Binawi ni Isabella ang kanyang kamay.
Tuwang-tuwang humakbang si Elijah, "Let's make it clear today. Tanungin mo siya nang personal, sinusubukan ko lang bang lokohin ka, o hindi ka niya kayang bigyan ng gamot?"
Hindi pinangarap ni Elijah na narinig ni Isabella ang sinabi niya kay Nicklaus kagabi. Gusto niyang umalis, ngunit pinigilan muli ni Elijah.
"Sige magtanong ka."
Matigas ang mukha ni Isabella, "Sapat na ba iyon?"
Si Elijah ay pinalaki din ng iba mula pa noong siya ay bata, at ang lahat ng kanyang pasensya sa buhay na ito ay ginugol sa paghabol kay Isabella.
Nakangiting tanong ni Maya, "Young Master, naaalala mo pa ba?"
Medyo paos ang boses ni Nicklaus, "Paano ko makakalimutan."
"Ano ang pakiramdam?"
"Mabango, malambot, makinis, at sobrang kasiya-siya."
"Hahaha——" Mas matalas ang tawa ni Maya sa tenga ni Isabella.
Sumimangot si Elijah at itinaas ang kanyang mga kamay para takpan ang kanyang tenga.
Mabilis siyang lumapit sa tenga niya at sinabing, "Iba ako sa kanya. Mabait akong lalaki. Tsaka puro mura lang ang mga babaeng pinag-uusapan nila."
Ang mga labi ni Isabella ay maputla at ang kanyang mukha ay napaka-tense.
mura?
hindi ba?
Itinulak niya ang kamay ni Elijah. Sobra talaga ang tingin niya sa sarili niya. Gusto niya ba talagang magkaroon ng romantikong pag-ibig?
Napatingin si Maya sa ekspresyon ni Isabella. "Elijah, hindi iyon ang sinabi ko. Lahat ay may kanya-kanyang kahirapan."
"Okay, madumi sa akin."
Kinuha ni Isabella ang isang tasa ng tsaa sa mesa at ibinuhos ito sa kanyang tiyan sa isang hininga. Ang mga luhang halos tumulo sa kanyang mga mata ay pinilit din niyang bumalik.
Tumayo siya at sinabing, "Excuse me, pupunta ako sa banyo."
Mabilis na lumabas si Isabella. Nang makahanap siya ng lugar para maghugas ng kamay, nakatanggap siya ng tawag mula kay Nicklaus.
Nag-alinlangan siya at sinagot ang tawag.
Isang boses ang nagmula sa loob, "I have the medicine now, you still want it?"
Sa isang kaluskos, itinulak ni Nicklaus ang isang kahon ng gamot sa harap ni Elijah, "Sa tingin ko si Ms. Isabella ay lubhang nababalisa."
Hindi inabot ni Elijah para kunin, "Nakita ko na ang kapatid niya, at pakiramdam ko...hindi na siya mabubuhay nang matagal."
"Bakit hindi mo subukan." Sinulyapan ni Nicklaus ang mobile phone sa kanyang kandungan, at nagpatuloy ang tawag.
"Who dares to try? Hindi ko kakayanin kung may mamatay." Ibinalik ni Elijah ang kahon ng gamot, "Kagat ka na lang at walang gamot. Huwag mo siyang bigyan ng pag-asa."
Nakikita ba ni Nicklaus na hindi siya sumuko, kaya gusto niyang saksakin ang puso niya at dumugo ito? Pagkatapos niyang ibaba ang telepono, sumalok siya ng isang dakot ng malamig na tubig para hugasan ang kanyang mukha.
Bumalik si Isabella sa bahay, at mabilis na hinila ito ni Elijah papunta sa isang upuan, "Pagkatapos ng hapunan, bibisitahin ko ang kapatid mo..."
"Hindi na kailangan," malamig na putol ni Isabella, "Huwag mo na akong makitang muli sa hinaharap."
"Bakit?"
"I don't want to continue with you. I tried hard, but I found that I could not like you. Sorry."
