LOGINShare
บทที่ 89
Last Updated:
2025-01-05 09:55:16
Related chapters
ภรรยาในนาม บทที่ 90
ห้องผู้จัดการ.."ป้าไม่ได้เอาไปจริงๆ นะคะผู้จัดการ" ป้าแม่บ้านยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง ว่าของลูกค้าที่หายไปไม่ใช่ฝีมือของนาง"ฉันก็ไม่ได้เอาไป" น้ำใจที่นั่งอยู่ข้างๆ ป้าก็ปฏิเสธเช่นกัน"จากตอนที่ลูกค้าเช็คอิน คนนอกที่เข้าไปในห้องมีแค่สองคนเท่านั้น ถ้าพวกคุณไม่ได้เอา แล้วมันจะหายไปได้ยังไง" มันเป็นหน้าที่ของอิฐที่ต้องจัดการทุกอย่างในโรงแรมนี้ เพราะตำแหน่งของเขาคือตำแหน่งผู้จัดการ"พวกคุณก็ให้คนไปค้นห้องป้าแล้วนี่คะ ในตัวป้าก็ไม่มีของอะไรพวกนั้น" ป้าแม่บ้านเป็นทำความสะอาดโรงแรมที่นี่มาหลายปีแล้ว และป้าก็พักที่ห้องของพนักงานในโรงแรม ..ใครที่เป็นพนักงานเก่า ก็จะมีสิทธิพิเศษได้พักในห้องของโรงแรมที่อยู่ด้านหลัง"ถ้าพวกคุณจะไปค้นที่ห้องเช่าฉันก็ได้นะคะ" น้ำใจให้ที่อยู่ห้องเช่าของเธอไป ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก แต่ก็ต้องได้ใช้รถโดยสาร..เพราะถ้าเดินก็ใช้เวลาพอสมควร"แล้วขโมยที่ไหนจะเอาของไปซ่อนไว้ในห้อง เพื่อให้คนอื่นจับได้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพยายามจับพิรุธของทั้งสอง"ป้าสาบานได้ค่ะว่าป้าไม่ได้เอาไป""แต่ในห้องนั้นไม่ได้มีแค่ฉันกับป้าเท่านั้นที่เข้าออก ก็ยังมีเจ้าของห้อง" น้ำใจเอ่ยพูด
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 91
"ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย""คุณก็ขอโทษให้มันจบๆ ไปเถอะน่า" สามีของแขกเดินมาบอกให้ภรรยาขอโทษ"ขอโทษ!""อะไรนะคะ""ฉันขอโทษ ไม่ได้ยินหรือไง""ไม่ได้ยินค่ะ" เธอแค่ต้องการคำขอโทษแบบจริงใจ ไม่ใช่ขอไปทีแบบนี้"นี่เธอหูหนวกหรือไง""ฉันกำลังรอฟังอยู่ค่ะ"ลูกค้าคนนั้นเริ่มจะไม่พอใจหนักขึ้น แต่พอมองดูหน้าผู้จัดการแล้ว ก็ต้องได้เปลี่ยนสีหน้าและท่าทางใหม่ "ฉันขอโทษค่ะ""คุณอย่าทำแบบนี้กับใครอีก เพราะทุกคนก็มีค่าความเป็นคนเท่ากัน" อิฐได้สั่งสอนลูกค้าก่อนที่จะออกมาจนลูกค้าคนนั้นอายชวนสามีไปพักที่โรงแรมอื่น"ขอบคุณนะคะ" น้ำใจกล่าวขอบคุณก่อนที่จะขอตัวกลับไปทำงานแต่พอมาถึงห้องอาหาร เธอก็เพิ่งรู้ว่าอิฐเดินตามมา เสื้อก็คืนเขาไปแล้วนี่ยังจะตามมาอีกทำไม"คุณยังมีธุระอะไรกับฉันอีกหรือคะ" "ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณวิลาวัลย์"ได้ยินแบบนั้นวิลาวัลย์หัวหน้าห้องอาหารก็รีบมา"ในเมื่อลูกค้าจองโต๊ะไว้แล้ว ทำไมให้คนอื่นมานั่ง" นี่แหละคือเรื่องที่เขาต้องการจะคุยกับหัวหน้าห้องอาหาร"คือ..ฉัน.." วิลาวัลย์ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่มองไปที่น้ำใจ เพราะคิดว่าน้ำใจเป็นคนฟ้อง"คราวหลังถ้ารับจอง ก็ต้องเช็คเวลาด้วย""ค่ะ"เย็นวันเดียว
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 92
