บททั้งหมดของ บ่วงสวาททาสรักอสูร: บทที่ 41 - บทที่ 50

“พี่นนท์ขา...” อยากจะห้ามว่าอย่าทำอย่างที่เธอกำลังคิดอยู่ แต่ทว่ามือใหญ่ที่มันยังฟอนเฟ้นเคล้นคลึงอกอวบเคลื่อนตัวขึ้นไปกดคลึงปลายยอดที่มันแข็งตัวเป็นไตก็ทำให้คำห้ามหายกลับเข้าไปในลำคอ เหลือเพียงเสียงร้องแหบพร่าและหวานนุ่มแทนสองมือใหญ่ละจากอกอวบอิ่มเคลื่อนตัวลงมาสมทบกับริมฝีปากหนาร้อน จับรั้งปลีน่องเรียวยาวงอขึ้นตั้งฉากกับพื้นเตียงและแยกมันออกจนกว้าง พอให้กายหนาใหญ่เข้าไปพำนัก ด้วยเพราะชุดนอนซีทรูมีส่วนประกอบเป็นกางเกงชั้นในที่เรียกว่าจีสตริงที่มีแต่สายกับตัวผ้าลูกไม้ผืนเล็กนิดเดียว ชานนท์จึงเลือกที่จะปลุกปั่นอารมณ์รสรินให้กระเจิดกระเจิงโดยไม่ยอมกำจัดผ้าชิ้นนี้ออกไปก่อนริมฝีปากหนาร้อนทาบทับบนกลีบกายสาวผ่านผ้าลูกไม้สีดำสนิท แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังได้ยินเสียงหวีดร้องเล็กๆ ที่ดังมาจากริมฝีปากอวบอิ่ม พร้อมกับสะโพกกลมกลึงที่ขยับเคลื่อนหนี แต่มีหรือที่เขาจะยอมให้หญิงสาวทำอย่างนั้น สองมือใหญ่เคลื่อนไปจับตรึงบั้นท้ายงามงอนพร้อมทาบริมฝีปากขบกัดสลับปลายลิ้นป่ายปัดบ้างสอดแทรกผ่านไปสัมผัสกลีบกายนุ่มหอมกรุ่นจากทางด้านข้างทั้งสองฝั่งจนผ้าลูกไม้เปียกชื้น“อืม...” รสรินครางเสียงพร่า สองมือเล็กจิกทึ้ง

รวิกานต์เดินบิดขี้เกียจออกจากห้องนอนด้วยชุดนอนซีทรูสีดำสายเดี่ยวที่บางเบาและสั้นปิดเพียงแค่แก้มก้นกลมมนหนั่นแน่น ผ้าที่ปกปิดสัดส่วนอวบอิ่มสวยงามบนกายสาวไว้ไม่มิด อย่างลืมไปว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในบ้านเพียงลำพัง แต่มีผู้ชายหุ่นน่าปล้ำเอาเป็นสามีนอนอยู่ในห้องรับแขกอีกคนด้วยมือเล็กยกขึ้นปิดปากกลั้นอาการหาวนอนทั้งที่ดวงตากลมโตยังไม่ยอมลืมตาตื่นมองดูเส้นทางด้วยซ้ำ ก็บ้านเธอนี่นา เธออยู่มาตั้งแต่เด็ก ๆ จำได้ทุกซอกทุกมุม ให้เดินหลับตาก็ยังจะไม่ชนโน่นนี่ให้มันเจ็บตัวเท้าเล็กพาร่างโปร่งบางเดินตรงไปยังห้องครัวเพื่อต้มน้ำร้อนกินกาแฟตอนเช้า ด้วยความคิดที่ว่าให้กระติกน้ำร้อนมันทำงานของมันไป ส่วนเธอกลับไปนอนเอาแรงต่ออีกสักเล็กน้อยด้วยความง่วงที่ยังปกคลุม โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองได้กลายเป็นอาหารตาให้กับอีกคนรัฐภาสตื่นนอนตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากห้องนอนหญิงสาวแล้ว และเมื่อหญิงสาวเปิดประตูห้องนอนออกมาก็ผงกศีรษะขึ้นดู แล้วเขาก็พบกับอาหารตาที่พาเอาหัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็วเหมือนกับปืนกล เมื่อได้ยลความงามของเลขานุการสาวร่างหนาผุดลุกจากที่นอนปิกนิกที่นอนแล้วไม่สบายตัว เพราะขาเขาที่มันยาวเลยเบาะ ก