Nag-aalalang tumalon si Elijah, "Sabi mo gusto mo ako?"
"Mayroon kang magandang kondisyon, at sinubukan ko, ngunit hindi ito gumana."
Ang malamig na mga salita ni Isabella ay napakasakit, at kasama ng kanyang malamig na mukha, kahit si Nicklaus ay hindi masabi kung ang kanyang mga salita ay totoo o mali.
Ngunit nakaramdam ng hiya si Elijah, at nasa harap nila ang kanyang matalik na kaibigan.
Sa sobrang galit niya ay sinipa niya ang upuan, "If you have the guts, don't crawl to beg me in the future!"
Natamaan ng upuan ang mga binti ni Isabella, natumba ang babae at saglit itong hindi makatayo.
Umalis na si Elijah, at hindi na kailangang magtago si Maya sa pagkakataong ito. "Miss Isabella, may mga bagay... hindi pa alam ni Elijaj, di ba?"
"Hindi na niya kailangang malaman. Wala na akong kinalaman sa kanya."
Kinuha ni Isabella ang bag sa tabi niya at tumayo sa kabila ng matinding sakit. "Sabi mo itatago mo sa akin ang bagay na iyon."
Nagkibit-balikat si Maya. "I did it. Wala akong sinabi. You and I are the parties involved. I'm just a matchmaker at best."
Pagkaalis ni Isabella, nagsindi ng sigarilyo si Maya. "I'm a little too interested in this girl."
"Naglalaro lang," sabi ni Nicklaus, na may kaunting interes sa kanyang mga mata. "Huwag mong seryosohin."
"Huwag mong tingnan ang kanyang katawan na kasing lambot ng tubig na mapiga. I think she has a tough personality."
Hinawakan ni Nicklaus ang isang sigarilyo sa kanyang bibig, at ang apoy mula sa lighter ay nagliwanag sa kanyang mga mata. "I won't force her. Things like going to bed is only interesting when both of us willing."
Nawala agad ang init ng ulo niya, "I want to save your sister more than anyone else, she is like my own sister."Walang laman ang mga mata ni Isabella, tumingin siya kay Nicklaus, at sinalubong niya ang malamig at makitid na tingin ng lalaki.
Isinara ni Nicklaus ang menu sa kanyang kamay, "Maupo ka at magsalita kung may sasabihin ka."
Nasa isang restaurant sila kinabukasan. Sinubukan pa ring makigpaglapit ni Elijah kay Isabella, kahit ayaw na ng babae nito sa kanya.
Nang makita ito, pinindot ni Elijah ang balikat ni Isabella, at umupo ang dalawa sa tapat ni Nicklaus. Sinubukan pa ring isalba ni Elijah ang sarili. Kahit na may nangyari kahapon na hindi maganda.
"Ano ang ginagawa natin dito, Elijah?" tanong ni Isabella sa lalaki.
"Gusto kong kausapin nating dalawa ni Nicklaus."
Tinignan ng sobrang lamig ni Isabella si Elijah, "Saksi, walang kang kahihiyan ginugulo ba kita? Para humihingi ng gamot?"
Sinubukan ni Elijah na linawin ang sarili.
Ang mga salita ni Elijah ay puno ng kahulugan, "Wala kang kahihiyan."
Ramdam ni Isabella ang panggigipit mula sa lalaking kaharap nang hindi itinaas ang kanyang ulo.
Bigla, narinig niyang nagtanong si Nicklaus, "Kapaki-pakinabang ba ang gamot?"
Bumilis ang tibok ng puso ni Isabella, at ang kanyang kamay ay hindi namamalayan na hinawakan ang sulok ng kanyang damit. Mukhang naguguluhan si Elijah, "Sino ang tinatanong mo?"
Bahagyang itinaas ni Nicklaus ang kanyang baba kay Isabella.
Nakatutok ang mga mata ni Elijah sa kanya, "Saan mo nakuha ang gamot?"
