เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 91
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-05 09:57:12บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาในนาม บทที่ 92
อิฐได้แต่มองตามผู้หญิงที่เดินออกจากห้องไป จริงๆ แล้วเขาก็ใช้วิธีนี้กับแม่บ้านก่อนที่เธอจะเข้ามา แต่คำตอบที่ได้ของทั้งสอง ก็คือไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนขโมยของลูกค้าไป>>{"เงินออกพรุ่งนี้ค่ะรอก่อนได้ไหมคะ"} น้ำใจโทรกลับหาเบอร์ที่พยายามติดต่อมา แต่เธอปิดเสียงไว้ เพราะตอนนั้นยังอยู่ในห้องของผู้จัดการ {"ได้ค่ะ"}>>{"แล้วตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้างคะ"} {"น้องก็เอาแต่ถามหาพี่สาวใจดี"}>>{'พรุ่งนี้คงได้เข้าไปเยี่ยมน้องตอนเที่ยง ฝากคุณพี่พยาบาลหน่อยนะคะ"} {"ได้ค่ะ"}ว่าแล้วน้ำใจก็วางสายไป แล้วก็รีบกลับเข้าไปห้องครัว เพื่อทำงานต่อ"อุ่นกับข้าวไว้ให้ใหม่แล้ว รีบกินซะ" เข้ามาถึงก็ได้ยินพ่อครัวที่อยู่ในนี้พูดขึ้น"ขอบคุณมากนะคะ" น้ำใจนั่งลงที่เดิมแล้วก็รีบทานอาหาร เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ..ขณะที่ทานอาหารอยู่ออเดอร์ก็ถูกยื่นเข้ามาไม่ขาดสาย เธอเพิ่งเห็นว่าคนในครัวทำงานหนักขนาดนี้เลยเหรอ เพราะส่วนมากเธอจะเป็นคนที่ยื่นออเดอร์เข้ามาวันต่อมา.. (ในครัวห้องอาหารหนึ่งเช่นเคย)พอน้ำใจเดินเข้ามาพ่อครัวทั้งหลายต่างก็มองหน้าเธอ"มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่าคะ" หญิงสาวเริ่มประหม่า"ไม่มีอะไรติดหน้าสวยๆ ขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 93
คุณจะรีบไปไหน อิฐเดินตามมาแค่ไม่กี่ก้าวก็ทัน เขาคว้าร่างของเธอไว้"ปล่อยนะฉันจะไปโรงพยาบาล" เธอคิดว่าเขาจะมาห้าม เพราะตอนนี้มันอยู่ในเวลางาน"ไปขึ้นรถผม""คุณจะพาฉันไปส่งเหรอคะ""ใช่"ในความกลัวนั้นกลับมีความอบอุ่นบางอย่างก่อตัวขึ้นมาในหัวใจ ..หญิงสาวรีบเดินตามคนร่างสูงไปที่รถของเขา"คนที่ยืนคุยกันกับคนที่นอนคุยกัน ความสำคัญมันแตกต่างกันนะคะหัวหน้า""แนนหมายความว่ายังไง""หัวหน้าก็ดูสิคะ เป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนั้น ถ้าเป็นพวกเรา คงถูกไล่ออกไปแล้วมั้ง แต่นี่ดูสิผู้จัดการเป็นคนพาไปเอง" แนนคือพนักงานเก่าที่นี่ ถ้าวิลาวัลย์ได้เลื่อนขั้นหรือถูกไล่ออก แนนนี่แหละคือคนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าแทน"แนนหมายถึงว่าทั้งสองคนมีอะไรกันงั้นเหรอ""ดูเรื่องของหายสิคะ ยังไม่เห็นคืบหน้าอะไรเลย ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงถูกจับเข้าคุกแล้วมั้ง"วิลาวัลย์ก็เลยคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ถ้าไม่งั้นเธอคงถูกเล่นงานเรื่องเงินเดือนของน้ำใจแน่[โรงพยาบาล]หญิงสาวลงจากรถได้ก็รีบวิ่งตรงเข้าไปที่ห้องคนป่วยห้องที่เธอมาที่นี่ประจำ"ไม่นะ! น้องอยู่ไหน!!" มาถึงเธอก็ไม่เห็นน้องนอนอยู่เตียงนั้นแล้ว"น้อง.." หมอที่ยังอยู่ในห้องนั้น ถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 94
