บททั้งหมดของ ภรรยาในนาม: บทที่ 101 - บทที่ 110

ติ๊ง! ติ๊ก!! เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นที่เครื่องของอิฐ ใช่แล้วมันเป็นไลน์กลุ่มของเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันหางตาน้ำใจแอบมองดูว่าเขามีธุระอะไรนักหนา เห็นพิมพ์คุยในไลน์ตั้งแต่ที่เธอกลับมาแล้ว จนตอนนี้อาบน้ำเสร็จก็ยังคุยไม่จบกว่าอิฐจะละสายตาออกจากโทรศัพท์ มองไปอีกทีเธอก็ปูผ้านอนที่พื้นข้างล่างและหลับไปแล้วเขามัวคุยกับเพื่อนเรื่องงานเลี้ยงรุ่นในวันพรุ่งนี้เช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้เรานอนอยู่ข้างล่างไม่ใช่เหรอ แล้วนี่เรามานอนบนเตียงได้ยังไง ..น้ำใจตื่นขึ้นมาด้วยความงง แต่พอคิดถึงคืนก่อนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมาบนเตียง ต้องเป็นเขาแน่ที่อุ้มขึ้นมา..โอปป้า..กรี๊ดด (แค่กรี๊ดอยู่ในใจ) พอคิดขึ้นได้ว่าถ้าเป็นเขาที่อุ้มขึ้นมาแล้วเธอจะปลอดภัยไหม?น้ำใจรีบเปิดดูสิ่งที่เธอหวงแหนที่สุดว่ามีอะไรผิดปกติไหมแกร็ก~"??" คนที่เช็ดผมแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำถึงกับสตั้นเมื่อมองมาที่เตียง"คุณ!?" เธอก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะอะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนี้ "ทำให้คุณไม่เคาะประตูก่อน""หึอ?" เขามองกลับไปดู นี่เขาต้องเคาะประตูห้องน้ำก่อนที่จะเปิดออกมาใช่ไหม"ไอ้ผู้จัดการบ้า!!" ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอิฐก็พอจ

"มึงชกกูทำไมวะ!!" เพื่อนๆ ที่อยู่ในนั้นต่างก็ห้ามไม่ทัน แต่พอเอล้มลงไปกองกับพื้นเพื่อนถึงได้เข้ามาห้ามไว้ เพราะกลัวว่าอิฐจะซ้ำอีกครั้ง"มึงจำไว้ ว่าอย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนอีก" จริงๆ อิฐก็เคยห้าม แต่ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือกันแบบนี้"มึงเป็นบ้าอะไรไอ้อิฐ แต่ก่อนกูไม่เห็นมึงเป็นแบบนี้เลย" เอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาเช็ดมุมปากที่ตอนนี้มีเลือดซิบออกมาให้เห็นแอร์มองอิฐแบบหมดแล้วทุกอย่าง เพราะดูอิฐจะหวงผู้หญิงคนนี้มาก ที่จริงแอร์ยังคิดว่าตัวเองพอมีหวัง เพราะเธอได้แอบถามคนในโรงแรมนี้ดูแล้ว ได้ความว่าเขาเพิ่งจะคบกับพนักงานหญิงคนนี้แค่ไม่กี่วัน นั่นแสดงว่า พวกเขาแค่คบกันคงยังไม่ถึงขั้นแต่งงานแอร์ก็เลยคิดว่าจะทำยังไงก็ได้ให้อิฐกลับมาสนใจตัวเอง เพราะตอนสมัยเรียนอิฐเทคแคร์แอร์ดีมาก"ก็แค่พนักงานธรรมดาคนหนึ่ง มึงห่วงยังกับว่าจะเอาไว้กินเองอย่างนั้นแหละ" เอ..กรอกสายตามองไปทั่ว แล้วก็เริ่มอายเพื่อนๆ ที่อยู่ในนี้ ก็เลยต้องดึงประเด็นไหนก็ได้เข้ามาพูดเพื่อไม่ให้ตัวเองอายมากไปกว่านี้อิฐหันมองมาที่น้ำใจ ที่จริงเขากับเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่ทุกคนคิด เพราะทั้งสองแค่เล่นละครต่อหน้ากัลยากับสันติเท่านั

น้ำใจกลับลงมาที่แผนก ถึงแม้เขาบอกให้กลับไปพักผ่อนที่ห้อง แต่เธอคิดว่าทำงานก่อนดีกว่า เพราะยังไงก็จะเดินทางพรุ่งนี้อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดแหละ เธอก็เลยเลือกที่จะไม่โทรไป ป่านนี้ทางนั้นคงไม่อะไรกับเธอแล้วมั้ง เพราะหนีมาได้เกือบสามเดือนแล้วนี่"ผู้จัดการว่ายังไงเหรอทำไมถึงกลับมาทำงาน" วิลาวัลย์เห็นน้ำใจเดินเข้ามาก็เลยถามดู"พรุ่งนี้ถึงจะลาค่ะ วันนี้ทำงานปกติ"ในขณะที่ทำงานอยู่..เธอก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จะบอกเรื่องบ้านกับเขาไปก็ไม่ได้ ถ้าเขาไม่เข้าใจแล้วจะทำยังไง ให้ไปเจอเองเลยแล้วกันน้ำใจทำงานอยู่แบบนั้นจนใกล้เที่ยง และเธอก็ไม่รู้ว่าใครสั่งอาหารจานที่เธอกำลังจะไปบริการ พอเห็นว่าเป็นโต๊ะห้าเธอก็เลยถือไปวางลงไว้"นั่งก่อนสิ" ที่จริงอิฐกลับไปดูเธอที่ห้องมาแล้ว แต่ไม่เจอ เขาคิดว่าเธอต้อง อยู่ที่นี่แน่ ก็เป็นแบบที่คิดไว้จริงๆ"คะ?" หญิงสาวใจลอยแบบนี้ครึ่งค่อนวันมาแล้ว จนได้ยินเสียงของเขา "ผู้จัดการทานเถอะค่ะ""ผมสั่งมาให้คุณด้วย" เพราะว่าเขาสั่งมาสองที่"นี่มันเวลางานของฉัน ทานไม่ได้หรอกค่ะ""ใครบอกว่าทานไม่ได้ล่ะ หรือจะให้แก้กฎอีกสักข้อ""คะ?" เธอนึกถึงกฎที่ถูกแก้ในวันนั้น..อย่าบอกนะว่

