All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 81 - Chapter 90

"ใครบอกว่าคุณรินเป็นคนแย่งผมมาจากคุณ""ทำไมต้องให้มีใครบอกด้วยล่ะคะ ก็ในเมื่อฉันคบกับคุณมาก่อน ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งบริษัทเลยด้วยซ้ำ แต่พอเธอคนนี้เข้ามาได้แค่ไม่ถึงเดือน คุณก็สร้างเรื่องบริษัทล้มละลายขึ้นมา""เดี๋ยวนะครับคุณทับทิม เรื่องบริษัทล้มละลายผมพึ่งจะได้ยินจากปากคุณนี้แหละ""ใช่เรื่องนี้เราสามารถฟ้องหมิ่นประมาทคุณได้นะคะ" ทันใดนั้นก็มีอีกหนึ่งเสียงพูดแทรกขึ้นมา "ป้ามายุ่งอะไรกับเรื่องนี้ด้วย" ทับทิมกำลังโมโหอยู่แล้วก็เลยหันไปตะคอก เพราะคนที่พูดก็คือป้าคนที่มาขอเงินไปกินข้าววันนั้น"คุณพูดอะไร!" และมันก็สร้างความไม่พอใจให้กับคริสมาก เพราะนั่นคือแม่ของเขา "ดูอย่างป้าคนนี้สิคะ ผู้หญิงคนนี้ก็จัดฉากขึ้นมาทำเป็นคนดี รับป้าเร่ร่อนที่ไหนไม่รู้บอกว่าเป็นญาติ" ทับทิมยังคงเอ่ยพูดต่อเพื่อให้นักข่าวได้เห็นว่ารรินธรหน้าด้านแค่ไหน ทำทุกอย่างเพื่อจะแย่งคริสไปจากเธอ"ป้าเรร่อนอย่างนั้นเหรอ คนนี้คือแม่ของผมท่านจะเรร่อนได้ยังไง" "แม่??!!" ได้ยินแบบนั้นทับทิมแทบเข่าทรุด "จะเป็นแม่ของคริสได้ยังไง วันนั้นป้ายังมาขอเงิน 50 บาทไปกินข้าวอยู่เลย"นี่แหละที่พิกุลยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เพราะอยากจะให้คนอ

"อุ๊วว..ใจเย็นก่อนครับ" เมื่อเธอนั่งทับลงมาชายหนุ่มถึงกับเสียวแปล๊บ "ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ต่อเลยครับ" เขาสังเกตดูเธอเหมือนจะอายที่ถูกเขาเบรค"ไม่แล้วค่ะ" หญิงสาวลืมตัวไป แต่ก่อนเธอกับเขาเปลี่ยนกันรับเปลี่ยนกันรุกแบบนี้ประจำ"ถ้าคุณไม่..ผมจะจัดเองนะ" เขาไม่ยอมหยุดแน่..ชายหนุ่มก็จับร่างบางให้เอนกายนอนลงที่อ่างน้ำนั้นแทนตัวของเขา ..มือหนาจับขาเรียวแยกออกจากกัน แล้วก็ส่งแก่นกายลำใหญ่เข้าไปตรงกลางหว่างขา"อื้ออ""แน่นดีจังเลยที่รัก" ชายหนุ่มพยายามส่งมันเข้าไปให้ได้ลึกที่สุด ส่วนมืออีกข้างเขาเซฟท้ายทอยเธอไว้เพื่อไม่ให้ กระแทกกับขอบอ่างในขณะที่กำลังขยับท่อนล่าง"ผมไม่ถนัดเลย คุณช่วยหน่อยได้ไหม" คริสเริ่มอ้อน ..พอเห็นว่าเธอไม่ตอบเขาก็เลยจับร่างของเธอพลิกขึ้นมาด้านบนแทน ซึ่งทั้งสองก็ยังแช่อยู่ในอ่างน้ำนั้น"อื้อ" ท่อนเอ็นของเขาเกินขนาดมาตรฐาน จนเธอนั่งทับลงมาได้ไม่เยอะ หญิงสาวจึงใช้เข่าตัวเองค้ำยันร่างไว้ "อ๊อย..อื้อ ..อ" รรินธรปล่อยเสียงออกมาโดยที่ไม่เก็บงำ ความใกล้ชิดของทั้งสองเริ่มกลับมาเหมือนคราวที่เคยรักกันมากมือหนาช่วยจับสะโพกได้รูปโยกขึ้นลง บางทีก็หงุดหงิดที่ขนาดของตัวเองยาวเกิน จนท่อ