อิฐได้แต่มองตามผู้หญิงที่เดินออกจากห้องไป จริงๆ แล้วเขาก็ใช้วิธีนี้กับแม่บ้านก่อนที่เธอจะเข้ามา แต่คำตอบที่ได้ของทั้งสอง ก็คือไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนขโมยของลูกค้าไป>>{"เงินออกพรุ่งนี้ค่ะรอก่อนได้ไหมคะ"} น้ำใจโทรกลับหาเบอร์ที่พยายามติดต่อมา แต่เธอปิดเสียงไว้ เพราะตอนนั้นยังอยู่ในห้องของผู้จัดการ {"ได้ค่ะ"}>>{"แล้วตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้างคะ"} {"น้องก็เอาแต่ถามหาพี่สาวใจดี"}>>{'พรุ่งนี้คงได้เข้าไปเยี่ยมน้องตอนเที่ยง ฝากคุณพี่พยาบาลหน่อยนะคะ"} {"ได้ค่ะ"}ว่าแล้วน้ำใจก็วางสายไป แล้วก็รีบกลับเข้าไปห้องครัว เพื่อทำงานต่อ"อุ่นกับข้าวไว้ให้ใหม่แล้ว รีบกินซะ" เข้ามาถึงก็ได้ยินพ่อครัวที่อยู่ในนี้พูดขึ้น"ขอบคุณมากนะคะ" น้ำใจนั่งลงที่เดิมแล้วก็รีบทานอาหาร เพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ..ขณะที่ทานอาหารอยู่ออเดอร์ก็ถูกยื่นเข้ามาไม่ขาดสาย เธอเพิ่งเห็นว่าคนในครัวทำงานหนักขนาดนี้เลยเหรอ เพราะส่วนมากเธอจะเป็นคนที่ยื่นออเดอร์เข้ามาวันต่อมา.. (ในครัวห้องอาหารหนึ่งเช่นเคย)พอน้ำใจเดินเข้ามาพ่อครัวทั้งหลายต่างก็มองหน้าเธอ"มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่าคะ" หญิงสาวเริ่มประหม่า"ไม่มีอะไรติดหน้าสวยๆ ขอ
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 93
คุณจะรีบไปไหน อิฐเดินตามมาแค่ไม่กี่ก้าวก็ทัน เขาคว้าร่างของเธอไว้"ปล่อยนะฉันจะไปโรงพยาบาล" เธอคิดว่าเขาจะมาห้าม เพราะตอนนี้มันอยู่ในเวลางาน"ไปขึ้นรถผม""คุณจะพาฉันไปส่งเหรอคะ""ใช่"ในความกลัวนั้นกลับมีความอบอุ่นบางอย่างก่อตัวขึ้นมาในหัวใจ ..หญิงสาวรีบเดินตามคนร่างสูงไปที่รถของเขา"คนที่ยืนคุยกันกับคนที่นอนคุยกัน ความสำคัญมันแตกต่างกันนะคะหัวหน้า""แนนหมายความว่ายังไง""หัวหน้าก็ดูสิคะ เป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนั้น ถ้าเป็นพวกเรา คงถูกไล่ออกไปแล้วมั้ง แต่นี่ดูสิผู้จัดการเป็นคนพาไปเอง" แนนคือพนักงานเก่าที่นี่ ถ้าวิลาวัลย์ได้เลื่อนขั้นหรือถูกไล่ออก แนนนี่แหละคือคนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าแทน"แนนหมายถึงว่าทั้งสองคนมีอะไรกันงั้นเหรอ""ดูเรื่องของหายสิคะ ยังไม่เห็นคืบหน้าอะไรเลย ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้คงถูกจับเข้าคุกแล้วมั้ง"วิลาวัลย์ก็เลยคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ถ้าไม่งั้นเธอคงถูกเล่นงานเรื่องเงินเดือนของน้ำใจแน่[โรงพยาบาล]หญิงสาวลงจากรถได้ก็รีบวิ่งตรงเข้าไปที่ห้องคนป่วยห้องที่เธอมาที่นี่ประจำ"ไม่นะ! น้องอยู่ไหน!!" มาถึงเธอก็ไม่เห็นน้องนอนอยู่เตียงนั้นแล้ว"น้อง.." หมอที่ยังอยู่ในห้องนั้น ถึง
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 94
