บททั้งหมดของ BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25+: บทที่ 1 - บทที่ 10

สองขาเรียวสวยของหญิงสาวเรือนร่างอรชรในชุดนักศึกษารัดรูปก้าวลงจากรถสปอร์ตคันหรู มือเล็กเอื้อมผลักประตูรถให้ปิดลงก่อนจะเดินตรงดิ่งไปยังคณะศิลปกรรมศาสตร์ในมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาและสายตาของบรรดาหนุ่มๆนักศึกษาที่จ้องมองมา“โคตรสวย ตั้งแต่กูนั่งหลีสาวในมอมายังไม่เคยเห็นใครน่ารักและสวยเท่าเนเน่มาก่อนเลยว่ะ” “เออ..กูก็ว่างั้น ผู้หญิงอะไรครบเครื่อง ไม่รู้คนหรือนางฟ้า” “ไม่ผิดหวังที่กูจะให้เป็นแม่ของลูก"“ไอ้สัตว์แม่ของลูกกูครับ กูจองก่อนได้โปรดอย่ามาแย่ง”คนถูกพูดถึงหันไปยิ้มเจื่อนๆให้เป็นการทักทาย ไม่ได้หลงปลื้มกับคำชมเหล่านั้นเพราะรู้สึกชินกับการเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคนไปเสียแล้ว ทุกคนในนี้ไม่มีใครไม่รู้จัก'เนเน่'อดีตดาวมหาฯลัยเบอร์หนึ่งของที่นี่ ถึงจะสละตำแหน่งให้น้องปีหนึ่งไปแล้วแต่ความสวยของเธอก็ยังเป็นที่ยอมรับอยู่“เฮ้ย เขายิ้มให้กูด้วย”"เฮ้! เนเน่ทางนี้" เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังมาแต่ไกลกระตุ้นให้เนเน่รีบมองไปยังต้นทางของเสียง ก่อนเห็นเพื่อนสาวนั่งโบกมือเรียกอยู่ใต้อาคารคณะ"แหกปากเรียกเสียงดังขนาดนี้ คิดว่าที่นี่เป็นบ้านตัวเองเหรอคะคุณธรรมรงค์" เ

เอี๊ยดดดดดดดด!!เสียงล้อรถเบรกลากพื้นดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้เนเน่ที่นั่งเหม่อคิดอะไรเพลินๆอยู่สะดุ้งตกใจ รีบหันไปมองคนที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ เพลิงเมินเฉยไม่ได้สนใจคนที่กำลังมองมา เขาหักพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้ามาจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างๆบ่อนหรือบ้านพักอาศัยของเขาที่อยู่ท้ายชุมชนสลัมเถื่อนดึงความสนใจให้ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณ เห็นบ้านหลังหนึ่งที่มีประมาณสามชั้นซึ่งเป็นปูนทั้งหมดอยู่โดดเดี่ยวห่างจากบ้านหลังอื่นหลายเมตร ไม่ค่อยมีคนสัญจรไปมาสักเท่าไหร่ แม้ว่าเธอจะมาหาเพื่อนรักคนหนึ่งที่นี่บ่อย แต่ก็ไม่เคยเดินมาท้ายสลัมเลยสักครั้ง"บ้านนายเหรอ!" หญิงสาวเอ่ยถาม พลางหันมองใบหน้าคมคายเพื่อรอคำตอบ ถ้าเป็นบ้านของเขาจริงก็ถือว่าไม่จน แล้วทำไมถึงยังออกปล้นอยู่ เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรหรืออาจจะเป็นเพราะความเคยชิน เธอได้แต่ตั้งคำถามอยู่ภายในใจ"....." คนถูกถามเงียบไม่ตอบอะไรกลับไป สายตาคมกริบชำเลืองมองเธอเพียงนิด ก่อนจะเปิดประตูรถก้าวขาลงไปตามด้วยปิดกระแทกอย่างแรงปึง!"ไอ้บ้าเอ้ย! เป็นคนประเภทไหนกันชอบใช้ความรุนแรง" ทำเอาเธอที่มองอยู่สะดุ้งตกใจโพล่งโวยเสียงสั่น แล้วหันหน้ากลับมาเอื้อมมือเปิดประตูรถ

