Share

บทที่ 231

Author: ซ่งจิ้น
ซังหนี่เพิ่งกินโจ๊กเสร็จก็เห็นเจิ้งชวน

เขายืนอยู่ที่ประตู ด้วยสีหน้าลังเล เหมือนกับว่าเขากำลังคิดไม่ตกว่าตัวเองควรมาจะมาที่นี่หรือเปล่า

ซังหนี่เหลือบมองเขา และพูดว่า “เข้ามาเถอะ”

“ประธานเสี่ยวซัง ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ นะ”

เจิ้งชวนเพิ่งเข้ามาก็พูดขึ้นทันที “เมื่อคืนประธานเกาเป็นคนลากผมออกไป และยังบอกอีกว่าคุณมีเรื่องต้องพูดกับประธานฟู่ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเขาจะใช้วิธีสกปรกแบบนั้น!”

น้ำเสียงของเจิ้งชวนซึ่งเต็มไปด้วยกล้ำกลืน

ซังหนี่ไม่ได้รีบตำหนิเขาแต่อย่างใด เพียงแค่พูดว่า “คุณโทรหาเกาต๋า แล้วบอกว่าฉันต้องการพบเขา”

“ตอนนี้เหรอครับ?”

“ใช่ ตอนนี้”

น้ำเสียงของซังหนี่ยืนยันแน่วแน่ ดังนั้นเจิ้งชวนจึงไม่กล้าถามอะไรอีก

เมื่อเกาต๋ามาถึง เธอก็ขอให้เจิ้งชวนกับพยาบาลทุกคนออกไป

เห็นได้ชัดว่าเกาต๋าไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด แต่เพราะแผนการล้มเหลว เวลานี้สีหน้าของเขาจึงยังดูแย่อยู่เล็กน้อย

“เมื่อคืนคุณเป็นคนใส่ยาในไวน์ของฉันใช่ไหม?” ซังหนี่ถามเขาตรงๆ

เกาต๋ามองมาที่เธอ แล้วก็ยิ้ม “ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”

“เมื่อคืนฉันถูกส่งมาที่โรงพยาบาล สภาพร่างกายเป็นยังไงคุณหมอคงรู้ดี และผลก
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Kaugnay na kabanata

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 232

    อาการบาดเจ็บของซังหนี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหลังจากตรวจเสร็จ วันต่อมาเธอก็ได้ออกจากโรงพยาบาลเพียงแต่แผลของเธอยังไม่หายดี บนหน้าผากยังมีผ้าก๊อซปิดไว้ หมอบอกว่า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ซังหนี่กลับไม่สนใจแต่ตอนนี้เธอมาอยู่ที่ร้านอาหาร และผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็อดไม่ได้ที่จะมองมาที่เธอซังหนี่เพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆนอกหน้าต่างกระจก เป็นถนนที่คึกคักที่สุดในเมืองอิ๋นไฟสีแดงของรถ และแสงไฟส่องสว่างจากชุมชนเล็กๆ ที่อยู่ห่างออกไป ริมฝั่งถนนยังมีแผงขายผลไม้และก๋วยเตี๋ยวผัด ทำให้กลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยบรรยากาศของความคึกคักและความอบอุ่นซึ่งอบอุ่นกว่าเมืองถงที่เต็มไปด้วยตึกสูงมากขณะที่ซังหนี่กำลังจ้องมองอย่างเหม่อลอยอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดึงเข้ามาเสียงนั้น แม้ว่าจะห้องโถงของร้านอาหารที่มีผู้คนคับคั่ง แต่ซังหนี่ก็สามารถรู้ได้โดยไม่ต้องหันหน้าไปมองว่า——เป็นเขาเธอรู้จักเขา...มานานหลายปีแล้วนานมากจนซังหนี่เองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองเริ่มแอบสังเกตเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เธอรู้ว่าเขาชอบดื่มกาแฟดำ รู้ว่าเขาไม่ชอบกินอาหารรสหวานเปรี้ยวทุกอย่าง รู้ว่าเขาชอบใส่เสื้อผ้าสีเข้

