Lahat ng Kabanata ng The Unbothered CEO Falls In Love: Kabanata 1 - Kabanata 10

"Tingnan ko kung lumaki na ang mga bagay na dapat lumaki?"Si Isabella ay idiniin sa matigas na pader ng isang pares ng mga braso. "Maling tao ba ang nakilala mo?"Dahil manipis ang kanyang mga balikat, at dahil sa mahina niyang pagpupumiglas, isang malalim na buto ang lumabas. Ipinikit ni Isabella ang kanyang mga mata sa kawalan ng pag-asa. Matapos ang isang taon na hindi nagkita, naisip niyang hindi na siya maaalala ni Nicklaus.Sinabi ni Nicklaus ang bawat salita, "Sa kama na iyon noong isang taon, binilang ko ang pakikipagtalik ko sa iyo. 68 beses mong sinigaw ang pangalan ko. Ang ilan ay nasa hindi matiis na sakit, at ang ilan ay humihingi ng awa sa galit na galit."Naramdaman ni Isabella na parang may binalatan ang kanyang amerikana. Ang kahihiyan ng gabing iyon ay dumidiin sa kanyang ulo, na para siyang idiniin sa kumukulong tubig.Siguradong hindi niya ito makikilala."Hindi pa kita nakikita."Hindi kahit isang beses.Lumapit si Nicklaus sa kanyang mukha, at inilarawan ng kany

Halos lumuhod si Isabella sa tabi ni Sheen. Nataranta siya at gusto niyang hilahin ang kapatid niya mula sa lupa."Sheen, huwag... huwag mo akong takutin."Nanginginig ang buong katawan ni Sheen, at ang mga bisita sa western restaurant ay natakot.Mahigpit na niyakap ni Isabella ang taong nasa kanyang mga bisig. Hindi malinaw ang sinabi ni Sheen, "Ate, iligtas mo ako... huwag mong hayaang may makakita sa akin... ng ganito."Hindi pa niya ito nagawa noon. Tumingin si Isabella sa waiter na nakatayo sa gilid, "Tumawag ng ambulansya, dali."Isang lalaki at isang babae ang dumaan, at si Sheen ay kumibot ng mas marahas, ang kanyang mga mata ay lumingon sa labas, at siya ay bumubula sa bibig.Naiinis na tinakpan ng babae ang bibig at ilong, "Ano iyan? Nakakadiri."Nagmamadaling hinubad ni Isabella ang kanyang coat at sinubukang takpan ang mukha ni Sheen.Sa oras na ito, isang boses ng lalaki ang bumungad, "Mag-ingat na kinakagat niya ang kanyang dila."Bilang nang matapos magsalita si Nickla

Nagtatatalon ang mga ngipin ni Isabella. Habang nagpupumiglas ang ngipin niya ay lalo siyang nanginginig.Frustration na sabi ni Elijah, "Nangako na ako sa kanya! Paano ko ipapaliwanag sa kanya?"Bumagsak ang boses ni Nicklaus sa ulo ni Isabella, "Sabihin mo lang na hindi kita ibibigay."Napaisip naman ang lalaki sa labas. Kung si Sheen ay hindi maliligtas pagkatapos uminom ng gamot, makakasama pa kaya niya si Isabella?Hindi niya ito mailigtas, ngunit hindi siya maaaring maging 'kasabwat'.Paatras na ang mga yabag at hindi nagtagal ay umatras sa labas ng silid.Mahinahong humakbang si Clark, "Mr. Laurel, magkita na lang tayo sa susunod na araw."Hindi inaasahan ni Isabella na aalis si Elijah ng ganito. Nang magambala siya at umatras, tumama ang kanyang mga paa sa gilid ng bathtub at nahulog siya sa tubig.Binasa ng umaapaw na tubig ang pantalon ni Nicklaus, at sa isang iglap ay lumabas siya sa tubig, "I'm sorry."Medyo namumula ang mga mata ni Isabella. Hinubad ni Nicklaus ang kanyan

Hindi niya kailangang magkaroon ng isang Isabella. Bukod dito, palagi siyang pinipigilan kapag gusto niyang maglaro ng ilang beses, at si Nicklaus ay nagsisimula nang maiinip.Uminom si Sheen ng gamot sa loob ng ilang araw na sunud-sunod, at ang kanyang espiritu ay bumuti nang bumuti. Nagawa pa niyang bumaba para mamasyal.Sa ikasampung araw, walang laman ang kahon ng gamot. Matapos hikayatin si Sheen na matulog, lumabas ng pinto si Isabella.Hindi niya alam kung ano ang sasabihin kapag pumunta siya sa Villa Esmeralda, ngunit mas gusto niyang lumuhod doon kaysa maghintay sa bahay para magkasakit ang kanyang kapatid.Walang elevator sa komunidad, kaya bumaba siya sa isang hagdan si Isabella.Umakyat ang isang lalaki at nilagpasan siya. Nakita ni Isabella na ang lalaki ay may hawak na balde sa kanyang kamay, na mukhang napakabigat.Hindi niya ito sineryoso. Nang makarating siya sa unang palapag, nakarinig siya ng marahas na katok sa pinto sa itaas.Biglang huminto si Xu Yanqing, at isan

Hindi nakatulog ng maayos si Isabella buong gabi, at halos hindi na niya ipinikit ang kanyang mga mata sa madaling araw. Tag-ulan noon sa Linamon, at ang kalangitan sa labas ng bintana ay mamasa-masa at madilim. Ang matinis na tunog ng cell phone ang gumising kay Isabella, at nang tumingala siya, nakita niya si Nicklaus na nakatayo sa tabi ng kama, ang daliri nito ay dumudulas sa screen.Gumulong si Isabella at gumapang na tumayo, at nang makita niyang magsasalita na ito, ibinitin niya ang pulso ng lalaki gamit ang isang kamay at mabilis na inabot ang kabilang kamay para kunin ang telepono. Itinagilid niya ang ulo, hindi sigurado kung sasagutin nito ang tawag. Nagmamadaling ibinaba ni Isabella ang tawag.Ngunit sa loob ng tatlong segundo, muling tumunog ang tugtog na parang hinihimok siyang mamatay. Hinila niya ang manipis na kumot sa tabi niya para takpan ang sarili, at inilagay ang telepono sa tenga niya, "Hello, Mom.""Ano bang problema mo? Magdamag kang hindi bumalik. Saan ka nag