เพลิงยังคงกระชากผมลากร่างเธอถูไถขึ้นบันไดมายังชั้นบนอย่างต่อเนื่อง ไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องและสาปแช่งของอีกฝ่ายเลย แม้ว่าเธอจะพยายามจิกเล็บคมลงบนหลังมือจนเลือดไหลเกิดเป็นแผลเหวอะหวะก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บ‘ตัดมาที่เหตุสะเทือนขวัญคนไทยสดๆร้อนๆกันค่ะ หลังกลุ่มโจรบุกเข้าปล้นร้านทองมินิเกอร์ หน้าชุมชนสลัมเถื่อน จ.กรุงเทพมหานคร’ในระหว่างที่เดินผ่านหน้าห้องทำงานของตัวเองและเพื่อนๆเพื่อขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสาม สองขาแกร่งก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงโทรทัศน์ที่มีพิธีกรกำลังรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุปล้นร้านทองดังลอดออกมา'เมื่อเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีของเย็นวันนี้ ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้วเศษๆ จากกล้องวงจรปิดในร้านบริเวรรอบๆ คนร้ายสี่คนสวมหมวกไอ้โม่งใช้จังหวะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายที่ประจำการรักษาความปลอดภัยออกไปนั่งกินข้าวกันร้านข้างๆ เปิดประตูสาวเท้าเข้ามาข่มขู่แล้วกวาดทรัพย์สินพร้อมกับเงินสดจำนวนหนึ่งใส่กระเป๋าเป้ ก่อนจะใช้อาวุธปืนกระหน่ำยิงพนักงานในร้านและประชาชนที่ขวางหูขวางตาเสียชีวิตหลายราย และได้รับบาดเจ็บอีกจำนวนหนึ่ง ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบวิ่งกลับมาพร้อมเรียกกำลังเสริมก่อนสั่งให

ถ้าเธอคิดว่าคนอย่างเขาเห็นเงินทองหรือของนอกกายสำคัญ ใช่เธอคิดถูกแล้ว แต่ณ เวลานี้สิ่งที่เขาอยากได้คือตัวเธอไม่ใช่อย่างอื่น"มะ..ไม่..ฮึก..นายจะเอาอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ตัวฉัน" เนเน่ปัดมือเขาออกจากปอยผมหนึ่งของตัวเอง พลางปรายตามองไปทางประตูที่เปิดอ้าซ่า แล้วค่อยถัดตัวไปข้างๆเพื่อจะเบี่ยงตัวลงจากที่นอน แต่ยังไม่ทันจะได้ขยับอีกฝ่ายก็คว้าแขนเรียวเอาไว้"มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธ ถ้ากูจะเอามึงก็ต้องให้" "กูไม่ให้ ปะ..ปล่อย" มือเล็กฟาดลงบนแขนแกร่งของโจรหนุ่มเต็มแรงหวังให้หลุดจากพันธนาการ ทว่าเขากลับคลายมันออกอย่างว่าง่าย สร้างความงุนงงให้เธอไม่น้อย แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้เธอโล่งใจไปด้วย"อั่ก! ปะ..ปล่อยกูไอ้เหี้ย" ยังไม่ทันไรเนเน่ก็ต้องดิ้นพล่านเมื่อถูกกระชากข้อเท้าให้รูดลงมานอนแผ่หลาอยู่กลางที่นอนโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ตามด้วยร่างของเขาก้าวคร่อมลงมาทำให้เธอไม่สามารถลุกหนีได้เพลิงมองเรือนร่างท่อนบนเปลือยเปล่าของหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบ มือหนาถกกระโปรงนักศึกษาขึ้นเหนือเอวคอดเผยให้เห็นกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำเหมือนกัน แล้วลูบไล้ไปทั่วผิวนูนจนคนโดนกระทำดิ้นพล่าน พร้อมกระตุกเกร็ง"หึ" เสียงแค่นหัวเร

วันต่อมา.."เชี้ย! ไอ้เพลิงยังเอาไม่เสร็จอีกเหรอวะ นี่หกโมงเช้าแล้วนะเว้ย" เล้งเอ่ย ขณะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานพร้อมกับเสือ โดยที่สายตาจ้องมองกล้องวงจรปิดผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้านหน้าที่ฉายบทรักเร่าร้อนของเพื่อนรักทุกมุมของบ้านพวกเขาจะติดกล้องวงจรปิดหมดยกเว้นห้องน้ำ เนื่องจากเปิดบ่อนเล็กๆซึ่งมีผู้คนและเด็กเฝ้าตามจุดเดินพลุกพล่าน กลัวจะมาขโมยของ แล้วอีกอย่างเวลาฉุดผู้หญิงมาข่มขืนก็ได้เอาคลิปวิดีโอไปลงขาย"แม่งอดอยากมาจากไหนวะ แล้วพวกเราจะได้แดกต่อไหมเนี่ย" เสือว่า"ดูจากสภาพผู้หญิงแล้วไม่น่าได้แดก กูว่าไปบอกให้มันพอเหอะก่อนผู้หญิงคนนั้นจะตาย" เล้งส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ก่อนหยัดกายลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป โดยมีเสือเดินตามหลังออกมาปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!เรือนร่างเล็กที่โดนเขาทารุณมาตลอดทั้งคืนติดกันถี่ๆไม่มีเวลาให้เจ้าของได้พักหายใจเลย จนร่างกายบอบช้ำหมดเรี่ยวแรงที่จะแบกรับความรุนแรงนี้ "อื้อ! อึก..พะ..พอแล้ว..ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว ฮืออออ" หน้าเนเน่เหยเกหอบหายใจรัวรินร้องท้วงบอกเสียงแหบพร่าเจือกระท่อนกระแท่น จนฟังไม่ได้ศัพท์อยู่อย่างงั้น แม้จะรู้ว่าอีกคนไม่ได้สนใจ แต่เธอแค่อย