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 233

    จากนั้น เธอก็มองไปที่เขา“คุณต้องการจะพูดอะไร?” ฟู่เซียวหานถามประโยคนั้นทำให้ริมฝีปากของซังหนี่เม้มแน่นยิ่งขึ้นจากนั้น เธอก็วางตะเกียบลง และเช็ดมุมริมฝีปากของตัวเอง“จากหลักฐานพวกนี้ ฉันสามารถแจ้งตำรวจได้” เธอกล่าว“เหรอ? แจ้งตำรวจมาจับผมงั้นเหรอ?” ฟู่เซียวหานยิ้มเล็กน้อยซังหนี่มองรอยยิ้มของเขา คิ้วก็ขมวดแน่นขึ้น "คุณหัวเราะอะไร?"“เอ้า? ผมไม่ควรหัวเราะเหรอ?”ฟู่เซียวหานกลับทำตามที่เธอต้องการ รีบหุบยิ้มทันที แล้วถามอีกครั้งว่า "ในเมื่อคุณต้องการแจ้งตำรวจ งั้นตอนนี้คุณก็ควรจะไปสถานีตำรวจไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังนั่งกินข้าวอยู่ที่นี่กับผมล่ะ"ซังหนี่ไม่พูดอะไร“คุณต้องการใช้เรื่องนี้มาขู่ผม?”ฟู่เซียวหานพูดต่อ พร้อมกับสวมถุงมือ และเริ่มแกะกุ้งอย่างช้าๆการเคลื่อนไหวของเขาดูสง่ามาก การแสดงออกก็นิ่งเฉย ราวกับว่าตอนนี้พวกเขาเพียงแค่นัดกินข้าวกับธรรมดาๆ เท่านั้นจริงๆจากนั้น เขาก็ถามว่า “คุณต้องการให้ผมยกสิทธิ์ความร่วมมือในโครงการรู่โจวให้พวกคุณงั้นเหรอ?”“ใครเป็นคนเสนอความคิดนี้ให้กับคุณ?” ฟู่เซียวหานถาม “แฟนของคุณคนนั้นเหรอ?”“แล้วทำไมวันนี้เขาถึงไม่มาพบผมเป็นเพื่อนคุณล่ะ? เขาไ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 234

    “ตกลงเรียบร้อยดีไหม?”ซังหนี่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ดังนั้นจี้อวี้หยวนจึงไม่ได้รีบถามอะไรเธอ จนกระทั่งมาถึงบ้านพักซิงเหอย่วน เขาถึงเอ่ยถามขึ้นมาซังหนี่ยังคงรู้สึกมึนงงเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้าให้เขา“คุณยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรือเปล่า?”จี้อวี้หยวนยื่นมือออกมาเพื่อจะสัมผัสแก้มของเธอการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันนี้ทำให้ซังหนี่ถึงกับตกใจ ร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อยแต่เธอยังไม่ทันจะหลบ จี้อวี้หยวนก็ดึงมือกลับคืนไปแล้ว“โชคดีที่ไม่มีไข้” เขาถอยหลังไปสองก้าว แล้วพูดว่า “แต่คุณต้องพักผ่อนเยอะๆ”ซังหนี่พยักหน้าแต่ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินเข้ามาในห้อง เธอก็หันกลับมาและพูดกับเขาว่า “ขอบคุณค่ะ”จี้อวี้หยวนขมวดคิ้ว และถามอีกว่า "ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณอยู่กับฟู่เซียวหาน ก็พูดขอบคุณกับเขาบ่อยๆ แบบนี้ไหม?"ซังหนี่ไม่คาดคิดว่าจู่ๆ เขาจะถามแบบนี้ขึ้นมา วินาทีนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าจะควรจะพูดอะไรจี้อวี้หยวนถามต่อ “จริงๆ แล้วผมเองก็อยากรู้ ถ้าคืนนี้ฟู่เซียวหานไม่ตกลงตามเงื่อนไขของคุณ คุณจะแจ้งตำรวจไหม?”“ฉัน...ทำแน่”ซังหนี่ดล่าวแต่น้ำเสียงของเธอกลับค่อนข้างอ่อนแรง ราวกับว่าแม้แต่ตัวของเธอเอง

