LOGINShare
บทที่ 68
Last Updated:
2025-01-05 09:43:58
Related chapters
ภรรยาในนาม บทที่ 69
"เราไปกันเถอะค่ะพี่" ถึงแม้ชายคนนั้นจะยังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า รรรรรรก็ไม่มีความเห็นใจใดๆ ให้กับเขา"คุณจะไปไหน" คำนี้คริสและคฑาพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน"ฉันจะพาพี่สาวของฉันไปจากที่นี่ เราขอโทษด้วย ที่เข้ามาทำให้ชีวิตของพวกคุณตกต่ำ" ได้ยินแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าครอบครัวนี้รังเกียจเธอกับพี่มากแค่ไหน และรรินธรก็ไม่ได้ห้ามในการตัดสินใจของน้องสาวเลย"ผมไม่ให้คุณไปนะ" คฑารีบรั้งตัวภรรยาไว้ "ใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม" คนที่เอ่ยพูดขึ้นก็คืออัญชัญ กว่าที่นางจะรู้ตัวว่าตัวเองทำผิด เกือบจะสาย แต่หรือว่าสายไปแล้ว"ปล่อยฉันกับพี่ไปเถอะค่ะ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางที่เกลือจะหวานได้ เฉกเช่นเดียวกันกับไม่มีทางที่น้ำตาลจะเค็ม.." "รัน" กัลยาเอื้อมมือไปกุมมือน้องสะใภ้ไว้ "พี่ขอโทษแทนแม่ได้ไหม พี่ขอร้องให้เราอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนเลย""ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ ฉันกับพี่คงไม่ใช่ตั้งแต่แรก ขอตัวนะคะ" รรรรรรเอื้อมมือไปคว้าแขนของพี่สาวให้เดินตามออกมาจากบ้าน จนทุกคนต้องรีบเดินตามหลังมา"พวกคุณไม่ต้องตามมาหรอก..เรามีบ้านอยู่ มีข้าวกิน และถ้าคุณอยากจะไปหาลูกฉันก็ไม่ห้าม""ผมไม่ให้คุณไป ถ้าจะไป คุณต้องข้ามศพผมไ
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 70
"ผมจะรอรับคุณไปด้วยนะ" คริสยังพยายามตะโกนตามหลังเธอเข้าไป"คุณจะรอรับฉันทำไม แค่บริษัทฉันไปเองได้""แต่คุณไม่มีรถ" เขามองเข้าไปในบ้านของเธอดูโล่งๆ"ฉันไม่เคยมีรถค่ะ แต่ฉันก็อยู่มาได้จนทุกวันนี้นี่""เออ..ครับ"คฑาต้องกลับมาส่งคริสก่อน และเขาก็ต้องได้รีบไปเคลียร์งานที่บริษัท เพื่อจะได้กลับมารอง้อเมียต่อส่วนคริสมาถึงคอนโด ก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า[บริษัท]"ทำไมวันนี้คริสมาสายล่ะคะ.. แต่คริสมาสายก็ไม่แปลกหรอกเพราะเป็นเจ้าของบริษัท กับอีกคนนี่สิคะ ป่านนี้ยังไม่เห็นมาเลย" คนที่ทับทิมหมายถึงก็คือรรินธร"ผู้จัดการมีอะไรทำก็ไปทำเถอะครับ""ผู้จัดการ?" ทับทิมถึงกับทวนคำพูด ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าลูกค้า หรืออยู่ในที่ประชุม เขาจะไม่เรียกเธอห่างเหินแบบนี้ แต่ที่นี่ไม่มีใคร ทำไมเขาถึงใช้คำนี้กับเธอ"ผมขอทำงาน" ชายหนุ่มเห็นว่าเธอเหมือนจะพูดไม่รู้เรื่อง เขาก็เลยทวนคำพูดของตัวเองให้ฟังใหม่"ค่ะ" ทับทิมรีบพาตัวเองออกมาจากห้องนั้นก่อนตอนนี้คริสต้องรีบเคลียร์ตัวเอง ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะเรื่องคบกับทับทิม แต่เขาก็ให้ความหวังทับทิมมาโดยตลอด เพราะเขาคิดว่าจะเปิดใจให้ใครสักคนชายหนุ่มรีบเดินออก
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 71