สันติยอมเดินตามภรรยาออกมา ..ฟังจากน้ำเสียงของเธอแล้วคงไม่ใช่เรื่องงานแน่กัลยาเลือกพาสามีไปคุยห้องที่ใกล้ที่สุด เพราะไม่อยากให้เขาเสียเวลาตามขึ้นไปที่ห้องทำงาน ..เธอเลือกห้องรับรองแขกที่อยู่ใกล้กับห้องอาหารนั้น"ปิดประตูด้วยค่ะ" กัลยาเห็นสันติเดินตามเข้ามาโดยที่ไม่ปิดประตู ..เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย"ฉันจะเซ็นต์ทะเบียนหย่าให้คุณ""คุณพูดอะไร""เราอย่ามาโกหกตัวเองอีกเลยค่ะ ในเมื่อใจของคุณไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะได้ตัวของคุณไว้เหมือนกัน""ใจใครไม่อยู่กับใครกันแน่""คุณไม่ต้องมาเฉไฉพูดเรื่องอื่นหรอกค่ะ หุ้นของโรงแรมนี้คุณยังจะเป็นคนถือครองเท่าที่คุณถืออยู่ตอนนี้""เราคุยเรื่องนั้นยังไม่จบทำไมต้องมาเรื่องหุ้นแล้ว""เรื่องไหนคะ ถ้าเรื่องหย่ามันจบแล้ว..แต่ขอจบพรุ่งนี้ได้ไหมวันนี้คงไม่ทัน""ถ้ามันเป็นความต้องการของคุณที่อยากจะหย่า..ก็ได้!""ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยคะ ฉันขอคุยกับคุณด้วยเหตุผล""เหตุผลงั้นเหรอ? ไหนคุณลองบอกเหตุผลของคุณมาสิ""ฉันรู้ดีว่าผู้หญิงที่อิฐกำลังพัวพันอยู่ เป็นผู้หญิงที่คุณเลี้ยงไว้""แน่ใจเหรอว่าเกี่ยวกับผู้หญิง""คุณหมายความว่ายังไง""ผมคิดว่ามันเกี่ยวกับคนที่
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 95
"กระเป๋าใบนี้ของน้องน้ำใจเหรอจ๊ะ" วิลาวัลย์หันมาถามน้ำใจ"ใช่ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปพร้อมกับมองหน้าเพื่อนร่วมงานที่อยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้เป็นคนขโมยแน่ ต้องมีใครสักคนที่เอาสร้อยมาใส่กระเป๋าของเธอ และเจ้าของสร้อยก็คงรู้เห็นเป็นใจ"หัวหน้าไม่ต้องเหนื่อยหาความจริงหรอกค่ะ ไหนๆ ผู้จัดการก็อยู่ตรงนี้แล้ว" พอแนนพูดจบทุกคนที่นั่นต่างก็หันมองมาที่อิฐ รวมทั้งน้ำใจ"เดี๋ยวเรื่องนี้แผนกเราจะจัดการเอง ไม่ต้องให้ถึงผู้จัดการหรอกค่ะ" วิลาวัลย์พูดออกมาเหมือนเกรงใจ"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะเรื่องแบบนี้ ถ้ารู้ไปถึงหูคนนอกมันจะดูไม่ดี""จริงด้วยค่ะผู้จัดการ แนนว่านะคะเอาออกไปเถอะค่ะ เข้ามาก็สร้างแต่เรื่องวุ่นวาย แนนคิดว่าของลูกค้าที่หาย ก็คงเป็นเธอคนนี้แหละค่ะที่ขโมยเอาไป""คุณมีอะไรจะพูดไหม" อิฐหันไปพูดกับน้ำใจบ้าง เพราะเห็นเธอเอาแต่ยืนเงียบ"ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะคะ ก็ในเมื่อของที่หายไปมันอยู่ในกระเป๋าของฉัน และในห้องนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันก็คงจะต้องได้รับสารภาพใช่ไหมล่ะคะ""ใครบอกคุณว่าในห้องนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด" อิฐยังคงมองแค่ดวงตาของเธอ โดยที่ไม่สนใจแมงหวี่แมงวันรอบข้างเลย"คะ??!!" คำนี้แนนและวิลาวัลย์ ก