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 235

    “หมายความว่ายังไง? นี่ซังหนี่อาศัย…”“แล้วจะเป็นอย่างอื่นได้ยังไงล่ะ? ก่อนหน้านี้ประธานจ้าวทางนั้น เธอได้มาด้วยวิธีนี้ไม่ใช่เหรอ?”“อืม เป็นแบบนี้ ประธานฟู่ไม่รังเกียจว่าสกปรกเหรอ? ไม่สิ เธอเคยเป็นภรรยาของประธานฟู่มาก่อนไม่ใช่เหรอ?”“ดูเหมือนจะใช่นะ ดังนั้นครั้งนี้เธอน่าจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากประธานฟู่ใช่ไหม? ประธานฟู่ช่างน่าสงสารจริงๆ ที่ต้องถูกผู้หญิงแบบนี้รังแก...”เสียงหยุดลงกะทันหันเพราะคนที่พูดอย่างเมามันคนนั้น เวลานี้เห็นซังหนี่เดินออกมาจากลิฟต์ใบหน้าของเธอไม่มีความรู้สึกอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเธอได้ยินอะไรไปบ้าง เวลานี้พวกเขาทำได้เพียงเรียกอย่างเก้ๆ กังๆ ว่าประธานเสี่ยวซังซังหนี่พยักหน้าให้พวกเขา แล้วเดินด้วยรองเท้าส้นสูง ตรงไปที่ห้องทำงานของเกาต๋า——เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น……วันนี้ทั้งวันซังหนี่ใช้เวลาทั้งหมดอยู่ในห้องประชุมเพราะเปิดเครื่องปรับอากาศแรงเกินไป จึงทำให้เธอรู้สึกเจ็บคอเล็กน้อยเมื่อเธอกลับมาถึงบ้านพักซิงเหอย่วนก็ดึกมากแล้วจี้อวี้หยวนไม่อยู่ แต่เธอก็ไม่ได้โทรไปถาม เพียงแค่ล้มตัวลงบนโซฟา แล้วหลับตาลงเธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 236

    หนังสือข้อตกลงความร่วมมือโครงการรู่โจวถูกร่างขึ้นอย่างรวดเร็วเดิมทีซังหนี่คิดว่าจะต้องมีเหตุการพลิกผันมากมาย แต่...ไม่เลยทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นอย่างจนน่าประหลาดใจ แม้แต่เรื่องผลประโยชน์ ฟู่เซียวหานก็ไม่มีความคิดที่จะกดดันพวกเขาเลย ทุกอย่างถูกกำหนดขึ้นตามมาตรฐานทางการตลาดหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ฟู่เซียวหานก็ชวนทานอาหารมื้อเย็นด้วยกันหากเป็นหุ้นส่วนคนอื่น ซังหนี่ก็คงตอบตกลงอยู่แล้วเหมือนกับตอนนี้ที่เธอต้องรักษาความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้าคนอื่นๆ เหมือนกันเจิ้งชวนที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินเขาเสนอขึ้นมาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจองร้านอาหาร แต่ซังหนี่กลับพูดว่า “ต้องขอโทษด้วยนะคะ เย็นนี้ฉันยังมีธุระอื่นที่ต้องทำ น่าจะไปไม่ได้”ฟู่เซียวหานหรี่ตาลง เจิ้งชวนมองไปที่ซังหนี่ และกำลังจะถามเธอว่าเย็นนี้ยังมีธุระอะไรอีก แต่ซังหนี่กลับพูดต่ออีกว่า “ผู้ช่วยเจิ้ง คุณไปจองร้านอาหารเถอะ แล้วเย็นนี้ก็ดูแลประธานฟู่ให้ดีๆ นะ”“ห๊ะ?”เจิ้งชวนพูดออกมาโดยไม่ทันคิดแต่เขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า “โอเค งั้นผม…”“ไม่ต้องหรอก” ฟู่เซียวหานพูดแทรกเขาขึ้นมา แล้วมองไปที่ซังหนี่ “ในเมื่อประธานเสี่ยวซังยุ่ง

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 237

    เขากลืนน้ำลายอย่างช่วยไม่ได้ และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆ มือของซังหนี่ก็ถูกคว้าไว้จากนั้น คนคนนั้นก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมไว้บนตัวของเธอ“คุณ…”ผู้ชายคนนั้นอยากจะพูดบางอย่าง แต่คนที่มากลับไม่แม้แต่จะมองเขา และดึงซังหนี่ออกไป“ไม่ใช่ คุณเป็นใคร?”แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นต้องไม่พอใจมาก และเดินตามไป “ไม่เข้าใจคำว่าใครมาก่อนมาหลังหรือไง?”เสื้อคลุมของฟู่เซียวหานอยู่บนตัวของซังหนี่ เวลานี้สวมเพียงเสื้อเชิ้ตเท่านั้นแต่ภายใต้รังสีอันทรงพลังของเขานั้น ทำให้ความฮึกเหิมของผู้ชายที่ตรงหน้าลดลงโดยไม่รู้ตัว แต่เขาก็ไม่อยากยอมแพ้ จึงทำได้เพียงเชิดคอและจ้องมองไปที่ฟู่เซียวหาน“ผมเป็นอดีตสามีของเธอ มีปัญหาอะไรไหม?” ฟู่เซียวหานถาม“เหอะ แค่อดีตสามี ขนาดแฟนของเขายังไม่ได้พูดอะไรเลย แล้วแกคิดว่าแกเป็นใคร?”ผู้ชายคนนั้นยืนตัวตรงขึ้นมาทันที ขณะที่พูดก็เอื้อมมือไปดึงมืออีกข้างของซังหนี่ฟู่เซียวหานสีหน้าเคร่งขรึม พร้อมกับยกเท้าขึ้นมา และถีบไปที่ผู้ชายคนนั้นโดยไม่แม้แต่จะคิด!เขาออกแรงอย่างหนัก ทำให้ผู้ชายคนนั้นกระเด็นออกไปไกลในทันทีโดยไม่ทันตั้งตัวเสียงดังสนั่นดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างให้

