เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 61
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-05 09:41:27บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาในนาม บทที่ 62
เช้าวันต่อมา..ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอเธออยู่ข้างกาย เขาก็เลยรีบเข้าไปดูในห้องน้ำแต่ก็ไม่เจอ"ไปแล้วเหรอ" ความรู้สึกเดิมๆ มันเริ่มกลับมาอีกครั้งวันนี้เป็นวันหยุดของบริษัท คริสก็เลยกลับมานอนลงที่เตียง..มือหนาถูกยกขึ้นมาก่ายหน้าผาก ดวงตาค่อยๆ หลับลงช้าๆ เขาคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว เพราะเขายังเป็นคนสอนเธอเรื่องบนเตียงอยู่เลย และเธอคงนำลีลาที่เขาสอนทั้งหมดไปใช้กับสามีที่เธอแต่งงานด้วย คิดไปคิดมาก็นึกโมโหขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอถึงทิ้งไปแต่งงานกับคนอื่นครืนน ครืนนน ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น>>{"ครับพี่"} {"เมื่อคืนนี้เป็นยังไงบ้าง แล้วเจอลูกค้าไหม"}>>{"ลูกค้า??!"} ตายห่าแล้วลืมลูกค้า {"แค่นี้ก่อนนะครับพี่"} คริสรีบวางสายไปแล้วก็ต้องได้รีบจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย ทั้งร่างกายและความรู้สึก ที่ต้องจัดการความรู้สึกด้วย เพราะเรื่องเมื่อคืนนี้มันยังวนเวียนเข้ามาในหัวตลอดชายหนุ่มขับรถออกมาจากคอนโด ในระหว่างที่กำลังขับรถอยู่เขาก็พยายามโทรหาจักรกฤษณ์และตอนนี้ก็ติดต่อได้แล้ว ทั้งสองก็เลยนัดเจอกัน"สงสัยว่าผมจะดื่มเยอะไปก็เลยเมาหลับ" จักรกฤษณ์งงกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 63
หญิงสาวต้องนั่งทำงานอยู่แบบนั้นจนถึงค่ำมืด เพราะพรุ่งนี้มีนัดคุยงานกับลูกค้าใหม่ เธอต้องได้เตรียมเอกสารหลายอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องยังมีท่านประธานอยู่ด้วยแต่ผ่านไปเพียงไม่นานก็มีผู้หญิงที่ ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเขาเดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานของเธอไป"กลับกันได้แล้วค่ะคริส" ทับทิมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปแล้วก็ชวนเขากลับ เหมือนกับว่าทั้งสองนัดเวลากันไว้แล้ว"คุณลงไปรอข้างล่างก่อน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองออกไป แต่เขาไม่ได้มองดูคนที่เข้ามาชวนกลับบ้านด้วย"ไม่เอาค่ะ ทับทิมจะรอคุณ""ผมบอกให้ลงไปก่อนไง""ก็ได้ค่ะ คุณรีบตามลงมานะคะ" แทนที่ทับทิมจะลงไปเลย แต่เธอเดินเข้าไปเขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มของอีกฝ่าย แถมเจ้าของร่างสูงก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรยังให้เธอจูบถึงแม้รรินธรจะไม่ได้มองไป แต่หูของเธอก็ได้ยินทุกอย่าง และรู้ด้วยว่าพวกเขากำลังทำอะไรประเจิดประเจ้อกันอยู่พอเธอคนนั้นลงไปแล้วคริสก็เดินออกมาที่หน้าห้อง"ถ้าทำไม่เสร็จพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ""ฉันจะทำให้เสร็จค่ะ" หญิงสาวไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลยด้วยซ้ำ"แล้วแต่นะถ้าคนที่บ้านไม่ว่าอะไร" ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องทำงานไปรรินธรถึงได้เงยหน้าขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 64
