บททั้งหมดของ ภรรยาในนาม: บทที่ 91 - บทที่ 100

อิฐได้แต่มองตามผู้หญิงที่เดินออกจากห้องไป จริงๆ แล้วเขาก็ใช้วิธีนี้กับแม่บ้านก่อนที่เธอจะเข้ามา แต่คำตอบที่ได้ของทั้งสอง ก็คือไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนขโมยของลูกค้าไป>>{"เงินออกพรุ่งนี้ค่ะรอก่อนได้ไหมคะ"} น้ำใจโทรกลับหาเบอร์ที่พยายามติดต่อมา แต่เธอปิดเสียงไว้ เพราะตอนนั้นยังอยู่ในห้องของผู้จัดการ {"ได้ค่ะ"}>>{"แล้วตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้างคะ"} {"น้องก็เอาแต่ถามหาพี่สาวใจดี"}>>{'พรุ่งนี้คงได้เข้าไปเยี่ยมน้องตอนเที่ยง ฝากคุณพี่พยาบาลหน่อยนะคะ"} {"ได้ค่ะ"}ว่าแล้วน้ำใจก็วางสายไป แล้วก็รีบกลับเข้าไปห้องครัว เพื่อทำงานต่อ"อุ่นกับข้าวไว้ให้ใหม่แล้ว รีบกินซะ" เข้ามาถึงก็ได้ยินพ่อครัวที่อยู่ในนี้พูดขึ้น"ขอบคุณมากนะคะ" น้ำใจนั่งลงที่เดิมแล้วก็รีบทานอาหาร เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ..ขณะที่ทานอาหารอยู่ออเดอร์ก็ถูกยื่นเข้ามาไม่ขาดสาย เธอเพิ่งเห็นว่าคนในครัวทำงานหนักขนาดนี้เลยเหรอ เพราะส่วนมากเธอจะเป็นคนที่ยื่นออเดอร์เข้ามาวันต่อมา.. (ในครัวห้องอาหารหนึ่งเช่นเคย)พอน้ำใจเดินเข้ามาพ่อครัวทั้งหลายต่างก็มองหน้าเธอ"มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่าคะ" หญิงสาวเริ่มประหม่า"ไม่มีอะไรติดหน้าสวยๆ ขอ

สันติยอมเดินตามภรรยาออกมา ..ฟังจากน้ำเสียงของเธอแล้วคงไม่ใช่เรื่องงานแน่กัลยาเลือกพาสามีไปคุยห้องที่ใกล้ที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลาตามขึ้นไปที่ห้องทำงาน ..เธอเลือกห้องรับรองแขกที่อยู่ใกล้กับห้องอาหารนั้น"ปิดประตูด้วยค่ะ" กัลยาเห็นสันติเดินตามเข้ามาโดยที่ไม่ปิดประตู ..เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย"ฉันจะเซ็นต์ทะเบียนหย่าให้คุณ""คุณพูดอะไร""เราอย่ามาโกหกตัวเองอีกเลยค่ะ ในเมื่อใจของคุณไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะได้ตัวของคุณไว้เหมือนกัน""ใจใครไม่อยู่กับใครกันแน่""คุณไม่ต้องมาเฉไฉพูดเรื่องอื่นหรอกค่ะ หุ้นของโรงแรมนี้คุณยังจะเป็นคนถือครองเท่าที่คุณถืออยู่ตอนนี้""เราคุยเรื่องนั้นยังไม่จบทำไมต้องมาเรื่องหุ้นแล้ว""เรื่องไหนคะ ถ้าเรื่องหย่ามันจบแล้ว..แต่ขอจบพรุ่งนี้ได้ไหมวันนี้คงไม่ทัน""ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณที่อยากจะหย่า..ก็ได้!""ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยคะ ฉันขอคุยกับคุณด้วยเหตุผล""เหตุผลงั้นเหรอ? ไหนคุณลองบอกเหตุผลของคุณมาสิ""ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงที่อิฐกำลังพัวพันอยู่ เป็นผู้หญิงที่คุณเลี้ยงไว้""แน่ใจเหรอว่าเกี่ยวกับผู้หญิง""คุณหมายความว่ายังไง""ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับคนที่