สันติยอมเดินตามภรรยาออกมา ..ฟังจากน้ำเสียงของเธอแล้วคงไม่ใช่เรื่องงานแน่กัลยาเลือกพาสามีไปคุยห้องที่ใกล้ที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลาตามขึ้นไปที่ห้องทำงาน ..เธอเลือกห้องรับรองแขกที่อยู่ใกล้กับห้องอาหารนั้น"ปิดประตูด้วยค่ะ" กัลยาเห็นสันติเดินตามเข้ามาโดยที่ไม่ปิดประตู ..เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย"ฉันจะเซ็นต์ทะเบียนหย่าให้คุณ""คุณพูดอะไร""เราอย่ามาโกหกตัวเองอีกเลยค่ะ ในเมื่อใจของคุณไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะได้ตัวของคุณไว้เหมือนกัน""ใจใครไม่อยู่กับใครกันแน่""คุณไม่ต้องมาเฉไฉพูดเรื่องอื่นหรอกค่ะ หุ้นของโรงแรมนี้คุณยังจะเป็นคนถือครองเท่าที่คุณถืออยู่ตอนนี้""เราคุยเรื่องนั้นยังไม่จบทำไมต้องมาเรื่องหุ้นแล้ว""เรื่องไหนคะ ถ้าเรื่องหย่ามันจบแล้ว..แต่ขอจบพรุ่งนี้ได้ไหมวันนี้คงไม่ทัน""ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณที่อยากจะหย่า..ก็ได้!""ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยคะ ฉันขอคุยกับคุณด้วยเหตุผล""เหตุผลงั้นเหรอ? ไหนคุณลองบอกเหตุผลของคุณมาสิ""ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงที่อิฐกำลังพัวพันอยู่ เป็นผู้หญิงที่คุณเลี้ยงไว้""แน่ใจเหรอว่าเกี่ยวกับผู้หญิง""คุณหมายความว่ายังไง""ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับคนที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 95
"กระเป๋าใบนี้ของน้องน้ำใจเหรอจ๊ะ" วิลาวัลย์หันมาถามน้ำใจ"ใช่ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปพร้อมกับมองหน้าเพื่อนร่วมงานที่อยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้เป็นคนขโมยแน่ ต้องมีใครสักคนที่เอาสร้อยมาใส่กระเป๋าของเธอ และเจ้าของสร้อยก็คงรู้เห็นเป็นใจ"หัวหน้าไม่ต้องเหนื่อยหาความจริงหรอกค่ะ ไหนๆ ผู้จัดการก็อยู่ตรงนี้แล้ว" พอแนนพูดจบทุกคนที่นั่นต่างก็หันมองมาที่อิฐ รวมทั้งน้ำใจ"เดี๋ยวเรื่องนี้แผนกเราจะจัดการเอง ไม่ต้องให้ถึงผู้จัดการหรอกค่ะ" วิลาวัลย์พูดออกมาเหมือนเกรงใจ"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะเรื่องแบบนี้ ถ้ารู้ไปถึงหูคนนอกมันจะดูไม่ดี""จริงด้วยค่ะผู้จัดการ แนนว่านะคะเอาออกไปเถอะค่ะ เข้ามาก็สร้างแต่เรื่องวุ่นวาย แนนคิดว่าของลูกค้าที่หาย ก็คงเป็นเธอคนนี้แหละค่ะที่ขโมยเอาไป""คุณมีอะไรจะพูดไหม" อิฐหันไปพูดกับน้ำใจบ้าง เพราะเห็นเธอเอาแต่ยืนเงียบ"ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะคะ ก็ในเมื่อของที่หายไปมันอยู่ในกระเป๋าของฉัน และในห้องนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันก็คงจะต้องได้รับสารภาพใช่ไหมล่ะคะ""ใครบอกคุณว่าในห้องนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด" อิฐยังคงมองแค่ดวงตาของเธอ โดยที่ไม่สนใจแมงหวี่แมงวันรอบข้างเลย"คะ??!!" คำนี้แนนและวิลาวัลย์ ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 96
