บททั้งหมดของ BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25+: บทที่ 21 - บทที่ 30

ฟังไม่ผิดหรอกคนที่มาหาเขาคือเนเน่ แล้วก็ไม่รู้ว่ามาเพราะเหตุผลอันใด แน่นอนว่าเธอเกลียดเขาอย่างกับอะไรดีจะบอกว่าคิดถึงมันคงเป็นไปไม่ได้ นอกเสียจากจะมาเคลียร์ให้เขาเลิกยุ่ง แต่บอกไว้ตรงนี้เลยว่า..ไม่มีทางคำพูดแทนตัวเองของเพลิงทำเอาทุกคนอึ้งอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ก่อนจะค่อยๆดึงสติกลับมาแล้วทวนคำถามนั้นขึ้นอย่างพร้อมเพรียง"ผัว?" ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเด็กยันโตใครไม่ยักกะเคยได้ยินเจ้าตัวพูดแบบนี้กับใครมาก่อนเลยและก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนี้ด้วยมั่ง แปลกแฮะ พอมีเธอเข้ามานี่อะไรหลายๆอย่างในตัวเพื่อนพวกเขาก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ สิ่งที่พวกเขาไม่เคยเห็นไม่เคยได้ยินกลับได้เห็นกลับได้ยินจนนึกว่าเพื่อนโดนทำของใส่"นี่มึงถึงกับแทนตัวเองว่าผัวเลยเหรอวะ" เป็นเสือที่เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ มองหญิงสาวที่ยืนกำหมัดแน่น จ้องหน้าเพื่อนรักเขาอยู่ด้วยสายตาเคียดแค้นเหมือนกับว่ากำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่"แสดงว่าเมื่อคืนมึงไปนอนกับน้องเขามางั้นดิ" เล้งถามต่อ"กูว่าชัวร์ป๊าบ สงสัยมันจะติดใจว่ะ" ตี๋เสริมตามมาติดๆ ขณะที่คนถูกถามเอาแต่จ้องหน้าเธอกลับไม่ได้สนใจคำถามพวกนั้นครั้นเห็นว่าเพลิงไม่ตอบอะไรทุ

ทว่าวิ่งมาได้ถึงแค่หน้าประตูซึ่งอยู่ห่างจากรถไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเพลิงกับเนเน่วิ่งจูงมือกันสวนออกมาพอดี เสือและเล้งถอนหายใจด้วยความโล่งอกนึกว่าจะโดนตำรวจจัดการไปเสียแล้ว"ปล่อยภัยกันดีใช่ปะ" เป็นเล้งที่เอ่ยถาม"มันใช่เวลามาถามตอนนี้ไหมวะ รีบไปขึ้นรถก่อน..โน้นพ่อพวกมึงตามมาแล้ว" ยังไม่ทันที่เพลิงกับเนเน่จะได้ตอบอะไรกลับเสือก็โพล่งแทรกขึ้นก่อนเมื่อสายตามองตรงไปเห็นตำรวจกำลังวิ่งตามออกมา ทำเอาทุกคนหันขวับไปมองกันเป็นตาเดียวปัง!แล้วเพลิงก็ยกปืนยิงใส่ตำรวจเป็นการสกัดพร้อมกับทุกคนต่างคนต่างวิ่งขึ้นรถอย่างไม่รอช้า ขณะที่ตำรวจก็ยิงตอบกลับมาเช่นกัน ก่อนตี๋รีบเคลื่อนรถแล่นออกไปด้วยความเร็ว"เฮ้ย! ไอ้เพลิงนี่มึงโดนยิงอีกแล้วเหรอวะ" ทันทีที่ถอดไอ้โม่งออกพร้อมกับทุกคน สายตาของเล้งก็เหลือบเห็นแขนของเพลิงที่นั่งอยู่ริมประตูโดยมีหญิงสาวนั่งขั้นกลางเลือดไหลทะลุผ่านแจ็คเก็ตเสื้อหนังสีดำด้วยความตกใจ แต่ก็ดูผ่านๆแล้วแผลไม่น่าจะลึกคงแค่เฉี่ยวๆเท่านั้นครั้นได้ยินแบบนั้นตี๋ก็มองไปที่เพลิงผ่านกระจกหน้ารถไม่ต่างจากเสือก็หันไปมองเช่นกัน มีแต่เนเน่ที่นั่งนิ่งเพราะรู้อยู่แล้ว เลยไม่ได้มองหรือตกใ

