MasukPustaka
Cari
Semua Bab ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก: Bab 131 - Bab 140
182 Bab
บทที่ 131
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
บนดาดฟ้าผู้คนยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ บวกกับเสียงดอกไม้ไฟที่ระเบิดขึ้น รอบข้างจึงเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุดแต่ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ซังหนี่กลับรู้สึกว่ารอบตัว...เงียบสงบมากราวกับในโลกใบนี้ มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านั้น หรือแม้กระทั่งดอกไม้ไฟที่อยู่เหนือหัว ก็เหมือนไม่มีตัวตนอีกต่อไปหลังจากนั้น คำพูดที่เจนนิเฟอร์พูดกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ ก็เริ่มดังขึ้นในหูของซังหนี่ในตอนนั้นซังหนี่ไม่ได้ตอบอะไรเจนนิเฟอร์กลับไปมองผิวเผิน เธอเองยังคิดว่าเจนนิเฟอร์กำลังพูดเรื่องไร้สาระอยู่เพราะฟู่เซียวหานดูอย่างไร……ก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ถึงแม้เขาจะทำ แต่ก็คงไม่ใช่กับตัวเธอแต่คำพูดเหล่านั้นกลับเหมือนก้อนหิน ที่ถูกโยนลงไปในทะเลสาบที่สงบเงียบของซังหนี่ไม่ได้เกิดคลื่นที่รุนแรง แต่กลับทิ้งไว้เพียงระลอกคลื่นที่แผ่ขยายออกไปเรื่อย ๆจนถึงคืนนี้ระลอกคลื่นนั้นยังคงไม่จางหายไปและในขณะนั้นเอง เธอเห็นฟู่เซียวหานดูเหมือนจะก้าวไปข้างหน้า...อีกหนึ่งก้าวก้าวนั้นเปรียบเสมือนเข็มฉีดยาที่กระตุ้นหัวใจ ถูกฉีดเข้าไปในหัวใจของซังหนี่โดยตรงร่างกายของเธอสะดุ้งเล็กน้อยจากนั้น
Baca selengkapnyaบทที่ 132
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
หิมะนอกหน้าต่างยังคงโปรยปรายลงมาภายในห้องเปิดเครื่องทำความร้อนจนอบอุ่น ทำให้ซังหนี่ไม่รู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อยเธอถึงขนาดรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องอาจจะสูงเกินไปด้วยซ้ำจนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไม่เพียงแค่เธอ ฟู่เซียวหานเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันทั้งที่เมื่อเดือนก่อนพวกเขายังคงทะเลาะกันอยู่เลย ซังหนี่ถึงขั้นเตรียมใจไว้แล้วว่าจะไม่พบเขาอีกในชีวิตนี้แต่เธอก็มักจะให้อภัยเขาอย่างง่ายดายเสมอเขาเหมือนกับโรคร้ายที่ฝังลึกอยู่ในหัวใจของเธอเธอพยายามรักษามันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ทุกครั้งมันกลับฟื้นคืนมาอีกอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในตอนนั้นบนดาดฟ้า เพียงแค่ก้าวเดียวที่เขาเดินมาหาเธอ ก็เพียงพอที่จะเติมเต็มความกล้าให้เธออย่างนับไม่ถ้วนเพราะเขาคือคนที่เธอชอบมานานหลายปีไม่มีใครที่ไม่เคยฝันถึงการได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักสิ่งที่ไม่อาจครอบครองได้...จะกลายเป็นความเสียใจตลอดไปไม่มีใครอยากเสียใจซังหนี่หันไปมอง เห็นหิมะที่โปรบปรายอย่างแผ่วเบาอยู่ข้างนอก พร้อมกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมือง S ทุกอย่างงดงามราวกับภาพลวงตาเหมือนจะอยู่ตรงหน้า แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพียงภาพลวงตาซังหนี่มองดู ดวงตาของเธอพลันแดงข