"คุยกับฉันหรือคะ" น้ำใจจำป้าคนนี้ได้แม่น เพราะวันนั้นนางเดินมากับแม่ของกัลยาเจ้าของโรงแรมนี้อิฐรีบเดินออกมาดูว่าเป็นใครที่ขอคุยกับน้ำใจ"สวัสดีครับ" พอเห็นว่าเป็นใครชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นไหว้ เพราะกัลยาเคยแนะนำป้าของเธอให้อิฐได้รู้จักมาแล้ว"คุณป้ามาที่นี่มีอะไรคะ" แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรกัน เสียงกัลยาก็ดังขึ้นอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น"กัล?""กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่มีธุระอะไรคะ""คุณสันติ?" ขณะที่ทุกคนไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกันดี น้ำใจก็เห็นสันติเดินมาอีกคน"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ"เท้าความกลับไปก่อนหน้านั้น.. พิกุลไปหาน้ำใจที่ห้องอาหารเพราะมีเรื่องอยากจะคุยด้วย แต่ที่นั่นบอกว่าผู้จัดการเรียกขึ้นมาพบ ..สวนกัลยาก็อยากจะคุยกับอิฐ พอสันติเห็นภรรยามาที่ชั้นนี้เขาก็ตามมาเช่นกันและตอนนี้ทุกคนก็เข้ามาคุยกันในห้องผู้จัดการ.."กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่ทำไมคะ" ที่กัลยาอยากจะรู้มาก เพราะกลัวว่าเรื่องที่ป้ามาอาจจะด้วยคำสั่งของแม่เธอ"ป้าอยากจะคุยกับหนูคนนี้ เรื่องของเราทั้งสองนั่นแหละ"ทุกคนต่างก็มองแบบอยากรู้ว่านางจะคุยอะไร"ป้าจะไม่อ้อมค้อม ป้ารู้หมดแล้ว เรื่องที่น้องสาวของป้า ซึ่งเป็นแม่ของเรา ทำอะไรลงไปบ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 97
พอแยกจากอิฐ น้ำใจก็กลับมาที่ห้องอาหารหนึ่ง"คุณวิลาวัลย์" น้ำใจเข้ามาวิลาวัลย์กำลังร่ำลาพวกเพื่อนๆ ในห้องอาหารนั้น ส่วนแนนและเด็กใหม่ช้ำใจมาก พอกลับมาเอากระเป๋าของตัวเองก็ตรงไปที่ฝ่ายบุคคล"พี่ขอโทษเราด้วย" วิลาวัลย์ไม่ลืมที่จะขอโทษน้ำใจที่ทำกับเธอมากเกินไป"พี่จะไปไหนคะ""ก็พี่ถูกไล่ออกแล้ว คงต้องรีบไปหางานที่ใหม่ทำ" จบคำพูดวิลาวัลย์ก็รีบเดินไป"เดี๋ยวก่อนค่ะ" น้ำใจเดินตามมา เพราะเธอรู้ดีว่าวิลาวัลย์ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ แถมยังเลี้ยงดูลูกซึ่งเลิกกับพ่อของเด็กไปแล้ว"มีอะไร""พี่ไม่ต้องไปไหนหรอกทำงานอยู่ที่นี่เหมือนเดิมนั่นแหละ""อะไรนะ" จากที่ไม่มองหน้าน้ำใจ วิลาวัลย์ถึงกับหันขวับกลับมามอง"พี่ไม่ต้องไปไหน ทำงานอยู่ที่นี่แหละ""แต่ผู้จัดการให้พี่ออกแล้ว""เดี๋ยวฉันจะคุยกับผู้จัดการให้" ทุกคนที่อยู่ในห้องอาหารต่างก็ดีใจ ที่วิลาวัลย์จะไม่ได้ออกจากงาน เพราะกลัวว่าถ้ามีหัวหน้าคนใหม่เข้ามา จะทำงานกันลำบากกว่านี้"จริงเหรอน้ำใจ" ทำไมวิลาวัณย์จะไม่อยากอยู่ต่อ ทั้งเงินเดือนและสวัสดิการทุกอย่างดีพร้อม ถ้าไปหางานที่อื่นทำคงไม่ได้งานดีแบบนี้"ฉันขอถามอะไรพี่สักอย่างได้ไหม""ถามอะไร""พี่โกรธให้ฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 98
