All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 111 - Chapter 120

ห้องอาหารหนึ่ง.."ไหนบอกจะลาหยุดเป็นอาทิตย์ไง เพิ่งหยุดได้แค่สี่วันเอง" วิลาวัลย์เห็นน้ำใจมาทำงาน ก็เลยเรียกมาถามดู"พอดีเสร็จงานจากที่บ้านเร็วค่ะ""ไหนๆ ก็ลาแล้ว จะหยุดถึงอาทิตย์หนึ่งก็ได้นะ""ไม่ดีกว่าค่ะ อยู่ห้องก็ไม่มีอะไรทำ" เธอคิดว่ามาทำงานยังพอเห็นเขาตอนเที่ยงเวลาที่มาทานข้าวบ้าง ถ้าให้นอนรออยู่ที่ห้องคงกระวนกระวายใจคิดถึงเขามากแน่ ..คิดมาแบบนั้นใบหน้างามๆ ก็เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา"ดูจะอารมณ์ดีนะเรา""จะไม่ให้อารมณ์ดีได้ยังไงพี่วิ ถ้าเป็นฉันนะ จะนั่งฟินทั้งวันเลยแหละ" เพื่อนที่เดินผ่านแอบแซว"ทำไม""ก็มีผัวหล่อขนาดนั้นนี่" แล้วเพื่อนหลายคนต่างก็กรี๊ดกร๊าดกันขึ้นมา เพราะพวกเพื่อนๆ รู้ดีว่าเมื่อคืนนี้ อิฐตามง้อภรรยาที่ห้องของธัญญ่า"มัวแต่พูดมากอยู่นั่นแหละ แขกมาโน่นแล้ว" วิลาวัลย์รีบปรามลูกน้องไว้ เพราะเริ่มจะเสียงดังกันมากแล้ว"??" เพื่อนที่กำลังจะเดินไปต้อนรับลูกค้าถึงกับหยุดชะงัก..เมื่อเห็นว่าลูกค้าคนนั้นเป็นใคร "ทานอะไรคะ" แต่ก็ต้องได้ต้อนรับอยู่ดี"ฉันอยากจะคุยกับ.." สายตาผู้หญิงที่เข้ามามองไปที่น้ำใจ เพื่อสื่อให้รู้ว่าอยากจะคุยกับใคร"คุณมีอะไรจะคุยกับฉัน" น้ำใจรีบตรงเข้ามา

"เดี๋ยวก่อนนะครับ" พอได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นผู้กำกับและผู้ช่วย..กับคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ต่างหันมองมาด้านหลังชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนเต๊ะท่าอยู่ก่อนหน้านั้น ถึงกับเอามือออกจากกระเป๋ากางเกง จ้องมองที่จอมอนิเตอร์ให้เต็มตาอีกครั้ง"ลบออกให้หมด" พอเห็นชัดแล้วว่าสิ่งที่เขาคิดมันเป็นจริง ชายหนุ่มก็สั่งให้ผู้กำกับลบผลงานที่เพิ่งถ่ายเสร็จทิ้งไปแล้วเขาก็รีบถอดเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่เดินเข้าไปในฉาก ซึ่งตอนนี้นักแสดงทุกคนก็ยังอยู่ที่จุดเดิมและทุกคนต่างก็งงว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ..มีแต่พนักงานโรงแรมเท่านั้นที่รู้ว่าเขาคือผู้จัดการ "ใครอนุญาต" อิฐพูดพร้อมกับเอาเสื้อที่ถอดมาเมื่อสักครู่คลุมร่างของภรรยาไว้ แล้วมองเธอด้วยดวงตาที่ดุดัน"คุณ.." แต่น้ำใจไม่ได้มองหน้าสามีเลย เธอมองไปทั่วกองถ่าย "คุณเข้ามาทำไม""ผมถามว่าใครอนุญาตให้มาถ่ายแบบนี้ ดูชุดที่ใส่สิ!" นึกโมโหที่ตัวเองมัวแต่ติดงาน ไม่ได้ลงมาดูตั้งแต่ตอนเริ่มถ่ายทำ"เขาคนนั้นเป็นใคร" ผู้กำกับถามผู้ช่วย ..และผู้ช่วยก็ทำได้แค่ส่ายหน้าตอบกลับไป และในเวลาเดียวกันนั้น คนที่อิฐให้มาอำนวยความสะดวกก็ได้กลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ"มีอะไรหรือครับผู้กำกับ""ผู้ชายคนนั