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 238

    ฟู่เซียวหานขับรถไปที่บ้านพักซิงเหอย่วนด้วยตัวเองและซังหนี่ก็ดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะมา ขณะที่เปิดประตู ก็ไม่มีสีหน้าแปลกใจแม้แต่น้อยฟู่เซียวหานมองสำรวจเข้าไปข้างในก่อน“เขาไปทำงานต่างเมือง”ราวกับว่ารู้ว่าเขากำลังคิดอะไร ซังหนี่จึงพูดอย่างรวดเร็วฟู่เซียวหานยิ้มมุมปาก “คุณคิดว่าผมกลัวเขาเหรอ?”“ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่ยังไงเขาก็เป็นแฟนฉัน และคุณดูท่าทางถือตัวขนาดนี้มันดูไม่ค่อยเหมาะสม”ขณะที่กำลังพูด ซังหนี่ก็หันกลับ “เข้ามาสิ”ฟู่เซียวหานเม้มริมฝีปากเล็กน้อย สุดท้ายก็เดินตามเธอมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาที่นี่——คราวที่แล้ว เขาอยู่แค่หน้าประตูเท่านั้นเมื่อเข้ามาข้างใน เขากลับพบว่าการตกแต่งที่นี่แตกต่างจากถนนหมินเหอที่เธอเคยอยู่อย่างสิ้นเชิงโทนสีเทาและขาวเย็นตา โต๊ะที่ดูรกเล็กน้อย และตู้ตรงหน้าที่เต็มไปด้วยขวดไวน์พูดตามตรง บ้านแบบนี้...เหมือนกับที่ที่เขาอยู่มากกว่าจากนั้นไม่นาน ฟู่เซียวหานก็เห็นกล่องยาบนโต๊ะกาแฟแถมข้างในยังมียาฆ่าเชื้อและผ้าก็อซเตรียมไว้ด้วยฟู่เซียวหานอดหัวเราะไม่ได้ “คุณคาดการณ์ได้แม่นจริงๆ”เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย แม้ว่าจะมีบาดแผลที่มุ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 239

    “หมายความว่ายังไง?”“ก็หมายความอย่างที่พูด”ซังหนี่อมยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่รู้ว่าคุณรู้สึกยังงกับฉันกันแน่ และตอนนี้ ก็ไม่อยากรู้แล้ว”“เพราะว่าฉันได้เดินไปข้างหน้าแล้ว และจะไม่ยอมติดอยู่กับอดีตอีกต่อไป นั้นก็หมายความว่า——ประธานฟู่ คุณได้ออกไปจากชีวิตฉันแล้ว”เมื่อเธอพูดจบ เธอก็แกะนิ้วของฟู่เซียวหานที่จับเธอไว้ออกทีละนิ้ว“จัดการบาดแผลเรียบร้อยแล้ว บาดแผลตื้นๆ แค่นี้น่าจะไม่จำเป็นต้องพันแผล คุณไปได้แล้วค่ะ”หลังจากพูดจบ ซังหนี่กำลังจะยืนขึ้น แต่ทันใดนั้น ฟู่เซียวหานกลับพูดขึ้นว่า “คุณนี่ช่างเป็นคนปล่อยวางอะไรได้ง่ายดายจริงๆ แค่พูดว่าปล่อยก็ปล่อยเลยงั้นเหรอ?”คำพูดของเขา ดูเหมือนจะแฝงไปด้วยความเคียดแค้นราวกับว่ากำลังกล่าวหาเธอว่า “ไม่มีความรับผิดชอบ”จู่ๆ ซังหนี่ก็รู้สึกว่ามันน่าขำดังนั้นเธอจึงหันกลับไปมองที่ฟู่เซียวหาน “ประธานฟู่พูดได้น่าขำดีนะคะ ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อยวางได้ง่ายๆ อย่างที่คุณคิด ถ้าฉันสามารถพูดกับคุณว่าปล่อยก็ปล่อยได้เลยจริงๆ อย่างที่คุณพูด ตอนนั้นฉันก็คงไม่ไปประเทศ D คนเดียว และก็คงไม่ปล่อยให้ตัวเองดื่มจนเมา เพียงเพื่อถามคุณประโยคเดียวว่า คุณจะให้โอกาสฉันอีกครั