Ang mga nerbiyos ni Isabella ay nag-aapoy sa bawat pulgada, at hinangaan ni Nicklaus ang kanyang pagkaligalig. Bigla niyang inangat ang ulo niya at tinitigan si Nicklaus.
Tila hindi siya natatakot sa anumang bagay, at ang pinakamasama ay ang pag-usapan ito.
Tila nakita siya ni Nicklaus, at nakita niyang bubuksan na niya ang kanyang bibig, "Ang tinanong ko ay kung epektibo ba ang mga gamot na ininom niya noon."Halos lumuwa ang mga mata si Elijah sa tanong ni Nicklaus, "Kung gagana ang gamot na iniinom ng kanyang kapatid, bakit kailangan kong magmakaawa sa iyo?"
Halos hindi marinig ang tawa niya, "Gusto mo ba talagang tulungan si Miss Isabella?"
"Kalokohan, ito ang magiging asawa ko."
Lalong misteryosong tumawa si Nicklaus, "Malapit na ang bisita ko, sabay tayong kumain."
Tatayo na sana si Isabella, ngunit pinigilan siya ni Elijah.
"Don't go, baka pumayag siya na bigyan ako ng gamot mamaya?"
Habang nag-uusap, dumating ang bisita ni Nicklaus.
Tumingala si Isabella at nakitang malinaw ang mukha ng kausap, at tinamaan siya ng kidlat.
Tumingin si Maya sa kanya, "Mukhang pamilyar sa akin ang babaeng ito."
"Talaga? Saan mo ako nakita?" tanong ni Nicklaus.
Tumingin si Maya sa kanya, pagkatapos ay tumingin kay Nicklaus.
Noong gabing iyon noong isang taon, si Isabella ay kasama niya. Ito ay tulad ng pagtapak sa impiyerno.
Naging mabilis ang paghinga ni Isabella.
Puno ng sama ng loob ang mukha ni Elijah, "Huwag kang magsalita ng kalokohan, malinis ang girlfriend ko!"
"Hey, Mr. Elijah, sabi ko lang parang familiar siya, hindi ko naman sinabing madumi siya."
Gusto ni Isabella na tumakas mula dito ngayon din. Napansin niya na ang mga mata ni Nicklaus at tumatama sa kanya nang walang prinsipyo, tulad ng isang kawit na kumukuha ng kanyang kamiseta.
Iniba ni Maya ang usapan at tumingin kay Nicklaus
"To be honest, I have seen so many women with these eyes, but the most attractive one is still the girl from a year ago."
Si Isabella ay tila sinakal ng kung sino.
Hindi niya kailangang magkaroon ng isang Isabella. Bukod dito, palagi siyang pinipigilan kapag gusto niyang maglaro ng ilang beses, at si Nicklaus ay nagsisimula nang maiinip.Uminom si Sheen ng gamot sa loob ng ilang araw na sunud-sunod, at ang kanyang espiritu ay bumuti nang bumuti. Nagawa pa niyang bumaba para mamasyal.Sa ikasampung araw, walang laman ang kahon ng gamot. Matapos hikayatin si Sheen na matulog, lumabas ng pinto si Isabella.Hindi niya alam kung ano ang sasabihin kapag pumunta siya sa Villa Esmeralda, ngunit mas gusto niyang lumuhod doon kaysa maghintay sa bahay para magkasakit ang kanyang kapatid.Walang elevator sa komunidad, kaya bumaba siya sa isang hagdan si Isabella.Umakyat ang isang lalaki at nilagpasan siya. Nakita ni Isabella na ang lalaki ay may hawak na balde sa kanyang kamay, na mukhang napakabigat.Hindi niya ito sineryoso. Nang makarating siya sa unang palapag, nakarinig siya ng marahas na katok sa pinto sa itaas.Biglang huminto si Xu Yanqing, at isan
Nanginginig si Isabella. Hindi niya alam kung patay na ba o buhay ang kapatid niya, at tensyonado na siya. Hinubad ni Nicklaus ang kanyang bathrobe, at ang kanyang tansong balat ay puno ng pagsalakay.Iniangat ni Isabella ang kanyang katawan pataas, at ang screen ng kanyang mobile phone ay kumikinang. Nakita pa niya ang pigura ng kanyang ina na nakaupo sa corridor.Tumingin ang ina ni Isabella kay Clark, "Excuse me... nakita mo ba ang anak ko?"Hinawakan ni Clark ang telepono at umiling, "Hindi, hindi ko siya nakita.""Pwede bang pansinin mo ako?" Hindi malakas ang mga salita ni Nicklaus, ngunit sapat na malakas ang mga ito para marinig sa kabilang dulo ng telepono.Nilunok ni Clark ang kanyang laway at tumayo nang mas malayo sa ina ni Isabella.Namumulaklak sa kanyang harapan ang kahinaan ni Isabella. Inikot ng mga daliri ni Nicklaus ang kanyang balikat isa-isa, at pagkatapos ay dumausdos pababa. Kahit saan siya magpunta, parang nagsindi ng apoy.Ang sakit at kasiyahan ay magkasama.