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 96
"คุยกับฉันหรือคะ" น้ำใจจำป้าคนนี้ได้แม่น เพราะวันนั้นนางเดินมากับแม่ของกัลยาเจ้าของโรงแรมนี้อิฐรีบเดินออกมาดูว่าเป็นใครที่ขอคุยกับน้ำใจ"สวัสดีครับ" พอเห็นว่าเป็นใครชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นไหว้ เพราะกัลยาเคยแนะนำป้าของเธอให้อิฐได้รู้จักมาแล้ว"คุณป้ามาที่นี่มีอะไรคะ" แต่ยังไม่ทันได้คุยอะไรกัน เสียงกัลยาก็ดังขึ้นอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น"กัล?""กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่มีธุระอะไรคะ""คุณสันติ?" ขณะที่ทุกคนไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกันดี น้ำใจก็เห็นสันติเดินมาอีกคน"มีอะไรกันหรือเปล่าครับ"เท้าความกลับไปก่อนหน้านั้น.. พิกุลไปหาน้ำใจที่ห้องอาหารเพราะมีเรื่องอยากจะคุยด้วย แต่ที่นั่นบอกว่าผู้จัดการเรียกขึ้นมาพบ ..สวนกัลยาก็อยากจะคุยกับอิฐ พอสันติเห็นภรรยามาที่ชั้นนี้เขาก็ตามมาเช่นกันและตอนนี้ทุกคนก็เข้ามาคุยกันในห้องผู้จัดการ.."กัลถามว่าคุณป้ามาที่นี่ทำไมคะ" ที่กัลยาอยากจะรู้มาก เพราะกลัวว่าเรื่องที่ป้ามาอาจจะด้วยคำสั่งของแม่เธอ"ป้าอยากจะคุยกับหนูคนนี้ เรื่องของเราทั้งสองนั่นแหละ"ทุกคนต่างก็มองแบบอยากรู้ว่านางจะคุยอะไร"ป้าจะไม่อ้อมค้อม ป้ารู้หมดแล้ว เรื่องที่น้องสาวของป้า ซึ่งเป็นแม่ของเรา ทำอะไรลงไปบ้
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 97
พอแยกจากอิฐ น้ำใจก็กลับมาที่ห้องอาหารหนึ่ง"คุณวิลาวัลย์" น้ำใจเข้ามาวิลาวัลย์กำลังร่ำลาพวกเพื่อนๆ ในห้องอาหารนั้น ส่วนแนนและเด็กใหม่ช้ำใจมาก พอกลับมาเอากระเป๋าของตัวเองก็ตรงไปที่ฝ่ายบุคคล"พี่ขอโทษเราด้วย" วิลาวัลย์ไม่ลืมที่จะขอโทษน้ำใจที่ทำกับเธอมากเกินไป"พี่จะไปไหนคะ""ก็พี่ถูกไล่ออกแล้ว คงต้องรีบไปหางานที่ใหม่ทำ" จบคำพูดวิลาวัลย์ก็รีบเดินไป"เดี๋ยวก่อนค่ะ" น้ำใจเดินตามมา เพราะเธอรู้ดีว่าวิลาวัลย์ต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ แถมยังเลี้ยงดูลูกซึ่งเลิกกับพ่อของเด็กไปแล้ว"มีอะไร""พี่ไม่ต้องไปไหนหรอกทำงานอยู่ที่นี่เหมือนเดิมนั่นแหละ""อะไรนะ" จากที่ไม่มองหน้าน้ำใจ วิลาวัลย์ถึงกับหันขวับกลับมามอง"พี่ไม่ต้องไปไหน ทำงานอยู่ที่นี่แหละ""แต่ผู้จัดการให้พี่ออกแล้ว""เดี๋ยวฉันจะคุยกับผู้จัดการให้" ทุกคนที่อยู่ในห้องอาหารต่างก็ดีใจ ที่วิลาวัลย์จะไม่ได้ออกจากงาน เพราะกลัวว่าถ้ามีหัวหน้าคนใหม่เข้ามา จะทำงานกันลำบากกว่านี้"จริงเหรอน้ำใจ" ทำไมวิลาวัณย์จะไม่อยากอยู่ต่อ ทั้งเงินเดือนและสวัสดิการทุกอย่างดีพร้อม ถ้าไปหางานที่อื่นทำคงไม่ได้งานดีแบบนี้"ฉันขอถามอะไรพี่สักอย่างได้ไหม""ถามอะไร""พี่โกรธให้ฉัน
Last Updated : 2025-01-05
Latest chapter
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
