แชร์

บทที่ 71

ผู้เขียน: ชะนีติดมันส์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-05 09:45:25

คำพูดของอัญชัญมันทำให้รรินธรต้องคิดหนัก มีอยู่ประโยคหนึ่งที่นางบอกว่า เธอต้องการให้ลูกและหลานขาดพ่อจริงเหรอ ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดคือนางเอง

"พี่มาตั้งแต่เมื่อไร"

รรินธรถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงน้องสาว เธอมาถึงได้สักพักแล้ว แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าบ้าน เพื่อใช้เวลาถามตัวเองดู

"รัน"

"คะ"

"รันกลับไปหาคุณคฑาเถอะนะ"

"รันบอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก"

"รันก็รู้การไม่มีพ่อมีแม่มันเป็นยังไง รันอยากจะให้ลูกของรัน เดินตามรอยเราทั้งสองเหรอ อย่าลืมสิว่าคนเราอยู่ไม่ค้ำฟ้า ถ้าวันหนึ่งเกิดเราต้องจากโลกนี้ไปแบบกะทันหัน เหมือนพ่อและแม่ ลูกเราจะอยู่ยังไง ต้องกอดคอกันอดมื้อกินมื้อเหมือนเราใช่ไหม"

ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของน้องสาวนอกจากเสียงสะอื้น ทำไมเธอจะไม่คิดเรื่องนี้ เพราะมันเคยเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอและพี่สาวมาแล้ว

"แต่พวกเขาไม่ได้มีความจริงใจให้กับเราเลย"

"รู้ได้ยังไง"

"เขารังเกียจเราพี่ไม่เห็นเหรอ ว่าเขาทำทุกวิถีทางเพื่อไล่เราออกจากชีวิต"

"นั่นเพราะความคิดของพวกเขา คิดว่าคนจนต้องการไขว่คว้าหาความมั่งมี เราก็ทำให้เขาเห็นสิ ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด"

"แล้วพี่ล่ะ"

"เรื่องของพี
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 72

    เช้าวันต่อมา..รรินธรออกมาจากห้องก็เห็นน้องสาวยืนมองพ่อของรักนรินทร์นอนขดอยู่บนโซฟา "สงสัยจะเป็นไข้" รรรรรรลองเอามือไปแตะหน้าผากดูแล้ว"เป็นไข้เหรอ? เราถอยออกมาก่อน" เธอเป็นห่วงน้องสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เพราะกลัวว่าจะติดไข้ "จะไม่ให้เป็นไข้ได้ยังไง ดูสิเสื้อผ้าก็ยังไม่เปลี่ยน แล้วทำไมไม่กลับบ้านตัวเอง มานอนอยู่ตรงนี้ทำไม" เมื่อคืนนี้เธอนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป และไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่"จะเอายังไงกับเขาดีล่ะพี่ วันนี้ฉันต้องได้ไปหาหมอตามนัดด้วย""รันจะไปยังไง""พี่ตกใจทำไม" ฟังแค่น้ำเสียงเธอก็รู้แล้วว่าพี่สาวตกใจ"พี่กลัวว่าเหตุการณ์แบบนั้นมันจะเกิดขึ้นกับพวกเราอีก" สิ่งที่รรินธรกลัวก็คือกลัวประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอย เพราะตอนที่เธอท้องโตไปพบแพทย์ตามนัด เธอเกิดอุบัติเหตุจนต้องได้ผ่าคลอดจังหวะนั้นชายร่างสูงที่นอนอยู่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น เพราะเขาทนฟังที่พี่กับน้องคุยกันต่อไม่ได้อีกแล้วชีวิตของพวกเธอช่างน่าสงสาร ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะตามหาความจริงด้วยตัวเอง ..ในช่วงเวลาที่เธอต้องการเขามากที่สุด เขากลับไม่ได้อยู่กับเธอ..คิดแล้วก็เสียดายเวลาที่เสียไป"คุณเป็นยังไงบ้าง" คนที่ถามก็คือน้องสาว ส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 73