คำพูดของอัญชัญมันทำให้รรินธรต้องคิดหนัก มีอยู่ประโยคหนึ่งที่นางบอกว่า เธอต้องการให้ลูกและหลานขาดพ่อจริงเหรอ ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ผิดคือนางเอง"พี่มาตั้งแต่เมื่อไร"รรินธรถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงน้องสาว เธอมาถึงได้สักพักแล้ว แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าบ้าน เพื่อใช้เวลาถามตัวเองดู"รัน""คะ""รันกลับไปหาคุณคฑาเถอะนะ""รันบอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก""รันก็รู้การไม่มีพ่อมีแม่มันเป็นยังไง รันอยากจะให้ลูกของรัน เดินตามรอยเราทั้งสองเหรอ อย่าลืมสิว่าคนเราอยู่ไม่ค้ำฟ้า ถ้าวันหนึ่งเกิดเราต้องจากโลกนี้ไปแบบกะทันหัน เหมือนพ่อและแม่ ลูกเราจะอยู่ยังไง ต้องกอดคอกันอดมื้อกินมื้อเหมือนเราใช่ไหม"ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของน้องสาวนอกจากเสียงสะอื้น ทำไมเธอจะไม่คิดเรื่องนี้ เพราะมันเคยเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอและพี่สาวมาแล้ว"แต่พวกเขาไม่ได้มีความจริงใจให้กับเราเลย""รู้ได้ยังไง""เขารังเกียจเราพี่ไม่เห็นเหรอ ว่าเขาทำทุกวิถีทางเพื่อไล่เราออกจากชีวิต""นั่นเพราะความคิดของพวกเขา คิดว่าคนจนต้องการไขว่คว้าหาความมั่งมี เราก็ทำให้เขาเห็นสิ ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด""แล้วพี่ล่ะ""เรื่องของพี
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 72
เช้าวันต่อมา..รรินธรออกมาจากห้องก็เห็นน้องสาวยืนมองพ่อของรักนรินทร์นอนขดอยู่บนโซฟา "สงสัยจะเป็นไข้" รรรรรรลองเอามือไปแตะหน้าผากดูแล้ว"เป็นไข้เหรอ? เราถอยออกมาก่อน" เธอเป็นห่วงน้องสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เพราะกลัวว่าจะติดไข้ "จะไม่ให้เป็นไข้ได้ยังไง ดูสิเสื้อผ้าก็ยังไม่เปลี่ยน แล้วทำไมไม่กลับบ้านตัวเอง มานอนอยู่ตรงนี้ทำไม" เมื่อคืนนี้เธอนอนร้องไห้จนเผลอหลับไป และไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่"จะเอายังไงกับเขาดีล่ะพี่ วันนี้ฉันต้องได้ไปหาหมอตามนัดด้วย""รันจะไปยังไง""พี่ตกใจทำไม" ฟังแค่น้ำเสียงเธอก็รู้แล้วว่าพี่สาวตกใจ"พี่กลัวว่าเหตุการณ์แบบนั้นมันจะเกิดขึ้นกับพวกเราอีก" สิ่งที่รรินธรกลัวก็คือกลัวประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอย เพราะตอนที่เธอท้องโตไปพบแพทย์ตามนัด เธอเกิดอุบัติเหตุจนต้องได้ผ่าคลอดจังหวะนั้นชายร่างสูงที่นอนอยู่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น เพราะเขาทนฟังที่พี่กับน้องคุยกันต่อไม่ได้อีกแล้วชีวิตของพวกเธอช่างน่าสงสาร ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะตามหาความจริงด้วยตัวเอง ..ในช่วงเวลาที่เธอต้องการเขามากที่สุด เขากลับไม่ได้อยู่กับเธอ..คิดแล้วก็เสียดายเวลาที่เสียไป"คุณเป็นยังไงบ้าง" คนที่ถามก็คือน้องสาว ส
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 73
