"เดี๋ยวก่อนนะครับ" พอได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นผู้กำกับและผู้ช่วย..กับคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ต่างหันมองมาด้านหลังชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนเต๊ะท่าอยู่ก่อนหน้านั้น ถึงกับเอามือออกจากกระเป๋ากางเกง จ้องมองที่จอมอนิเตอร์ให้เต็มตาอีกครั้ง"ลบออกให้หมด" พอเห็นชัดแล้วว่าสิ่งที่เขาคิดมันเป็นจริง ชายหนุ่มก็สั่งให้ผู้กำกับลบผลงานที่เพิ่งถ่ายเสร็จทิ้งไปแล้วเขาก็รีบถอดเสื้อสูทที่สวมใส่อยู่เดินเข้าไปในฉาก ซึ่งตอนนี้นักแสดงทุกคนก็ยังอยู่ที่จุดเดิมและทุกคนต่างก็งงว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร ..มีแต่พนักงานโรงแรมเท่านั้นที่รู้ว่าเขาคือผู้จัดการ "ใครอนุญาต" อิฐพูดพร้อมกับเอาเสื้อที่ถอดมาเมื่อสักครู่คลุมร่างของภรรยาไว้ แล้วมองเธอด้วยดวงตาที่ดุดัน"คุณ.." แต่น้ำใจไม่ได้มองหน้าสามีเลย เธอมองไปทั่วกองถ่าย "คุณเข้ามาทำไม""ผมถามว่าใครอนุญาตให้มาถ่ายแบบนี้ ดูชุดที่ใส่สิ!" นึกโมโหที่ตัวเองมัวแต่ติดงาน ไม่ได้ลงมาดูตั้งแต่ตอนเริ่มถ่ายทำ"เขาคนนั้นเป็นใคร" ผู้กำกับถามผู้ช่วย ..และผู้ช่วยก็ทำได้แค่ส่ายหน้าตอบกลับไป และในเวลาเดียวกันนั้น คนที่อิฐให้มาอำนวยความสะดวกก็ได้กลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ"มีอะไรหรือครับผู้กำกับ""ผู้ชายคนนั
"อะไรนะคะ?" แทบจะหุบยิ้มไม่ทันเมื่อได้ยินเขาพูดว่า..เด็กดื้อต้องเจออะไร ถ้าไม่กลัวว่าเขาจะตกใจคงกรี๊ดออกมาตอนนี้แล้ว ผู้ชายอะไรหึงหวงได้น่ารักชิบ...."จำไว้ ห้ามโชว์เนื้อหนังให้ใครเห็นอีก โดยเฉพาะตรงนี้และตรงนี้" นิ้วแกร่งชี้ที่หน้าอก..แล้วในเวลาเดียวกันเขาก็ชี้ลงไปเนินน้องสาวที่มันอวบนูนเกินตัวของเธอ"คุณ!" หญิงสาวแทบจะขยับออกจากนิ้วเขาไม่ทัน "คนบ้า!" ทีแรกกำลังฟินอยู่เลย พอเจอนิ้วเท่านั้นแหละถึงกับเสียวว๊าบ"ผมบ้าได้มากกว่านี้อีก""คุณหึงจริงเหรอ" เกิดมาเธอไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ก็เลยคิดว่าเขาคงแค่โมโหที่เธอทำอะไรไปแบบไม่คิดถึงหน้าของเขาที่เป็นผู้จัดการ"จริงสิ.. ไม่ต้องไปทำมันแล้วงานถ้าจะยังดื้ออยู่แบบนี้อีก""ไม่ดื้อแล้วก็ได้ ถ้าไม่ให้ทำงานต้องเป็นง่อยแน่เลย" ในเมื่อเธอคิดว่าจะฝากชีวิตไว้กับเขาแล้ว ก็ต้องเชื่อฟัง..แต่จะให้นั่งกินนอนกินคงไม่ไหวแน่"ถ้าอยากจะทำงานก็ทำ แต่ห้ามทำอะไรนอกเหนือที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าเข้าใจไหม" ที่อ้างหัวหน้าขึ้นมา เพราะเขาต้องได้เคลียร์กับวิลาวัลย์แล้ว เรื่องที่ให้ภรรยาสุดที่รักของเขาไปถ่ายชุดว่ายน้ำแบบนั้น"ขอบคุณค่ะ" คนตัวเล็กเขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มไปฟอ