Hindi nakatulog ng maayos si Isabella buong gabi, at halos hindi na niya ipinikit ang kanyang mga mata sa madaling araw. Tag-ulan noon sa Linamon, at ang kalangitan sa labas ng bintana ay mamasa-masa at madilim. Ang matinis na tunog ng cell phone ang gumising kay Isabella, at nang tumingala siya, nakita niya si Nicklaus na nakatayo sa tabi ng kama, ang daliri nito ay dumudulas sa screen.Gumulong si Isabella at gumapang na tumayo, at nang makita niyang magsasalita na ito, ibinitin niya ang pulso ng lalaki gamit ang isang kamay at mabilis na inabot ang kabilang kamay para kunin ang telepono. Itinagilid niya ang ulo, hindi sigurado kung sasagutin nito ang tawag. Nagmamadaling ibinaba ni Isabella ang tawag.Ngunit sa loob ng tatlong segundo, muling tumunog ang tugtog na parang hinihimok siyang mamatay. Hinila niya ang manipis na kumot sa tabi niya para takpan ang sarili, at inilagay ang telepono sa tenga niya, "Hello, Mom.""Ano bang problema mo? Magdamag kang hindi bumalik. Saan ka nag
Bagama't magkaibigan ang dalawa, malinaw na nangunguna si Nicklaus kay Elijah.Ano ang masasabi niya nang sumugod siya? Pupunit ba niya ang kanyang mukha at akusahan si Nicklaus na nakitulog sa babaeng gusto niya?Sinabi na ni Isabella na inialay niya ang sarili sa kanya.Nalungkot si Elijah, "Maghintay ka lang, hindi ka magkakaroon ng magandang pagtatapos."Hindi niya hinarap si Nicklaus, ngunit inikot niya ang kanyang wheelchair at umalis.Ang pangungusap na binanggit niya ay lumabag sa bawal ni Nicklaus, at hindi na nangahas si Elijah na guluhin pa siya rito.Tinapos ni Nicklaus ang paghithit ng sigarilyo at lumabas mula sa likod ng screen. Nilampasan niya si Isabella nang walang sabi-sabi at lumabas. Dali-dali niyang sinundan ito, at pagdating nila sa parking lot, hindi siya pinapasok ni Nicklaus sa kotse.Bubuksan na sana ni Isabella ang pinto ng kotse, at ito ay naka-lock. Mula sa puntong ito, ay iniwan siya ng kotse. Ngunit ang kotse ay nagmamaneho ng napakabagal, at si Isabell
Si Isabella ay hindi nangahas na mag-isip at umatras. Para bang hindi makapaniwala ang babae na nalaman.'Ano ang kinalaman ni Nicklaus sa nangyari sa pamilya ni Melissa?' ani ng isipan ko.Nakita ni Isabella ang mga instrument sa tabi ng kama. Si Melissa ay mukhang hindi tulog. Ang 'buhay na patay' na binanggit ni Elijah ay dapat mangahulugan ng vegetative state.Nakita ni Nicklaus na nakatayo siya roon nang hindi gumagalaw. "Hintayin mo ako sa labas.""Okay." Wala sa sariling ani ng babae.Ang buong kama ay napapaligiran ng puting gasa, at pinalamutian ito na parang kwarto ng isang maliit na prinsesa."Hindi ka pa ba aalis?"Inihakbang ni Isabella ang kanyang mga paa, naglakad siya palabas, humanap ng upuan at umupo. Walang laman at malamig ang koridor. Naghintay si Isabella ng mahigit isang oras, ngunit hindi lumabas si Nicklaus.Napatitig siya sa nakasarang pinto ng ward, at saglit lang, talagang nakita niya ang lambing sa mga mata ni Nicklaus. 'Para bang ibang tao ang Nicklaus n