Baca selengkapnyaบทที่ 133
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
เมื่อเห็นว่าซังหนี่ยังไม่เชื่อ เจนนิเฟอร์นิ่งครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า “ทำไมคุณไม่ลองมองจากมุมมองอื่นดูบ้างล่ะคะ?”“หมายความว่ายังไง?”“อย่างเช่น...ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของประธานฟู่ ส่วนฉันเป็นแค่คนลงมือทำตามแผนเท่านั้นเอง?”คำพูดของเจนนิเฟอร์นี้ทำให้ซังหนี่นิ่งอึ้งไป แต่เธอก็ตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “เป็นไปไม่ได้”“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? หรือว่าคุณยังสงสัยในความทุ่มเทของประธานฟู่ที่มีต่อคุณ? ประธานฟู่เป็นคนแบบไหน ถ้าเขาแค่ต้องการผู้หญิงสักคนจริง ๆ ทำไมต้องมาหาคุณด้วยล่ะ?”“ฉันพูดตามตรงนะ ตอนแรกฉันยังเคยคิดจะกระโดดขึ้นเตียงเขาด้วยซ้ำ”เจนนิเฟอร์พูดอย่างตรงไปตรงมา จนซังหนี่ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าในตอนนั้นเธอกำลังพูดเล่นหรือพูดจริง“แต่ฉันก็พอจะรู้ตัวอยู่บ้าง” เจนนิเฟอร์เล่าเรื่องคืนนั้นให้ซังหนี่ฟังอย่างหมดเปลือก “แค่สายตาที่ประธานฟู่มองมาที่ฉัน ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้สนใจฉันเลย”“ผู้ชายแบบเขา ที่ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้ มีเพียงสองความเป็นไปได้เท่านั้น คือเขาไม่สนใจผู้หญิงเลย หรือไม่ก็...มีใครอยู่ในใจแล้ว”“แต่จากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ชัดเจนว่ามันจะเป็นอย่างหลัง”ขณะที่พูดอย
Baca selengkapnyaบทที่ 134
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
เมื่อคำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัว ซังหนี่ก็นึกถึงคู่สามีภรรยาของตระกูลซังขึ้นมาทันทีทุกครั้งที่เธอเผชิญหน้ากับพวกเขา ซังหนี่เคยถามคำถามนี้กับตัวเองนับครั้งไม่ถ้วนแต่ความจริง เธอรู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไรเพียงแต่ว่าไม่ว่าจะผ่านความผิดหวังมากี่ครั้ง พอแผลเหล่านั้นสมานดีแล้ว เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะมีความหวังขึ้นมาใหม่จนกระทั่งพวกเขาทำลายหัวใจของเธอลงกับพื้นและบดขยี้จนแหลกละเอียดก็ใช่ เธอกำลังหวังอะไรอยู่กันแน่?หวังว่าพวกเขาจะรักเธอ หรือหวังว่าฟู่เซียวหานจะมองเธอต่างออกไปจริง ๆ?ตลอดสองปีที่ผ่านมา เธอยังไม่อาจละลายหัวใจที่เย็นชานั้นได้ แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่จู่ ๆ เขาจะเข้ามาใกล้ชิดเธอได้?เป็นเธอเองที่ประเมินตัวเองสูงเกินไป หรือบางที...คิดเพ้อเจ้อไปเองมันเหมือนกับตอนเด็ก ๆ ที่เธอเคยยืนมองคุณปู่คนหนึ่งตั้งแผงขายอยู่หน้าประตูโรงเรียนบนแผงขายของเขา มีขนมสายไหมหลากสีสันและหลายรสชาติตอนนั้นเธออยากกินมันมาก ๆแต่ว่าเธอไม่มีเงินดังนั้น เธอทำได้แค่ยืนมองอยู่ห่าง ๆวันแล้ววันเล่า ครั้งแล้วครั้งเล่าเธอรู้อยู่เต็มอกว่า ต่อให้ยืนรอจนฟ้ามืด ขนมสายไหมบนแผงนั้นก็ไม่มีวันเป็นของเธอ แ
