บททั้งหมดของ ภรรยาในนาม: บทที่ 61 - บทที่ 70

รรินธรคิดว่านุ่นคงจะไม่มีพิษมีภัยอะไร เพราะถึงยังไงนุ่นก็ขอโทษมาแล้ว เธอก็เลยยอมดื่มไวน์แก้วนั้น"หายไปนานหรือยังครับ" คริสได้ยินเลขาถามหาจักรกฤษณ์ ก็เลยเดินเข้ามาถามว่าหายไปนานหรือยัง เพราะเขาก็ลืมสังเกต"หายไปได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ดิฉันก็ให้ผู้ชายเข้าไปตามดูแล้วค่ะ ไม่มีเลย""เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้ให้ พวกคุณตามสบายเลยนะครับ" เขาไม่อยากให้งานเลี้ยงกร่อย ก็เลยให้ทุกคนสนุกกันต่อพอเห็นว่าทางสะดวก ทับทิมก็เลยมองไปที่นุ่น เพื่อส่งสัญญาณอะไรกันบางอย่าง ที่พวกเขารู้กันแค่สองคน"ข้างในอึดอัดจังเลย เราไปคุยกันเล่นข้างนอกไหมคะ" คนที่นุ่นชวนก็คือรรินธร"ไม่ดีมั้งคะ""ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปคนเดียวได้" ว่าแล้วนุ่นก็ลุกเดินออกไป ..รรินธรคิดว่าไปเดินเล่นสักครู่คงไม่เป็นไร ก็เลยเดินตามออกไป พอเดินตามหลังไปได้เพียงไม่นานก็เริ่มวิงเวียนศีรษะ"ทำไมเรารู้สึกเวียนหัวแบบนี้ กินเข้าไปแก้วเดียวเมาเลยเหรอ" ตาเริ่มลายมองทางไม่ค่อยชัดอีกมุมหนึ่งของโรงแรม..>>{"ตอนนี้พี่อยู่ไหนครับ"} {"พี่กลับมาถึงบ้านแล้วมีอะไร"}>>{"ลูกค้าผมน่ะสิหายไป ก็เลยอยากให้เช็คกล้องวงจรปิดให้หน่อย

หญิงสาวต้องนั่งทำงานอยู่แบบนั้นจนถึงค่ำมืด เพราะพรุ่งนี้มีนัดคุยงานกับลูกค้าใหม่ เธอต้องได้เตรียมเอกสารหลายอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องยังมีท่านประธานอยู่ด้วยแต่ผ่านไปเพียงไม่นานก็มีผู้หญิงที่ ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเขาเดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานของเธอไป"กลับกันได้แล้วค่ะคริส" ทับทิมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปแล้วก็ชวนเขากลับ เหมือนกับว่าทั้งสองนัดเวลากันไว้แล้ว"คุณลงไปรอข้างล่างก่อน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองออกไป แต่เขาไม่ได้มองดูคนที่เข้ามาชวนกลับบ้านด้วย"ไม่เอาค่ะ ทับทิมจะรอคุณ""ผมบอกให้ลงไปก่อนไง""ก็ได้ค่ะ คุณรีบตามลงมานะคะ" แทนที่ทับทิมจะลงไปเลย แต่เธอเดินเข้าไปเขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มของอีกฝ่าย แถมเจ้าของร่างสูงก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรยังให้เธอจูบถึงแม้รรินธรจะไม่ได้มองไป แต่หูของเธอก็ได้ยินทุกอย่าง และรู้ด้วยว่าพวกเขากำลังทำอะไรประเจิดประเจ้อกันอยู่พอเธอคนนั้นลงไปแล้วคริสก็เดินออกมาที่หน้าห้อง"ถ้าทำไม่เสร็จพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ""ฉันจะทำให้เสร็จค่ะ" หญิงสาวไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลยด้วยซ้ำ"แล้วแต่นะถ้าคนที่บ้านไม่ว่าอะไร" ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องทำงานไปรรินธรถึงได้เงยหน้าขึ

คำพูดของกัลยาทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มองมาที่รักนรินทร์ ไม่เว้นแม้แต่น้าของเด็กน้อย เพราะรรรรรรไม่เคยเห็นพ่อของหลานเลยตอนนั้นเธอเรียนหนักมากเพราะใกล้จะจบ แถมพี่สาวก็ไม่เคยพาคนที่กำลังคบอยู่มาที่บ้านเลย"แต่คงไม่ใช่หรอกเนาะ เพราะช่วงนั้นเราบินกลับต่างประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ" กัลยาเป็นคนพูดเติมคำพูดของตัวเอง เพราะไม่อยากให้เสียหายกันทั้งสองฝ่ายคนที่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับสองคนนี้ ก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ซึ่งนางพูดอะไรออกมาไม่ได้ เพราะคดีเดิมเพิ่งจะเคลียร์ไป แต่ที่จริงคดีนี้มันเกิดมาก่อนคดีที่เพิ่งจะจบไปด้วยซ้ำ นางถึงต้องได้ทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง โดยให้พวกเขาทั้งสองคนเจอกันเอง แต่ไม่คิดว่าพอเจอกันแล้วต่างคนต่างไม่พูดคุยปรับความเข้าใจ"ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วค่ะ" แม่บ้านเดินออกมาตามเจ้านายทั้งหลาย เพราะทีแรกคิดว่า คริสจะไม่ได้มาทานข้าวด้วย แต่คริสเปลี่ยนใจกะทันหัน ตอนที่ถูกทับทิมชวนออกมานั่นแหละเขาไม่รู้เหมือนกันว่าปฏิเสธทับทิมทำไม แต่ที่รู้คือเขาห่วงความรู้สึกคนที่อยู่หน้าห้องมาก เพราะเธอก็ได้ยินสิ่งที่ทับทิมพูด แต่ทำไมเขาต้องเป็นห่วงความรู้สึกของเมียคนอื่นด้วย คิดไปคิดมาก็ดูเหมือนตัวเองโง่