"ผมขอไปดูคุณกัลยาก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องไปไหนนอนพักอยู่ห้อง" อิฐได้สั่งน้ำใจไว้ก่อนที่จะออกไป"คุณสันติเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" จะไม่ถามก็ไม่ได้ เพราะเธอได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์"เรื่องนั้นคุณไม่ต้องสนใจ ดูปากผมนะ..ไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้""แล้วมันใช่เวลาที่จะมาหึงไหมคะ" หลังจากที่เห็นเขาอาละวาดกองถ่ายแล้ว เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าอาการแบบนี้ มันคือความหึงหวง"อยากจะเจออีกใช่ไหม" ขู่ไปงั้นแหละ เพราะคงไม่มีเวลามาจัดการกับเธอ และต้องได้เก็บเรี่ยวแรงไว้ทำงานอีกน้ำใจรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าไว้เพราะอายเวลาต่อมาในโรงแรม.."แล้วคุณสันติไปไหนครับ""ไม่กลับบ้านมาสามวันแล้ว คุณสันติขอค้างที่โรงแรม" กัลยาพูดคุยด้วยใบหน้าที่หมองเศร้า เธอไม่รู้ว่าคำว่ารัก ของเขากับของเธอมันเท่ากันไหม"แล้วตอนนี้อยู่บนห้องหรือเปล่าครับ""พี่ไปดูมาแล้ว แม่บ้านบอกว่า ไม่เห็นมาค้าง""อะไรนะครับ""พี่เหนื่อย อยากจะให้เรื่องนี้มันจบไปสักที""ใจเย็นก่อนสิครับ ลองคุยกับคุณสันติดูก่อน""คุยไปก็คงเหมือนเดิม" เธอรู้ดีว่าสันติเป็นคนเจียมตัว เวลาอยู่ใกล้ครอบครัวของเธอ เขาไม่เคยแสดงความรัก หรือเข้าใกล้เธอเลย"แล้วไปดูที่
"พี่สันเป็นยังไงบ้าง" อ้อมรีบเข้ามาดูเมื่อเห็นคู่กรณีจากไปแล้ว"ไม่ต้อง" สันติชูมือขึ้นทั้งสองข้างเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อ้อมเข้ามาใกล้ตัวเขา แล้วชายหนุ่มก็เดินกลับเข้าบ้านไป"มีอะไร" แม่และพ่อของสันติกลับมาจากไปซื้อของพอดี"พี่สันถูกผู้ชายที่บอกว่าเป็นน้องของภรรยามาชกค่ะ" อ้อมรีบพูดไปโดยไม่อ้อมค้อม"น้องชายของภรรยา?" สินีแม่ของสันติคิดว่าเป็นคฑา เพราะเคยเจอครอบครัวฝ่ายหญิงมาบ้างแล้ว"แล้วนั่นแม่จะไปไหน" เศรษฐาเห็นภรรยาเดินหน้าเครียดเข้าไปในบ้าน"จะไปคุยกับลูกให้รู้เรื่อง""พ่อว่าปล่อยให้ลูก.." ผู้เป็นสามีพูดยังไม่จบประโยคภรรยาก็รีบพูดแทรกขึ้น"ไม่ได้หรอกพ่อ นั่นลูกเราทั้งคนนะ ตามมาชกต่อยถึงบ้านแบบนี้ใครจะไปยอม!" ว่าแล้วนางก็รีบเดินขึ้นบ้านไปก๊อก! ก๊อก!!ขึ้นมาถึงชั้นบนผู้เป็นแม่ก็เคาะประตูเพื่อให้ลูกเปิด"ผมขอนอนต่อก่อนครับแม่" แค่ได้ยินเสียงเคาะประตูสันติก็รู้แล้วว่าเป็นใคร"ออกมาคุยกับแม่""ไม่มีอะไรหรอกครับแม่" เขารู้ได้ในทันทีว่าอ้อมคงต้องเล่าให้แม่ฟังแล้ว"ถ้ามันไม่ใช่ลูกก็รีบถอยออกมา เราไม่ได้หวังสมบัติของพวกเขาแบบที่พวกเขาคิดสักหน่อย""ผมขออยู่คนเดียวได้ไหมครับแม่" ใครบอกว่าเป็นผ
"แกจะร้องไห้หาพระแสงอะไรกัลยา หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" พอวางสายไปจากสามีแล้ว น้ำตาของเธอก็ไหลไม่หยุดหญิงสาวเปิดดูรูป ที่นักสืบส่งมาให้อีกครั้ง เธอเข้าใจผิดเหรอว่าคนที่สันติสนใจคือน้ำใจ แต่ที่ไหนได้คือผู้หญิงข้างบ้านเขานั่นเองทำไมกัลยาจะไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้ เธอไปที่บ้านของเขาก็หลายครั้ง แล้วผู้หญิงคนนี้ก็มาวนเวียนกับสามีของเธอตลอด