"ฉันว่าพี่ไปพักที่บ้านฉันดีกว่าไหม""ไม่หรอกตาคริสไม่รู้ว่าพี่มา""ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงปิดลูกเรื่องนี้ด้วย""พี่มีอะไรจะทำนิดหน่อย ระหว่างนี้เราก็ไม่ต้องสนใจพี่หรอกว่าพี่จะทำอะไร""แบบนี้ก็ได้เหรอ" น้องสาวยังจัดจ้านขนาดนี้ แล้วพี่จะขนาดไหนพิกุลเดินดูโรงแรมของหลานสาว ใช่แล้ว..นางมาเปิดห้องที่โรงแรมกัลยา และใช้ชื่อคนอื่นเปิด เพราะเรื่องนี้นอกจากน้องสาวแล้วไม่มีใครรู้ว่านางเดินทางกลับมาที่ประเทศไทย"หนึ่งเดือนเลยเหรอ ห้องสวีทเนี่ยนะ" อิฐถึงกับทวนคำพูดของพนักงาน ว่ามีป้าคนหนึ่งมาจองห้องสวีทหนึ่งเดือน ซึ่งราคาต่อคืนมันไม่ใช่น้อย ถ้าเป็นเดือนมันต้องมากแน่"ผู้จัดการไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ป้าเขาจ่ายเงินไว้ครบแล้ว""จ่ายเงินแล้วด้วย?""ใช่ค่ะ"ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน..ที่บริษัทของคริส"ไปกันเถอะค่ะ ทับทิมหิวแล้ว" ทับทิมเดินมาเปิดประตูห้องคริสแบบถือวิสาสะ"ผมคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้""แต่คุณตกลงแล้วนี่คะ คุณจะผิดคำพูดเหรอ"[ร้านอาหาร]คริสจำเป็นต้องออกมาทานข้าวกับทับทิม และวันนี้เขาก็อยากจะพูดอะไรให้ทับทิมเข้าใจ"ทานนี่สิคะคริส ทับทิมตักอาหารวางใส่จานให้คริส""ขอโทษนะคะ คุณคือคุณคริสใช่ไหมค
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 74
วันต่อมา..ที่บริษัทรรินธรยังคงต้องทำงานต่อ เพราะกำจรขอเพิ่มงาน และแก้งานอีกหลายจุด ทั้งๆ ที่งานออกมาดีแล้ว แต่เพราะอะไร..ทุกคนคงรู้ดีช่วงใกล้เที่ยงวัน.."ทำไมถึงยังไม่มีข่าวออกมาสักที" ทับทิมพยายามดูตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว ว่าทำไมสำนักข่าวนั้นถึงไม่ปล่อยข่าวที่เธอไปทานข้าวกับผู้บริหารหนุ่มหล่อแบบคริสสักที จนถึงเที่ยงอีกวันก็ยังเงียบอยู่"นุ่นก็ไม่เห็นเหมือนกันค่ะ หรือมันผิดพลาดอะไรหรือเปล่า""ไม่น่าจะพลาดนะ" เพราะข่าวแบบนี้นักข่าวชอบมากทั้งสองรู้กันอยู่แล้ว แค่รอข่าวออกมา ถึงจะแกล้งเอาข่าวนั้นไปให้รรินธรได้เห็น แต่นี่ข่าวก็ไม่ออกมาสักที"นุ่นมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวที่เหลือฉันจะดูเอง""ค่ะ"12 : 00 น. ทุกคนเริ่มทยอยลงไปทานข้าว"หนู""เรียกฉันเหรอ" ทับทิมหันไปถามป้าที่ดูเนื้อตัวมอมแมม"ใช่จ๊ะ""มีอะไร" ถามไปเหมือนไม่อยากจะคุยด้วย"หนูรู้จักคนที่ชื่อรินไหมจ๊ะ""ริน?.. มาหามันทำไม""เรียกหนูรินให้ป้าหน่อยได้ไหม""ใครจะมีเวลาไปเรียกให้ เห็นไหมคนกำลังจะไปทานข้าว""ถ้าหนูไม่เรียกให้ งั้นป้าขอสัก 50 บาท จะไปซื้อข้าวกิน""อะไรของป้าเนี่ย มาขอเงินกันหน้าด้านๆแบบนี้เลยเหรอ!""ตอนนี้ป้าหิวข้า
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 75
"คุณป้า??""ค่ะ ท่านเป็นป้าฉันเอง" รรินธรรีบพูดออกไปเพราะกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ"เดี๋ยวทับทิมไปหาเครื่องดื่มมาให้ค่ะ" ทับทิมฉลาดพอที่จะถอยทัพก่อน"คุณรินครับ.. ผมขอกาแฟที่มีมะนาว และน้ำผึ้งหน่อยครับ" ประโยคนี้มันทำให้ทับทิมเสียหน้ามาก เธออุตส่าห์เสนอตัวจะไปหาเครื่องดื่มมาเอง แต่คริสกลับเรียกใช้รรินธร จนทับทิมสะบัดหน้าเดินหนีไป"ค่ะ" รรินธรก็เลยต้องได้ไปจัดการเตรียมเครื่องดื่มมาให้ท่านประธาน เพราะตอนนี้เขาเข้าไปในห้องรับรองแขกกับป้าที่เธออ้างว่าเป็นญาติของตัวเอง แล้วเขาก็รีบปิดประตูไว้ด้วยหญิงสาวเตรียมกาแฟที่ท่านประธานต้องการเสร็จสรรพ ก็เตรียมน้ำส้มและน้ำเปล่า ให้กับป้าด้วยแกร็ก~ "ได้แล้วค่ะ" พอประตูเปิดเข้ามาทุกอย่างในห้องนี้ก็กลับเป็นปกติ รรินธรแอบมองไปดูเขา ..