Semua Bab ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก: Bab 231 - Bab 240

อาการบาดเจ็บของซังหนี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหลังจากตรวจเสร็จ วันต่อมาเธอก็ได้ออกจากโรงพยาบาลเพียงแต่แผลของเธอยังไม่หายดี บนหน้าผากยังมีผ้าก๊อซปิดไว้ หมอบอกว่า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ซังหนี่กลับไม่สนใจแต่ตอนนี้เธอมาอยู่ที่ร้านอาหาร และผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่เธอซังหนี่เพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆนอกหน้าต่างกระจก เป็นถนนที่คึกคักที่สุดในเมืองอิ๋นไฟสีแดงของรถ และแสงไฟส่องสว่างจากชุมชนเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไป ริมฝั่งถนนยังมีแผงขายผลไม้และก๋วยเตี๋ยวผัด ทำให้กลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยบรรยากาศของความคึกคักและความอบอุ่นซึ่งอบอุ่นกว่าเมืองถงที่เต็มไปด้วยตึกสูงมากขณะที่ซังหนี่กำลังจ้องมองอย่างเหม่อลอยอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดึงเข้ามาเสียงนั้น แม้ว่าจะห้องโถงของร้านอาหารที่มีผู้คนคับคั่ง แต่ซังหนี่ก็สามารถรู้ได้โดยไม่ต้องหันหน้าไปมองว่า——เป็นเขาเธอรู้จักเขา...มานานหลายปีแล้วนานมากจนซังหนี่เองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองเริ่มแอบสังเกตเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เธอรู้ว่าเขาชอบดื่มกาแฟดำ รู้ว่าเขาไม่ชอบกินอาหารรสหวานเปรี้ยวทุกอย่าง รู้ว่าเขาชอบใส่เสื้อผ้าสีเข้

“ตกลงเรียบร้อยดีไหม?”ซังหนี่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ดังนั้นจี้อวี้หยวนจึงไม่ได้รีบถามอะไรเธอ จนกระทั่งมาถึงบ้านพักซิงเหอย่วน เขาถึงเอ่ยถามขึ้นมาซังหนี่ยังคงรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้าให้เขา“คุณยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือเปล่า?”จี้อวี้หยวนยื่นมือออกมาเพื่อจะสัมผัสแก้มของเธอการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันนี้ทำให้ซังหนี่ถึงกับตกใจ ร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อยแต่เธอยังไม่ทันจะหลบ จี้อวี้หยวนก็ดึงมือกลับคืนไปแล้ว“โชคดีที่ไม่มีไข้” เขาถอยหลังไปสองก้าว แล้วพูดว่า “แต่คุณต้องพักผ่อนเยอะๆ”ซังหนี่พยักหน้าแต่ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินเข้ามาในห้อง เธอก็หันกลับมาและพูดกับเขาว่า “ขอบคุณค่ะ”จี้อวี้หยวนขมวดคิ้ว และถามอีกว่า "ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณอยู่กับฟู่เซียวหาน ก็พูดขอบคุณกับเขาบ่อยๆ แบบนี้ไหม?"ซังหนี่ไม่คาดคิดว่าจู่ๆ เขาจะถามแบบนี้ขึ้นมา วินาทีนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าจะควรจะพูดอะไรจี้อวี้หยวนถามต่อ “จริงๆ แล้วผมเองก็อยากรู้ ถ้าคืนนี้ฟู่เซียวหานไม่ตกลงตามเงื่อนไขของคุณ คุณจะแจ้งตำรวจไหม?”“ฉัน...ทำแน่”ซังหนี่ดล่าวแต่น้ำเสียงของเธอกลับค่อนข้างอ่อนแรง ราวกับว่าแม้แต่ตัวของเธอเอง

หนังสือข้อตกลงความร่วมมือโครงการรู่โจวถูกร่างขึ้นอย่างรวดเร็วเดิมทีซังหนี่คิดว่าจะต้องมีเหตุการพลิกผันมากมาย แต่...ไม่เลยทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นอย่างจนน่าประหลาดใจ แม้แต่เรื่องผลประโยชน์ ฟู่เซียวหานก็ไม่มีความคิดที่จะกดดันพวกเขาเลย ทุกอย่างถูกกำหนดขึ้นตามมาตรฐานทางการตลาดหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ฟู่เซียวหานก็ชวนทานอาหารมื้อเย็นด้วยกันหากเป็นหุ้นส่วนคนอื่น ซังหนี่ก็คงตอบตกลงอยู่แล้วเหมือนกับตอนนี้ที่เธอต้องรักษาความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้าคนอื่นๆ เหมือนกันเจิ้งชวนที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินเขาเสนอขึ้นมาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจองร้านอาหาร แต่ซังหนี่กลับพูดว่า “ต้องขอโทษด้วยนะคะ เย็นนี้ฉันยังมีธุระอื่นที่ต้องทำ น่าจะไปไม่ได้”ฟู่เซียวหานหรี่ตาลง เจิ้งชวนมองไปที่ซังหนี่ และกำลังจะถามเธอว่าเย็นนี้ยังมีธุระอะไรอีก แต่ซังหนี่กลับพูดต่ออีกว่า “ผู้ช่วยเจิ้ง คุณไปจองร้านอาหารเถอะ แล้วเย็นนี้ก็ดูแลประธานฟู่ให้ดีๆ นะ”“ห๊ะ?”เจิ้งชวนพูดออกมาโดยไม่ทันคิดแต่เขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า “โอเค งั้นผม…”“ไม่ต้องหรอก” ฟู่เซียวหานพูดแทรกเขาขึ้นมา แล้วมองไปที่ซังหนี่ “ในเมื่อประธานเสี่ยวซังยุ่ง