แต่กัลยาไม่อยากเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเด็กข้างบ้านแบบนั้นก๊อก ก๊อก "เข้ามา""คุณกัลยาเรียกผมมามีอะไรครับ"คนเดียวที่กัลยาพูดแบบเปิดอกได้ก็คืออิฐ เธอดีใจที่ครั้งหนึ่งตัดสินใจรับอุปการะเด็กคนนี้ ถึงแม้ว่าอายุของทั้งสองไม่ได้ต่างกันมาก แต่เธอก็เห็นเขาเป็นเด็กในสายตาอยู่ดี"บอกทนายทำเรื่องหย่า""อะไรนะครับ""พี่ตัดสินใจแล้ว พี่มันโง่เองที่คิดว่าเขาคงไม่ชอบแม่พี่ แต่ที่ไหนได้..""ทำไมครับ" อิฐมองดูโทรศัพท์ที่กัลยาเพิ่งจะวางลง เขาหยิบมันมาเปิดแล้วเลื่อนดู แบบถือวิสาสะ "เด็กข้างบ้านนี่ครับ""อิฐรู้จักเหรอ""เออ..คือว่า""บอกพี่มาตามตรง เรามีอะไรต้องปิดบังกันอีก" กัลยาเห็นว่าอิฐไม่กล้าพูด"เมื่อวานนี้ที่ผมไปหาคุณสันติ ผู้หญิงคนนี้ขายของอยู่บ้านของเขา""ไว้ใจกันจนปล่
"?????""???????"เครื่องหมายคำถามของทั้งสองคนผุดขึ้นมาพร้อมกัน เมื่อได้ยินผลตรวจที่คุณหมอเพิ่งจะแจ้งมา"คุณหมอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ" พอตั้งสติได้กัลยาก็ถามออกไป"ไม่ผิดหรอกครับ""เดี๋ยวนะครับ พี่สาวผมจะท้องได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่มีมดลูก""ใครบอกว่าเธอไม่มีล่ะครับ ปีกมดลูกของเธอยังเหลืออีกหนึ่งข้าง ซึ่งเปอร์เซ็นต์น้อยมากที่จะท้องได้""คะ??" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าหมอตัดปีกมดลูกของเธอออกไปแค่ข้างเดียว แต่หมอบอกว่าอีกข้างหนึ่งเปอร์เซ็นต์ท้องน้อยมาก แทบจะไม่เหลือเปอร์เซ็นต์เลยด้วยซ้ำที่จะท้องได้ แต่งงานกันมาก็หลายปี ไม่มีทีท่าว่าปีกมดลูกข้างที่เหลือจะแสดงปฏิกิริยาอะไรเลย เพราะทั้งสองพยายามมาโดยตลอดแต่ในวันที่เธอกำลังจะเซ็นต์ใบหย่าให้กับเขา?? นี่มันอะไรกัน สวรรค์เล่นตลกอะไรกับเธออีก"คนไข้มีความเครียดมาก ก็เลยส่งผลถึงเด็กในท้อง หมออยากจะให้คนไข้ผ่อนคลายมากๆ เพราะโอกาสแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก" คุณหมอหมายถึงว่า ถ้าเด็กคนนี้แท้งไปเพราะอาการเครียดของแม่ นั่นแสดงว่าเปอร์เซ็นต์ที่เธอจะมีลูกได้อีก..เหลือแค่ศูนย์เปอร์เซ็นต์แล้วล่ะ"ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ ขอบคุณจริงๆ ครับ" อิฐดีใจเหมือนกับว่าตัว
กัลยาค่อยๆ นั่งลงที่เก้าอี้ ในใจคิดว่าเขาคงมารอเวลาเซ็นต์ทะเบียนหย่ามั้งหญิงสาวเริ่มคุยงาน แต่เรื่องงานตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหัว พูดผิดพูดถูก จนสันติที่เพิ่งจะศึกษางานเมื่อชั่วโมงกว่าก่อนหน้านี้เอง ต้องได้เป็นคนกล่าวนำโปรเจคนี้และเขาก็เสนอตัวที่จะไปดูงานโปรเจคนี้ด้วยตัวเอง เพราะกลัวว่าผู้บริหารท่านอื่นจะไม่เห็นชอบด้วยในโปรเจคที่เธอเพิ่งจะคิดออกมาพอได้ยินสันติพูด ทุกคนต่างก็เห็นดีเห็นงาม และเซ็นต์อนุมัติ เพราะถ้าผู้ร่วมหุ้นคนใดคนหนึ่งไม่เห็นชอบด้วย โครงการนั้นก็จะสะดุดลงในทันที"ผมขอเชิญทุกท่านร่วมรับประทานอาหาร ที่ห้องอาหารหนึ่งต่อเลยนะครับ" พอจบการประชุมสันติก็ชวนทุกคนไปทานข้าวร่วมกัน