All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 71 - Chapter 80

คำพูดของอัญชัญมันทำให้รรินธรต้องคิดหนัก มีอยู่ประโยคหนึ่งที่นางบอกว่า เธอต้องการให้ลูกและหลานขาดพ่อจริงเหรอ ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดคือนางเอง"พี่มาตั้งแต่เมื่อไร"รรินธรถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงน้องสาว เธอมาถึงได้สักพักแล้ว แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าบ้าน เพื่อใช้เวลาถามตัวเองดู"รัน""คะ""รันกลับไปหาคุณคฑาเถอะนะ""รันบอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก""รันก็รู้การไม่มีพ่อมีแม่มันเป็นยังไง รันอยากจะให้ลูกของรัน เดินตามรอยเราทั้งสองเหรอ อย่าลืมสิว่าคนเราอยู่ไม่ค้ำฟ้า ถ้าวันหนึ่งเกิดเราต้องจากโลกนี้ไปแบบกะทันหัน เหมือนพ่อและแม่ ลูกเราจะอยู่ยังไง ต้องกอดคอกันอดมื้อกินมื้อเหมือนเราใช่ไหม"ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของน้องสาวนอกจากเสียงสะอื้น ทำไมเธอจะไม่คิดเรื่องนี้ เพราะมันเคยเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอและพี่สาวมาแล้ว"แต่พวกเขาไม่ได้มีความจริงใจให้กับเราเลย""รู้ได้ยังไง""เขารังเกียจเราพี่ไม่เห็นเหรอ ว่าเขาทำทุกวิถีทางเพื่อไล่เราออกจากชีวิต""นั่นเพราะความคิดของพวกเขา คิดว่าคนจนต้องการไขว่คว้าหาความมั่งมี เราก็ทำให้เขาเห็นสิ ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด""แล้วพี่ล่ะ""เรื่องของพี

"ฉันว่าพี่ไปพักที่บ้านฉันดีกว่าไหม""ไม่หรอกตาคริสไม่รู้ว่าพี่มา""ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงปิดลูกเรื่องนี้ด้วย""พี่มีอะไรจะทำนิดหน่อย ระหว่างนี้เราก็ไม่ต้องสนใจพี่หรอกว่าพี่จะทำอะไร""แบบนี้ก็ได้เหรอ" น้องสาวยังจัดจ้านขนาดนี้ แล้วพี่จะขนาดไหนพิกุลเดินดูโรงแรมของหลานสาว ใช่แล้ว..นางมาเปิดห้องที่โรงแรมกัลยา และใช้ชื่อคนอื่นเปิด เพราะเรื่องนี้นอกจากน้องสาวแล้วไม่มีใครรู้ว่านางเดินทางกลับมาที่ประเทศไทย"หนึ่งเดือนเลยเหรอ ห้องสวีทเนี่ยนะ" อิฐถึงกับทวนคำพูดของพนักงาน ว่ามีป้าคนหนึ่งมาจองห้องสวีทหนึ่งเดือน ซึ่งราคาต่อคืนมันไม่ใช่น้อย ถ้าเป็นเดือนมันต้องมากแน่"ผู้จัดการไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ป้าเขาจ่ายเงินไว้ครบแล้ว""จ่ายเงินแล้วด้วย?""ใช่ค่ะ"ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน..ที่บริษัทของคริส"ไปกันเถอะค่ะ ทับทิมหิวแล้ว" ทับทิมเดินมาเปิดประตูห้องคริสแบบถือวิสาสะ"ผมคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้""แต่คุณตกลงแล้วนี่คะ คุณจะผิดคำพูดเหรอ"[ร้านอาหาร]คริสจำเป็นต้องออกมาทานข้าวกับทับทิม และวันนี้เขาก็อยากจะพูดอะไรให้ทับทิมเข้าใจ"ทานนี่สิคะคริส ทับทิมตักอาหารวางใส่จานให้คริส""ขอโทษนะคะ คุณคือคุณคริสใช่ไหมค

"คุณป้า??""ค่ะ ท่านเป็นป้าฉันเอง" รรินธรรีบพูดออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ"เดี๋ยวทับทิมไปหาเครื่องดื่มมาให้ค่ะ" ทับทิมฉลาดพอที่จะถอยทัพก่อน"คุณรินครับ.. ผมขอกาแฟที่มีมะนาว และน้ำผึ้งหน่อยครับ" ประโยคนี้มันทำให้ทับทิมเสียหน้ามาก เธออุตส่าห์เสนอตัวจะไปหาเครื่องดื่มมาเอง แต่คริสกลับเรียกใช้รรินธร จนทับทิมสะบัดหน้าเดินหนีไป"ค่ะ" รรินธรก็เลยต้องได้ไปจัดการเตรียมเครื่องดื่มมาให้ท่านประธาน เพราะตอนนี้เขาเข้าไปในห้องรับรองแขกกับป้าที่เธออ้างว่าเป็นญาติของตัวเอง แล้วเขาก็รีบปิดประตูไว้ด้วยหญิงสาวเตรียมกาแฟที่ท่านประธานต้องการเสร็จสรรพ ก็เตรียมน้ำส้มและน้ำเปล่า ให้กับป้าด้วยแกร็ก~ "ได้แล้วค่ะ" พอประตูเปิดเข้ามาทุกอย่างในห้องนี้ก็กลับเป็นปกติ รรินธรแอบมองไปดูเขา ..ที่เธอมองเพราะคิดว่าไม่มีงานการทำหรือไง ไม่ใช่ญาติตัวเองสักหน่อยน้ำส้มและน้ำเปล่าถูกวางลงตรงหน้าของป้า"ขอบใจจ้า" ป้าเอ่ยคำขอบใจแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม จังหวะนั้น กาแฟที่ใส่มะนาวและน้ำผึ้งก็ถูกวางลงตรงหน้าของคริส"อึก!" ป้าเกือบสำลักน้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปออกมา เมื่อเห็นกาแฟแก้วนั้น "หึหึ" นางอดขำไม่ได้ ที่ขำเ