Hindi nangahas si Isabella na tumingin kay Nicklaus. Kahit na ang mukha niya ay pininturahan, hindi siya bulag. Inilibot ni Rob ang kanyang mga mata sa lahat na parang pumipili siya ng mga kalakal, at sa wakas ay tumayo sa harap ni Isabella.Ang kanyang mga mata ay nakatuon kay Isabella, at hindi na siya makalayo, "Ang kagandahang dito, siya ay mukhang malambot at kaakit-akit sa unang tingin."Nakatuon si Nicklaus sa paglalaro ng baraha, at biglang nagsabi, "Rob, ang pagnanasa ay isang kutsilyo na nakasabit sa iyong ulo. Iniisip mo pa rin ang tungkol sa mga babae sa oras na ito?""Sir Klaus, ito ay tinatawag na libangan.""Hindi ka ba natatakot na may halong reporter dito?"Nagulat si Isabella sa sinabi ni Nicklaus at bumuhos ang malamig na pawis. Ang mga taong ito ay pinaka-ayaw sa mga reporter. Kung talagang ilalantad siya, tiyak na hindi magiging maganda ang kanyang katapusan.Nagising si Rob sa kanyang mga salita. Hinawakan niya ang kanyang makintab na noo at saka ngumisi ng masam
Nilunok ni Rob ang kanyang lalamunan, "Sir Klaus,"Hindi komportable si Isabella, ngunit hindi siya nangahas na kumilos. Tinitigan niya ang harapan ni Nicklaus at nakita niyang inabot nito ang kanyang suit at hinugot ang laylayan ng kanyang t-shirt na nakasukbit sa bewang nito.Kitang-kita ang kanyang mga kalamnan sa tiyan sa tabi ng kanyang baywang. Ibinaling ni Isabella ang kanyang ulo sa kabilang panig dahil sa takot. Ang kanyang ulo ay nagpabalik-balik sa ilalim ng suit nito, na napakalinaw.Si Nicklaus ay nakikipag-usap sa ilang tao sa tabi niya. Halos malagutan ng hininga si Isabella at gustong ilabas ang kanyang ulo. Bahagyang tinapik ni Nicklaus ang kanyang ulo at nagbabala, "Mag-ingat ka o bubunutin ko ang iyong mga ngipin."Isang sunod-sunod na tunog ng panunukso ang umabot sa tainga ni Isabella, at humiga siya sa kanyang mga binti at hindi gumagalaw. Pagkaraan ng mahabang panahon, aalis na si Nicklaus, kaya hinubad niya ang suit na nakatakip sa mukha ni Isabella.Yumuko at
Hindi inaasahan ni Isabella na may mangangahas na hawakan ang telepono ni Nicklaus."May kailangan lang akong sabihin sa kanya.""Oh, sino ka?"Huminto siya, at sinabing, "Ang pangalan ko ay Isabella."Mayroong ilang mga pag-uusap sa kabilang dulo ng telepono, at parang paparating na si Nicklaus.Napakahina ng boses ng babae, "Hinahanap ka daw niya, baka urgent."Kinuha ni Nicklaus ang telepono at tiningnan ang caller ID. Hindi niya na-save ang numero ni Isabella, at isang string ng mga numero ang lumabas sa screen."Maling numero yata ito.""Hindi, sabi niya hinahanap ka niya."Narinig ni Isabella na napakalayo ng tono ni Nicklaus, "Huwag kang mag-alala, pumunta lang siya para humingi ng gamot." Pagkatapos noon ay ibinaba na ang telepono.Humihingi ng gamot, ang paglalarawan ay talagang angkop. Sinulyapan niya kay Carmilo na kumakain ng almusal sa tabi niya, "Ganyan ba kayong lahat na lalaki? Bago mo makuha ito, puno ka na ng sigasig, ngunit kapag nakuha mo na ito, sa tingin mo ay wa