"ผมขอไปดูคุณกัลยาก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องไปไหนนอนพักอยู่ห้อง" อิฐได้สั่งน้ำใจไว้ก่อนที่จะออกไป"คุณสันติเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" จะไม่ถามก็ไม่ได้ เพราะเธอได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์"เรื่องนั้นคุณไม่ต้องสนใจ ดูปากผมนะ..ไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้""แล้วมันใช่เวลาที่จะมาหึงไหมคะ" หลังจากที่เห็นเขาอาละวาดกองถ่ายแล้ว เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าอาการแบบนี้ มันคือความหึงหวง"อยากจะเจออีกใช่ไหม" ขู่ไปงั้นแหละ เพราะคงไม่มีเวลามาจัดการกับเธอ และต้องได้เก็บเรี่ยวแรงไว้ทำงานอีกน้ำใจรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าไว้เพราะอายเวลาต่อมาในโรงแรม.."แล้วคุณสันติไปไหนครับ""ไม่กลับบ้านมาสามวันแล้ว คุณสันติขอค้างที่โรงแรม" กัลยาพูดคุยด้วยใบหน้าที่หมองเศร้า เธอไม่รู้ว่าคำว่ารัก ของเขากับของเธอมันเท่ากันไหม"แล้วตอนนี้อยู่บนห้องหรือเปล่าครับ""พี่ไปดูมาแล้ว แม่บ้านบอกว่า ไม่เห็นมาค้าง""อะไรนะครับ""พี่เหนื่อย อยากจะให้เรื่องนี้มันจบไปสักที""ใจเย็นก่อนสิครับ ลองคุยกับคุณสันติดูก่อน""คุยไปก็คงเหมือนเดิม" เธอรู้ดีว่าสันติเป็นคนเจียมตัว เวลาอยู่ใกล้ครอบครัวของเธอ เขาไม่เคยแสดงความรัก หรือเข้าใกล้เธอเลย"แล้วไปดูที่

"แกจะร้องไห้หาพระแสงอะไรกัลยา หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" พอวางสายไปจากสามีแล้ว น้ำตาของเธอก็ไหลไม่หยุดหญิงสาวเปิดดูรูป ที่นักสืบส่งมาให้อีกครั้ง เธอเข้าใจผิดเหรอว่าคนที่สันติสนใจคือน้ำใจ แต่ที่ไหนได้คือผู้หญิงข้างบ้านเขานั่นเองทำไมกัลยาจะไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ เธอไปที่บ้านของเขาก็หลายครั้ง แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มาวนเวียนกับสามีของเธอตลอด แต่กัลยาไม่อยากเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเด็กข้างบ้านแบบนั้นก๊อก ก๊อก "เข้ามา""คุณกัลยาเรียกผมมามีอะไรครับ"คนเดียวที่กัลยาพูดแบบเปิดอกได้ก็คืออิฐ เธอดีใจที่ครั้งหนึ่งตัดสินใจรับอุปการะเด็กคนนี้ ถึงแม้ว่าอายุของทั้งสองไม่ได้ต่างกันมาก แต่เธอก็เห็นเขาเป็นเด็กในสายตาอยู่ดี"บอกทนายทำเรื่องหย่า""อะไรนะครับ""พี่ตัดสินใจแล้ว พี่มันโง่เองที่คิดว่าเขาคงไม่ชอบแม่พี่ แต่ที่ไหนได้..""ทำไมครับ" อิฐมองดูโทรศัพท์ที่กัลยาเพิ่งจะวางลง เขาหยิบมันมาเปิดแล้วเลื่อนดู แบบถือวิสาสะ "เด็กข้างบ้านนี่ครับ""อิฐรู้จักเหรอ""เออ..คือว่า""บอกพี่มาตามตรง เรามีอะไรต้องปิดบังกันอีก" กัลยาเห็นว่าอิฐไม่กล้าพูด"เมื่อวานนี้ที่ผมไปหาคุณสันติ ผู้หญิงคนนี้ขายของอยู่บ้านของเขา""ไว้ใจกันจนปล่

กัลยาค่อยๆ นั่งลงที่เก้าอี้ ในใจคิดว่าเขาคงมารอเวลาเซ็นต์ทะเบียนหย่ามั้งหญิงสาวเริ่มคุยงาน แต่เรื่องงานตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหัว พูดผิดพูดถูก จนสันติที่เพิ่งจะศึกษางานเมื่อชั่วโมงกว่าก่อนหน้านี้เอง ต้องได้เป็นคนกล่าวนำโปรเจคนี้และเขาก็เสนอตัวที่จะไปดูงานโปรเจคนี้ด้วยตัวเอง เพราะกลัวว่าผู้บริหารท่านอื่นจะไม่เห็นชอบด้วยในโปรเจคที่เธอเพิ่งจะคิดออกมาพอได้ยินสันติพูด ทุกคนต่างก็เห็นดีเห็นงาม และเซ็นต์อนุมัติ เพราะถ้าผู้ร่วมหุ้นคนใดคนหนึ่งไม่เห็นชอบด้วย โครงการนั้นก็จะสะดุดลงในทันที"ผมขอเชิญทุกท่านร่วมรับประทานอาหาร ที่ห้องอาหารหนึ่งต่อเลยนะครับ" พอจบการประชุมสันติก็ชวนทุกคนไปทานข้าวร่วมกัน ซึ่งเขาได้ให้คนจัดเตรียมไว้รอก่อนที่จะเข้าประชุมแล้วผู้บริหารทุกท่านก็ไม่ปฏิเสธ ต่างก็ทยอยกันลงไปรอที่ห้องอาหาร ซึ่งตอนนี้ห้องอาหารหนึ่งได้เปิดรับแค่ผู้บริหารของโรงแรม"มานั่งทานด้วยกัน" อิฐเห็นภรรยานำเครื่องดื่มมาบริการ ก็เลยเลื่อนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งหญิงสาวส่ายหน้าในทันทีโดยไม่ต้องคิด เขามากับผู้บริหารแค่คนสองคนเธอก็ไม่กล้านั่งแล้ว ครั้งนี้มาเป็นขบวนใครจะไปกล้านั่งล่ะ"ทานด้วยกันสิน้ำ" กัลยาก็เลยเป็นค