Pinakabagong kabanata

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 298

    ซังหนี่ตบไปเต็มแรงโดยสัญชาตญาณเพราะฟู่เซียวหานอยู่ใกล้เธอมากเกินไปแต่ความจริงแล้วซังหนี่รู้สึกว่าปฏิกิริยาของเขา ถ้าเขาต้องการหยุดการกระทำนั้น เขาสามารถจับมือของเธอไว้ได้แน่นอนแต่เขากลับไม่ทำรอยฝ่ามือจากเมื่อคืนยังไม่ทันจาง ตอนนี้กลับมีอีกรอยใหม่เพิ่มมาอีกพูดเรื่องน่าขำที่ไม่ขำคือ —— ตอนนี้หน้าของเขาดูสมดุลกันแล้ว“ฝันร้ายเหรอ?” ฟู่เซียวหานถาม ราวกับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดซังหนี่ไม่ได้ตอบ“ไม่เป็นไร แค่ฝันไปเท่านั้น” ฟู่เซียวหานพูดเองเออเอง พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย “วันนี้ผมยุ่งมาก คงไม่ได้กินข้าวด้วยนะ คุณไปเยี่ยมพ่อคุณที่โรงพยาบาลได้ อ้อ แล้วก็ บอกเรื่องยกเลิกงานแต่งงานของคุณกับจี้อวี้หยวนกับเขาด้วย”“ส่วนเรื่องบริษัททางนั้น รอให้ผมจัดการให้เรียบร้อยก่อน แล้วผมจะไปอธิบายกับเขาด้วยตัวเอง”เสียงของฟู่เซียวหานสั้นกระชับมาก ทำให้มีไม่ข้อสงสัยในคำพูดของเขา“แล้วคุณคิดจะทำยังไง?” ซังหนี่ถามฟู่เซียวหานที่กำลังติดกระดุมข้อมือชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองเธอ “แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ซังอวี๋ก็ไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมไปอีกแล้ว เรื่องในครั้งนี้ ปฏิกิริยาของพวกผู้ถือหุ้นค

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 297

    แต่ตอนนี้ดอกไม้ได้เหี่ยวเฉาและตายไปแล้ว แสงแดดและการดูแลที่มาถึงช้าเกินไป จะมีความหมายอะไรอีก?ซังหนี่เตรียมจะหลับตาลงอีกครั้งแต่ในวินาทีต่อมา ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งอีกฝั่งชุดผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนั้นถ้าเธอจำไม่ผิด มันเป็นยี่ห้อที่เธอใช้เป็นประจำจากนั้นก็เป็นสายรัดม่านที่หน้าต่าง ถัดมาเป็นห้องเสื้อฝั่งตรงข้าม ในประตูกระจกใสบานนั้น มีเสื้อผ้าที่ดูคุ้นตาแขวนอยู่และตอนนี้เองซังหนี่ถึงได้เข้าใจว่า เขาขนของที่เธอเคยทิ้งไว้ที่นี่ย้ายกลับมาทั้งหมดจริงๆ แล้วของพวกนี้ไม่ใช่ของเธอเลยเสื้อผ้าพวกนั้นคุณนายฟู่เป็นคนจัดหาให้เธอ เพื่อให้เวลาออกไปข้างนอกจะดูคู่ควรกับตำแหน่ง “คุณนายฟู่” ไม่ได้ใช้เงินของเธอซื้อเอง ดังนั้นตอนนั้นซังหนี่จึงไม่ได้เอามันไปด้วยส่วนชุดผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนั้น......บางทีอาจจะหมดอายุไปแล้วก็ได้?ขณะที่ซังหนี่กำลังคิดอยู่นั้น เสียงน้ำจากในห้องน้ำก็หยุดลงซังหนี่ไม่ได้คิดอะไรต่อ เพียงแค่พยายามหลับตาลงเท่านั้นในความมืด เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของฟู่เซียวหานค่อยๆ เดินใกล้เข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็นอนลงข้างๆ เธอร่างกายของเขามีกลิ่นสะอาดสดช