พอวางกาแฟเสร็จ รรินธรก็ออกมา เธอไม่รู้หรอกว่าคริสคุยสายอยู่กับใคร แต่ที่รู้ก็คือมีคนโทรมาชวนไปกินข้าว และเขาก็พยายามจะปฏิเสธโดยการเอางานมาอ้าง ซึ่งงานแค่นี้เขาไม่จำเป็นต้องทำเองก็ได้"ฉันอยากให้เธอรับงานโปรเจคของคุณกำจรไปเลยนะ" มันคือเสียงทับทิมที่พูดกับนุ่น และคงอยากให้ใครบางคนแถวนั้นได้ยิน ถึงได้ออกมาพูดกันนอกห้อง"มันจะดีเหรอคะผู้จัดการ เดี๋ยวคนแถวนี้ก็ว่าให้ ขนาดทำให้นุ่นกระเด็นออกจากตำแหน่งก็ทำมาแล้วเลยค่ะ"ประโยคนี้ชัวร์มากว่านุ่นต้องการว่าให้ใคร รรินธรที่กำลังอยากหาที่ระบายอยู่พอดีก็ได้หันกลับไป"ถ้าจะพูดให้ฉันก็กรุณาบอกมาตรงๆ เถอะค่ะ มันเหมือนไม่ใจพอ""ฉันจะกล้าไปอาจเอื้อมว่าให้เธอได้เหรอ แค่นามบัตรใบเดียวก็สามารถเข้าทำงานได้โดยไม่ต้องสอบสัมภาษณ์ แถมไล่คนเก่าออกได้ด้วย""คุณก็เลยเล่นไม่ซื่อ โดยการเอา....ให้ฉันดื่มอย่างนั้นเหรอคะ" รรินธรพูดลากเสียงยาวและละไว้ในฐานที่เข้าใจเฉพาะคนที่เธอจงใจจะพูดด้วย"ผู้จัดการคะ งานตัวนี้นุ่นอยากจะปรึกษาอะไรอีกนิดหน่อยเชิญในห้องดีกว่าค่ะ" ทั้งผู้จัดการและลูกน้อง รีบกลับเข้าห้องโดยที่ไม่ต้องเสียแรงพูดอะไรอีกแล้ว"หึ! นึกว่าจะแน่" ทำไมรรินธรจะไม่ร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 65
คำพูดของกัลยาทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มองมาที่รักนรินทร์ ไม่เว้นแม้แต่น้าของเด็กน้อย เพราะรรรรรรไม่เคยเห็นพ่อของหลานเลยตอนนั้นเธอเรียนหนักมากเพราะใกล้จะจบ แถมพี่สาวก็ไม่เคยพาคนที่กำลังคบอยู่มาที่บ้านเลย"แต่คงไม่ใช่หรอกเนาะ เพราะช่วงนั้นเราบินกลับต่างประเทศแล้วไม่ใช่เหรอ" กัลยาเป็นคนพูดเติมคำพูดของตัวเอง เพราะไม่อยากให้เสียหายกันทั้งสองฝ่ายคนที่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับสองคนนี้ ก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ซึ่งนางพูดอะไรออกมาไม่ได้ เพราะคดีเดิมเพิ่งจะเคลียร์ไป แต่ที่จริงคดีนี้มันเกิดมาก่อนคดีที่เพิ่งจะจบไปด้วยซ้ำ นางถึงต้องได้ทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง โดยให้พวกเขาทั้งสองคนเจอกันเอง แต่ไม่คิดว่าพอเจอกันแล้วต่างคนต่างไม่พูดคุยปรับความเข้าใจ"ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วค่ะ" แม่บ้านเดินออกมาตามเจ้านายทั้งหลาย เพราะทีแรกคิดว่า คริสจะไม่ได้มาทานข้าวด้วย แต่คริสเปลี่ยนใจกะทันหัน ตอนที่ถูกทับทิมชวนออกมานั่นแหละเขาไม่รู้เหมือนกันว่าปฏิเสธทับทิมทำไม แต่ที่รู้คือเขาห่วงความรู้สึกคนที่อยู่หน้าห้องมาก เพราะเธอก็ได้ยินสิ่งที่ทับทิมพูด แต่ทำไมเขาต้องเป็นห่วงความรู้สึกของเมียคนอื่นด้วย คิดไปคิดมาก็ดูเหมือนตัวเองโง่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 66