"เคยไปแลกกับใครแบบนี้มาก่อนไหม" อิฐอดที่จะถามไม่ได้ เพราะเอะอะเธอก็เอาจูบมาแลกจากที่หลับตาอยู่น้ำใจถึงกับเปิดตากว้างเมื่อถูกยิงคำถามนี้มา คนตัวเล็กลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป เหมือนกับโกรธที่ถูกถามแบบนี้คนในห้องอาหารสามจะมองมากก็ไม่ได้ เพราะนั่นคือผู้จัดการ แต่ก็มีบ้างแหละที่ซุบซิบนินทากัน เพราะชุดที่เธอคนนั้นใส่ก็คือพนักงานในห้องอาหารหนึ่ง แต่ทั้งสองดูสนิทสนมกันมากอิฐไม่ได้เดินตามเธอออกไปและไม่ได้หันกลับไปมองเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มทานข้าวต่อเพราะเพิ่งจะทานแค่ไม่กี่คำก่อนที่จะเข้าห้องอาหาร น้ำใจแวะห้องน้ำก่อน ดวงตางามจ้องมองดูหน้าตัวเองในกระจกบานใหญ่ เขาถามแบบนั้นก็ไม่แปลก เธอคิดได้ยังไงเอะอะเอาจูบไปแลก ตกลงเธอแลกหรือว่าเธออยากจูบเขากันแน่ เพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน และวันนั้นที่เขาจูบ มันก็เป็นจูบแรกของเธอด้วยเธอมองอยู่แบบนั้นจนลืมเวลา น้ำใจต้องได้รีบสลัดความรู้สึกทุกอย่างออกไป และหาคำพูดที่จะบอกหัวหน้าว่าเธอทำไม่สำเร็จคนตัวเล็กค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาในห้องอาหารที่เธอทำงานอยู่ แล้วเดินตรงไปหาวิลาวัลย์"พี่วิคะ""น้องน้ำ" วิลาวัลย์หันมายิ้มให้พร้อมกับเอื้อมไปคว้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 99
"??" หญิงสาวที่อยู่ด้านบนเริ่มหน้าแดงเมื่อถูกทวงจูบ ..จากที่คิดว่าจะขยับหนี..ใบหน้างามนั้นก็ค่อยๆ โน้มลงมาแนบริมฝีปากของอีกฝ่ายแต่เธอก็ทำแค่แนบชิดกันไว้แบบนั้น และลมหายใจของทั้งสองก็ประสานกันไปมา จนทำให้อิฐเริ่มทนไม่ไหว มือหนาจับร่างระหงให้นอนลงแทนที่ แล้วก็จูบลงไปแบบหิวกระหาย ลิ้นหนาแทรกเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย"อืมม" จูบกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานน้ำใจถึงกับสะดุ้งเพราะในขณะที่จูบอยู่นั้นเมื่อของอิฐได้วางลงที่หน้าอกแบบลืมตัวเขารีบเอามือออกมาแล้วก็ปล่อยจูบ ..แต่ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะลุกออก กลับถูกเธอคว้าไว้ก่อน ".....""เหลืออีกครั้งหนึ่ง" ว่าแล้วหญิงสาวก็หลับตาลงเพื่อให้เขาจูบอีกครั้ง"ครั้งนี้ผมไม่รับปากนะว่าจะหยุดตัวเองได้ไหม""คะ?" หญิงสาวลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินประโยคนั้น แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะเขาแนบจูบลงมาและก็ดูดริมฝีปากบางของเธอ "อืมม" จูบครั้งนี้ของเขาเร่าร้อนมาก จนเธอเผลอลืมตัวไปเช่นกันลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปสำรวจความหวานในโพรงปากอีกฝ่าย เลือดในกายของชายหนุ่มเพิ่มสูงขึ้นจนควบคุมตัวเองไม่ได้ มือแกร่งลูบคลำเรือนร่างระหงแล้วไปหยุดอยู่ที่เนินน้องสาวอิฐก็ชั่งใจอยู่เหมือนกันว่าเธอจะห้ามไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
บทล่าสุด
ภรรยาในนาม บทที่ 129 ตอนจบ