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 296

    ซังหนี่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเองจะกลับมาที่เถาหรานจวีจะเป็นภาพแบบนี้หรือจะพูดอีกอย่างคือ ในวันที่เธอจากไป เธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้กลับมาอีกดูเหมือนว่าคนรับใช้ในคฤหาสน์จะถูกฟู่เซียวหานไล่ออกไปหมดแล้ว ตอนที่พวกเขาเข้าไปข้างใน ภายในบ้านมืดสนิทฟู่เซียวหานพาซังหนี่ขึ้นไปที่ชั้นบนประตูห้องนอนใหญ่ถูกผลักเปิดไว้แล้วดูเหมือนว่าข้าวของข้างในจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่ซังหนี่ยังไม่ทันจะได้สังเกตว่าอะไรเปลี่ยนไป ฟู่เซียวหานก็กดเธอลงบนเตียงแล้วตลอดทางเขาไม่ได้พูดอะไรเลย มีเพียงใบหน้าที่เคร่งขรึมและในตอนนี้การกระทำของเขาก็ไม่ได้มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อยแต่ซังหนี่ก็คาดเดาเรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นตอนนี้เธอจึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรเธอเองก็ไม่ได้คิดจะขัดขืน เพียงแค่นอนนิ่งอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกเป็นเพราะท่าทีตอบกลับที่เฉยเมยของเธอนั้นทำให้ฟู่เซียวหานไม่พอใจอย่างมาก เขาก้มหน้าลง แล้วกัดเข้าที่คอของเธอทันที!—— เขากัดจริงๆซังหนี่รู้สึกได้เลยว่าปลายฟันของเขาทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อของเธอ จนเลือดไหลซึมออกมา!ซังหนี่เผลอร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะยกมือขึ้น แล้วต

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 295

    “ซัง......”ซังหนี่ไม่มองเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงเดินไปตรงหน้าของฟู่เซียวหานแล้วพูดว่า “เราไปกันเถอะ”เสียงของเธอแหบพร่าฟู่เซียวหานหรี่ตาลงเล็กน้อยแต่ซังหนี่ไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น จึงเอื้อมมือไปดึงเขาโดยตรงฟู่เซียวหานเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินไป จู่ๆ จี้อวี้หยวนที่ดูเหมือนเพิ่งได้สติกลับมา ก็คว้ามืออีกข้างของซังหนี่เอาไว้!การกระทำนั้นทำให้สีหน้าของฟู่เซียวหานเคร่งขรึมทันที เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ซังหนี่กลับเป็นฝ่ายหันไปมองจี้อวี้หยวนก่อน แล้วพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องลำบากใจ”“เพราะ......ฉันก็ไม่ได้เลือกคุณเหมือนกัน” เธอพูดอีกว่า “ด้วยสถานการณ์ของซังอวี๋ในตอนนี้ ฉันต้องเลือกเส้นทางที่เป็นประโยชน์กับบริษัทมากที่สุด”“เดิมทีฉันยังคิดอยู่ว่าจะพูดกับคุณยังไงดี แต่ตอนนี้ก็ดีแล้วล่ะ พวกเรา......คงไม่ต้องรู้สึกผิดต่อกัน งานแต่งงาน......ก็ยกเลิกไปเถอะ”เมื่อพูดจบ ซังหนี่ก็สะบัดมือของจี้อวี้หยวนที่จับตัวเองออกจากนั้น เธอก็จับมือฟู่เซียวหานแล้วเดินจากไปคลับแห่งนี้บรรยากาศยังคงเต็มไปด้วยความคึกคักเสียงหัวเราะพูดคุยดังไม่หยุด หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มสุ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 294