"คุณชื่อคุณอิฐเหรอครับ" สารวัตรพูดพร้อมกับส่งโทรศัพท์กลับคืนให้เจ้าของ"ครับ""เดี๋ยวก่อนนะสารวัตร ที่เราคุยกันไว้ไม่ใช่แบบนี้นี่" กำนันคิดว่าสารวัตรคงไม่ได้อยู่ข้างตัวเองแล้วล่ะ และคนที่ผู้ชายคนนี้ให้คุยด้วยคงใหญ่พอตัว"ผมคิดว่าคดีนี้มันแปลกๆ อยู่ครับ ผมขอเชิญกำนันไปคุยกันที่สถานีตำรวจดีกว่า""แล้วทำไมต้องเชิญผมไปคนเดียว""ไม่ได้เชิญคุณไปคนเดียวครับ เชิญคุณด้วยครับ" สารวัตรหันไปหาแม่เลี้ยงของน้ำใจที่จริงกำนันได้คุยเรื่องนี้กับสารวัตร ตั้งแต่ตอนที่น้ำใจหายออกจากบ้านไปแล้ว และสารวัตรก็รู้เรื่องทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรขึ้น จะให้ไปลากตัวกลับมาก็ไม่ได้ เพราะน้ำใจบรรลุนิติภาวะแล้ว"คุณอย่าลืมนะสารวัตร ว่าผมเป็นใคร" กำนันเริ่มทวงบุญคุณที่เคยมีต่อกัน"และกำนันก็อย่าลืมนะครับว่าผมเป็นใคร" พอสารวัตรเอาคืนบ้าง กำนันถึงกับเงียบปากเงียบคำ ยอมตามสารวัตรไปแต่โดยดี"มันเกิดอะไรขึ้น กำนันบอกฉันหน่อยสิ" แม่เลี้ยงก็ต้องได้ตามมาแบบงงๆ เช่นกันเวลาผ่านไป..ตอนนี้ทุกอย่างดูจะปกติแล้ว"ขอบคุณมากนะคะ" น้ำใจไม่ถามว่าอิฐทำยังไง และคนในสายที่เขาโทรคุยคือใคร เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นถึงผู้จัดการโรงแรมใหญ่ ต้องรู้จั

เขาพาเธอเดินทางออกมาหลังจากที่เก็บของเสร็จ น้ำใจชวนให้พักที่รีสอร์ทแถวนั้นก่อน แต่อิฐบอกว่าเขายังขับรถไหวส่วนเรื่องไถ่ถอนบ้าน อิฐคิดว่าจะโทรกลับมาคุยกับป้าของเธออีกที และถ้าบ้านหลังนั้นเป็นของเธอโดยชอบธรรมแล้ว เขาคงไม่ยอมให้แม่เลี้ยงนิสัยแบบนั้นอยู่คอยเป็นมารในชีวิตของเธอได้แน่ส่วนเรื่องกำนันที่ถูกตำรวจเรียกไป ได้ถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้เธอ ไม่ว่าจะเจอที่ไหน ถ้าไม่เช่นนั้นก็ต้องได้ดำเนินตามกฎหมาย[โรงแรมกัลยา] ทั้งสองมาถึงโรงแรมตอนเช้ามืดจนเวลาผ่านมาถึง 08 : 50 น. น้ำใจก็ได้ตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนนุ่มๆ"???" หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วมองกวาดไปทั่วห้อง ..เขามาถึงก็เกือบสว่างแล้ว แล้วตอนนี้เขาไปไหนน้ำใจลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเธอคิดว่าเขาต้องเข้าไปในโรงแรมแน่ คนอะไรยังไม่ได้นอนเลย จะทรมานร่างกายตัวเองไปถึงไหนหญิงสาวรีบเข้ามาในโรงแรม แล้วตรงขึ้นไปหาเขาด้วยความเป็นห่วงก๊อก ก๊อก "เข้ามา" อิฐอนุญาตด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม และก็ไม่ได้สนใจด้วยว่าเป็นใครที่มาขอพบ เพราะตอนนี้เขากำลังติ... "ผมบอกแล้วไง ว่าให้ระวังมากๆ""พวกเราสะเพร่าเองค่ะ""แล้วนี่ถ้าลูกค้าไม่ยอม..""เออ.. ถ้างั้นเดี๋