"จะทำยังไงดี" รรินธรยืนมองตัวเองในกระจก ตอนนี้ไม่แน่ว่ากัลยาคงจะเข้าไปในห้องนั้นแล้ว แต่ถ้าเธอออกมานานเกินทุกคนต้องสงสัยแน่"อ้าวคุณเลขา ขณะที่เธอกำลังจ้องมองตัวเองในกระจก" จนลืมดูว่าเป็นใครที่เดินเข้ามาในห้องน้ำ"มาเข้าห้องน้ำหรือคะ" คนที่มาเข้าห้องน้ำก็คือภรรยาของกำจร"ใช่ค่ะ ฉันนึกว่าคุณออกไปแล้วซะอีก""พอดีท้องเสียค่ะ ก็เลยรอดูก่อนว่าข้าศึกจะมาอีกไหม" นี่เราพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ย แต่มันก็คงเป็นทางออกเดียวที่จะเลี่ยงได้"ถึงว่าเห็นหายออกมานานเลย ฉันว่าคุณไปหาหมอดีกว่าไหมคะ""ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ""เดี๋ยวฉันไปบอกข้างในก่อนแล้วกันค่ะ" ว่าแล้วภรรยาของกำจรก็รีบกลับออกจากห้องน้ำไป ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เข้าเลย"เดี๋ยวก่อนค่ะ" รรินธรร้องตามหลังก็ไม่ทันแล้ว "งานเข้าจนได้" หญิงสาวต้องได้รีบออกจากห้องน้ำแอดด~ ประตูห้องวีไอพีถูกเปิดเข้ามาแบบช้าๆ โดยพนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง เพื่อรอบริการลูกค้า"คุณรรินธรเป็นยังไงบ้างครับ" คนที่ถามก็คือกำจรเมื่อเห็นเธอกลับเข้ามา และคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างก็มองไปที่ประตูพร้อมกัน"ริน??" กัลยาไม่คิดว่าเลขาที่ทุกคนพูดถึงคือรรินธรคนนี้ เพราะตอนที่ภรรยากำจร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 67
รรินธรรีบเดินไปขึ้นรถตัวเอง แล้วขับตามหลังรถของเขาไป เพื่อหาโอกาสแซงเธออยากจะโทรไปหาน้องสาว..แต่จะบอกน้องยังไงดีล่ะว่าให้เอาหลานไปซ่อนไว้ก่อนขับรถตามมาเรื่อยๆ ก็ยังไม่มีโอกาสที่จะแซง เพราะเขาขับเร็วแบบสม่ำเสมอ"ไม่คิดจะแวะซื้ออะไรหน่อยหรือไง" สิ้นคำพูดของเธอเท่านั้นแหละ รถคันข้างหน้าก็แวะจอดที่ร้านสะดวกซื้อทางเข้าบ้าน ..เขาได้ยินเราพูดเหรอ? ก็ไม่น่าจะใช่ หญิงสาวก็เลยรีบขับรถแซงหน้าไปทำไงดี..ถ้าเราจอดรถไว้หน้าบ้านหรือที่จอดรถแบบนี้ เขาต้องเห็นแน่เลย ..รรินธรก็เลยขับรถอ้อมไปหลังบ้านแล้วจอดแอบไว้ตรงนั้นหญิงสาวรีบตรงเข้าไปด้านใน แล้วเดินไปที่ห้องของน้องสาว ซึ่งทั้งสองได้ย้ายลงมาอยู่ข้างล่างแล้ว เพราะคฑาไม่อยากให้ภรรยาต้องขึ้นลงบันไดบ่อยๆ รรินธรก็เลยย้ายตามน้องลงมาอยู่ห้องข้างล่างด้วย"หนูรักล่ะ" รรินธรถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเพราะห้องไม่ได้ล็อก"อุ๊ย" รรรรรรถึงกับตกใจถอยออกจากสามีแบบอัตโนมัติ เพราะทั้งสองกำลังแสดงความรักกันอยู่แต่นาทีนี้รรินธรไม่มีเวลาจะมาให้ความสนใจอะไรแบบนี้ "พี่ถามว่าหนูรักอยู่ไหน""อยู่กับคุณแม่ค่ะ""ดึกขนาดนี้แล้วทำไมเราไม่รับหลานกลับมา!"รรรรรรตกใจที่เห็นพี่สาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 68