    ฟู่เซียวหานไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่โยนซองเอกสารในมือไปให้จี้อวี้หยวนอีกฝ่ายก้มลงมองซองเอกสารนั้นครู่หนึ่ง ดวงตาเหมือนมีบางอย่างวูบผ่านไป แต่สุดท้ายก็ยื่นมือรับเอกสารมาแค่ดูเนื้อหาในสองสามหน้าแรก สีหน้าของจี้อวี้หยวนก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดลงทันที!มือที่ถือเอกสารนั้นก็กำแน่นขึ้นมาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถึงมองไปที่ฟู่เซียวหาน “นี่คุณหมายความว่ายังไง?”ฟู่เซียวหานหัวเราะเบาๆ “คุณคิดว่าไงล่ะ?”“คุณไปเอาของพวกนี้มาจากไหน?” จี้อวี้หยวนดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว แล้วถามต่อ“นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องสนใจ”“แล้วยังไง? คุณต้องการอะไร?”ฟู่เซียวหานนั่งอยู่บนโซฟา ค่อยๆ เอื้อมมือมารินเหล้าให้ตัวเอง แล้วก้มลงจิบไปหนึ่งครั้งตลอดทั้งกระบวนการ เขายังคงรักษาความสง่าและความสูงส่งตามแบบฉบับของเขาแต่สีหน้าของจี้อวี้หยวนกลับยิ่งดูแย่ลงกว่าเดิมฟู่เซียวหานเอ่ยขึ้น “ผมต้องการอะไร……ผมคิดว่ามันชัดเจนอยู่แล้ว”“ประธานฟู่ เราต่างก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน คุณใช้วิธีแบบนี้ ไม่คิดว่ามันขี้ขลาดไปหน่อยเหรอ?” จี้อวี้หยวนพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “รวมถึงเรื่องของซังอวี๋ก็เช่นกัน คุณก็แค่พึ่งพาตำแหน่งสูงของคุณใน

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 293

    ฟู่เซียวหานเริ่มหมดความอดทน เมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูหมุน เขาก็เงยหน้าขึ้นตะโกนเสียงดัง “ไสหัวไป!”เสียงที่เฉียบขาดเพียงคำเดียว ทำให้ด้านนอกเงียบลงทันทีรวมถึงคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยเช่นกันซังหนี่เหมือนจะตระหนักได้แล้วว่าการต่อต้านของเธอไม่มีความหมายอีกต่อไป มือนั้นที่เคยดันอกของเขาก็ค่อยๆ ลดลงช้าๆ ตอนนี้แม้แต่น้ำตาในดวงตาของเธอก็หายไปแล้วเธอค่อยๆ เอนตัวนอนลง และแหงนมองแสงไฟสีขาวเหนือศีรษะ นัยดวงตาว่างเปล่าฟู่เซียวหานจ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็หัวเราะออกมา “เสียใจมากเลยใช่ไหม? หรือรู้สึกน้อยใจ? แค่ต้องไปจากเขา…คุณต้องเสียใจขนาดนี้เลยเหรอ?”เขาพูดด้วยรอยยิ้ม และพยายามแสร้งทำเป็นพูดเย้ยหยันแต่มือของเขากลับสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ความเจ็บปวดนั้นมาจากส่วนลึกของหัวใจ แทรกซึมไปทั่วร่างกายผ่านกระแสเลือด จนถึงปลายนิ้วของเขาซังหนี่ไม่ได้ตอบอะไรเขา แต่ท่าทางของเธอคล้ายกลับยอมรับในสิ่งที่ฟู่เซียวหานพูดเป็นนัยๆฟู่เซียวหานอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “อืม ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ”“เอาอย่างงี้ไหม ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง คุณคิดว่ายังไง?”ซังหนี่ค่อยๆ หันมามองเขาสายตาท

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 292

    ฟู่เซียวหานเอื้อมมือไปบีบคางของเธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาแฝงไปด้วยความโกรธอย่างชัดเจน “คุณชอบจี้อวี้หยวนแล้วใช่ไหม?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบ แต่ริมฝีปากของเธอกลับเม้มแน่นขึ้นเรื่อยๆดวงตาของเธอยังคงคลอไปด้วยน้ำตา แต่มันกลับทำให้ดวงตาของเธอดูสดใสและสวยงามมากยิ่งขึ้นฟู่เซียวหานสามารถมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองได้อย่างชัดเจนในดวงตาของเธอ และยังสามารถมองเห็น......ความเกลียดชังที่อยู่ในนั้นได้อย่างชัดเจนเช่นกัน—— เธอเกลียดเขาแน่นอนว่าฟู่เซียวหานเองก็รู้ดีตั้งแต่เขาตัดสินใจทำแบบนี้ เขาก็คาดเดาได้อยู่แล้วว่าเธอจะมีปฏิกิริยาตอบกลับยังไงแต่แล้วยังไงล่ะ?หรือว่าต้องให้เขาทำได้เพียงแค่มองดูเธอกับตัวเองกลายเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป?ถ้าเป็นอย่างงั้น ฟู่เซียวหานยอมให้เธอเกลียดเขาดีกว่าผลลัพธ์นี้ ไม่ใช่ว่าฟู่เซียวหานจะยอมรับไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่เขายอมรับไม่ได้ก็คือ......ในใจของเธอมีคนอื่นเธอสามารถเกลียดเขาเพราะเรื่องของซังอวี๋ สามารถเกลียดเขาเพราะเธอเกลียด หรือจะเป็นเพราะซังหลินก็ได้ แต่จะเกลียดเขาเพราะจี้อวี้หยวนไม่ได้เด็ดขาด!แต่เมื่อมองเห็นน้ำตาของเธอในตอนนี้ มือเท้าของฟ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 291