    "ฉันว่าพี่ไปพักที่บ้านฉันดีกว่าไหม""ไม่หรอกตาคริสไม่รู้ว่าพี่มา""ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงปิดลูกเรื่องนี้ด้วย""พี่มีอะไรจะทำนิดหน่อย ระหว่างนี้เราก็ไม่ต้องสนใจพี่หรอกว่าพี่จะทำอะไร""แบบนี้ก็ได้เหรอ" น้องสาวยังจัดจ้านขนาดนี้ แล้วพี่จะขนาดไหนพิกุลเดินดูโรงแรมของหลานสาว ใช่แล้ว..นางมาเปิดห้องที่โรงแรมกัลยา และใช้ชื่อคนอื่นเปิด เพราะเรื่องนี้นอกจากน้องสาวแล้วไม่มีใครรู้ว่านางเดินทางกลับมาที่ประเทศไทย"หนึ่งเดือนเลยเหรอ ห้องสวีทเนี่ยนะ" อิฐถึงกับทวนคำพูดของพนักงาน ว่ามีป้าคนหนึ่งมาจองห้องสวีทหนึ่งเดือน ซึ่งราคาต่อคืนมันไม่ใช่น้อย ถ้าเป็นเดือนมันต้องมากแน่"ผู้จัดการไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ป้าเขาจ่ายเงินไว้ครบแล้ว""จ่ายเงินแล้วด้วย?""ใช่ค่ะ"ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน..ที่บริษัทของคริส"ไปกันเถอะค่ะ ทับทิมหิวแล้ว" ทับทิมเดินมาเปิดประตูห้องคริสแบบถือวิสาสะ"ผมคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้""แต่คุณตกลงแล้วนี่คะ คุณจะผิดคำพูดเหรอ"[ร้านอาหาร]คริสจำเป็นต้องออกมาทานข้าวกับทับทิม และวันนี้เขาก็อยากจะพูดอะไรให้ทับทิมเข้าใจ"ทานนี่สิคะคริส ทับทิมตักอาหารวางใส่จานให้คริส""ขอโทษนะคะ คุณคือคุณคริสใช่ไหมค

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 74

    วันต่อมา..ที่บริษัทรรินธรยังคงต้องทำงานต่อ เพราะกำจรขอเพิ่มงาน และแก้งานอีกหลายจุด ทั้งๆ ที่งานออกมาดีแล้ว แต่เพราะอะไร..ทุกคนคงรู้ดีช่วงใกล้เที่ยงวัน.."ทำไมถึงยังไม่มีข่าวออกมาสักที" ทับทิมพยายามดูตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว ว่าทำไมสำนักข่าวนั้นถึงไม่ปล่อยข่าวที่เธอไปทานข้าวกับผู้บริหารหนุ่มหล่อแบบคริสสักที จนถึงเที่ยงอีกวันก็ยังเงียบอยู่"นุ่นก็ไม่เห็นเหมือนกันค่ะ หรือมันผิดพลาดอะไรหรือเปล่า""ไม่น่าจะพลาดนะ" เพราะข่าวแบบนี้นักข่าวชอบมากทั้งสองรู้กันอยู่แล้ว แค่รอข่าวออกมา ถึงจะแกล้งเอาข่าวนั้นไปให้รรินธรได้เห็น แต่นี่ข่าวก็ไม่ออกมาสักที"นุ่นมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวที่เหลือฉันจะดูเอง""ค่ะ"12 : 00 น. ทุกคนเริ่มทยอยลงไปทานข้าว"หนู""เรียกฉันเหรอ" ทับทิมหันไปถามป้าที่ดูเนื้อตัวมอมแมม"ใช่จ๊ะ""มีอะไร" ถามไปเหมือนไม่อยากจะคุยด้วย"หนูรู้จักคนที่ชื่อรินไหมจ๊ะ""ริน?.. มาหามันทำไม""เรียกหนูรินให้ป้าหน่อยได้ไหม""ใครจะมีเวลาไปเรียกให้ เห็นไหมคนกำลังจะไปทานข้าว""ถ้าหนูไม่เรียกให้ งั้นป้าขอสัก 50 บาท จะไปซื้อข้าวกิน""อะไรของป้าเนี่ย มาขอเงินกันหน้าด้านๆแบบนี้เลยเหรอ!""ตอนนี้ป้าหิวข้า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 75