ซึ่งเขาได้ให้คนจัดเตรียมไว้รอก่อนที่จะเข้าประชุมแล้วผู้บริหารทุกท่านก็ไม่ปฏิเสธ ต่างก็ทยอยกันลงไปรอที่ห้องอาหาร ซึ่งตอนนี้ห้องอาหารหนึ่งได้เปิดรับแค่ผู้บริหารของโรงแรม"มานั่งทานด้วยกัน" อิฐเห็นภรรยานำเครื่องดื่มมาบริการ ก็เลยเลื่อนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งหญิงสาวส่ายหน้าในทันทีโดยไม่ต้องคิด เขามากับผู้บริหารแค่คนสองคนเธอก็ไม่กล้านั่งแล้ว ครั้งนี้มาเป็นขบวนใครจะไปกล้านั่งล่ะ"ทานด้วยกันสิน้ำ" กัลยาก็เลยเป็นค
นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดเรา เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ไม่อยากจะหย่า..หรือว่าอยากจะหย่ามาก กลัวว่าเราไม่เซ็นต์ให้เหรอในเมื่อจะหย่ากันอยู่แล้ว จะกลับมาอีกทำไม คิดเองก็น้อยใจเอง หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดสามีในเวลานี้ ค่อยๆ ขยับกายเพื่อนอนตะแคงหันหลังให้ เพราะจะบังคับตัวเองให้หลับไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว"??" แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ใบหน้าหล่อคมของสามีก็ค่อยๆ ซุกซอกคอด้านหลังเขาสูดดมกลิ่นกายของเธอ แล้วค่อยๆ ขยับริมฝีปากแนบจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบหันมองกลับไป ..ร่วมเดือนแล้วมั้งที่ไม่ได้สัมผัสกันใกล้ชิดแบบนี้"ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณ" ใบหน้าของเขาและคำพูดเหมือนสำนึกผิด"คุณหมายความว่ายังไง" หรือเขาจะรู้ว่าเราท้องแล้ว? คนแรกที่กัลยาคิดถึงคืออิฐ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้จากคุณหมอ"นอนนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมากอีกแล้ว""??" คุณสันติเนี่ยนะ จะมาบอกให้เราไม่ต้องคิดอะไรมากก่อนนอน ..เพราะทุกครั้งกลับเข้าห้องคือเขาหลับปุ๋ยไปก่อนแล้ว นอกจากวันไหนที่เขาต้องการ ถึงจะรอทำเรื่องอย่างว่าจนเสร็จ แล้วก็นอนหันหลังให้ โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะยังค้างอยู่ไหมกัลยาก็เลยเลือกที่จะหันหลัง
"คุณทำอะไรคะ" กัลยาเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับเตียงสักอย่าง"ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณจะอาบน้ำอีกไหม""อาบก่อนที่จะมาแล้วนี่คะ""ครับ..ถ้างั้นก็มานอนกันดีกว่า" ขยับเตียงเสร็จ สันติก็จัดการกับผ้าปูที่นอน เพราะดูเหมือนจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร"คุณขยับออกไปนิดหนึ่งก็ได้ค่ะ" นอนได้สักพัก หญิงสาวก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา ก็เลยบอกให้สามีขยับออกห่างเธอหน่อย"คุณอึดอัดที่ผมกอดเหรอ""เปล่าสักหน่อย""แล้วทำไมให้ขยับล่ะ""ก็ฉันกลัวจะอด..