Baca selengkapnyaบทที่ 135
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
ถังเหยาไม่เปิดโอกาสให้ซังหนี่ปฏิเสธเลยซังหนี่ก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงร้านกาแฟ“คุณมาถึงเมือง S ตั้งแต่เมื่อไหร่?”ถังเหยาถามเธอตรง ๆซังหนี่ถือถ้วยกาแฟไว้ ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “ไม่กี่วันก่อน”“อ้อ? มาคนเดียวเหรอ?”ซังหนี่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่เงยตามองถังเหยาถังเหยาจ้องเธอสักพักก่อนจะยิ้ม แล้ววางรูปถ่ายสองสามใบลงตรงหน้าซังหนี่ “คนในรูปนี้ ใช่คุณหรือเปล่า?”——โชว์ดอกไม้ไฟ บนดาดฟ้าที่เต็มไปด้วยความคึกคัก มีคนสองคนที่กำลังกอดจูบกันในรูปนั้นใบหน้าของฟู่เซียวหานชัดเจนมากในตอนนั้นซังหนี่ถูกเขาโอบอยู่ในอ้อมแขน มือของเขากำลังประคองใบหน้าของเธออยู่พอดี ทำให้หน้าตาเธอในรูปดูไม่ชัดเจนแต่ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว การปฏิเสธ...คงจะไม่มีความหมายอะไรดังนั้นหลังจากกำมือแน่นอยู่ครู่หนึ่ง ซังหนี่ก็พยักหน้าช้า ๆ “ใช่ค่ะ”“งั้นคุณหนูซังก็คงรู้ดีใช่ไหมว่า ตอนนี้ฟู่เซียวหานไม่ใช่สามีของคุณอีกแล้ว แต่เขาเป็นคู่หมั้นของฉัน?”ถังเหยาพูดต่ออย่างช้า ๆ “ก่อนหน้านี้ฉันเคยเจอคุณสองครั้ง ก็คิดมาตลอดว่าคุณเป็นคนที่มีเหตุผล แต่ตอนนี้ดูเหมือนฉันจะคิดผิดไปแล้ว”“หรือว่าก
Baca selengkapnyaบทที่ 136
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
“ประธานฟู่?”คนปลายสายยังรอคำตอบจากเขาอยู่ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย“ผมเข้าใจแล้ว”เมื่อพูดจบ ฟู่เซียวหานก็วางสายทันที ก่อนหันมามองไปที่ซังหนี่แล้วถามว่า “คุณกำลังทำอะไร?”เสียงของเขาฟังดูนิ่ง ๆ แต่กลับแฝงความตึงเครียดเล็กน้อย“เก็บของกลับเมืองถง”ซังหนี่กลับดูเหมือนไม่รู้สึกอะไร ตอบไปพร้อมกับก้มหน้าล็อกกระเป๋าเดินทางฟู่เซียวหานยังคงทำหน้าไร้อารมณ์ “หมายความว่ายังไง?”ซังหนี่จึงเงยหน้าขึ้นในที่สุด พร้อมส่งยิ้มให้เขา “ในเมื่อคุณถังมาแล้ว ถ้าฉันยังอยู่ต่อ...มันคงไม่เหมาะใช่ไหม?”คำพูดของเธอนี้ทำให้ฟู่เซียวหานหรี่ตาลงเล็กน้อย“เธอไม่ใช่คู่หมั้นของคุณเหรอ?” ซังหนี่ถามต่อหลังจากคำพูดเธอจบลง ฟู่เซียวหานจึงหัวเราะเบา ๆ “นี่คุณกำลังหึงอยู่เหรอ?”“เปล่า”ซังหนี่ก้มตาลง——เธอจะมีสิทธิ์อะไรแบบนั้นล่ะ?ฟู่เซียวหานไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงโยนเสื้อคลุมที่ถอดออกทิ้งไว้ข้าง ๆ ก่อนก้มจุดบุหรี่ในมือควันบุหรี่ถูกพ่นออก ลอยขึ้นกลางอากาศอย่างช้า ๆ ก่อนค่อย ๆ จางหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่กลิ่นเย็นสดชื่นของมิ้นต์คละคลุ้งในอากาศซังหนี่เพียงยืนมองเขาอยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ฟู่เซียวหา