    "คุณป้า??""ค่ะ ท่านเป็นป้าฉันเอง" รรินธรรีบพูดออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ"เดี๋ยวทับทิมไปหาเครื่องดื่มมาให้ค่ะ" ทับทิมฉลาดพอที่จะถอยทัพก่อน"คุณรินครับ.. ผมขอกาแฟที่มีมะนาว และน้ำผึ้งหน่อยครับ" ประโยคนี้มันทำให้ทับทิมเสียหน้ามาก เธออุตส่าห์เสนอตัวจะไปหาเครื่องดื่มมาเอง แต่คริสกลับเรียกใช้รรินธร จนทับทิมสะบัดหน้าเดินหนีไป"ค่ะ" รรินธรก็เลยต้องได้ไปจัดการเตรียมเครื่องดื่มมาให้ท่านประธาน เพราะตอนนี้เขาเข้าไปในห้องรับรองแขกกับป้าที่เธออ้างว่าเป็นญาติของตัวเอง แล้วเขาก็รีบปิดประตูไว้ด้วยหญิงสาวเตรียมกาแฟที่ท่านประธานต้องการเสร็จสรรพ ก็เตรียมน้ำส้มและน้ำเปล่า ให้กับป้าด้วยแกร็ก~ "ได้แล้วค่ะ" พอประตูเปิดเข้ามาทุกอย่างในห้องนี้ก็กลับเป็นปกติ รรินธรแอบมองไปดูเขา ..ที่เธอมองเพราะคิดว่าไม่มีงานการทำหรือไง ไม่ใช่ญาติตัวเองสักหน่อยน้ำส้มและน้ำเปล่าถูกวางลงตรงหน้าของป้า"ขอบใจจ้า" ป้าเอ่ยคำขอบใจแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม จังหวะนั้น กาแฟที่ใส่มะนาวและน้ำผึ้งก็ถูกวางลงตรงหน้าของคริส"อึก!" ป้าเกือบสำลักน้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปออกมา เมื่อเห็นกาแฟแก้วนั้น "หึหึ" นางอดขำไม่ได้ ที่ขำเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 76

    มือที่เริ่มเหี่ยวย่นตามวัยของหญิงวัยกลางคนได้ยื่นไปกุมมือหญิงสาวที่ยืนอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน"หนู" ..แต่นางยังไม่ทันได้พูดอะไร ประตูลิฟต์ก็เปิดออกก่อน รรินธรรีบเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมา"รินขอโทษค่ะที่ระบายความในใจ" เธอพูดพร้อมกับก้าวเดินออกมาจากลิฟต์"ทุกอย่างมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่หนูคิดก็ได้นะ""เราอย่าพูดเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ จะพลอยทำให้ป้าไม่สบายใจไปด้วยเปล่าๆ"เธอพาป้าออกมานั่งรอรถที่ป้ายหน้าบริษัท แต่ก็ไม่มีรถแท็กซี่คันไหนจอด เพราะเป็นเวลาที่หลายบริษัทเลิกงานรถก็เลยไม่ว่าง"ขึ้นรถ" คริสจอดรถรอดูเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก็เลยขับรถตรงเข้ามาหา"ป้านั่งรถเมล์ได้ไหมคะ" หญิงสาวไม่ยอมพูดกับเขาเธอหันมาถามป้าที่ยืนอยู่ข้างๆ"รถเมล์เหรอ?""มาพอดีเลยค่ะ เราขึ้นรถเมล์คันนี้กันดีกว่า"นางรีบเดินตามเธอขึ้นไป เกิดมาชีวิตนี้ยังไม่เคยขึ้นรถเมล์สักครั้ง นี่คงเป็นครั้งแรก..และมันก็ดูน่าตื่นเต้นดีแต่พอขึ้นไปก็ไม่มีที่ว่างให้นั่งเลย "คุณคะ ขอที่ให้ป้านั่งหน่อยได้ไหมคะ" รรินธรคุยกับผู้ชายที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว และผู้ชายคนนั้นก็รีบลุกขึ้นให้ "ขอบคุณค่ะ"มันทำให้พิกุลเห็นอีกมุมหนึ่งของคนที่พวกนางเคยมองผ่าน เพรา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 77