เออ" กัลยาคิดว่ามันเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนเธอหรือเปล่า พอได้กลิ่นกายของสามีใกล้ๆ ก็เริ่มมีอารมณ์ ซึ่งแต่ก่อนเขาจะทำหรือไม่ทำก็ไม่เป็นไร"คุณก็พูดให้จบสิผมจะได้รู้""ฉันเป็นผู้หญิง""ผู้หญิง?? คุณอยากอีกแล้วเหรอ" เขาพูดแทนในสิ่งที่ผู้หญิงคงไม่กล้าพูดกัลยาอายมากจนเอาใบหน้าซุกเข้าไปกับแผ่นอกของสามี โชคดีที่หมอไม่ได้ห้ามเรื่องอย่างว่า เพราะเรื่องนี้สันติแอบถามมาแล้วตึก! ตึก! ตึก!!"เราทดลองดีแล้วไม่ใช่หรือพ่อ""ปล่อยมันไปเถอะแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาต่อเติมห้องข้างล่าง""ต่อเติมห้องข้างล่างทำไม""เราจะย้ายลงไปนอนข้างล่างกัน"วันต่อมา..ที่โรงแรมกัลยา"คุณสันติ!" อิฐ
เย็นวันเดียวกัน พอได้รับข่าวดี อัญชัญก็เลยให้คนจัดเตรียมอาหารเพื่อเลี้ยงฉลองเล็กๆ ในบ้าน กัลยาและสามีก็เลยต้องได้ค้างที่บ้านหลังนี้แต่อัญชัญก็ไม่ได้คิดว่าจะเลี้ยงแค่นี้ เพราะมันเป็นความยินดีที่สุดในครอบครัว จึงอยากจะป่าวประกาศให้คนในสังคมได้รับรู้ด้วย ก็เลยคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมอีกครั้ง"พี่สุดยอดมากเลยนะ" ขณะที่คฑาและคริสได้อยู่ตามลำพังกับสันติ ทั้งสองถึงกับยกนิ้วโป้งให้ จากเปอร์เซ็นต์ที่มีน้อยมาก แทบจะไม่มีเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้ แต่สันติก็ทำมันสำเร็จสันติไม่เอ่ยพูดอะไรได้แค่อมยิ้มเล็กน้อย ในความเก่งของตัวเอง"หยุดเลยนะคะ" รรรรรรรีบห้ามกัลยา เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะอุ้มรชต"ทำไม""เดี๋ยวพี่สันติก็มาเล่นงานอีก""เขาบ้าเห่อไปงั้นแหละ""แม่ก็ว่าอย่าเพิ่งอุ้มหลานเลย เรายิ่งมีลูกยากอยู่""ค่ะ" กัลยาก็เลยเชื่อฟัง ได้แค่นั่งหยอกรชตตอนที่คนอื่นอุ้มในเวลาเดียวกันนั้น และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ที่บ้านของสันติ"สงสัยวันนี้จะไม่กลับมานอนบ้าน" เศรษฐาพูดเปรยกับภรรยาขณะที่กำลังเดินขึ้นบ้าน เพราะเพิ่งจะปิดร้าน"คงใช่" เพราะถ้าลูกชายจะมานอนค้างที่บ้านก็คงกลับมาแล้ว"แม่.."สินีหยุดแล้วหันกลับมามอ
เช้าในวันต่อมา..วันนี้เป็นวันหยุดของผู้บริหาร ส่วนพนักงานโรงแรมจะผลัดเปลี่ยนกันทำงาน เพราะโรงแรมต้องเปิดตลอด 24 ชั่วโมง"อึก..อึก.." ตื่นขึ้นมากัลยาก็อยากจะอาเจียน แต่เธอต้องพยายามกลั้นไว้ ทีแรกว่าจะบอกเขาเรื่องท้องตอนที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แต่พอปล่อยเวลาให้ผ่านไป เธอก็เลยไม่รู้จะเริ่มต้นบอกกับเขายังไง"คุณเป็นอะไร""เปล่าค่ะ""อยากจะอาเจียนใช่ไหม"หญิงสาวพยักหน้าบอกทันที สันติรีบปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ..พอเป็นอิสระเท่านั้นแหละ กัลยาก็รีบตรงเข้าไปในห้องน้ำชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้าไปลูบหลังให้ พอเธอสบายท้องแล้วเขาก็กดน้ำลงให้"ดีขึ้นไหม""เวียนหัว" วันนี้รู้สึกว่าจะมีอาการเวียนหัวเพิ่มขึ้นมา"ไปหาหมอกัน""ไม่ค่ะ""ทำไม""ก็ฉันรู้อยู่ว่าตัวเองเป็นอะไร" ยังไงต้องได้บอกเขาอยู่แล้ว ถ้างั้นก็บอกวันนี้เลยแล้วกัน"ผมก็รู้""คะ??""คุณรู้ไหมว่าผมรอว่าเมื่อไรคุณจะบอกผม""คุณหมายความว่ายังไง" กัลยาลองถามดู ว่าที่เขาพูดหมายถึงเรื่องเธอท้องไหม หรือพูดคนละเรื่อง"ผมก็แอบน้อยใจ เมื่อไรคุณจะบอกเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเราสองคนสักที แต่คุณก็ไม่พูด""คุณรู้แล้วหรือคะ""ผมคงเป็นพ่อที่ไม่ดีมากเลยใช่ไหม คุณ