"คุณ?" รรินธรตกใจเมื่อถูกเขาจับได้ หญิงสาวรีบแย่งอุ้มลูกมากอดไว้จนแน่น แล้วเดินตรงมาที่ห้องนอน ..แต่จังหวะที่เธอกำลังจะปิดห้อง ชายร่างสูงที่เดินตามมาติดๆ ก็ได้ขัดขวางไว้"คุณออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!"เขาแทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วก็ปิดประตูโดยที่ไม่พูดไม่จา"ถ้าคุณไม่ออกไปฉันจะตะโกนให้คนช่วย""เอาเลยสิ ผมจะได้รู้ความจริงสักทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น""มันเกิดอะไรขึ้นหมายความว่ายังไง!" เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของแม่เริ่มงัวเงีย เพราะเสียงดัง "โอ๋~ นอนต่อนะลูก" หญิงสาวตบสะโพกของลูกเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนต่อ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเอาลูกไปวางไว้เตียง เพราะกลัวเขาแย่งลูกไป"บอกความจริงผมมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เด็กคนนี้เป็นลูกของผมใช่ไหม""ไม่ใช่ รักนรินทร์เป็นลูกของฉัน""กับผม""ไม่ใช่! ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่!!"ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว "ทำไมคุณถึงไม่บอกเรื่องนี้ คุณรู้ก่อนที่จะไปแต่งงาน หรือรู้หลังแต่งงานว่าท้องกับผม" คริสหมายถึงเรื่องที่เธอไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น"คุณพูดอะไร คุณเองต่างหากที่ไม่ยอมรับลูก แล้วยังจะมาป้ายความผิดให้กับฉันอีกเหรอ!""ไม่ยอมรับลูก? ก็คุณเองไม่ใช่เหรอ ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05ภรรยาในนาม บทที่ 69
"เราไปกันเถอะค่ะพี่" ถึงแม้ชายคนนั้นจะยังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า รรรรรรก็ไม่มีความเห็นใจใดๆ ให้กับเขา"คุณจะไปไหน" คำนี้คริสและคฑาพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน"ฉันจะพาพี่สาวของฉันไปจากที่นี่ เราขอโทษด้วย ที่เข้ามาทำให้ชีวิตของพวกคุณตกต่ำ" ได้ยินแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าครอบครัวนี้รังเกียจเธอกับพี่มากแค่ไหน และรรินธรก็ไม่ได้ห้ามในการตัดสินใจของน้องสาวเลย"ผมไม่ให้คุณไปนะ" คฑารีบรั้งตัวภรรยาไว้ "ใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม" คนที่เอ่ยพูดขึ้นก็คืออัญชัญ กว่าที่นางจะรู้ตัวว่าตัวเองทำผิด เกือบจะสาย แต่หรือว่าสายไปแล้ว"ปล่อยฉันกับพี่ไปเถอะค่ะ คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางที่เกลือจะหวานได้ เฉกเช่นเดียวกันกับไม่มีทางที่น้ำตาลจะเค็ม.." "รัน" กัลยาเอื้อมมือไปกุมมือน้องสะใภ้ไว้ "พี่ขอโทษแทนแม่ได้ไหม พี่ขอร้องให้เราอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนเลย""ฉันตัดสินใจแล้วค่ะ ฉันกับพี่คงไม่ใช่ตั้งแต่แรก ขอตัวนะคะ" รรรรรรเอื้อมมือไปคว้าแขนของพี่สาวให้เดินตามออกมาจากบ้าน จนทุกคนต้องรีบเดินตามหลังมา"พวกคุณไม่ต้องตามมาหรอก..เรามีบ้านอยู่ มีข้าวกิน และถ้าคุณอยากจะไปหาลูกฉันก็ไม่ห้าม""ผมไม่ให้คุณไป ถ้าจะไป คุณต้องข้ามศพผมไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05
บทล่าสุด
ภรรยาในนาม บทที่ 129 ตอนจบ