“ตกลงเจ้านายจะนอนที่บ้านก้อยใช่ไหม” “อือ...” มือใหญ่หยิบรีโมททีวีมาเปิดและเลื่อนหาช่องดูอย่างสบายอารมณ์เสียงที่ดังจากลำคอแกร่งและศีรษะทุยที่ผงกรับทำให้รวิกานต์ถึงกับถอนหายใจและเบะหน้าอย่างเบื่อ ๆ เดินกลับเข้าไปในห้องและเดินออกมาใหม่อีกครั้งพร้อมกับที่นอนปิกนิกเก่า ๆ ที่แทบจะใช้การไม่ได้กับผ้านวมอุ่นนุ่มมาโยนให้อีกฝ่ายท่าทางตะบึงตะบอน“งั้นก็คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองเสียเลยนะคะเจ้านาย จะไปจะมา จะหาอะไรกินก็ตามสบาย” รวิกานต์ประชดพร้อมค้อนขวับให้ ก่อนจะสะบัดหน้ากลับเข้าไปในห้องนอนอย่างไม่สนใจพร้อมกดล็อกประตูห้องเสร็จสรรพ แต่ไม่วายหันกลับมามองประตูห้อง นิ้วโป้งทั้งสองนิ้วกดบนพวงแก้ม ปลายนิ้วทั้งสี่นิ้วชูขึ้นด้านบนกระดิกพร้อมกับปลายลิ้นที่ยื่นออกมาทำเสียงแบล ๆ ใส่คนนอกห้องที่ตอนนี้นอนยิ้มกริ่มแสงสว่างที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างมาส่องกระทบเปลือกตาอ่อน ๆ ทำให้นันทิยาถึงกับต้องหรี่ตาและเมินหน้าหลบหนีจนไปชนกับอะไรบางอย่างที่ร้อนระอุ ทำให้ความทรงจำที่ขาดหายไปชั่วระยะเวลาหนึ่งย้อนกลับคืนมา พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นไหลซึมจากสองดวงตา ฟันขาวสะอาดขบกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนแดงช้ำและเจ็บร้าวด้วยเพราะถูกบ

“ก้อยจ๋า...ยาหยี หวานที่สุดเลยสาวน้อย”รัฐภาสร้องครางเหมือนคนละเมอ ฝ่ามือใหญ่เคลื่อนไล้ฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนกายกลมกลึง ขยำนวดคลึงบั้นท้ายงามงอน พร้อมเกี่ยวเอาชุดนอนบางเบาออกจากกายสาว ตามติดมือที่ลากเรื่อยลงไปตามปลีขาเรียวยาว ริมฝีปากหนาเริ่มละเคลื่อนซุกไซ้ลำคอระหง ประทับบนกลีบปากอวบอิ่ม สอดแทรกปลายลิ้นไปในความอุ่นหวานของโพรงปากนุ่ม เคลื่อนฝ่ามือร้อนผ่าวมาขยำนวดต้นขาด้านในอือ...กายโปร่งบางสั่นสะท้านไหวเหมือนกิ่งไผ่ยามต้องลมแรง เนื้อตัวอ่อนระทวยเหมือนกับขี้ผึ้งถูกลนไฟ สองแขนเรียวยาวได้แต่โอบรอบกายใหญ่ สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปจิกทึ้งเส้นผมหนานุ่มสลวย แม้กระทั่งว่ารัฐภาสช้อนกายขึ้นจากพื้นพาเดินไปในห้องนอนเธอก็ยังแทบจะไม่รู้สึกตัว“อย่านะเจ้านาย!!” สติที่หายไปกลับคืนมาอย่างรวดเร็วเมื่อแผ่นหลังแตะพื้นเตียงนอนนุ่มๆ รวิกานต์ก็ถลาดันตัวเองขึ้นพร้อมร้องห้ามรัฐภาสเสียงหลง สองมือเล็กยกขึ้นยันกายใหญ่ที่ทาบตัวตามติดไป อับอาย โกรธและเกลียดตัวเองที่ยอมให้อารมณ์พิศวาสของหนุ่มสาวนำพาตัวเองจนเกือบจะต้องสูญเสียสิ่งมีค่าไป น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้าและไหลออกมาอย่างรวดเร็วอย่างที่หักห้ามเอาไว้ไม่ได้“ไม่เอานะค

มือใหญ่ควานหาร่างนุ่มของคนที่ทำให้เขามีความสุขจนลืมเวลา ก่อนจะต้องเสียอารมณ์เล็กน้อยเมื่อไม่พบนวลนางเนื้ออุ่นนิ่มคิ้วหนาเข้มเรียงตัวกันสวยเลิกขึ้น พร้อมหนังตาที่มันกะพริบสู้กับแสงเรืองรองที่สาดส่องเข้ามา แม้จะเหน็ดเหนื่อยกับกิจกรรมใต้ร่มผ้าอันเร่าร้อนหนักหน่วง แต่เพราะได้นอนหลับเต็มอิ่มภามเลยตื่นมาพร้อมกับความสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ถ้าหากนันทิยายังคงนอนอยู่ เขาคงจะชักชวนหญิงสาวไปท่องฟากฟ้าได้อีกสักสองสามรอบ โดยไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย ก็หญิงสาวเร่าร้อนเร้าอารมณ์เขาขนาดนั้นภามลุกขึ้นนั่งเอนตัวอิงพนักเตียง สูดปากนิดๆ เมื่อร่องรอยที่นันทิยาทำไว้บนแผ่นหลังกว้าง สีข้างและบางส่วนของแผงอกกว้างที่มีรอยเล็บจิกลากเป็นทางยาวพาดไปถึงสะเอว “เธอนี่อารมณ์แรงใช่เล่นนะไทนี่ เล่นเอาหลังฉันแสบระบมเลย” ชายหนุ่มบ่นพึมพำ วาดปลายนิ้วไปตามรอยแผล ด้วยรอยยิ้มกระจ่างเต็มใบหน้ามือใหญ่ยกขึ้นพาดบนเข่า คิดถึงแต่กายเนื้ออุ่นระอุและเสียงร้องหวานหูของนันทิยาให้กายใหญ่เริ่มเกิดอาการคึกคักกระหายอยากขึ้นมาอีกแล้ว ชายหนุ่มบิดกายอย่างเกียจคร้านสองสามครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นพาร่างกำยำลุกจากเตียงเดินไปหยุดอยู่ที่มุมหนึ่งของห