"คุณคฑา!" พอได้ยินสามีเอ่ยพูดแบบนั้น รรรรรรก็พอจะเดาได้แล้วว่าทำไมข้างในถึงเงียบ "ไหนคุณบอกว่าจะชวนฉันไปค้างที่บ้านคุณไงคะ""คุณยอมไปค้างที่บ้านผมแล้วเหรอ""ถ้าคุณช้า ฉันไม่ไปด้วยนะ"จากที่กำลังจะแซวคริส คฑาต้องได้รีบเดินตามภรรยาออกมา เพราะเขาชวนภรรยาหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมไปที่คฑาอยากพาเธอกลับไปอยู่ที่บ้าน เพราะที่นั่นยังมีคนเป็นหูเป็นตาแทนเวลาที่เขาเข้าบริษัท ยิ่งใกล้คลอดเข้าไปทุกทีแล้ว[คฤหาสน์ของอัญชัญ] "แม่ให้คนทำความสะอาดห้องไว้ให้แล้ว" ที่จริงอัญชัญก็ให้คนดูแลห้องของลูกชายทุกวันอยู่แล้ว เพราะนางรอวันที่ลูกชายจะพาภรรยากลับมาอยู่ที่บ้าน"ขอบคุณค่ะ" ถ้าไม่เพราะอยากเปิดโอกาสให้พี่สาวได้อยู่กับคนรักแบบเป็นส่วนตัว เธอคิดว่าถ้าคลอดแล้วก็จะพาลูกไปอยู่ที่บ้านกับพี่สาว แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว พี่สาวของเธอมีชายคนรักคอยดูแล และคอยห่วงใย"มากันแล้วเหรอ" กัลยาพึ่งกลับมาจากโรงแรม เห็นว่าน้องชายพาน้องสะใภ้กลับมาที่บ้าน"ครับ.. แล้วพี่สันติล่ะครับ""ช่วงนี้งานเขายุ่งๆ" พอพูดถึงสามี..กัลยาก็ดูหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก"คุณกัลยาคะ..เออ..พี่กัลคะ""จ๊ะ""รันอยากจะให้ช่วยเลือกของใช้เด็กห

กัลยามองดูแบบไม่เชื่อสายตา ใจหนึ่งก็แอบคิดไปว่าอิฐจะช่วยทำให้เธอสบายใจ แต่อิฐไม่น่าจะรู้เรื่องนี้ ทันใดนั้นสายตาของกัลยาก็มองพนักงานที่ทำงานอยู่ในห้องจัดเลี้ยง เพราะเหมือนทุกคนมองมาที่เธอ พอเห็นว่ากัลยามองไปพนักงานทั้งหลายต่างก็รีบตั้งใจทำงานกันให้วุ่น"งานเลี้ยงคืนนี้ พี่ขอฝากอิฐดูด้วยแล้วกัน" กัลยาพูดแค่นี้ก็รีบเดินปลีกตัวออกมา ถ้ามีเรื่องชู้สาวในโรงแรม ต้องถูกเอาออก ทั้งสองฝ่าย แต่เรื่องนี้ดันเกิดขึ้นกับสามีของเจ้าของโรงแรมเอง แล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"ที่จริงไม่ต้องลำบากผู้จัดการก็ได้นะครับ คืนนี้ผมคิดว่าจะค้างที่โรงแรมเดี๋ยวผมดูเองได้" พอภรรยาไปแล้วสันติก็ไม่ได้ตามไปหรอก ยังหันมาพูดกับผู้จัดการโรงแรม"ถ้าจะให้เจ้าของโรงแรมดูหมดแบบนี้ จะมีผู้จัดการไว้ทำไมล่ะครับ" แต่ก่อนถ้าสันติสั่งอะไรมา อิฐเชื่อฟังเหมือนกับเป็นตัวแทนของกัลยายังไงยังงั้น แต่วันนี้เขากลับเถียงซึ่งสันติก็แปลกใจ เพราะว่าอิฐไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้กับเขา"ฉันขอตัวค่ะ" น้ำใจรีบขอตัว ที่จริงอิฐปล่อยเธอตั้งแต่กัลยาออกไปแล้ว"ตามมาทางนี้" สันติพูดพร้อมกับเดินนำหน้าไป และคนที่สันติสั่งให้ตามมาก็คือน้ำใจน้ำใจจำเป็นต้องได้

ห้องผู้จัดการ.."ป้าไม่ได้เอาไปจริงๆ นะคะผู้จัดการ" ป้าแม่บ้านยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง ว่าของลูกค้าที่หายไปไม่ใช่ฝีมือของนาง"ฉันก็ไม่ได้เอาไป" น้ำใจที่นั่งอยู่ข้างๆ ป้าก็ปฏิเสธเช่นกัน"จากตอนที่ลูกค้าเช็คอิน คนนอกที่เข้าไปในห้องมีแค่สองคนเท่านั้น ถ้าพวกคุณไม่ได้เอา แล้วมันจะหายไปได้ยังไง" มันเป็นหน้าที่ของอิฐที่ต้องจัดการทุกอย่างในโรงแรมนี้ เพราะตำแหน่งของเขาคือตำแหน่งผู้จัดการ"พวกคุณก็ให้คนไปค้นห้องป้าแล้วนี่คะ ในตัวป้าก็ไม่มีของอะไรพวกนั้น" ป้าแม่บ้านเป็นทำความสะอาดโรงแรมที่นี่มาหลายปีแล้ว และป้าก็พักที่ห้องของพนักงานในโรงแรม ..ใครที่เป็นพนักงานเก่า ก็จะมีสิทธิพิเศษได้พักในห้องของโรงแรมที่อยู่ด้านหลัง"ถ้าพวกคุณจะไปค้นที่ห้องเช่าฉันก็ได้นะคะ" น้ำใจให้ที่อยู่ห้องเช่าของเธอไป ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก แต่ก็ต้องได้ใช้รถโดยสาร..เพราะถ้าเดินก็ใช้เวลาพอสมควร"แล้วขโมยที่ไหนจะเอาของไปซ่อนไว้ในห้อง เพื่อให้คนอื่นจับได้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพยายามจับพิรุธของทั้งสอง"ป้าสาบานได้ค่ะว่าป้าไม่ได้เอาไป""แต่ในห้องนั้นไม่ได้มีแค่ฉันกับป้าเท่านั้นที่เข้าออก ก็ยังมีเจ้าของห้อง" น้ำใจเอ่ยพูด