บทที่ 98

"เคยไปแลกกับใครแบบนี้มาก่อนไหม" อิฐอดที่จะถามไม่ได้ เพราะเอะอะเธอก็เอาจูบมาแลก

จากที่หลับตาอยู่น้ำใจถึงกับเปิดตากว้างเมื่อถูกยิงคำถามนี้มา คนตัวเล็กลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินออกจากห้องอาหารไป เหมือนกับโกรธที่ถูกถามแบบนี้

คนในห้องอาหารสามจะมองมากก็ไม่ได้ เพราะนั่นคือผู้จัดการ แต่ก็มีบ้างแหละที่ซุบซิบนินทากัน เพราะชุดที่เธอคนนั้นใส่ก็คือพนักงานในห้องอาหารหนึ่ง แต่ทั้งสองดูสนิทสนมกันมาก

อิฐไม่ได้เดินตามเธอออกไปและไม่ได้หันกลับไปมองเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มทานข้าวต่อเพราะเพิ่งจะทานแค่ไม่กี่คำ

ก่อนที่จะเข้าห้องอาหาร น้ำใจแวะห้องน้ำก่อน ดวงตางามจ้องมองดูหน้าตัวเองในกระจกบานใหญ่ เขาถามแบบนั้นก็ไม่แปลก เธอคิดได้ยังไงเอะอะเอาจูบไปแลก ตกลงเธอแลกหรือว่าเธออยากจูบเขากันแน่ เพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน และวันนั้นที่เขาจูบ มันก็เป็นจูบแรกของเธอด้วย

เธอมองอยู่แบบนั้นจนลืมเวลา น้ำใจต้องได้รีบสลัดความรู้สึกทุกอย่างออกไป และหาคำพูดที่จะบอกหัวหน้าว่าเธอทำไม่สำเร็จ

คนตัวเล็กค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาในห้องอาหารที่เธอทำงานอยู่ แล้วเดินตรงไปหาวิลาวัลย์

"พี่วิคะ"

"น้องน้ำ" วิลาวัลย์หันมายิ้มให้พร้อมกับเอื้อมไปคว้