"คุณทำอะไรคะ" กัลยาเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับเตียงสักอย่าง"ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณจะอาบน้ำอีกไหม""อาบก่อนที่จะมาแล้วนี่คะ""ครับ..ถ้างั้นก็มานอนกันดีกว่า" ขยับเตียงเสร็จ สันติก็จัดการกับผ้าปูที่นอน เพราะดูเหมือนจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร"คุณขยับออกไปนิดหนึ่งก็ได้ค่ะ" นอนได้สักพัก หญิงสาวก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา ก็เลยบอกให้สามีขยับออกห่างเธอหน่อย"คุณอึดอัดที่ผมกอดเหรอ""เปล่าสักหน่อย""แล้วทำไมให้ขยับล่ะ""ก็ฉันกลัวจะอด..เออ" กัลยาคิดว่ามันเป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนเธอหรือเปล่า พอได้กลิ่นกายของสามีใกล้ๆ ก็เริ่มมีอารมณ์ ซึ่งแต่ก่อนเขาจะทำหรือไม่ทำก็ไม่เป็นไร"คุณก็พูดให้จบสิผมจะได้รู้""ฉันเป็นผู้หญิง""ผู้หญิง?? คุณอยากอีกแล้วเหรอ" เขาพูดแทนในสิ่งที่ผู้หญิงคงไม่กล้าพูดกัลยาอายมากจนเอาใบหน้าซุกเข้าไปกับแผ่นอกของสามี โชคดีที่หมอไม่ได้ห้ามเรื่องอย่างว่า เพราะเรื่องนี้สันติแอบถามมาแล้วตึก! ตึก! ตึก!!"เราทดลองดีแล้วไม่ใช่หรือพ่อ""ปล่อยมันไปเถอะแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้ช่างมาต่อเติมห้องข้างล่าง""ต่อเติมห้องข้างล่างทำไม""เราจะย้ายลงไปนอนข้างล่างกัน"วันต่อมา..ที่โรงแรมกัลยา"คุณสันติ!" อิฐ
ภรรยาในนาม บทที่ 128
เย็นวันเดียวกัน พอได้รับข่าวดี อัญชัญก็เลยให้คนจัดเตรียมอาหารเพื่อเลี้ยงฉลองเล็กๆ ในบ้าน กัลยาและสามีก็เลยต้องได้ค้างที่บ้านหลังนี้แต่อัญชัญก็ไม่ได้คิดว่าจะเลี้ยงแค่นี้ เพราะมันเป็นความยินดีที่สุดในครอบครัว จึงอยากจะป่าวประกาศให้คนในสังคมได้รับรู้ด้วย ก็เลยคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมอีกครั้ง"พี่สุดยอดมากเลยนะ" ขณะที่คฑาและคริสได้อยู่ตามลำพังกับสันติ ทั้งสองถึงกับยกนิ้วโป้งให้ จากเปอร์เซ็นต์ที่มีน้อยมาก แทบจะไม่มีเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้ แต่สันติก็ทำมันสำเร็จสันติไม่เอ่ยพูดอะไรได้แค่อมยิ้มเล็กน้อย ในความเก่งของตัวเอง"หยุดเลยนะคะ" รรรรรรรีบห้ามกัลยา เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะอุ้มรชต"ทำไม""เดี๋ยวพี่สันติก็มาเล่นงานอีก""เขาบ้าเห่อไปงั้นแหละ""แม่ก็ว่าอย่าเพิ่งอุ้มหลานเลย เรายิ่งมีลูกยากอยู่""ค่ะ" กัลยาก็เลยเชื่อฟัง ได้แค่นั่งหยอกรชตตอนที่คนอื่นอุ้มในเวลาเดียวกันนั้น และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ที่บ้านของสันติ"สงสัยวันนี้จะไม่กลับมานอนบ้าน" เศรษฐาพูดเปรยกับภรรยาขณะที่กำลังเดินขึ้นบ้าน เพราะเพิ่งจะปิดร้าน"คงใช่" เพราะถ้าลูกชายจะมานอนค้างที่บ้านก็คงกลับมาแล้ว"แม่.."สินีหยุดแล้วหันกลับมามอ
ภรรยาในนาม บทที่ 127
เช้าในวันต่อมา..วันนี้เป็นวันหยุดของผู้บริหาร ส่วนพนักงานโรงแรมจะผลัดเปลี่ยนกันทำงาน เพราะโรงแรมต้องเปิดตลอด 24 ชั่วโมง"อึก..อึก.." ตื่นขึ้นมากัลยาก็อยากจะอาเจียน แต่เธอต้องพยายามกลั้นไว้ ทีแรกว่าจะบอกเขาเรื่องท้องตอนที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แต่พอปล่อยเวลาให้ผ่านไป เธอก็เลยไม่รู้จะเริ่มต้นบอกกับเขายังไง"คุณเป็นอะไร""เปล่าค่ะ""อยากจะอาเจียนใช่ไหม"หญิงสาวพยักหน้าบอกทันที สันติรีบปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ..พอเป็นอิสระเท่านั้นแหละ กัลยาก็รีบตรงเข้าไปในห้องน้ำชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้าไปลูบหลังให้ พอเธอสบายท้องแล้วเขาก็กดน้ำลงให้"ดีขึ้นไหม""เวียนหัว" วันนี้รู้สึกว่าจะมีอาการเวียนหัวเพิ่มขึ้นมา"ไปหาหมอกัน""ไม่ค่ะ""ทำไม""ก็ฉันรู้อยู่ว่าตัวเองเป็นอะไร" ยังไงต้องได้บอกเขาอยู่แล้ว ถ้างั้นก็บอกวันนี้เลยแล้วกัน"ผมก็รู้""คะ??""คุณรู้ไหมว่าผมรอว่าเมื่อไรคุณจะบอกผม""คุณหมายความว่ายังไง" กัลยาลองถามดู ว่าที่เขาพูดหมายถึงเรื่องเธอท้องไหม หรือพูดคนละเรื่อง"ผมก็แอบน้อยใจ เมื่อไรคุณจะบอกเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเราสองคนสักที แต่คุณก็ไม่พูด""คุณรู้แล้วหรือคะ""ผมคงเป็นพ่อที่ไม่ดีมากเลยใช่ไหม คุณ
ภรรยาในนาม บทที่ 126
"คุณอยากกินเหรอ" เข้าทางสันติเลย เพราะคิดอยู่ว่าจะเอาของเปรี้ยวมาล่อเธอตอนไหนดี"เปล่าสักหน่อย ฉันแค่มองดูว่าทำไมถึงมีของแบบนั้นอยู่ในห้องอาหาร" เพราะอาหารพวกนี้มันเป็นอาหารเฉพาะ และถ้ามีใครแอบเอาอาหารข้างนอกเข้ามากิน ก็จะถูกทำโทษ เพราะกลัวว่าจะขัดต่อมาตรฐานอาหารของโรงแรม"น้ำเก็บเดี๋ยวนี้เลยนะ" วิลาวัลย์รีบเดินกลับมาเพื่อส่งซิกให้กับน้ำใจน้ำใจก็รีบเก็บมันไว้ โชคดีที่เป็นมะม่วงสด ถ้าเป็นของดองยิ่งจะถูกเล่นงานหนัก เพราะกลิ่นมันแรง"ฉันก็ลืมดูต้นทางให้แก แล้วนี่แกเป็นอะไรทำไมถึงอยากจะกินของเปรี้ยวๆ แบบนี้แต่เช้าจัง" ธัญญ่าเข้ามายืนบังเพื่อนไว้ในขณะที่กำลังเก็บของกินอยู่"ไม่รู้..สงสัยจะเป็นประจำเดือนมั้ง อยากกินแบบนี้มาหลายวันแล้ว""ทานข้าวหน่อยสิ" สันติตักอาหารวางใส่ชามข้าวให้กับกัลยาแต่เธอก็ยังมีท่าทางพะอืดพะอม เขาก็เลยเอายาดมที่ติดตัวมาด้วยส่งให้"คุณมีของแบบนี้ได้ยังไง" กัลยาถามสามี เพราะไม่เคยเห็นเขาดมยาสักที แล้วจะติดตัวมาทำไม"ผมเห็นใครวางไว้ที่บ้านไม่รู้ ก็เลยหยิบติดมาด้วย"พอได้ดมยาเข้าไปแล้ว กัลยาก็พอจะทานอาหารได้บ้าง แต่ก็ทั้งทานและทั้งดมยาไปด้วยสายๆ ของวันเดียวกัน.."อะไร
ภรรยาในนาม บทที่ 125
"หนูเป็นอะไร" สินีรีบวางของที่กำลังทำอยู่ เดินตามลูกสะใภ้เข้าไปในห้องน้ำ"คุณแม่อย่าเข้ามาค่ะ" คุยกับแม่สามียังไม่ขาดคำเธอก็ต้องได้หันกลับไปคุยกับคอห่านอีกครั้งแต่ก็ไม่มีอะไรจะออกมา เพราะเพิ่งจะตื่นก็เลยยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย"ดมยาหน่อยนะ" แม่ของสามีไปเอายาดมที่เตรียมไว้ขายออกมาให้ลูกสะใภ้"ขอบคุณค่ะ" พอเธอเอามาใส่จมูกแล้วสูดดม ก็รู้สึกโล่งขึ้นเยอะ อาการพะอืดพะอมก็หายไป"หนูเป็นอะไร""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ กัลขอตัวก่อนนะคะจะรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน" ที่ไม่อยากจะอยู่นาน เพราะยังอายเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่มาก"แล้วตาสันติล่ะ""คุณสันติยังไม่ตื่นค่ะ"สินีก็เลยไม่พูดต่อ เมื่อคืนนี้นางรู้ดีว่ากว่าลูกชายจะได้หลับได้นอน เพราะพ่อกับแม่ก็ได้นอนพร้อมกันนั่นแหละ.."กลิ่นหอมมาแต่ไกลเลยค่ะคุณป้า" จังหวะที่กัลยากำลังจะเดินออกประตู ก็เจอเข้ากับอ้อมเด็กข้างบ้าน "นี่?!" และอ้อมถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นใคร"หนูอ้อมมาแต่เช้ามีอะไร" แม่ของสันติถามไปแบบเกรงใจลูกสะใภ้"อ้อมอยากจะมาฝากท้องค่ะ วันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน" อ้อมพูดในขณะที่มองตามหลังกัลยาออกไปแบบไม่พอใจตุ๊บ! เสียงกัลยาปิดประตูรถ เธอเลือกที่จะไม่