ที่เธอมองเพราะคิดว่าไม่มีงานการทำหรือไง ไม่ใช่ญาติตัวเองสักหน่อยน้ำส้มและน้ำเปล่าถูกวางลงตรงหน้าของป้า"ขอบใจจ้า" ป้าเอ่ยคำขอบใจแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม จังหวะนั้น กาแฟที่ใส่มะนาวและน้ำผึ้งก็ถูกวางลงตรงหน้าของคริส"อึก!" ป้าเกือบสำลักน้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปออกมา เมื่อเห็นกาแฟแก้วนั้น "หึหึ" นางอดขำไม่ได้ ที่ขำเ
Last Updated : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 76
มือที่เริ่มเหี่ยวย่นตามวัยของหญิงวัยกลางคนได้ยื่นไปกุมมือหญิงสาวที่ยืนอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน"หนู" ..แต่นางยังไม่ทันได้พูดอะไร ประตูลิฟต์ก็เปิดออกก่อน รรินธรรีบเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมา"รินขอโทษค่ะที่ระบายความในใจ" เธอพูดพร้อมกับก้าวเดินออกมาจากลิฟต์"ทุกอย่างมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบที่หนูคิดก็ได้นะ""เราอย่าพูดเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ จะพลอยทำให้ป้าไม่สบายใจไปด้วยเปล่าๆ"เธอพาป้าออกมานั่งรอรถที่ป้ายหน้าบริษัท แต่ก็ไม่มีรถแท็กซี่คันไหนจอด เพราะเป็นเวลาที่หลายบริษัทเลิกงานรถก็เลยไม่ว่าง"ขึ้นรถ" คริสจอดรถรอดูเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก็เลยขับรถตรงเข้ามาหา"ป้านั่งรถเมล์ได้ไหมคะ" หญิงสาวไม่ยอมพูดกับเขาเธอหันมาถามป้าที่ยืนอยู่ข้างๆ"รถเมล์เหรอ?""มาพอดีเลยค่ะ เราขึ้นรถเมล์คันนี้กันดีกว่า"นางรีบเดินตามเธอขึ้นไป เกิดมาชีวิตนี้ยังไม่เคยขึ้นรถเมล์สักครั้ง นี่คงเป็นครั้งแรก..และมันก็ดูน่าตื่นเต้นดีแต่พอขึ้นไปก็ไม่มีที่ว่างให้นั่งเลย "คุณคะ ขอที่ให้ป้านั่งหน่อยได้ไหมคะ" รรินธรคุยกับผู้ชายที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว และผู้ชายคนนั้นก็รีบลุกขึ้นให้ "ขอบคุณค่ะ"มันทำให้พิกุลเห็นอีกมุมหนึ่งของคนที่พวกนางเคยมองผ่าน เพรา
Last Updated : 2025-01-05
Latest chapter
ภรรยาในนาม บทที่ 122 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา.."ขอบพระคุณคุณปู่คุณย่ามากนะคะ""ถ้าอยากมาค้างที่นี่ก็มาได้ตลอดเวลาเลยนะ ปู่กับย่ายินดีต้อนรับเสมอ""ขอบคุณมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องประตู เดี๋ยวผมจะให้ช่างมาดูให้""ไม่เป็นไรหรอก แค่เปลี่ยนลูกบิดเฉยๆ ก็ใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว""ให้ช่างมาดูดีกว่าค่ะคุณปู่" รักนรินทร์เกรงใจ มาขออาศัยอยู่บ้านท่านแท้ๆ ยังมาทำของท่านเสียหายอีก"ถ้างั้นก็เอาที่พวกเราสบายใจเลยแล้วกัน