Tinitigan ni Nicklaus ang kanyang telepono na may malungkot na ekspresyon, mukhang napaka-creepy. Sa oras na ito, walang nangahas na magsabi ng anuman, ngunit si Clark, bilang isang assistant at kasama ito, ay naglakas loob magsalita."Young Master, paano kung tatawagan ko si Miss Isabella?"Hindi niya rin dapat siya hinarangan."Hindi na kailangan." Ang buong mukha ni Nicklaus ay nalubog sa malamig na liwanag, at ang kanyang mga tampok ng mukha ay na-refracted sa manipis na ulap ng anino ng liwanag, na lumabo ang mga mata ng lalaki.Bumalik siya sa kabisera ng syudad. Gabi na, madilim at desyerto ang bahay, at hindi pa bumabalik si Isabella.Binuksan ni Clark ang ilaw at tiningnan ang oras, "Young Master..."Lumingon si Nicklaus. Kahit na sinusundan siya ni Clark, kung minsan ay hindi pa rin niya mawari ang ugali ng lalaking ito."Masyado kang nagmamalasakit sa kanya?"Hindi nakasagot si Clark nang marinig niya ito. "Gabi na, sa tingin ko hindi ligtas si Miss Isabella sa labas nang
Natigilan si Isabella.Si Carmilo ay orihinal na nakangiti, ngunit ang kanyang mukha ay biglang nagdilim."Young Master? Is she calling your guy?"Bago pa makapag-react si Isabella, binuksan ni Carmilo ang pinto at nagmamadaling lumabas, "Hindi niya aaminin na nakahuli siya ng mangangalunya maliban na lang kung nahuli siya sa kama!"Gusto siyang hilahin ni Isabella, ngunit si Carmilo ay parang loach at sumugod na sa kabilang panig. Sa tuwing makakatagpo siya ng isang bagay tungkol kay Isabella, siya ay magiging mapusok. Nagagawa niyang panatilihin ang kanyang kalmado, ngunit ngayon ay kailangan niyang sumunod sa likuran.Nagulat si Mie Lyn nang makitang may pumasok, "Sino ka?"Mabilis na naglakad si Isabella sa gilid ni Carmilo at nakita ang isang lalaki na nakaupo sa sofa sa tabi ng bintana. Ang coat ni Nicklaus ay itinapon sa tabi niya, at nakasuot siya ng puting sando na may dalawang butones na nakaalis.Naninigarilyo siya. Lalaki rin si Carmilo, kaya alam niyang sigarilyo ito para
Ang naiipit sa lugar na ito, mas masakit.Umupo si Nicklaus sa sofa, ang kanyang mukha ay namumula at puno ng hindi makapaniwala. Saan nakakuha si Isabella ng ganoong katapangan?Sinamantala niya ang pagkakataong bumangon at inayos ang kanyang pajama. Pagkatapos niyang gawin ito, napagtanto niya na nasaktan niya si Nicklaus.Gustong bumangon ni Isabella, ngunit hinawakan ng lalaki ang kanyang pulso. Ang kanyang mga payat na daliri ay pumunta mula sa kanyang leeg hanggang sa kanyang pusod, at saan man siya magpunta, ang mga butones ay hindi naka-button. Si Nicklaus ay tumingin pababa at kinurot ang kanyang mga mata, na pula."Tingnan mo ang iyong obra maestra."Inilayo ni Isabella ang kanyang mukha, at ikinawit ni Nicklaus ang palad sa kanya at hinila siya. Tumama ang mukha niya sa dibdib nito, at nang makita niya ang pula at namamagang bahaging iyon, agad na namula ang mukha ni Isabella."Hindi ko sinasadya.""Hindi ko kayang kurutin ka ng ganyan, pero ginawa mo."Alam ni Isabella na