"คุณอยากกินเหรอ" เข้าทางสันติเลย เพราะคิดอยู่ว่าจะเอาของเปรี้ยวมาล่อเธอตอนไหนดี"เปล่าสักหน่อย ฉันแค่มองดูว่าทำไมถึงมีของแบบนั้นอยู่ในห้องอาหาร" เพราะอาหารพวกนี้มันเป็นอาหารเฉพาะ และถ้ามีใครแอบเอาอาหารข้างนอกเข้ามากิน ก็จะถูกทำโทษ เพราะกลัวว่าจะขัดต่อมาตรฐานอาหารของโรงแรม"น้ำเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะ" วิลาวัลย์รีบเดินกลับมาเพื่อส่งซิกให้กับน้ำใจน้ำใจก็รีบเก็บมันไว้ โชคดีที่เป็นมะม่วงสด ถ้าเป็นของดองยิ่งจะถูกเล่นงานหนัก เพราะกลิ่นมันแรง"ฉันก็ลืมดูต้นทางให้แก แล้วนี่แกเป็นอะไรทำไมถึงอยากจะกินของเปรี้ยวๆ แบบนี้แต่เช้าจัง" ธัญญ่าเข้ามายืนบังเพื่อนไว้ในขณะที่กำลังเก็บของกินอยู่"ไม่รู้..สงสัยจะเป็นประจำเดือนมั้ง อยากกินแบบนี้มาหลายวันแล้ว""ทานข้าวหน่อยสิ" สันติตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้กับกัลยาแต่เธอก็ยังมีท่าทางพะอืดพะอม เขาก็เลยเอายาดมที่ติดตัวมาด้วยส่งให้"คุณมีของแบบนี้ได้ยังไง" กัลยาถามสามี เพราะไม่เคยเห็นเขาดมยาสักที แล้วจะติดตัวมาทำไม"ผมเห็นใครวางไว้ที่บ้านไม่รู้ ก็เลยหยิบติดมาด้วย"พอได้ดมยาเข้าไปแล้ว กัลยาก็พอจะทานอาหารได้บ้าง แต่ก็ทั้งทานและทั้งดมยาไปด้วยสายๆ ของวันเดียวกัน.."อะไร
"หนูเป็นอะไร" สินีรีบวางของที่กำลังทำอยู่ เดินตามลูกสะใภ้เข้าไปในห้องน้ำ"คุณแม่อย่าเข้ามาค่ะ" คุยกับแม่สามียังไม่ขาดคำเธอก็ต้องได้หันกลับไปคุยกับคอห่านอีกครั้งแต่ก็ไม่มีอะไรจะออกมา เพราะเพิ่งจะตื่นก็เลยยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย"ดมยาหน่อยนะ" แม่ของสามีไปเอายาดมที่เตรียมไว้ขายออกมาให้ลูกสะใภ้"ขอบคุณค่ะ" พอเธอเอามาใส่จมูกแล้วสูดดม ก็รู้สึกโล่งขึ้นเยอะ อาการพะอืดพะอมก็หายไป"หนูเป็นอะไร""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ กัลขอตัวก่อนนะคะจะรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน" ที่ไม่อยากจะอยู่นาน เพราะยังอายเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่มาก"แล้วตาสันติล่ะ""คุณสันติยังไม่ตื่นค่ะ"สินีก็เลยไม่พูดต่อ เมื่อคืนนี้นางรู้ดีว่ากว่าลูกชายจะได้หลับได้นอน เพราะพ่อกับแม่ก็ได้นอนพร้อมกันนั่นแหละ.."กลิ่นหอมมาแต่ไกลเลยค่ะคุณป้า" จังหวะที่กัลยากำลังจะเดินออกประตู ก็เจอเข้ากับอ้อมเด็กข้างบ้าน "นี่?!" และอ้อมถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร"หนูอ้อมมาแต่เช้ามีอะไร" แม่ของสันติถามไปแบบเกรงใจลูกสะใภ้"อ้อมอยากจะมาฝากท้องค่ะ วันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน" อ้อมพูดในขณะที่มองตามหลังกัลยาออกไปแบบไม่พอใจตุ๊บ! เสียงกัลยาปิดประตูรถ เธอเลือกที่จะไม่