ภรรยาในนาม บทที่ 124
"ฉันนอนข้างในก็ได้ค่ะ" หญิงสาวเริ่มพูดเสียงเบาลง เมื่อสัมผัสถึงความแข็งแกร่งที่มันเริ่มขยายตัวขึ้นมา"ไม่ทันแล้ว" สันติจับร่างของเธอให้นอนลงข้างล่าง แล้วดันตัวเองขึ้นคร่อมเธอไว้ จมูกคมสันโน้มลงไปไซ้ซอกคอระหงและสูดดมกลิ่นกายของเธอแบบโหยหาและอาวรณ์ เขาคิดว่าจะไม่มีวันนี้อีกแล้ว"อย่าทำแรงนะคะ" กัลยาไม่ได้ห้ามถ้าเขาจะทำเรื่องอย่างว่า แต่กลัวจะมีผลกระทบกับลูกเพราะรู้ดีเวลาที่เขากระแทก ไม่ค่อยชอบเก็บแรงไว้เท่าไรที่กัลยายังไม่บอกเรื่องท้อง เพราะถ้าบอกไปแล้วกลัวเขาจะคิดว่าที่เธอวิ่งมาหาเพราะกลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อ"ไหนบอกสบายดีแล้วไง ทำไมถึงไม่ให้ทำแรง" วันนั้นที่เขายับยั้งก็เพราะได้ยินอิฐบอกว่าเธอไม่สบาย"ก็กลัวพ่อกับแม่ที่นอนอยู่ข้างห้องจะได้ยินไงคะ" หญิงสาวรีบหาข้ออ้างมาพูดแต่สันติไม่รับปาก เขาจัดการกับเสื้อผ้าของเธอออกแบบรวดเร็ว พอทั้งสองไม่มีอะไรปิดบังแล้ว ชายหนุ่มก็เลื่อนตัวลงมาที่ใต้หว่างขาหญิงสาวค่อยๆ แยกขาออกแบบรู้งาน เพราะเธอชอบมากเวลาที่เขาลงลิ้นให้ แต่ก็นานๆ ครั้ง เหมือนอย่างที่เคยพูดนั่นแหละ ไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปตามควายที่ไหน"อ๊อย..คุณสันติ.." กัลยาเริ่มครวญครางเมื่อถูกลิ้นตวัดแร
ภรรยาในนาม บทที่ 123
"คุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?" คำพูดที่เขาเพิ่งจะพูดไป มันตีความหมายได้ไม่หลายอย่างหรอก เพราะในเมื่อเขาบอกเธอไปหาหมอจะได้มีทางรักษา..นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่"คุณไม่สบายไม่ใช่เหรอ" วันนั้นที่ร่วมทานอาหารด้วยกัน รวมทั้งที่เธอมีอาการแปลกๆ ซึ่งตั้งแต่อยู่กินกันมาไม่เคยเห็นเธอมีอาการแบบนั้นเลย"คุณไปได้ยินมาจากไหนว่าฉันไม่สบาย""ก็.." สันติกำลังจะพูด แต่เขาก็ต้องได้เก็บคำพูดไว้ก่อน "ตกลงคุณ??""คุณคงเข้าใจผิดอะไรไปแล้วล่ะ ตั้งแต่ฉันอยู่กับคุณมาฉันไม่เคยสบายขนาดนี้มาก่อน ถ้าคุณคิดว่าฉันป่วยใกล้ตายแล้วจะเข้ามาทำดีด้วย..ก็ไม่ต้อง""หึ" เขาคงจะถูกอิฐหลอก เพื่อที่จะให้มาดูแลเธอ เพราะอิฐรู้จุดอ่อนของเขาดี ว่ารักและเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน "ถ้างั้นผมก็ขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด และผมดีใจด้วยนะครับที่คุณสบายดี แถมสบายกว่าตอนที่มีผมอยู่ด้วยอีกต่างหาก"จบประโยคคำพูดเขาก็หันหลังให้แล้วเดินออกมาสันติไม่ได้เดินไปทางที่มีประตูเชื่อมต่อกัน แต่เขาออกมาประตูหน้า แล้วก็ตรงไปที่ลิฟต์ โดยที่ไม่ได้สนใจจะไปหยิบเอาของในห้องทำงานเลยพอประตูห้องปิดลง ร่างของกัลยาก็ทรุดลงกับพื้น นี่เธอพูดอะไรออกไป เธอพูดไปได้ย
ภรรยาในนาม บทที่ 122