รรินธรไม่คิดว่าป้าคนนี้คือแม่ของผู้ชายคนที่เธอเคยรักมาก ..สายตางามคู่นั้นมองจ้องหญิงวัยกลางคนที่โอบกอดลูกเธอไว้ไม่ยอมปล่อย เธอมองเห็นความโหยหาอาวรณ์ที่ย่าคนหนึ่งควรพึงมีต่อหลาน"พี่ริน" รรรรรรห่วงความรู้สึกของพี่สาวมาก ยิ่งตอนนี้พี่เริ่มมีน้ำตาคลอออกมาให้เห็นแล้วด้วย"ย่าขอกอดหนูรักไม่นาน แล้วย่าจะไปเอง" นางรู้ดีว่านางเคยทำไม่ถูก ถึงแม้จะถูกไล่ตะเพิดออกจากบ้านก็คงต้องยอมรับมัน"พี่มาเหนื่อยๆ พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ" รรินธรพูดกับน้องสาว ..ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน ถึงแม้เธอจะบอกว่าไปอาบน้ำ แต่นั่นมันคือการเปิดทางให้ย่ากับหลานได้อยู่ด้วยกันน้ำฝักบัวค่อยๆ ไหลชโลมร่างระหงที่ยืนอยู่ใต้นั้น ไม่ใช่แค่น้ำฝักบัวยังมีน้ำตาของเธอที่ไหลผสมผสานกันไป ถ้าเธอกีดกันพวกเขาไม่ให้พบหลาน นั่นแสดงว่าเธอไม่ต่างจากพวกเขาเลย แต่การเปิดใจมันช่างยากยิ่งนัก เพราะพวกเขาไม่รู้เลยว่ากว่าเธอจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ จะเรียกว่าเลือดตาแทบกระเด็นยังน้อยไปพออาบน้ำเสร็จรรินธรก็ออกมาพิกุลเห็นว่าแม่ของรักนรินทร์ออกมาแล้ว นางก็เลยส่งหลานให้รรรรรรน้าสาว"วันหลังย่าขอมาเล่นกับหนูรักอีกได้ไหม"รรรรรรและคฑามองไปที่รรินธร เพราะทั้งสองไ

"คุณเป็นยังไงบ้าง""ผมไหวครับ" พอทานข้าวเสร็จ คริสก็บอกว่าเจ็บท้อง ทีแรกเธอคิดว่าเขาแกล้งเพื่ออยากจะค้างที่นี่ หญิงสาวก็เลยหาหมอนมาให้หนุนนอนที่ห้องโถงของบ้าน "โอ้วว" ชายหนุ่มพยายามอดกลั้นแต่ข้าศึกก็เริ่มบุก เขาก็เลยต้องได้รีบพาตัวเองเข้าห้องน้ำไปก่อนครั้งแรกผ่านไป..และครั้งที่สอง..และครั้งที่สามก็ตามมาติดๆ"คุณ..ไปหาหมอเถอะ" เขาออกจากห้องน้ำมาเธอก็เลยจะพาไปหาหมอ"ผมยังไหว" ชายหนุ่มร่างสูงค่อยๆ ก้าวเดินมาโซฟาตัวยาว พอจะหย่อนก้นลงนั่งเท่านั้นแหละ ข้าศึกก็บุกอีกครั้ง "โอ๊ววว" คริสต้องรีบเข้าห้องน้ำอย่างไวก๊อก ก๊อก "บอสคะ" รรินธรรีบไปขอความช่วยเหลือจากคฑา เพราะดูท่าทางแล้ว เขาคงจะไม่ไหวแน่"ครับ" คฑาเปิดประตูออกมา ส่วนรรรรรรหลับไปแล้ว และอีกห้องก็คงจะหลับไปแล้วเช่นกันเพราะเงียบมาก"ช่วยพาเขาไปหาหมอหน่อยสิคะ""เขาไหนครับ""คุณ..เออ..คุณคริสค่ะ""คริสเป็นอะไร" คฑาก็เลยออกมาแล้วค่อยๆ ปิดประตูห้องไว้ เพราะไม่อยากให้ภรรยาตื่น "เข้าห้องน้ำหลายครั้งแล้วค่ะ""กินไม่ได้ยังจะโชว์พาวเวอร์อีก" พอเห็นคริสออกมาจากห้องน้ำคฑาก็ตำหนิ"มึงมายุ่งอะไรด้วยวะ" คริสยืนทำตัวคดตัวงอ พร้อมที่จะกลับเข้าไปในห้อ