"ฉันนอนข้างในก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเริ่มพูดเสียงเบาลง เมื่อสัมผัสถึงความแข็งแกร่งที่มันเริ่มขยายตัวขึ้นมา"ไม่ทันแล้ว" สันติจับร่างของเธอให้นอนลงข้างล่าง แล้วดันตัวเองขึ้นคร่อมเธอไว้ จมูกคมสันโน้มลงไปไซ้ซอกคอระหงและสูดดมกลิ่นกายของเธอแบบโหยหาและอาวรณ์ เขาคิดว่าจะไม่มีวันนี้อีกแล้ว"อย่าทำแรงนะคะ" กัลยาไม่ได้ห้ามถ้าเขาจะทำเรื่องอย่างว่า แต่กลัวจะมีผลกระทบกับลูกเพราะรู้ดีเวลาที่เขากระแทก ไม่ค่อยชอบเก็บแรงไว้เท่าไรที่กัลยายังไม่บอกเรื่องท้อง เพราะถ้าบอกไปแล้วกลัวเขาจะคิดว่าที่เธอวิ่งมาหาเพราะกลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อ"ไหนบอกสบายดีแล้วไง ทำไมถึงไม่ให้ทำแรง" วันนั้นที่เขายับยั้งก็เพราะได้ยินอิฐบอกว่าเธอไม่สบาย"ก็กลัวพ่อกับแม่ที่นอนอยู่ข้างห้องจะได้ยินไงคะ" หญิงสาวรีบหาข้ออ้างมาพูดแต่สันติไม่รับปาก เขาจัดการกับเสื้อผ้าของเธอออกแบบรวดเร็ว พอทั้งสองไม่มีอะไรปิดบังแล้ว ชายหนุ่มก็เลื่อนตัวลงมาที่ใต้หว่างขาหญิงสาวค่อยๆ แยกขาออกแบบรู้งาน เพราะเธอชอบมากเวลาที่เขาลงลิ้นให้ แต่ก็นานๆ ครั้ง เหมือนอย่างที่เคยพูดนั่นแหละ ไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปตามควายที่ไหน"อ๊อย..คุณสันติ.." กัลยาเริ่มครวญครางเมื่อถูกลิ้นตวัดแร
"คุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?" คำพูดที่เขาเพิ่งจะพูดไป มันตีความหมายได้ไม่หลายอย่างหรอก เพราะในเมื่อเขาบอกเธอไปหาหมอจะได้มีทางรักษา..นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่"คุณไม่สบายไม่ใช่เหรอ" วันนั้นที่ร่วมทานอาหารด้วยกัน รวมทั้งที่เธอมีอาการแปลกๆ ซึ่งตั้งแต่อยู่กินกันมาไม่เคยเห็นเธอมีอาการแบบนั้นเลย"คุณไปได้ยินมาจากไหนว่าฉันไม่สบาย""ก็.." สันติกำลังจะพูด แต่เขาก็ต้องได้เก็บคำพูดไว้ก่อน "ตกลงคุณ??""คุณคงเข้าใจผิดอะไรไปแล้วล่ะ ตั้งแต่ฉันอยู่กับคุณมาฉันไม่เคยสบายขนาดนี้มาก่อน ถ้าคุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วจะเข้ามาทำดีด้วย..ก็ไม่ต้อง""หึ" เขาคงจะถูกอิฐหลอก เพื่อที่จะให้มาดูแลเธอ เพราะอิฐรู้จุดอ่อนของเขาดี ว่ารักและเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน "ถ้างั้นผมก็ขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด และผมดีใจด้วยนะครับที่คุณสบายดี แถมสบายกว่าตอนที่มีผมอยู่ด้วยอีกต่างหาก"จบประโยคคำพูดเขาก็หันหลังให้แล้วเดินออกมาสันติไม่ได้เดินไปทางที่มีประตูเชื่อมต่อกัน แต่เขาออกมาประตูหน้า แล้วก็ตรงไปที่ลิฟต์ โดยที่ไม่ได้สนใจจะไปหยิบเอาของในห้องทำงานเลยพอประตูห้องปิดลง ร่างของกัลยาก็ทรุดลงกับพื้น นี่เธอพูดอะไรออกไป เธอพูดไปได้ย