"คุณทำอะไรคะ" กัลยาเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับเตียงสักอย่าง"ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณจะอาบน้ำอีกไหม""อาบก่อนที่จะมาแล้วนี่คะ""ครับ..ถ้างั้นก็มานอนกันดีกว่า" ขยับเตียงเสร็จ สันติก็จัดการกับผ้าปูที่นอน เพราะดูเหมือนจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร"คุณขยับออกไปนิดหนึ่งก็ได้ค่ะ" นอนได้สักพัก หญิงสาวก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา ก็เลยบอกให้สามีขยับออกห่างเธอหน่อย"คุณอึดอัดที่ผมกอดเหรอ""เปล่าสักหน่อย""แล้วทำไมให้ขยับล่ะ""ก็ฉันกลัวจะอด..เออ" กัลยาคิดว่ามันเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนเธอหรือเปล่า พอได้กลิ่นกายของสามีใกล้ๆ ก็เริ่มมีอารมณ์ ซึ่งแต่ก่อนเขาจะทำหรือไม่ทำก็ไม่เป็นไร"คุณก็พูดให้จบสิผมจะได้รู้""ฉันเป็นผู้หญิง""ผู้หญิง?? คุณอยากอีกแล้วเหรอ" เขาพูดแทนในสิ่งที่ผู้หญิงคงไม่กล้าพูดกัลยาอายมากจนเอาใบหน้าซุกเข้าไปกับแผ่นอกของสามี โชคดีที่หมอไม่ได้ห้ามเรื่องอย่างว่า เพราะเรื่องนี้สันติแอบถามมาแล้วตึก! ตึก! ตึก!!"เราทดลองดีแล้วไม่ใช่หรือพ่อ""ปล่อยมันไปเถอะแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาต่อเติมห้องข้างล่าง""ต่อเติมห้องข้างล่างทำไม""เราจะย้ายลงไปนอนข้างล่างกัน"วันต่อมา..ที่โรงแรมกัลยา"คุณสันติ!" อิฐ
ภรรยาในนาม บทที่ 128
เย็นวันเดียวกัน พอได้รับข่าวดี อัญชัญก็เลยให้คนจัดเตรียมอาหารเพื่อเลี้ยงฉลองเล็กๆ ในบ้าน กัลยาและสามีก็เลยต้องได้ค้างที่บ้านหลังนี้แต่อัญชัญก็ไม่ได้คิดว่าจะเลี้ยงแค่นี้ เพราะมันเป็นความยินดีที่สุดในครอบครัว จึงอยากจะป่าวประกาศให้คนในสังคมได้รับรู้ด้วย ก็เลยคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมอีกครั้ง"พี่สุดยอดมากเลยนะ" ขณะที่คฑาและคริสได้อยู่ตามลำพังกับสันติ ทั้งสองถึงกับยกนิ้วโป้งให้ จากเปอร์เซ็นต์ที่มีน้อยมาก แทบจะไม่มีเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้ แต่สันติก็ทำมันสำเร็จสันติไม่เอ่ยพูดอะไรได้แค่อมยิ้มเล็กน้อย ในความเก่งของตัวเอง"หยุดเลยนะคะ" รรรรรรรีบห้ามกัลยา เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะอุ้มรชต"ทำไม""เดี๋ยวพี่สันติก็มาเล่นงานอีก""เขาบ้าเห่อไปงั้นแหละ""แม่ก็ว่าอย่าเพิ่งอุ้มหลานเลย เรายิ่งมีลูกยากอยู่""ค่ะ" กัลยาก็เลยเชื่อฟัง ได้แค่นั่งหยอกรชตตอนที่คนอื่นอุ้มในเวลาเดียวกันนั้น และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ที่บ้านของสันติ"สงสัยวันนี้จะไม่กลับมานอนบ้าน" เศรษฐาพูดเปรยกับภรรยาขณะที่กำลังเดินขึ้นบ้าน เพราะเพิ่งจะปิดร้าน"คงใช่" เพราะถ้าลูกชายจะมานอนค้างที่บ้านก็คงกลับมาแล้ว"แม่.."สินีหยุดแล้วหันกลับมามอ
ภรรยาในนาม บทที่ 127
เช้าในวันต่อมา..วันนี้เป็นวันหยุดของผู้บริหาร ส่วนพนักงานโรงแรมจะผลัดเปลี่ยนกันทำงาน เพราะโรงแรมต้องเปิดตลอด 24 ชั่วโมง"อึก..อึก.." ตื่นขึ้นมากัลยาก็อยากจะอาเจียน แต่เธอต้องพยายามกลั้นไว้ ทีแรกว่าจะบอกเขาเรื่องท้องตอนที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แต่พอปล่อยเวลาให้ผ่านไป เธอก็เลยไม่รู้จะเริ่มต้นบอกกับเขายังไง"คุณเป็นอะไร""เปล่าค่ะ""อยากจะอาเจียนใช่ไหม"หญิงสาวพยักหน้าบอกทันที สันติรีบปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ..พอเป็นอิสระเท่านั้นแหละ กัลยาก็รีบตรงเข้าไปในห้องน้ำชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้าไปลูบหลังให้ พอเธอสบายท้องแล้วเขาก็กดน้ำลงให้"ดีขึ้นไหม""เวียนหัว" วันนี้รู้สึกว่าจะมีอาการเวียนหัวเพิ่มขึ้นมา"ไปหาหมอกัน""ไม่ค่ะ""ทำไม""ก็ฉันรู้อยู่ว่าตัวเองเป็นอะไร" ยังไงต้องได้บอกเขาอยู่แล้ว ถ้างั้นก็บอกวันนี้เลยแล้วกัน"ผมก็รู้""คะ??""คุณรู้ไหมว่าผมรอว่าเมื่อไรคุณจะบอกผม""คุณหมายความว่ายังไง" กัลยาลองถามดู ว่าที่เขาพูดหมายถึงเรื่องเธอท้องไหม หรือพูดคนละเรื่อง"ผมก็แอบน้อยใจ เมื่อไรคุณจะบอกเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเราสองคนสักที แต่คุณก็ไม่พูด""คุณรู้แล้วหรือคะ""ผมคงเป็นพ่อที่ไม่ดีมากเลยใช่ไหม คุณ
ภรรยาในนาม บทที่ 126
"คุณอยากกินเหรอ" เข้าทางสันติเลย เพราะคิดอยู่ว่าจะเอาของเปรี้ยวมาล่อเธอตอนไหนดี"เปล่าสักหน่อย ฉันแค่มองดูว่าทำไมถึงมีของแบบนั้นอยู่ในห้องอาหาร" เพราะอาหารพวกนี้มันเป็นอาหารเฉพาะ และถ้ามีใครแอบเอาอาหารข้างนอกเข้ามากิน ก็จะถูกทำโทษ เพราะกลัวว่าจะขัดต่อมาตรฐานอาหารของโรงแรม"น้ำเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะ" วิลาวัลย์รีบเดินกลับมาเพื่อส่งซิกให้กับน้ำใจน้ำใจก็รีบเก็บมันไว้ โชคดีที่เป็นมะม่วงสด ถ้าเป็นของดองยิ่งจะถูกเล่นงานหนัก เพราะกลิ่นมันแรง"ฉันก็ลืมดูต้นทางให้แก แล้วนี่แกเป็นอะไรทำไมถึงอยากจะกินของเปรี้ยวๆ แบบนี้แต่เช้าจัง" ธัญญ่าเข้ามายืนบังเพื่อนไว้ในขณะที่กำลังเก็บของกินอยู่"ไม่รู้..สงสัยจะเป็นประจำเดือนมั้ง อยากกินแบบนี้มาหลายวันแล้ว""ทานข้าวหน่อยสิ" สันติตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้กับกัลยาแต่เธอก็ยังมีท่าทางพะอืดพะอม เขาก็เลยเอายาดมที่ติดตัวมาด้วยส่งให้"คุณมีของแบบนี้ได้ยังไง" กัลยาถามสามี เพราะไม่เคยเห็นเขาดมยาสักที แล้วจะติดตัวมาทำไม"ผมเห็นใครวางไว้ที่บ้านไม่รู้ ก็เลยหยิบติดมาด้วย"พอได้ดมยาเข้าไปแล้ว กัลยาก็พอจะทานอาหารได้บ้าง แต่ก็ทั้งทานและทั้งดมยาไปด้วยสายๆ ของวันเดียวกัน.."อะไร
ภรรยาในนาม บทที่ 125
"หนูเป็นอะไร" สินีรีบวางของที่กำลังทำอยู่ เดินตามลูกสะใภ้เข้าไปในห้องน้ำ"คุณแม่อย่าเข้ามาค่ะ" คุยกับแม่สามียังไม่ขาดคำเธอก็ต้องได้หันกลับไปคุยกับคอห่านอีกครั้งแต่ก็ไม่มีอะไรจะออกมา เพราะเพิ่งจะตื่นก็เลยยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย"ดมยาหน่อยนะ" แม่ของสามีไปเอายาดมที่เตรียมไว้ขายออกมาให้ลูกสะใภ้"ขอบคุณค่ะ" พอเธอเอามาใส่จมูกแล้วสูดดม ก็รู้สึกโล่งขึ้นเยอะ อาการพะอืดพะอมก็หายไป"หนูเป็นอะไร""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ กัลขอตัวก่อนนะคะจะรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน" ที่ไม่อยากจะอยู่นาน เพราะยังอายเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่มาก"แล้วตาสันติล่ะ""คุณสันติยังไม่ตื่นค่ะ"สินีก็เลยไม่พูดต่อ เมื่อคืนนี้นางรู้ดีว่ากว่าลูกชายจะได้หลับได้นอน เพราะพ่อกับแม่ก็ได้นอนพร้อมกันนั่นแหละ.."กลิ่นหอมมาแต่ไกลเลยค่ะคุณป้า" จังหวะที่กัลยากำลังจะเดินออกประตู ก็เจอเข้ากับอ้อมเด็กข้างบ้าน "นี่?!" และอ้อมถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร"หนูอ้อมมาแต่เช้ามีอะไร" แม่ของสันติถามไปแบบเกรงใจลูกสะใภ้"อ้อมอยากจะมาฝากท้องค่ะ วันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน" อ้อมพูดในขณะที่มองตามหลังกัลยาออกไปแบบไม่พอใจตุ๊บ! เสียงกัลยาปิดประตูรถ เธอเลือกที่จะไม่