    รรินธรไม่คิดว่าป้าคนนี้คือแม่ของผู้ชายคนที่เธอเคยรักมาก ..สายตางามคู่นั้นมองจ้องหญิงวัยกลางคนที่โอบกอดลูกเธอไว้ไม่ยอมปล่อย เธอมองเห็นความโหยหาอาวรณ์ที่ย่าคนหนึ่งควรพึงมีต่อหลาน"พี่ริน" รรรรรรห่วงความรู้สึกของพี่สาวมาก ยิ่งตอนนี้พี่เริ่มมีน้ำตาคลอออกมาให้เห็นแล้วด้วย"ย่าขอกอดหนูรักไม่นาน แล้วย่าจะไปเอง" นางรู้ดีว่านางเคยทำไม่ถูก ถึงแม้จะถูกไล่ตะเพิดออกจากบ้านก็คงต้องยอมรับมัน"พี่มาเหนื่อยๆ พี่ขอไปอาบน้ำก่อนนะ" รรินธรพูดกับน้องสาว ..ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน ถึงแม้เธอจะบอกว่าไปอาบน้ำ แต่นั่นมันคือการเปิดทางให้ย่ากับหลานได้อยู่ด้วยกันน้ำฝักบัวค่อยๆ ไหลชโลมร่างระหงที่ยืนอยู่ใต้นั้น ไม่ใช่แค่น้ำฝักบัวยังมีน้ำตาของเธอที่ไหลผสมผสานกันไป ถ้าเธอกีดกันพวกเขาไม่ให้พบหลาน นั่นแสดงว่าเธอไม่ต่างจากพวกเขาเลย แต่การเปิดใจมันช่างยากยิ่งนัก เพราะพวกเขาไม่รู้เลยว่ากว่าเธอจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ จะเรียกว่าเลือดตาแทบกระเด็นยังน้อยไปพออาบน้ำเสร็จรรินธรก็ออกมาพิกุลเห็นว่าแม่ของรักนรินทร์ออกมาแล้ว นางก็เลยส่งหลานให้รรรรรรน้าสาว"วันหลังย่าขอมาเล่นกับหนูรักอีกได้ไหม"รรรรรรและคฑามองไปที่รรินธร เพราะทั้งสองไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 78