เดินทางปลอดภัยนะลูก""ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ทั้งสองไหว้ร่ำลาพวกท่านแล้วก็ออกมา[บ้านภูมิฐาน]ชายหนุ่มพาเธอกลับมาที่บ้านก่อน เพื่อจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพอมาถึงก็เจอพ่อกับแม่ของเขาอยู่ที่บ้านพอดี"คุณพ่อจะออกไปไหนหรือครับ" เดินเข้ามาก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังจะออกจากบ้าน"ก็เข้าบริษัทน่ะสิ ที่บริษัทโทรมาบอกว่าตามตัวผู้บริหารไม่เจอ""ขอโทษครับ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง แต่ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" เขามัวแต่ยุ่งตามหาเธออยู่ ก็เลยปล่อยปละละเลยเรื่องบริษัทไป"ฉันรออยู่ข้างล่างได้ค่ะ" หญิงสาวชักมือออกเมื่อเขายื่นมาจะจูงเธอขึ้นไปด้วย"จะรออยู่ข้างล่างทำไม..ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง""คุณก็ไปอาบเองสิ""ไปด้วยกัน แล้วก็เข้าบริษัทด้วยกัน""ฉ
ภรรยาในนาม บทที่ 121
"ใครเขาจะให้คุณนอนด้วย" หญิงสาวรีบเก็บของบนโต๊ะอาหาร พอเก็บเสร็จก็เดินไปที่ประตูบ้าน "คุณกลับไปเลยนะ ฉันจะล็อกบ้านแล้ว""บอกแล้วไงว่าจะนอนที่นี่ด้วย""แต่นี่มันไม่ใช่บ้านฉันนะ""งั้นก็กลับบ้านสิ""ไม่"จากที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ชายหนุ่มก็ก้าวเดินไปที่บันได"นี่คุณ!" รักนรินทร์รีบหันไปล็อกบ้านไว้แล้วก็เดินตามเขาขึ้นมา"คุณพักอยู่ห้องไหน""ไม่บอก"ไม่บอกก็ไม่เห็นจะยาก เพราะชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้อง ภูมิฐานเดินไปหน้าห้องนอนหนึ่งในสองนั้น"คุณภูมิหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" รักนรินทร์รีบเดินเข้าไปรั้งตัวเขาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูห้องนั้น "นี่มันห้องของคุณปู่คุณย่า""คุณก็ไม่บอกแต่ทีแรก" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอื้อมไปเปิดอีกห้องที่อยู่ข้างกัน หญิงสาวก็เลยรีบตามเข้าไป"ก็ได้แต่ฉันให้คุณค้างแค่คืนนี้คืนเดียวนะ"เขาไม่ตอบ..ให้พ้นคืนนี้ไปก่อนแล้วกัน ถ้ายังรับไหวอยู่ภูมิฐานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำ ทำเหมือนบ้านของตัวเองยังไงยังงั้นรักนรินทร์ได้แต่ยืนทำหน้าบูดบึ้งใส่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงสวนทางกับสิ่งที่แสดงออกมาเพียงไม่นานภูมิฐานก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เลยเข้าไปใช้ต่อพรึบ! "กรี๊ดด" หญิงสาวที่กำลังอา
ภรรยาในนาม บทที่ 120
[คอนโด]เพียงไม่นานรถของภูมิฐานก็มาถึงคอนโด ชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบตรงขึ้นไปก๊อก ก๊อกแกร็ก! แกร็ก!! เขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้ ก็เลยต้องได้เคาะประตูแล้วลองเปิด แต่ข้างในก็ยังเงียบอยู่"รักนรินทร์..