"ผมเป็นคนชลอเรื่องนี้ไว้เอง" พอทนายจากไปแล้วเขาถึงได้หันมาพูดกับเธอ"คุณทำไปเพื่ออะไร""ช่วงนี้เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องหย่ากันเลยได้ไหม""ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณบอกเหตุผลฉันมา""เหตุผล?" ชายหนุ่มมองดูแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะของเธอ "ก็เรื่องโปรเจคไง ผมสัญญากับผู้ร่วมหุ้นคนอื่นไว้แล้วว่าจะดูงานเอง"จุก.. จุกมากเมื่อได้ยินเหตุผลของเขา ที่อยู่ต่อเพราะเรื่องงานอย่างนั้นเหรอ"ถ้าเพราะเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะหย่ากันแล้ว แต่คุณก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อยู่ คุณจะดูแลโครงการนี้ก็คงไม่มีใครว่า" กัลยาพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ อย่าให้เขาไม่อยากจะหย่าเพราะความสงสารเด็ดขาด"ดูเหมือนคุณอยากจะหย่ามากเลยนะ" สันติอดคิดไม่ได้ เพราะสองสามวันมานี้ได้ยินแต่เธอพูดเรื่องนี้"ค่ะ ฉันอยากจะเซ็นต์วันนี้เลยด้วยซ้ำ"ชายหนุ่มหันกลับไปทางห้องของตัวเอง เพื่อสะกดอารมณ์ "เสียใจด้วย เผอิญว่าผมยังไม่อยากจะหย่า""คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก" ถ้าเหตุผลในการชะลอเรื่องหย่าไว้มีแค่นี้ มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะชะลอเหมือนเขานี่ รีบหย่ารีบจบกันไป"ผมว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้กันดีกว่า เดี๋ยวคุณเครียดมากไปกว่านี้""เครียด?!" หญิงสาวรี
นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดเรา เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ไม่อยากจะหย่า..หรือว่าอยากจะหย่ามาก กลัวว่าเราไม่เซ็นต์ให้เหรอในเมื่อจะหย่ากันอยู่แล้ว จะกลับมาอีกทำไม คิดเองก็น้อยใจเอง หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดสามีในเวลานี้ ค่อยๆ ขยับกายเพื่อนอนตะแคงหันหลังให้ เพราะจะบังคับตัวเองให้หลับไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว"??" แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ใบหน้าหล่อคมของสามีก็ค่อยๆ ซุกซอกคอด้านหลังเขาสูดดมกลิ่นกายของเธอ แล้วค่อยๆ ขยับริมฝีปากแนบจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบหันมองกลับไป ..ร่วมเดือนแล้วมั้งที่ไม่ได้สัมผัสกันใกล้ชิดแบบนี้"ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณ" ใบหน้าของเขาและคำพูดเหมือนสำนึกผิด"คุณหมายความว่ายังไง" หรือเขาจะรู้ว่าเราท้องแล้ว? คนแรกที่กัลยาคิดถึงคืออิฐ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้จากคุณหมอ"นอนนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมากอีกแล้ว""??" คุณสันติเนี่ยนะ จะมาบอกให้เราไม่ต้องคิดอะไรมากก่อนนอน ..เพราะทุกครั้งกลับเข้าห้องคือเขาหลับปุ๋ยไปก่อนแล้ว นอกจากวันไหนที่เขาต้องการ ถึงจะรอทำเรื่องอย่างว่าจนเสร็จ แล้วก็นอนหันหลังให้ โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะยังค้างอยู่ไหมกัลยาก็เลยเลือกที่จะหันหลัง