆ คอยพะนอแนบชิดดวงตากลมโตที่กะพริบปริบ ๆ มองมา ทำเอานันทิยาถึงกับแอบกลืนน้ำลายในลำคอ เพราะคำพูดที่พูดออกไปนั้นไม่มีคำไหนจริงเลยสักนิด ชานนท์มีหญิงรายรอบไม่เว้นแต่ละวัน เคียงข้างไม่เว้นแต่ละคืน บางคืนไม่กลับบ้านด้วยซ้ำ แต่ยังไงชายหนุ่มก็เป็นน้องชาย แค่ช่วยปกปิดให้ทั้งสองคนที่รักกับที่คนหนึ่งแสดงออกอย่างเต็มที่ แต่อีกคนต้องปกปิดความรู้สึกเอาไว้ภายใน เพราะความไม่เท่าเทียมของฐานะ การดูถูกเหยียดหยามจากคนที่อยู่รายรอบให้สบายใจ ดีกว่าบอกความจริงแล้วให้ทั้งคู่ต้องรบรากันสองมือเล็กยื่นไปจับมือเล็กเรียวของรสริน “ถึงจะมีจริง แต่นนท์ก็ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน เพราะนนท์รักน้องรสคนเดียว แต่ช่วงนี้งานหนักมาก นนท์เลยไม่ได้ไปวุ่นวายกับผู้หญิงคนไหนเลยจ้ะ” นันทิยาเน้นย้ำเสียงนุ่มอีกครั้ง ‘พี่ช่วยเธอได้เท่านี้นะนนท์ ส่วนที่เหลือก็เคลียร์กับน้องรสเอาเองแล้วกัน’“ค่า....” รสรินแย้มยิ

“บัดสีบัดเถลิงจริงเชียว เดี๋ยวนี้เขาใช้ห้องทำงานเป็นห้องระบายความใคร่กันแล้วหรือคะเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ถ้าไม่มาเห็นกับตา ฉันไม่เชื่อนะคะเนี่ย”“หือ...” ภามออกอาการหงุดหงิดเล็กน้อยที่มีคนเข้ามาขัดจังหวะสำราญ แม้เสียงที่ดังมาจะหวานนุ่มคุ้นหู แต่เขาก็ไม่คิดถึงคนใกล้ คนที่กล้าทำอย่างนี้ก็นันทิยานั่นแหละ ใบหน้าคมคร้ามจึงบึ้งตึงพร้อมดวงตาคมกริบเป็นประกายเกรี้ยวกราดมอบให้ แต่กลับกลายเป็นว่า...“ว้าย ตายแล้ว หล่อนเป็นใครยะ มาเสนอหน้าอะไรในห้องนี้”ชลดาที่เห็นคนแปลกหน้าบุกรุกเข้ามาในห้องทำงานก่อนภามตวาดแว้ดใส่ พร้อมสายตาไม่เป็นมิตรตามไปอีกระลอกถ้ามีเพียงแค่ผู้หญิงหน้าไม่อายที่จ้องมองเหมือนกับไม่เคยพบเคยเห็น เธอจะโชว์ออฟให้เห็นไปเลยว่าภามชอบเธอขนาดไหน เชื่อว่าอีกไม่นานชายหนุ่มจะหลงรักและขอเธอแต่งงานแน่นอน“เฮ้ย!” ภามร้องเสียงดังลั่นอีกครั้งด้วยความตกใจจนสะดุ้งเกือบจะพลัดตกจากเก้าอี้เลยทีเดียว เมื่อเห็นคนที่ก้าวมายืนเท้าสองศอกบนโต๊ะทำงาน มืออยู่ที่ปลายคาง จ้องมองเขาและชลดาตาไม่กะพริบ จนเขานั่นแหละที่เป็นฝ่ายอาย เพราะอีกฝ่ายไม่คิดอายจนต้องรีบจัดเสื้อผ้าของชลดาให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนโอบกอดร่

รสรินทำแก้มป่องงอน ๆ ใส่พี่ชาย มือเล็กยกขึ้นซับหน้า ทั้งเหนื่อยและร้อนแล้วก็ง่วงด้วยอยากกลับไปอาบน้ำเย็น ๆ และคลานขึ้นเตียงจะแย่แล้ว แต่ก็ต้องเคลียร์กับชานนท์ด้วยเหมือนกัน ไม่งั้นนอนไม่หลับ ส่วนพี่ชายน่ะหรือ เอาไว้คุยที่บ้านพรุ่งนี้แล้วกัน จัดปาร์ตี้กองไฟที่ชายหาด มีดนตรีเบา ๆ คลอเคลียกับอาหารนิดหน่อยให้ร่างกายได้สนุกสนานผ่อนคลายก่อนจะต้องลงมือทำงาน“แล้วเราไม่เคยกลับบ้านหรือไงยัยตัวยุ่ง” มือใหญ่ยกขึ้นขยี้ผมบนศีรษะทุยแรง ๆ จนกระจายยุ่งเหยิง“ปล่อยนะพี่ภาม น้องไปก็ได้ ไม่อยากอยู่ขวางหูขวางตาพี่นักหรอก”รสรินตอบกลับ เพราะรู้ว่าพี่ชายคงอยากจะคุยกับนันทิยา ก็เห็นปรายสายตาไปมองสาวเจ้าอยู่บ่อยครั้งนี่นา ถึงแม้จะออกแนวไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ แต่คนเราบางทีใกล้เกลือกินด่างก็ยังมี โน่นกว่าจะรู้ตัวว่าเขาสำคัญก็เมื่อตอนเขาจากไปแล้วนั่นแหละ อีกอย่างเรื่องบางเรื่องเร่งรัดไปยิ่งทำให้มันห่างไกลไป ถ้ารู้จักถอยหลังกลับไปสักก้าว นั่นอาจจะทำให้มีค่าขึ้นมากกว่า มีโอกาสเธอคงจะต้องคุยกับนันทิยาเรื่องนี้ คิดจะจับภามใส่กรงหัวใจน่ะมันต้องมีทั้งรุกทั้งรับ และถอยกลับไปตั้งหลัก มันถึงจะชนะ“ไปกันเถอะค่ะพี่นนท์ ทาง