ภรรยาในนาม บทที่ 124
"ฉันนอนข้างในก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเริ่มพูดเสียงเบาลง เมื่อสัมผัสถึงความแข็งแกร่งที่มันเริ่มขยายตัวขึ้นมา"ไม่ทันแล้ว" สันติจับร่างของเธอให้นอนลงข้างล่าง แล้วดันตัวเองขึ้นคร่อมเธอไว้ จมูกคมสันโน้มลงไปไซ้ซอกคอระหงและสูดดมกลิ่นกายของเธอแบบโหยหาและอาวรณ์ เขาคิดว่าจะไม่มีวันนี้อีกแล้ว"อย่าทำแรงนะคะ" กัลยาไม่ได้ห้ามถ้าเขาจะทำเรื่องอย่างว่า แต่กลัวจะมีผลกระทบกับลูกเพราะรู้ดีเวลาที่เขากระแทก ไม่ค่อยชอบเก็บแรงไว้เท่าไรที่กัลยายังไม่บอกเรื่องท้อง เพราะถ้าบอกไปแล้วกลัวเขาจะคิดว่าที่เธอวิ่งมาหาเพราะกลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อ"ไหนบอกสบายดีแล้วไง ทำไมถึงไม่ให้ทำแรง" วันนั้นที่เขายับยั้งก็เพราะได้ยินอิฐบอกว่าเธอไม่สบาย"ก็กลัวพ่อกับแม่ที่นอนอยู่ข้างห้องจะได้ยินไงคะ" หญิงสาวรีบหาข้ออ้างมาพูดแต่สันติไม่รับปาก เขาจัดการกับเสื้อผ้าของเธอออกแบบรวดเร็ว พอทั้งสองไม่มีอะไรปิดบังแล้ว ชายหนุ่มก็เลื่อนตัวลงมาที่ใต้หว่างขาหญิงสาวค่อยๆ แยกขาออกแบบรู้งาน เพราะเธอชอบมากเวลาที่เขาลงลิ้นให้ แต่ก็นานๆ ครั้ง เหมือนอย่างที่เคยพูดนั่นแหละ ไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปตามควายที่ไหน"อ๊อย..คุณสันติ.." กัลยาเริ่มครวญครางเมื่อถูกลิ้นตวัดแร
ภรรยาในนาม บทที่ 123
"คุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?" คำพูดที่เขาเพิ่งจะพูดไป มันตีความหมายได้ไม่หลายอย่างหรอก เพราะในเมื่อเขาบอกเธอไปหาหมอจะได้มีทางรักษา..นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่"คุณไม่สบายไม่ใช่เหรอ" วันนั้นที่ร่วมทานอาหารด้วยกัน รวมทั้งที่เธอมีอาการแปลกๆ ซึ่งตั้งแต่อยู่กินกันมาไม่เคยเห็นเธอมีอาการแบบนั้นเลย"คุณไปได้ยินมาจากไหนว่าฉันไม่สบาย""ก็.." สันติกำลังจะพูด แต่เขาก็ต้องได้เก็บคำพูดไว้ก่อน "ตกลงคุณ??""คุณคงเข้าใจผิดอะไรไปแล้วล่ะ ตั้งแต่ฉันอยู่กับคุณมาฉันไม่เคยสบายขนาดนี้มาก่อน ถ้าคุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วจะเข้ามาทำดีด้วย..ก็ไม่ต้อง""หึ" เขาคงจะถูกอิฐหลอก เพื่อที่จะให้มาดูแลเธอ เพราะอิฐรู้จุดอ่อนของเขาดี ว่ารักและเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน "ถ้างั้นผมก็ขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด และผมดีใจด้วยนะครับที่คุณสบายดี แถมสบายกว่าตอนที่มีผมอยู่ด้วยอีกต่างหาก"จบประโยคคำพูดเขาก็หันหลังให้แล้วเดินออกมาสันติไม่ได้เดินไปทางที่มีประตูเชื่อมต่อกัน แต่เขาออกมาประตูหน้า แล้วก็ตรงไปที่ลิฟต์ โดยที่ไม่ได้สนใจจะไปหยิบเอาของในห้องทำงานเลยพอประตูห้องปิดลง ร่างของกัลยาก็ทรุดลงกับพื้น นี่เธอพูดอะไรออกไป เธอพูดไปได้ย
ภรรยาในนาม บทที่ 122