Napakaraming beses na nakipag-usap si Melissa kay Isabella, ngunit ito ang unang pagkakataon na narinig niya ang pangalang Nicklaus mula sa kanya. Pinayagan ba niya itong tawagin siya ng ganoon?Tutal magkasama naman sila kaya normal lang na tawagan ang isa't isa sa mga pangalan nila di ba? Kinagat ni Melissa ang kanyang mga ngipin, hindi nagpapakita ng anumang emosyon sa kanyang mukha."Oo, basang-basa na ang mga paa ko, bumalik ka na."Kinuha niya ang payong mula kay Nicklaus, at gustong pumasok ng mabilis, na para bang natatakot siya na sundan siya nito. Ginalaw ni Melissa ang kanyang mga paa, at nilingon siya ni Melissa, "Alam kong ginagawa mo ito para sa aking kapakanan, ngunit kung papasok ka, iisipin ng iba na tumawag ako ng mga reinforcement, Nicklaus, huwag."Kinaladkad niya papasok ang mabibigat niyang paa. Malakas ang ulan, at si Isabella ay nakaupo sa loob, ngunit ang kanyang mukha ay namumula. Umikot si Nicklaus sa gilid ng kotse at bubuksan na sana ang pinto.Isang matal
Walang bukas na ilaw sa villa. Hanggang sa pumasok si Nicklaus sa bahay ay lumiwanag ito. Walang tao sa ibaba, kaya umakyat si Nicklaus sa ikalawang palapag.Nauna siyang pumunta sa kwarto ni Melissa, ngunit wala siyang nakitang tao. Akala niya ay wala ito, at nang aalis na sana siya, nakita niyang bukas ang pinto ng isa pang kwarto.Pumasok si Nicklaus ng dalawang hakbang. Hindi madilim sa loob. May table lamp sa bedside table. Sa ilalim ng liwanag at anino, kakaibang tahimik ang silid.Nakita niya ang isang taong nakahiga sa ulunan ng kama, na nakatakip ang kubrekama sa kanyang ulo. Gumagalaw ang kubrekama dahil nanginginig ang natutulog dito. Lumapit si Nicklaus sa gilid ng kama, yumuko at hinila ang kubrekama. Hindi inaasahan ni Melissa na lilitaw ang kanyang mukha sa kanyang harapan. Nagulat siya noong una, ngunit hindi nagtagal ay nag-react siya at ibinaon ang kanyang mukha sa kubrekama."Melissa."Pilit na hinila ni Nicklaus ang kubrekama. Namamaga ang mukha ni Melissa dahil s
"Oo."Pinanood ni Nicklaus si Isabella na kinuha ang USB drive. Sinong mag-aakala na ang kanyang ama, na nasaksak hanggang sa mamatay sa madilim na eskinita at mukhang kaawa-awa, ay siya pala talaga ang mamamatay-tao na pumatay sa mga magulang ni Melissa.Pumasok si Isabella sa kwarto at sinaksak ang USB drive sa computer. Mayroong maraming mga folder sa loob nito. Isa-isa niyang pinindot ang mga ito. Lahat sila ay mga balita na naiulat na noon pa.Nabasa ni Nicklaus ang lahat ng ito sa opisina. Nag-scroll si Isabella hanggang sa dulo at nakakita ng nagbabantang sulat.Sa sulat, binantaan ang ama ni Isabella na kung ipagpapatuloy niya ang pag-iimbestiga sa usapin ng presidente ng Hangyang Real Estate, hindi siya magkakaroon ng magandang wakas.Sa dulo ng sulat, may malaking pulang salitang "kamatayan".Isinulat ni Isabella ang ilang impormasyon tungkol sa presidente ng Hangyang Real Estate sa isang notebook. Ang taong ito ay dapat na may kaugnayan sa pagkamatay ng kanyang ama. Nang tu