    ใกล้เที่ยงวันเดียวกันนั้น.."ผมยังไม่มีคำสั่งเลยว่าให้เปิดรับผู้จัดการคนใหม่""คุณเลขาติดต่อลงมาค่ะ ว่าให้เปิดรับผู้จัดการคนใหม่" พอรรินธรแจ้งลงมาที่ฝ่ายบุคคล ก็เริ่มมีคนมาสมัครในตำแหน่งนี้หลายคน ผู้จัดการฝ่ายบุคคลก็เลยจะให้ท่านประธานสัมภาษณ์งานด้วยตัวเอง เพราะตำแหน่งนี้มีแต่ท่านประธานเท่านั้นที่ตัดสินใจได้"เรื่องตำแหน่งผู้จัดการผมยังไม่รีบ""แต่ยังไม่มีใครดูงานนี้เลยนี่คะ""ก็ผมนี่ไง" ที่เขาอยากให้เธอรับตำแหน่งนี้ เพราะจะได้อยู่ใกล้กับเธอ ถ้าโปรเจคของกำจรจบไป เธอก็จะออกจากงาน ..นั่นแสดงว่า ทั้งสองต้องห่างกันอีกครั้ง ซึ่งเขาไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย สิ่งเดียวที่จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ได้ก็คืองาน.."งานอย่างนั้นเหรอ.." ชายหนุ่มก็เลยคิดอะไรขึ้นมาได้ นาทีนี้เขาทำได้ทุกอย่างเพื่อที่จะรั้งเธอไว้ใกล้ตัวเย็นวันเดียวกัน..ขณะที่รรินธรลงมาข้างล่างเพื่อที่จะกลับบ้าน ก็เจอกับผู้จัดการฝ่ายบุคคลเข้าพอดีเธอเห็นผู้จัดการดูมีท่าทางไม่สบายใจก็เลยแวะถามไถ่"ก็เรื่องผู้จัดการใหญ่นั่นแหละค่ะ""แล้วคนที่มาสมัครงานวันนี้ล่ะคะ""ส่วนมากมีแต่คนจบใหม่ค่ะ ท่านประธานไม่ปลื้ม แต่ถ้าไม่มีใครทำตำแหน่งนี้ บริษัทก็

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
  • ภรรยาในนาม   บทที่ 79

    "คุณเป็นยังไงบ้าง""ผมไหวครับ" พอทานข้าวเสร็จ คริสก็บอกว่าเจ็บท้อง ทีแรกเธอคิดว่าเขาแกล้งเพื่ออยากจะค้างที่นี่ หญิงสาวก็เลยหาหมอนมาให้หนุนนอนที่ห้องโถงของบ้าน "โอ้วว" ชายหนุ่มพยายามอดกลั้นแต่ข้าศึกก็เริ่มบุก เขาก็เลยต้องได้รีบพาตัวเองเข้าห้องน้ำไปก่อนครั้งแรกผ่านไป..และครั้งที่สอง..และครั้งที่สามก็ตามมาติดๆ"คุณ..ไปหาหมอเถอะ" เขาออกจากห้องน้ำมาเธอก็เลยจะพาไปหาหมอ"ผมยังไหว" ชายหนุ่มร่างสูงค่อยๆ ก้าวเดินมาโซฟาตัวยาว พอจะหย่อนก้นลงนั่งเท่านั้นแหละ ข้าศึกก็บุกอีกครั้ง "โอ๊ววว" คริสต้องรีบเข้าห้องน้ำอย่างไวก๊อก ก๊อก "บอสคะ" รรินธรรีบไปขอความช่วยเหลือจากคฑา เพราะดูท่าทางแล้ว เขาคงจะไม่ไหวแน่"ครับ" คฑาเปิดประตูออกมา ส่วนรรรรรรหลับไปแล้ว และอีกห้องก็คงจะหลับไปแล้วเช่นกันเพราะเงียบมาก"ช่วยพาเขาไปหาหมอหน่อยสิคะ""เขาไหนครับ""คุณ..เออ..คุณคริสค่ะ""คริสเป็นอะไร" คฑาก็เลยออกมาแล้วค่อยๆ ปิดประตูห้องไว้ เพราะไม่อยากให้ภรรยาตื่น "เข้าห้องน้ำหลายครั้งแล้วค่ะ""กินไม่ได้ยังจะโชว์พาวเวอร์อีก" พอเห็นคริสออกมาจากห้องน้ำคฑาก็ตำหนิ"มึงมายุ่งอะไรด้วยวะ" คริสยืนทำตัวคดตัวงอ พร้อมที่จะกลับเข้าไปในห้อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05

บทล่าสุด

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 122 ตอนจบ

    เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 121

    "ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 120

    [คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 119

    "ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 118

    "กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 117

    แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 116

    [ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 115

    ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี

  • ภรรยาในนาม   บทที่ 114

    แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status