"ผมเป็นคนชลอเรื่องนี้ไว้เอง" พอทนายจากไปแล้วเขาถึงได้หันมาพูดกับเธอ"คุณทำไปเพื่ออะไร""ช่วงนี้เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องหย่ากันเลยได้ไหม""ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณบอกเหตุผลฉันมา""เหตุผล?" ชายหนุ่มมองดูแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะของเธอ "ก็เรื่องโปรเจคไง ผมสัญญากับผู้ร่วมหุ้นคนอื่นไว้แล้วว่าจะดูงานเอง"จุก.. จุกมากเมื่อได้ยินเหตุผลของเขา ที่อยู่ต่อเพราะเรื่องงานอย่างนั้นเหรอ"ถ้าเพราะเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะหย่ากันแล้ว แต่คุณก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อยู่ คุณจะดูแลโครงการนี้ก็คงไม่มีใครว่า" กัลยาพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ อย่าให้เขาไม่อยากจะหย่าเพราะความสงสารเด็ดขาด"ดูเหมือนคุณอยากจะหย่ามากเลยนะ" สันติอดคิดไม่ได้ เพราะสองสามวันมานี้ได้ยินแต่เธอพูดเรื่องนี้"ค่ะ ฉันอยากจะเซ็นต์วันนี้เลยด้วยซ้ำ"ชายหนุ่มหันกลับไปทางห้องของตัวเอง เพื่อสะกดอารมณ์ "เสียใจด้วย เผอิญว่าผมยังไม่อยากจะหย่า""คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก" ถ้าเหตุผลในการชะลอเรื่องหย่าไว้มีแค่นี้ มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะชะลอเหมือนเขานี่ รีบหย่ารีบจบกันไป"ผมว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้กันดีกว่า เดี๋ยวคุณเครียดมากไปกว่านี้""เครียด?!" หญิงสาวรี
ภรรยาในนาม บทที่ 121
นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดเรา เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ไม่อยากจะหย่า..หรือว่าอยากจะหย่ามาก กลัวว่าเราไม่เซ็นต์ให้เหรอในเมื่อจะหย่ากันอยู่แล้ว จะกลับมาอีกทำไม คิดเองก็น้อยใจเอง หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดสามีในเวลานี้ ค่อยๆ ขยับกายเพื่อนอนตะแคงหันหลังให้ เพราะจะบังคับตัวเองให้หลับไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว"??" แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ใบหน้าหล่อคมของสามีก็ค่อยๆ ซุกซอกคอด้านหลังเขาสูดดมกลิ่นกายของเธอ แล้วค่อยๆ ขยับริมฝีปากแนบจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบหันมองกลับไป ..ร่วมเดือนแล้วมั้งที่ไม่ได้สัมผัสกันใกล้ชิดแบบนี้"ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณ" ใบหน้าของเขาและคำพูดเหมือนสำนึกผิด"คุณหมายความว่ายังไง" หรือเขาจะรู้ว่าเราท้องแล้ว? คนแรกที่กัลยาคิดถึงคืออิฐ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้จากคุณหมอ"นอนนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมากอีกแล้ว""??" คุณสันติเนี่ยนะ จะมาบอกให้เราไม่ต้องคิดอะไรมากก่อนนอน ..เพราะทุกครั้งกลับเข้าห้องคือเขาหลับปุ๋ยไปก่อนแล้ว นอกจากวันไหนที่เขาต้องการ ถึงจะรอทำเรื่องอย่างว่าจนเสร็จ แล้วก็นอนหันหลังให้ โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะยังค้างอยู่ไหมกัลยาก็เลยเลือกที่จะหันหลัง