Nagpunta siya dito especially para lang manood ng performance na tumagal ng wala pang kalahating oras. May mga tao lahat sa likod ni Isabella. Pinigilan niya ang pagnanasang hawakan ang kamay nito. Umalis si Nicklaus nang hindi siya hinintay matapos.Ang mga larawang iyon na nagpahirap sa kanya ay hindi kailanman magbabanta sa kanya sa buhay na ito. Hangga't gusto ng lalaking ito, gagawin niyang masunurin ang mga taong iyon.Pagkatapos ng palabas, nagpaalam si Isabella sa kanyang mga kasamahan. Naglakad siya palabas at hindi nakita ang sasakyan ni Nicklaus. Bumalik siya sa Casa España, binuksan ang pinto at pumasok. Narinig niya ang tunog mula sa TV.Umupo si Nicklaus sa sofa nang hindi lumilingon."Nandito na ako."Si Isabella ay tila nakikipag-usap sa hangin.Hindi siya pinansin ng lalaki. Lumapit siya at kusa siyang tumayo sa harapan niya. Sumandal si Nicklaus gamit ang kanyang itaas na katawan at dahan-dahang itinaas ang kanyang mga mata. Tumingin siya sa kanya ng masusing tingi
Alam ito ni Isabella, at siya ang humiling kay Carmilo na lumapit at kunan ito, at pagkatapos ay nalantad ito, ngunit hindi siya sinundan ni Carmi pagkatapos niyang umalis doon. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang video."Ms. Matias, kung tutuusin, ako ang muntik nang mawalan ng buhay, pero kung galit ka pa rin, humihingi ako ng tawad sa iyo."Si Elena Matias ay nagtanong na tungkol dito, at ngayong gabi ay napakahalaga kay Isabella.Napakadali niyang kontrolin."Magkano ang isang paghingi ng tawad."Tinakpan ni Elena ang kanyang bibig gamit ang isang kamay at mahinang ngumiti, "Narinig kong sinabi ni Lena na nakita ka niyang sumasayaw, napaka-coquettish at wild, hindi ba?"Si Isabella ay nasa isang club, at ang bagay na ito ay hindi maluwalhati, at ito ay isang anino pagkatapos niyang bumalik sa kanyang buhay sa ilalim ng araw."Siyempre, nakita ko ito ng sarili kong mga mata," pinilipit ni Lena ang kanyang baywang, sinusubukang gayahin ang hitsura ni Isabella, "ngunit hindi ako
"Isabella."Wala pang tumatawag sa kanya ng ganyan.Parang may switch sa isang lugar sa kanyang katawan, at nanginginig ang buong katawan ni Isabella. Hinalikan niya ito, ngunit hinalikan niya ito nang napakahigpit.Ang hininga ay puno ng pagsalakay, ngunit hindi niya mapigilan.Pagkatapos, ibinuka ni Nicklaus ang telang nakatakip sa kanya, at mabilis na ibinaling ni Isabella ang kanyang mukha sa kabilang panig. Tumalikod siya at humiga sa gilid, at hinila siya muli sa kanyang mga bisig. Napakataas ng sahig dito, at naririnig nila ang hangin at ulan, at maririnig nila ang paghinga ng isa't isa nang napakalinaw.Kinabukasan.Maagang bumangon si Isabella, pumunta siya sa cloakroom para pumili ng isang set ng damit na isusuot. Pabalik na sana siya sa kwarto, narinig niyang tinatawag siya ni Nicklaus."Isabella, dalhin mo rito ang mga damit ko."Ang mga salitang ito ay natural na lumabas sa kanyang bibig. Para bang matagal na silang magkasama, at ngayon ang pinaka-ordinaryong umaga, ngun