Baca selengkapnyaบทที่ 137
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
“ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา...ต้องขอบคุณประธานฟู่สำหรับความช่วยเหลือ ฉันซาบซึ้งใจมาก แต่เพื่อไม่ให้คุณถังรับรู้และเข้าใจผิดในเรื่องนี้ พวกเรา...อย่าติดต่อกันอีกเลยดีกว่า”ฟู่เซียวหานไม่ได้ตอบอะไรทันที เพียงแค่นั่งอยู่ตรงนั้น มองซังหนี่ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์หลังจากเงียบไปพักใหญ่ เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า "ซังหนี่ คุณอยากจะตัดขาดความสัมพันธ์กับผมใช่ไหม?"ซังหนี่ไม่ตอบอะไร เพียงเงียบแล้วลากกระเป๋าเดินทางขึ้นมา——ท่าทีนี้ ชัดเจนในตัวมันเองแล้วฟู่เซียวหานหัวเราะออกมา “ใช่ ที่คุณพูดเมื่อกี้มันถูกต้อง ถ้าผมต้องการ...ผมมีตัวเลือกอีกมากมาย ซังหนี่ อย่าคิดว่าคุณเป็นคนพิเศษอะไรนักเลย”“ฉันรู้ดีอยู่แล้ว” ซังหนี่ยิ้มตอบกลับ “ฉันก็รู้เหมือนกันว่า ในใจของคุณ...ฉันไม่เคยเป็นคนพิเศษคนนั้นเลย เพราะฉะนั้น เราอย่าเสียเวลากันอีกเลย”ฟู่เซียวหานไม่ได้พูดอะไรอีกซังหนี่ก็กล่าวลาตรง ๆ “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อน ขอให้คุณกับคุณถังโชคดีทุกอย่าง และขอให้คุณมีความสุขในชีวิตนะ”เมื่อพูดจบ ซังหนี่ก็ลากกระเป๋าเดินทางแล้วหันหลังเดินออกไปอย่างเงียบ ๆฟู่เซียวหานไม่ได้ห้ามเธอไว้ เพียงนั่งสูบบุหรี่ต่อไปด้วยสีหน้
Baca selengkapnyaบทที่ 138
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
อีกสองเดือนต่อมาซังหนี่ได้พบกับฟู่เซียวหานอีกครั้งฉินเหยาพาเธอไปร่วมในงานประมูลแห่งหนึ่งด้วยตอนนั้น เธอกำลังอยู่ในสวนหลังบ้าน และคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือเย่จื่อหลาน ซึ่งไม่ได้พบกันมาหลายเดือนเช่นกันเมื่อเทียบกับครั้งก่อนที่พบกัน เย่จื่อหลานดูเหมือนจะซึมเศร้าลงไปมาก ใบหน้าก็ผอมลงอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อเผชิญหน้ากับซังหนี่ เขายังคงพยายามยิ้มออกมาและพูดว่า “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”ในใจซังหนี่บ่นฉินเหยาหลายครั้งที่พาตัวเองมาที่นี่แต่ภายนอกยังคงรักษารอยยิ้มไว้ “ใช่ค่ะ ไม่เจอกันนานเลย”“ช่วงนี้คุณเป็นยังไงบ้างครับ?” เย่จื่อหลานถามต่อ“ก็ดีค่ะ”“คุณกับประธานฟู่...ไม่ได้กลับมาคืนดีกันเหรอครับ?”ทันทีที่เย่จื่อหลานพูดจบ ความทรงจำอันเลวร้ายในรถคืนนั้นก็พุ่งเข้ามาในหัวของซังหนี่ทันทีมือที่ห้อยอยู่ข้างตัวของเธอเผลอกำแน่นขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า “ไม่ได้คืนดีค่ะ”เย่จื่อหลานไม่พูดอะไรอีกซังหนี่ทนไม่ได้กับบรรยากาศเงียบงันแบบนี้ จึงพูดออกมาตรง ๆ ว่า “ฉันกลับก่อนนะคะ”หลังจากพูดจบเธอกำลังจะเดินไปข้างหน้า แต่เย่จื่อหลานกลับยื่นมือมาจับข้อมือของเธอไว้“ถ้าอย่างนั้นคุณมาคบกับผมไหมค
Baca selengkapnyaบทที่ 139