คุณมาถึงหรือยังเปิดประตูให้ผมหน่อย" ขณะที่เรียกเขาก็ยังคงเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆชายหนุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม[ร้านขายของชำ]"ผมก็ได้ยินคุณแม่บอกว่า ได้ฤกษ์ยามแล้วไม่ใช่หรือครับพี่" เมื่อเกียร์เห็นพี่สาวมาหา ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง ก็เลยถามเอาความจริง"สงสัยเขาจะยังไม่พร้อม""พี่จะไปสนใจอะไร" เกียร์ของขึ้นทันทีเมื่อได้ยินว่าฝ่ายชายไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่สาว"เรื่องนี้เราอย่าไปพูดให้ใครฟังนะ" ที่รักนรินทร์ต้องเล่าให้เกียร์ฟังก็เพราะอยากจะมาขออาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ในระหว่างที่รอให้เขาตัดสินใจ พอคิดแล้วดูเหมือนไม่มีค่า ต้องให้ผู้ชายตัดสินใจว่าอยากจะแต่งงานด้วยไหม"ถ้างั้นพี่ก็ค้างที่ห้องผมเลยแล้วกัน..เพราะผมต้องกลับไปค้างที่บ้านของคุณแม่" ข้าวฟ่างไม่ได้มาด้วย เกียร์แค่แวะมาดูร้านช่วยปู่กับย่า"แล้วคุณปู่คุณย่าของเกียร์จะไม่ว่าพี่เหรอ""
ภรรยาในนาม บทที่ 119
"ปล่อยค่ะนี่มันห้องทำงานนะ" พอเป็นอิสระหญิงสาวก็รีบห้ามปรามกลัวว่าเขาจะเลยเถิด"คุณทำเสน่ห์ใส่ผมหรือเปล่าเนี่ย" ยอมรับว่าไม่เป็นอันทำการทำงานเลย เพราะตั้งแต่ได้สัมผัสร่างกายของเธอมา เขาก็โหยหาเธอโดยตลอด"ทำเสน่ห์? อะไรคือทำเสน่ห์คะ" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอเติบโตที่ต่างประเทศ เรื่องแบบนี้ที่นั่นเขาไม่เชื่อกันอยู่แล้ว และไม่มีใครพูดถึง แม้แต่พ่อและแม่ สื่อโซเชียลก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"ผมแค่ล้อเล่น มันเป็นเสน่ห์จากตัวคุณเอง""คุณรักฉันจริงเหรอ" รักนรินทร์ถามอีกครั้ง เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะพูดแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่"รักสิ ผมรักคุณ ว่าแต่คุณคิดยังไงกับผม""คิดยังไง?" ใช่แล้วเราคิดยังไงกับเขากันแน่ แต่พอได้ยินเขาบอกรักทำไมถึงดีใจมาก ดีใจจนห้ามน้ำตาของตัวเองไม่ได้"ผมไม่ได้บังคับให้คุณพูดหรอก เรื่องแบบนี้ต้องพูดออกมาจากใจ เหมือนที่ผมบอกคุณไง""คุณพูดจากใจจริงหรือคะ" ก็มันยากที่จะเชื่อนี่ วันนั้นยังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออยู่เลย"ถ้าพูดแล้วคุณยังไม่เชื่อ งั้นผมทำให้คุณเชื่อเลยแล้วกัน""ทำอะไรคะ"คนตัวโตเดินมาที่ประตู แล้วก็จัดการล็อกมันไว้ แถมไม่ได้ล็อกแค่ลูกบิด เขายังล็อกก
ภรรยาในนาม บทที่ 118
"กระดาษอะไรแปะอยู่ด้านหลัง" รรินธรที่ยืนอยู่ห่างหน่อยมองไปเห็นตอนที่สามียกแพทเทิร์นขึ้นมาดูหมั่บ รักนรินทร์รีบดึงมันออกมา แล้วก็ขยำไว้ในมือ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เจ้านายเขียนโน้ตแก้งานไว้ค่ะ"ภูมิฐานมองที่มือของเธอแบบยิ้มๆ "คุณพ่อกับคุณแม่ทานข้าวมาหรือยังครับ" แล้วเขาก็หันมาชวนพวกท่านคุย"ยังไม่ได้ทานเลย ก็นัดทานข้าวกับพ่อเรานั่นแหละ ไม่รู้ป่านนี้มาหรือยัง""อ้าวหรือครับ พอดีเลยผมกำลังหิว ขอไปร่วมทานด้วยคนนะครับ"ในขณะนั้นโทรศัพท์ของคริสก็ได้ดังขึ้น และคนที่โทรมาก็คือภูสิษฐ์รับโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งคริสก็หันมาหาภูมิฐาน"ถ้าจะไปทานด้วยกันก็ป่ะ ตอนนี้พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างแล้ว" ว่าแล้วคริสก็เอื้อมไปจูงแขนภรรยาให้เดินตามมา ส่วนภูมิฐานก็รีบเดินนำหน้าไป เพื่อเปิดประตูห้องให้"แล้วเราไม่ไปเหรอลูก" รรินธรเห็นว่าลูกสาวไม่เดินตาม"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวรักหาอะไรทานแถวโรงอาหารนี้ก็ได้"ภูมิฐานถึงกับหันกลับมามอง เพราะเขาเดินนำพวกท่านจะออกนอกห้องอยู่แล้ว..