    ฟู่เซียวหานเพิ่งพูดจบ ซังหนี่ก็เดินปรี่เข้ามา แล้วยกมือขึ้นทันที!แต่สุดท้ายฝ่ามือนั้นก็ไม่ได้ตบลงไปฟู่เซียวหานจับข้อมือของเธอไว้แน่น ใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ“คนบ้า” ซังหนี่พูดขึ้นฟู่เซียวหานยิ้มเล็กน้อย “อืม ผมรู้”ซังหนี่ไม่พูดอะไร แต่ร่างกายของเธอกลับสั่นอย่างเห็นได้ชัด และน้ำตาก็ไหลออกมาแต่เธอเหมือนจะไม่อยากยอมแพ้ต่อหน้าฟู่เซียวหาน จึงรีบยกมือขึ้นมา เช็ดน้ำตานั้นออกทันที“คุณตาของจี้อวี้หยวนป่วย”สุดท้าย เธอก็ยอมเล่าให้ฟู่เซียวหานฟัง “โรคสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ อาการของเขาทรุดเร็วมาก อีกไม่นานอาจจะจำอะไรไม่ได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่จี้อวี้หยวนขอแต่งงานกับฉัน”เธอพูดจบ แต่กลับไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการสายตานั้นที่ฟู่เซียวหานมองเธอยังคงเย็นชาเช่นเคยเมื่อเห็นว่าซังหนี่ยังคงมองเขาอยู่ เขาจึงย้อนถามกลับว่า “แล้วยังไง? มันเกี่ยวอะไรกับผม?”ซังหนี่สูดลมหายใจลึกๆ “ดังนั้นงานแต่งจะ…”“ไม่ได้”ฟู่เซียวหานพูดตัดบทเธออย่างไร้เยื่อใยเสียงของซังหนี่ก็หายไปในทันทีตอนนี้มือของเธอค่อยๆ กำแน่นขึ้นมา “คุณจะไม่ยอมอ่อนข้อให้ฉันเลยใช่ไหม? ฟู่เซียวหาน คุณจะบีบให้ฉันให้ตายเลยใช่ไหม!?”ฟ

  • ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก   บทที่ 290

    คำพูดของฟู่เซียวหานทำให้สีหน้าของซังหนี่เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเธอหันไปมองเขาในพริบตาสีหน้านั้นทำให้ฟู่เซียวหานรู้สึกเจ็บปวดในอกขึ้นมาอย่างกะทันหันดูท่า...จะเป็นอย่างที่เขาเดาไว้จริง ๆถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะมีความสัมพันธ์กันแค่ในฐานะคู่สัญญาแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แค่นั้นอีกต่อไป——ซังหนี่ตกหลุมรักจี้อวี้หยวนเข้าแล้วถ้าไม่ใช่แบบนั้น จะอธิบายสายตาที่เธอใช้มองเขาตอนนี้ยังไง?เมื่อกี้ตอนที่พูดถึงตัวเธอเอง รวมถึงซังอวี๋ เธอยังไม่แสดงปฏิกิริยาอย่างนี้เลยความเจ็บปวดนี้แผ่ซ่านไปทั่วอกของฟู่เซียวหานอย่างรวดเร็วพร้อมกับรสฝาดคาวที่คุ้นเคยลอยขึ้นมาในลำคอฟู่เซียวหานกลืนน้ำลายลงคอหลายครั้ง สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วพยายามกดความรู้สึกนั้นลง แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าคุณจะแคร์เขามากจริง ๆ ““ฟู่เซียวหาน นี่เป็นเรื่องระหว่างเรา นายเลิกใช้วิธีสกปรกแบบนี้ไม่ได้หรือไง อย่าลากคนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้องได้ไหม?!”“บริสุทธิ์เหรอ?” ฟู่เซียวหานกลับหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าคุณจะรู้จักคู่หมั้นของตัวเองน้อยไปนะ คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาทำอะไรลับหลังคุณไว้บ้าง?”ไม่รอให้ซังหนี่ได้พูดอะไร ฟู่เซียวหานย

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status