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
เย่จื่อหลานชะงักนิ่งอยู่กับที่อยู่ตรงนั้นขณะที่มือของหญิงสาวก็ชี้ไปที่ซังหนี่ทันที“เพราะนังผู้หญิงไร้ค่าคนนี้ใช่ไหม? รู้ไหมว่าทำไมฟู่เซียวหานถึงหย่ากับมัน? ก็เพราะมันถูกผู้ชายทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี! ตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบก็ไปมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับพ่อเลี้ยงของมัน นายไม่กลัวติดโรคจากมันบ้างหรือยังไง!?"เสียงของหญิงสาวดังก้องไปทั่ว ทุกคนในห้องโถงด้านหน้าต่างพากันมารวมตัวที่นี่คำพูดที่รวดเร็วและหนักแน่นของเธอดังเข้าหูของทุกคนอย่างชัดเจนซังหนี่ชะงักค้างอยู่กับที่ ราวกับถูกแช่แข็งไว้ในทันทีรวมทั้งคำพูดที่เธอตั้งใจจะพูด ก็พลันหายวับไปในพริบตาสีหน้าของเย่จื่อหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ หันมามองซังหนี่แววตาอันเต็มไปด้วยความตกตะลึง และเสียงซุบซิบที่ดังระเบิดขึ้นรอบตัว ราวกับคลื่นยักษ์ที่โหมกระหน่ำโดยไม่ทันตั้งตัว กลืนกินซังหนี่จนจมดิ่งทั้งร่างซังหนี่เคยคิดว่าตัวเองจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วเพราะเมื่อหลายเดือนก่อน เธอได้เปิดเผยเรื่องราวในอดีตนี้ด้วยตัวเองต่อหน้าผู้คนมากมายในร้านอาหารแห่งนั้นแล้วตอนนั้นเธอก็พอจะคาดเดาได้ว่า เรื่องราวเหล่านี้เมื่อถูกเล่าต่อจากปากคนอื่น ย่อมถ
Baca selengkapnyaบทที่ 140
ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก/ซ่งจิ้น
“ฉิงฉิง! นี่เธอ...”เมื่อรถกำลังจะออกตัว ก็มีใครบางคนรีบวิ่งเข้ามา ราวกับต้องการเตือนอะไรบางอย่างกับซังฉิงแต่ซังฉิงกลับส่ายหัวเบา ๆ พร้อมตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “นี่คือพี่สาวของฉัน ฉันปล่อยเธอไว้แบบนั้นไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่เป็นไร”ในตอนนั้น ท่าทางอ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความห่วงใยของเธอ ในสายตาคนภายนอกดูราวกับเธอเป็นนางฟ้าหลังจากพูดจบ ซังฉิงก็ปิดกระจกรถทันทีในเวลาไม่นาน ภายในรถก็เหลือเพียงเธอ ซังหนี่ และคนขับรถเดิมทีซังฉิงตั้งใจจะเล่นบทบาทนี้ต่อไปอีกสักพัก แต่ในวินาทีถัดมา ซังหนี่กลับพูดขึ้นตรง ๆ ว่า“เธอเป็นคนบอกเรื่องนี้กับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?”ในตอนนี้ สติของซังหนี่ค่อย ๆ กลับคืนมาอีกครั้ง เธอยังคงก้มหน้าอยู่ แม้จะพยายามควบคุมน้ำเสียงให้สงบนิ่งมากที่สุด แต่ก็ยังแฝงไปด้วยความสั่นไหวเล็กน้อยซังฉิงมองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้ม “ใช่แล้ว”ซังหนี่เงยหน้าขึ้นสบตาเธอ“เพื่อฉากนี้ในวันนี้ ฉันลงทุนลงแรงไม่น้อยเลยนะ” ซังฉิงกระพริบตาอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนพูดต่อว่า “แต่พี่คะ ก็ต้องโทษพี่เองที่ซื่อเกินไป ผู้ชายอย่างเย่จื่อหลานน่ะ พี่คิดว่าไว้ใจได้งั้นเหรอ?”“หรือบางที พี่อา
Baca selengkapnya