หน้าประตูลิฟต์.."ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานด่วน คงไปร่วมทานข้าวด้วยไม่ได้ เอาไว้โอกาสหน้านะครับคุณพ่อคุณแม่" เขาพูดในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังเปิดอ
ภรรยาในนาม บทที่ 117
แกร็ก! แกร็ก!!"ทำไมประตูเปิดไม่ได้ล่ะคะคุณ หรือคีย์การ์ดใช้ไม่ได้แล้ว" คีย์การ์ดเคยเป็นของรรินธรสมัยที่พักอยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนั้นเธอไม่ได้คืนให้กับคฑา แต่ก็ไม่ได้ทิ้งยังคงเก็บไว้เป็นอย่างดี"ก็เปิดได้อยู่นะ..แต่เหมือนถูกปิด" คริสใช้คีย์การ์ดเปิดอีกครั้งลองดู"ใครคะ" เสียงคนที่อยู่ด้านในดังออกมา เมื่อได้ยินว่าคนข้างนอกจะเปิดลองดูอีกครั้ง"อ้าวหนูยังไม่นอนเหรอลูก เปิดประตูให้พ่อกับแม่หน่อย" ที่ไม่เคาะเรียกเพราะกลัวจะรบกวนลูกสาว"แป๊บหนึ่งนะคะพ่อ"ที่คริสเปิดประตูเข้ามาไม่ได้ ก็เพราะตอนนั้นภูมิฐานอุ้มรักนรินทร์ยืนอยู่ใกล้ประตู พอได้ยินเสียงแกร๊กเท่านั้นแหละเขาก็รีบใช้มือดันประตูปิดไว้เหมือนเดิม ด้านในมันก็เลยล็อกอีกที ..และตอนนี้ทั้งสองกำลังมัววุ่นใส่เสื้อผ้ากันอยู่แกร็ก~"อ้าวนี่หนูยังไม่อาบน้ำเลยเหรอลูก แม่นึกว่าหนูหลับไปแล้วเสียอีก""ยังค่ะมัวเคลียร์งานอยู่" โกหกแม่จะบาปไหมเรา"ถ้างั้นหนูก็ไปทำงานต่อเถอะลูก ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก""คุณพ่อจะทำอะไรคะ" รักนรินทร์เห็นพ่อกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน"หนูจะให้พ่อกับแม่นอนห้องไหนล่ะ" คริสถึงกับตกใจแล้วหันกลับมาถามลูกสาว"อีกห้องค่ะพ่อ"
ภรรยาในนาม บทที่ 116
[ร้านอาหารหรู]"ว่าไงเสือ""ใครเสือ เรียกให้ถูกหน่อยสิ" ดวงตาภูสิษฐ์ กรอกมองไปดูภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ ถ้าจำกันได้สมัยก่อนภูสิษฐ์ก็ไม่ใช่เบาๆ และคนที่กล้าเรียกเขาว่าเสือก็คือ.. "นายก็ไม่เบาเหมือนกันแหละไอ้คุณคริส"ใช่แล้วคนที่คริสมาทานข้าวด้วยก็คือภูสิษฐ์ ทั้งสองรู้จักกันที่ต่างประเทศ หลายสิบปีผ่านมาแล้ว"อุ๊ย" เมื่อได้ยินเพื่อนเอาคืนคริสก็ได้มองมาที่ภรรยาบ้าง พอเห็นสายตาพิฆาตแล้วถึงกับเสียวสันหลังวูบ"แล้วเมื่อไรเด็กๆ จะมากันเนี่ย" สามีทั้งสองยกนาฬิกาขึ้นมาและพูดพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย"ไม่มีพิรุธเลยนะคะ""แหะๆ เมียจ๋าา อย่าไปเชื่อไอ้ภูมันเลย""นั่นไงมาแล้ว" เหมือนกรรมการตีระฆังเพื่อพักยก เมื่อเห็นภูมิฐานเดินเข้ามาพอมองเห็นแล้วว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่โต๊ะไหนภูมิฐานก็เดินตรงเข้ามา สายตาคมมองดูชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน"สวัสดีครับ" เขายังไม่รู้หรอกว่าทั้งสองท่านเป็นใครแต่ด้วยมารยาทพอมาถึงก็ยกมือไหว้"หล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย" คริสพูดพร้อมกับรับไหว้"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มมองไปที่พ่อ เพื่ออยากจะถามว่าเพื่อนของท่านทำไมเขาถึงไม่รู้จัก"เพื่อนพ่อเพิ่งเดินทางมาจากต่างปร