"ผมเป็นคนชลอเรื่องนี้ไว้เอง" พอทนายจากไปแล้วเขาถึงได้หันมาพูดกับเธอ"คุณทำไปเพื่ออะไร""ช่วงนี้เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องหย่ากันเลยได้ไหม""ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณบอกเหตุผลฉันมา""เหตุผล?" ชายหนุ่มมองดูแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะของเธอ "ก็เรื่องโปรเจคไง ผมสัญญากับผู้ร่วมหุ้นคนอื่นไว้แล้วว่าจะดูงานเอง"จุก.. จุกมากเมื่อได้ยินเหตุผลของเขา ที่อยู่ต่อเพราะเรื่องงานอย่างนั้นเหรอ"ถ้าเพราะเรื่องนี้ ถึงแม้เราจะหย่ากันแล้ว แต่คุณก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อยู่ คุณจะดูแลโครงการนี้ก็คงไม่มีใครว่า" กัลยาพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ อย่าให้เขาไม่อยากจะหย่าเพราะความสงสารเด็ดขาด"ดูเหมือนคุณอยากจะหย่ามากเลยนะ" สันติอดคิดไม่ได้ เพราะสองสามวันมานี้ได้ยินแต่เธอพูดเรื่องนี้"ค่ะ ฉันอยากจะเซ็นต์วันนี้เลยด้วยซ้ำ"ชายหนุ่มหันกลับไปทางห้องของตัวเอง เพื่อสะกดอารมณ์ "เสียใจด้วย เผอิญว่าผมยังไม่อยากจะหย่า""คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก" ถ้าเหตุผลในการชะลอเรื่องหย่าไว้มีแค่นี้ มันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะชะลอเหมือนเขานี่ รีบหย่ารีบจบกันไป"ผมว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้กันดีกว่า เดี๋ยวคุณเครียดมากไปกว่านี้""เครียด?!" หญิงสาวรี
ภรรยาในนาม บทที่ 121
นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดเรา เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ไม่อยากจะหย่า..หรือว่าอยากจะหย่ามาก กลัวว่าเราไม่เซ็นต์ให้เหรอในเมื่อจะหย่ากันอยู่แล้ว จะกลับมาอีกทำไม คิดเองก็น้อยใจเอง หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดสามีในเวลานี้ ค่อยๆ ขยับกายเพื่อนอนตะแคงหันหลังให้ เพราะจะบังคับตัวเองให้หลับไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว"??" แต่เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ใบหน้าหล่อคมของสามีก็ค่อยๆ ซุกซอกคอด้านหลังเขาสูดดมกลิ่นกายของเธอ แล้วค่อยๆ ขยับริมฝีปากแนบจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบหันมองกลับไป ..ร่วมเดือนแล้วมั้งที่ไม่ได้สัมผัสกันใกล้ชิดแบบนี้"ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณ" ใบหน้าของเขาและคำพูดเหมือนสำนึกผิด"คุณหมายความว่ายังไง" หรือเขาจะรู้ว่าเราท้องแล้ว? คนแรกที่กัลยาคิดถึงคืออิฐ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้จากคุณหมอ"นอนนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมากอีกแล้ว""??" คุณสันติเนี่ยนะ จะมาบอกให้เราไม่ต้องคิดอะไรมากก่อนนอน ..เพราะทุกครั้งกลับเข้าห้องคือเขาหลับปุ๋ยไปก่อนแล้ว นอกจากวันไหนที่เขาต้องการ ถึงจะรอทำเรื่องอย่างว่าจนเสร็จ แล้วก็นอนหันหลังให้ โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะยังค้างอยู่ไหมกัลยาก็เลยเลือกที่จะหันหลัง