รรินธรรีบเดินไปขึ้นรถตัวเอง แล้วขับตามหลังรถของเขาไป เพื่อหาโอกาสแซงเธออยากจะโทรไปหาน้องสาว..แต่จะบอกน้องยังไงดีล่ะว่าให้เอาหลานไปซ่อนไว้ก่อนขับรถตามมาเรื่อยๆ ก็ยังไม่มีโอกาสที่จะแซง เพราะเขาขับเร็วแบบสม่ำเสมอ"ไม่คิดจะแวะซื้ออะไรหน่อยหรือไง" สิ้นคำพูดของเธอเท่านั้นแหละ รถคันข้างหน้าก็แวะจอดที่ร้านสะดวกซื้อทางเข้าบ้าน ..เขาได้ยินเราพูดเหรอ? ก็ไม่น่าจะใช่ หญิงสาวก็เลยรีบขับรถแซงหน้าไปทำไงดี..ถ้าเราจอดรถไว้หน้าบ้านหรือที่จอดรถแบบนี้ เขาต้องเห็นแน่เลย ..รรินธรก็เลยขับรถอ้อมไปหลังบ้านแล้วจอดแอบไว้ตรงนั้นหญิงสาวรีบตรงเข้าไปด้านใน แล้วเดินไปที่ห้องของน้องสาว ซึ่งทั้งสองได้ย้ายลงมาอยู่ข้างล่างแล้ว เพราะคฑาไม่อยากให้ภรรยาต้องขึ้นลงบันไดบ่อยๆ รรินธรก็เลยย้ายตามน้องลงมาอยู่ห้องข้างล่างด้วย"หนูรักล่ะ" รรินธรถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเพราะห้องไม่ได้ล็อก"อุ๊ย" รรรรรรถึงกับตกใจถอยออกจากสามีแบบอัตโนมัติ เพราะทั้งสองกำลังแสดงความรักกันอยู่แต่นาทีนี้รรินธรไม่มีเวลาจะมาให้ความสนใจอะไรแบบนี้ "พี่ถามว่าหนูรักอยู่ไหน""อยู่กับคุณแม่ค่ะ""ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเราไม่รับหลานกลับมา!"รรรรรรตกใจที่เห็นพี่สาว

"เราไปกันเถอะค่ะพี่" ถึงแม้ชายคนนั้นจะยังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า รรรรรรก็ไม่มีความเห็นใจใดๆ ให้กับเขา"คุณจะไปไหน" คำนี้คริสและคฑาพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน"ฉันจะพาพี่สาวของฉันไปจากที่นี่ เราขอโทษด้วย ที่เข้ามาทำให้ชีวิตของพวกคุณตกต่ำ" ได้ยินแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าครอบครัวนี้รังเกียจเธอกับพี่มากแค่ไหน และรรินธรก็ไม่ได้ห้ามในการตัดสินใจของน้องสาวเลย"ผมไม่ให้คุณไปนะ" คฑารีบรั้งตัวภรรยาไว้ "ใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม" คนที่เอ่ยพูดขึ้นก็คืออัญชัญ กว่าที่นางจะรู้ตัวว่าตัวเองทำผิด เกือบจะสาย แต่หรือว่าสายไปแล้ว"ปล่อยฉันกับพี่ไปเถอะค่ะ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางที่เกลือจะหวานได้ เฉกเช่นเดียวกันกับไม่มีทางที่น้ำตาลจะเค็ม.." "รัน" กัลยาเอื้อมมือไปกุมมือน้องสะใภ้ไว้ "พี่ขอโทษแทนแม่ได้ไหม พี่ขอร้องให้เราอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนเลย""ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ ฉันกับพี่คงไม่ใช่ตั้งแต่แรก ขอตัวนะคะ" รรรรรรเอื้อมมือไปคว้าแขนของพี่สาวให้เดินตามออกมาจากบ้าน จนทุกคนต้องรีบเดินตามหลังมา"พวกคุณไม่ต้องตามมาหรอก..เรามีบ้านอยู่ มีข้าวกิน และถ้าคุณอยากจะไปหาลูกฉันก็ไม่ห้าม""ผมไม่ให้คุณไป ถ้าจะไป คุณต้องข้ามศพผมไ