"คุยกับฉันหรือคะ" น้ำใจจำป้าคนนี้ได้แม่น เพราะวันนั้นนางเดินมากับแม่ของกัลยาเจ้าของโรงแรมนี้อิฐรีบเดินออกมาดูว่าเป็นใครที่ขอคุยกับน้ำใจ"สวัสดีครับ" พอเห็นว่าเป็นใครชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นไหว้ เพราะกัลยาเคยแนะนำป้าของเธอให้อิฐได้รู้จักมาแล้ว"คุณป้ามาที่นี่มีอะไรคะ" แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรกัน เสียงกัลยาก็ดังขึ้นอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น"กัล?""กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่มีธุระอะไรคะ""คุณสันติ?" ขณะที่ทุกคนไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกันดี น้ำใจก็เห็นสันติเดินมาอีกคน"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ"เท้าความกลับไปก่อนหน้านั้น.. พิกุลไปหาน้ำใจที่ห้องอาหารเพราะมีเรื่องอยากจะคุยด้วย แต่ที่นั่นบอกว่าผู้จัดการเรียกขึ้นมาพบ ..สวนกัลยาก็อยากจะคุยกับอิฐ พอสันติเห็นภรรยามาที่ชั้นนี้เขาก็ตามมาเช่นกันและตอนนี้ทุกคนก็เข้ามาคุยกันในห้องผู้จัดการ.."กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่ทำไมคะ" ที่กัลยาอยากจะรู้มาก เพราะกลัวว่าเรื่องที่ป้ามาอาจจะด้วยคำสั่งของแม่เธอ"ป้าอยากจะคุยกับหนูคนนี้ เรื่องของเราทั้งสองนั่นแหละ"ทุกคนต่างก็มองแบบอยากรู้ว่านางจะคุยอะไร"ป้าจะไม่อ้อมค้อม ป้ารู้หมดแล้ว เรื่องที่น้องสาวของป้า ซึ่งเป็นแม่ของเรา ทำอะไรลงไปบ้

"เคยไปแลกกับใครแบบนี้มาก่อนไหม" อิฐอดที่จะถามไม่ได้ เพราะเอะอะเธอก็เอาจูบมาแลกจากที่หลับตาอยู่น้ำใจถึงกับเปิดตากว้างเมื่อถูกยิงคำถามนี้มา คนตัวเล็กลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป เหมือนกับโกรธที่ถูกถามแบบนี้คนในห้องอาหารสามจะมองมากก็ไม่ได้ เพราะนั่นคือผู้จัดการ แต่ก็มีบ้างแหละที่ซุบซิบนินทากัน เพราะชุดที่เธอคนนั้นใส่ก็คือพนักงานในห้องอาหารหนึ่ง แต่ทั้งสองดูสนิทสนมกันมากอิฐไม่ได้เดินตามเธอออกไปและไม่ได้หันกลับไปมองเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มทานข้าวต่อเพราะเพิ่งจะทานแค่ไม่กี่คำก่อนที่จะเข้าห้องอาหาร น้ำใจแวะห้องน้ำก่อน ดวงตางามจ้องมองดูหน้าตัวเองในกระจกบานใหญ่ เขาถามแบบนั้นก็ไม่แปลก เธอคิดได้ยังไงเอะอะเอาจูบไปแลก ตกลงเธอแลกหรือว่าเธออยากจูบเขากันแน่ เพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน และวันนั้นที่เขาจูบ มันก็เป็นจูบแรกของเธอด้วยเธอมองอยู่แบบนั้นจนลืมเวลา น้ำใจต้องได้รีบสลัดความรู้สึกทุกอย่างออกไป และหาคำพูดที่จะบอกหัวหน้าว่าเธอทำไม่สำเร็จคนตัวเล็กค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาในห้องอาหารที่เธอทำงานอยู่ แล้วเดินตรงไปหาวิลาวัลย์"พี่วิคะ""น้องน้ำ" วิลาวัลย์หันมายิ้มให้พร้อมกับเอื้อมไปคว้

"วันนั้นเราเห็นเมียของนายใส่ชุดพนักงานของโรงแรมไม่ใช่เหรอ" แอร์แค่อยากจะถามให้แน่ใจอีกครั้ง เพราะวันนั้นเธอตกใจที่เขาแนะนำผู้หญิงคนนั้นว่าเป็นภรรยา ทั้งๆ ที่เธอเฝ้ามองเขามาตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันแล้ว"อืม..เธอทำงานในโรงแรมนี้""ทำไมเพื่อนๆ ถึงไม่รู้ข่าวนี้เลยล่ะ"อิฐไม่ตอบ เพราะเขาก็ยังงงในตัวเองอยู่ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่วันนั้น..วันที่รรรรรรเล่าเรื่องของสันติให้ฟัง ผ่านมาแค่ไม่ถึงครึ่งเดือนเลยด้วยซ้ำ แต่เธอทำให้เขาสนใจได้มากถึงเพียงนี้ ทั้งที่เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครเข้ามาในชีวิตของอิฐ แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย ..ในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่อิฐก็ได้พาแอร์เดินมาเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องอาหารหนึ่ง"สวัสดีค่ะผู้จัดการ"นี่เขาจะใจลอยไปถึงไหน ..เพราะอิฐไม่ได้คิดว่าจะพาแอร์มาทานอาหารที่ห้องอาหารนี้เลย แต่ในเมื่อขามันพาเดินมาแล้วเขาก็เลยเข้าไปนั่งโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ ตรงที่ยืนอยู่นั้น"แฟนของอิฐทำงานที่ห้องอาหารนี้เหรอ" เห็นแค่ชุดพนักงานแอร์ก็จำได้แล้ว โรงแรมนี้ยูนิฟอร์มแบ่งเป็นสัดส่วน ว่าใครทำงานที่ส่วนไหน