ฟู่เซียวหานขับรถไปที่บ้านพักซิงเหอย่วนด้วยตัวเองและซังหนี่ก็ดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะมา ขณะที่เปิดประตู ก็ไม่มีสีหน้าแปลกใจแม้แต่น้อยฟู่เซียวหานมองสำรวจเข้าไปข้างในก่อน“เขาไปทำงานต่างเมือง”ราวกับว่ารู้ว่าเขากำลังคิดอะไร ซังหนี่จึงพูดอย่างรวดเร็วฟู่เซียวหานยิ้มมุมปาก “คุณคิดว่าผมกลัวเขาเหรอ?”“ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ยังไงเขาก็เป็นแฟนฉัน และคุณดูท่าทางถือตัวขนาดนี้มันดูไม่ค่อยเหมาะสม”ขณะที่กำลังพูด ซังหนี่ก็หันกลับ “เข้ามาสิ”ฟู่เซียวหานเม้มริมฝีปากเล็กน้อย สุดท้ายก็เดินตามเธอมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาที่นี่——คราวที่แล้ว เขาอยู่แค่หน้าประตูเท่านั้นเมื่อเข้ามาข้างใน เขากลับพบว่าการตกแต่งที่นี่แตกต่างจากถนนหมินเหอที่เธอเคยอยู่อย่างสิ้นเชิงโทนสีเทาและขาวเย็นตา โต๊ะที่ดูรกเล็กน้อย และตู้ตรงหน้าที่เต็มไปด้วยขวดไวน์พูดตามตรง บ้านแบบนี้...เหมือนกับที่ที่เขาอยู่มากกว่าจากนั้นไม่นาน ฟู่เซียวหานก็เห็นกล่องยาบนโต๊ะกาแฟแถมข้างในยังมียาฆ่าเชื้อและผ้าก็อซเตรียมไว้ด้วยฟู่เซียวหานอดหัวเราะไม่ได้ “คุณคาดการณ์ได้แม่นจริงๆ”เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย แม้ว่าจะมีบาดแผลที่มุ

งานเลี้ยงวันเกิดจบลงอย่างราบรื่นเดิมทีจี้อวี้หยวนอยากชวนซังหนี่มาพักที่บ้านของเขา แต่ซังหนี่ปฏิเสธเขา “ฉันพักที่โรงแรมได้”“งั้นผมจะไปพักที่โรงแรมเป็นเพื่อนคุณ”“ไม่ต้องหรอก” ซังหนี่ยิ้ม “นานๆ ทีคุณจะได้กลับมา คุณควรใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่มากๆ”ท่าทางของเธอดูนิ่งเหมือนเช่นเคย หลังจากจี้อวี้หยวนมองเธอสักพัก ก็พูดขึ้นว่า “เรื่องแม่ของผมทางนั้นผมจะค่อยๆ คุยกับเขาดีๆ”ซังหนี่ยกคิ้วสูง เดิมทีเธอคิดว่าจี้อวี้หยวนได้ยินสิ่งที่เธอพูดกับคุณนายจี้ในคืนนี้แล้ว แต่ต่อมา จี้อวี้หยวนกลับพูดว่า "ไม่ว่ายังไง คุณก็คือแขกที่ผมพามา แม่จะปฏิบัติกับคุณแบบนี้มันก็ไม่ถูกต้อง"จากนั้นซังหนี่ถึงรู้ว่าตัวเองคิดมากเกินไปแม้ว่าท่าทีของคุณนายจี้ที่มีต่อเธอในคืนนี้จะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอพูดลับหลังพวกนั้นแต่ซังหนี่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับจี้อวี้หยวนมาก เธอเพียงส่ายหน้าเท่านั้น "ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงระหว่างเราก็เป็นเพียงข้อตกลงเท่านั้น ดังนั้นจริงๆ แล้วไม่ว่าแม่ของคุณจะท่าทีกับฉันยังไง...ฉันก็ไม่ได้สนใจ และคุณก็ไม่จำเป็นต้องทำร้ายความสัมพันธ์ของพวกคุณเพื่อฉันด้วย"หลังจากที่เธอพูดจบ จี้อวี้