วันต่อมา..เปลือกตาบางค่อยๆขยับเล็กน้อยก่อนจะลืมขึ้นมาในห้องนอนที่ไม่คุ้นเคยอย่างงัวเงีย เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าสัมผัสถึงไอความร้อนระอุจากร่างกายเปลือยเปล่าของคนข้างหลังที่แนบชิด พร้อมกับท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดอยู่ เนเน่ขยี้เปลือกตาเบาๆ พลางบิดขี้เกียจ "อึก!" ทว่าเพียงแค่ขยับขานิดเดียวใบหน้าสวยก็เหยเกไปด้วยความเจ็บปวดตรงใจกลางความเป็นสาวที่เมื่อคืนถูกเขาใช้งานต่อแทบนับครั้งไม่ถ้วน ไม่เว้นแม้กระทั่งแผลที่ถูกกัดและบุหรี่จี้ด้วยความซาดิสต์ในตัวของเขาที่ชอบเสียงร้อง และชอบเห็นเลือดจึงทรมานเธออย่างว่าเล่นเธอกัดฟันข่มความเจ็บปวดยกแขนแกร่งออกจากเอว ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆหันมองเพลิงที่ยังหลับสนิทอยู่ แล้วนิ่งไปครู่หนึ่งด้วยความตกใจพอเห็นผ้าพันแผลบนท่อนแขนเขาเปียกชุ่มไปด้วยเลือด "หึ" เนเน่แสยะยิ้มออกมาอย่างนึกสมเพชกับความอวดดีของเขาที่ไม่ต่างกันเลย ที่เป็นแบบนี้ก็เกิดจากความเลวของเขาเอง เธอไม่จำเป็นต้องสนใจหรือรับผิดชอบอีกต่อไป แค่ทำแผลให้เมื่อวานก็ถือว่าหายกันกับที่เขาช่วยชีวิตแล้วจริงๆหากอยากให้เขาตายนี่ถือว่าเป็นโอกาสดีของเธอเลยนะ แต่ติดตรงเพราะเธออยากให้เขารับรู้ถึงความทรมานนั้นจึ

@บ่อนโจร"ฉันมาแล้ว ไหนเพื่อนฉันล่ะ" เนเน่กวาดสายตามองไปรอบๆก็ไร้วี่แววของเพื่อนตัวเองเลยเอ่ยถามเพื่อนรักของเพลิงที่นั่งไขว่ห้างรออยู่บนโซฟา หลังจากเปิดประตูห้องทำงานเดินเข้ามาอย่างไร้มารยาท "ฉันให้มาช่วยป้อนข้าวกับยาให้ไอ้เพลิง ไม่ได้ใช้ให้มาถามหาเพื่อน" เสือเป็นคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้องนั้นตอกกลับ ยกนิ้วชี้ไปที่ถ้วยข้าวต้มและยาแก้ไข้กับแก้อักเสบ ซึ่งว่างอยู่ใกล้กันบนโต๊ะทำงาน "โน้นถ้วยข้าวกับยาวางอยู่บนโต๊ะเอาขึ้นไปป้อนมันซะ""คุณก็ปล่อยเพื่อนฉันไปก่อนสิ แล้วฉันจะหยิบขึ้นไปป้อนให้""อย่ามาต่อรอง รีบเอาขึ้นไปซะ ถ้ามัวแต่ชักช้าฉันไม่รับรองความปลอดภัยของเพื่อนเธอนะ""โอเค ฉันจะรีบขึ้นไป แต่นายห้ามทำอะไรเพื่อนฉันนะ" พูดจบเธอก็เดินไปหยิบถ้วยข้าวต้ม พร้อมกับยาออกไปจากห้องทำงานทันที ไม่รีรอคำตอบจากอีกฝ่าย"หึ" มุมปากหนาแสยะยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่สายตาคมกริบมองตามหลังหญิงสาวเดินออกไปจนลับตา ก่อนเสือจะหยัดกายลุกขึ้นเดินตามออกไป เพื่อกลับห้องนอนของตัวเองที่มีอีกคนนอนหลับอยู่คนนั้นก็คือเพื่อนรักของเธอพอเดินมาถึงหน้าห้องนอนของเพลิงมือเล็กอีกข้างก็เอื้อมไปบิดเปิดประตู แต่ทว่ากลับถูกล็อกจากด้านในจ

"นายครับ พี่เพลิงบอกทำแผลเสร็จเดี๋ยวลงมา" ทันทีที่เดินกลับมาถึงห้องทำงาน บอลก็รายงานผู้เป็นนายซึ่งเป็นผู้ว่าจ้างของเจ้านายตัวเองอีกทีตามคำสั่งที่ได้รับ"อืม" คนที่ถือวิสาสะนั่งอยู่หลังเบาะบนเก้าอี้โต๊ะทำงานของเพลิง ครางตอบในลำคอกลับมาเบาๆอย่างรับรู้ "งั้นผมขอตัวไปเฝ้าบ่อนต่อก่อนนะครับ" พอเห็นว่าหมดหน้าที่ของตัวเองแล้วบอลก็เอ่ยบอก แล้วโค้งคำนับด้วยความเคารพ ก่อนจะหมุนตัวเดินฝ่าการ์ดสี่ห้าคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูออกไปทันทีแกร๊ก|เพลิงตวัดสายตาไปมองหญิงสาวที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ ขณะที่ตนหยิบสำลีขึ้นมาชุบแอลกอฮอล์เพื่อล้างแผล ทว่ารีบวางลงเมื่อเห็นว่าเธอเดินตรงไปยังบานประตู"จะไปไหน" น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถามขึ้นทำลายความเงียบ ทำเอาเนเน่หยุดฝีเท้าเหล่ตามองด้วยสีหน้านิ่ง ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดหลังเริ่มมีอาการบางอย่างแทรกเข้ามา"....." เธอแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำถามนั้น ขาเรียวก้าวเดินต่อจนถึงบานประตู หมับ!แต่แล้วยังไม่ทันที่จะได้เอื้อมมือไปจับลูกบิดก็ถูกมือหนาของอีกคนเข้ามากระชากไว้เสียก่อน ด้วยความอ่อนแรงทำให้ตัวเธอถลาไปแนบชิดกับแผงอกแกร่ง"อ๊ะ!" เนเน่ร้