ภรรยาในนาม บทที่ 115
ภูมิฐานรีบตามออกมา คิดว่าที่เธอรีบออกไปคงเพราะเรื่องดินสอแท่งนั้นแน่แกร็ก! ประตูห้องประชุมถูกเปิดเข้าไปแบบถือวิสาสะ รักนรินทร์คิดว่าไอรยาคงยังอยู่ในห้องประชุมเพราะต้องได้คุยเรื่องแบบต่อทุกคนที่ยังอยู่ในห้องประชุมต่างก็หันมองมาที่ประตู"ฉันได้ยินท่านประธานบอกว่าคุณได้ดินสอด้ามนี้ที่ถังขยะ" รักนรินทร์เดินตรงเข้าไปแล้ววางดินสอลงตรงหน้าของไอรยา"ค่ะ" ไอรยาตอบรับเมื่อเห็นว่าภูมิฐานเดินตามเข้ามาด้วย"ถังไหนคะ""เออ..ถัง? ถังไหนแล้วทำไมคะ""มันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉันแล้วมันจะไปอยู่ข้างถังขยะได้ยังไง ฉันก็เลยอยากรู้ว่าถังไหน""ถังหน้าห้อง" ถ้าจะบอกว่าถังขยะที่ไกลกว่านั้น กลัวจะไม่น่าเชื่อถือ"คุณเจอตอนไหน""นี่คุณ ฉันไม่มีเวลามานั่งจำเวลาหรอกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้คนตรวจสอบกล้องวงจรปิดเองแล้วกัน""??" ไอรยาลืมคิดเรื่องนี้ไปเลยคนที่อยู่ในห้องประชุมได้แค่นั่งฟัง เพราะไม่รู้ว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน"ออกไปก่อนครับ" ภูมิฐานเป็นคนสั่ง เพราะเห็นแล้วว่าศึกครั้งนี้คงไม่สงบง่าย"ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ฟังด้วยกันนี่แหละ"คนที่กำลังเก็บของจะลุกขึ้นต่างก็นั่งลงที่เดิม เมื่อได้ยินรักนรินทร์สั่งอี
ภรรยาในนาม บทที่ 114
แกร็ก~ "??" พอรู้ว่าใครมาเคาะประตูเท่านั้นแหละ รักนรินทร์ก็รีบปิด..แต่ก็ไม่ทัน"คุณออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"แต่ดูเหมือนว่าภูมิฐานจะไม่สนใจที่เธอไล่ เขายังคงดันประตูแล้วก็แทรกตัวเข้ามา"คุณดื่มเหล้ามาเหรอ?""ขอค้างด้วยหน่อยสิ""คุณเห็นฉันเป็นอะไร""ผมยังไม่รู้ เราคบกันดูก่อนไหม" มันเป็นสิ่งที่เขาคิดไว้ ในระหว่างที่เขายังไม่รู้ใจตัวเองอยากจะอยู่ใกล้เธอให้มากที่สุด"อะไรนะ?""ในระหว่างนี้เราก็คบกันไปก่อน""ฟังดูดีนะ คนเห็นแก่ตัว" ถ้าเขาขอเป็นแฟนเธออาจจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่นี่แค่มาขอคบ แถมยังคบกันดูก่อนอีก"แล้วคุณต้องการแบบไหนก็บอกมาสิ""ต้องการให้คุณออกไปจากห้องนี้""คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คุณจะให้ผมคิดยังไง""คิดว่าฉันไม่สนใจคุณไง ถ้าสนใจคุณแล้วฉันจะไล่เหรอ""ถ้างั้นแสดงว่าผมคิดกับคุณอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือ"หญิงสาวทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ เขาไม่คิดเหรอว่าเธอต้องเล่นตัวไว้บ้าง ถ้ารีบตกลงไป ก็จะดูเหมือนไม่มีค่าไม่มีราคาอะไรเลย"อืม?!" ในขณะที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมโดยการจูบมือเรียวแนบลงที่แผ่นอกกว้าง นี่เธอโหยหาจูบจากเขาขนาดนี้เลยเหรอ เพราะแรงจะผลักออกก็ยังไม่มีเมื่
