Kabanata 7

Hindi niya kailangang pilitin si Isabella. Bukod dito, palagi siyang pinipigilan kapag gusto niyang maglaro ng ilang beses, at si Nicklaus ay nagsisimula nang maiinip.

Iniinom ni Sheen ang gamot ilang araw na ngayon, at ang kanyang pakiramdam ngayon at bumubuti na. Sa katunayan ay nakakapunta na siya sa ibaba upang maglakad lakad.

Sa ikasampong araw, ang kahon ng gamot ay wala na.

Matapos hikayatin si Sheen na matulog na lumabas ng pinto si Isabella. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin pagkarating niya sa Villa Esmeralda, pero mas gusto niyang lumuhod na naghihintay doon kesa maghintay siya sa kanilang bahay habang ang kanyang kapatid ay nagkakasakit.

Walang elevator sa tinitirhan niyang kumunidad, kaya naglakad si Isabella gamit ang hagdan.

Isang lalaki nag umakyat ay nilagpasan siya. Nakita ni Isabella na ang lalaki ay may hawak na baldi sa kamay nito, at tila iyon ay mabigat. Hindi agad niya iyon sineryoso. Nang makarating siya sa unang palapag, nakarinig siya ng marahas na katok mula sa pinto sa itaas.

Agad na huminto si Isabella, at isang matinding pagkabalisa ang bumalot sa kanyang puso.

Tumakbo siya sa itaas na parang baliw, "Sheen, wag... Wag mong buksan ang pinto."

Pero nasa huling baitang na siya ngunit huli na ang lahat. Narinig ni Isabella ang sigaw ni Sheen at dalawnag hakbang ang ginawa niya ng sabay-sabay na umakyat sa hagdan.

Isang baldi ng malakas at masangsang na dugo ang tumalsik sa katawan ni Sheen. Halos gumapang si Isabella sa pintuan ng kanyang bahay.

Ang lalaki ay itinuro si Sheen at minura.

"Ito ang utang na dugo ng iyong ama. Kung hindi siya magpapakita balang araw, hindi kayo magkakaroon ng magandang buhay."

Pinilipit ni Isabella ang braso ng lalaki, at ang bibig at ilong ni Sheen ay puno ng nakakadiri na malansang amoy.

"Ngayong araw dugo iyan ng aso, baka bukas!"

Huminto sa paggalaw si Isabella, at si Sheen ay sumigaw sa loob ng bahay.

"Whitey!"

Ang aso na kanilang pinalaki ay wala sa kanilang bahay kaninang hapon. Buong akala niya ay tumatakbo lang ito at naglalaro.

Isinisigaw na parang baliw ni Sheen ang pangalan ni Whitey, at napalunok siya ng isang bibig ng bula ng dugo sa kanyang lalamunan. Idinikit niya ang palad niya sa dibdib niya at mariin niyang ikinuyom ang limang daliri.

Sinamantala ng lalaki ang pagkakataon para itulak si Isabella palayo, "Ito ang kabayaran nyo."

Agad na pumasok si Isabella sa loob ng bahay, agad na inunat ang kanyang mga braso at nasalo ang katawan ni Sheen mula sa pagkakatumba.

"Ate..."

"Wag kang matakot, Sheen, nandito lang si Ate."

Suminghap si Sheen, "Masakit, sobrang sakit. Ate, sobrang sakit ng aking puso, ayaw ko pang mamatay..."

Dahil sa sobrang sakit na nararamdaman nito ang lahat na nakikita ng kanyang mga mata ay naging itim.

Ang lalaki ay nakatakbo na. Tumawag si Isabella ang ambulansya at kinarga si Sheen pababa. Sobrang pawis niya. Malakas pa ang buhos ng ulan sa labas, kaya ang tanging nagawa lang niya ay hawakan ng mahigpit nag kanyang kapatid at nag-antay sa kanilang pinto.

Ngunit nang tuluyang makapasok sa ospital, mas nakakagimbal ang sinabi ng doktor.

"Hindi ito maaaring nailigtas, hindi siya pwedeng operahan."

"Ano ang ibig mong sabihin na hindi siya pwedeng mailigtas, ang aking kapatid ay nasa coma ngayon."

"Hindi, dok..." Tinigna ni Isabella ang kanyang kapatid na nakahiga ng mag-isa doon, hinabol niya ito ay sinubukang pigilan ito, pero ang doktor ay tinulak siya palayo.

Ang emergency room ay puno ng mga tao na naghihintay ng kanilang buhay.

At ang kanyang kapatid na babae, maaari lamang maghintay na mamatay dito

Matapos sumugod sa ospital ang ina ni Isabella, siya ay mapagpakumbaba, kaya lumuhod siya sa tabi ng kama.

"Pakiusap, iligtas mo ang aking anak..."

Dumating at umalis ang mga tao, ngunit walang huminto.

 Hinawakan ng mahigpit ni Isabella ang kamay ni Sheen. Hindi gumagalaw ang nasa kama, at ang kanyang paghinga ay napakahina na tila siya ay patay na.

"Mama, bantayan mo si Sheen, hahanap ako ng paraan."

"Ano ang gagawin mo?"

Suray-suray si Isabella sa corridor. Ang tanging tao na naiisip niya ay si Elijah.

 Matapos makonekta ang tawag, isang sarkastikong boses ng lalaki ang nagmula sa kabilang dulo, "Ano ang kailangan mo sa akin?"

 

"Elijah, please iligtas mo ang kapatid ko. Nandito siya ngayon sa hospital, pero ang mga doktor ay ayaw siyang gamutin."

"Ano? Saang hospital? Pupunta na ako dyan. Antayin mo ako."

Ibinigay ni Isabella ang address. Nag-antay siya sa lalaki, pero pagkatapos ng mahabang gabu, hind iti nagpakita."

Nang tumawag muli si Isabella, nakapatay na ang cellphone nito.

Hindi siya nagdalawang-isip at sumuong sa rumaragasang ulan. Hindi siya makapasok sa Villa Esmeralda. Isang mabigat na pinto ang humarang sa kanya sa labas. Dalawang mabangis na Tibetan mastiff na may hubad na ngipin ay itinali sa napakagandang inukit na mga haligi ng jade.

Nakadikit sa katawan niya ang manipis na damit. Ang mga tao ay mas kasuklam-suklam kaysa sa mga aso.

May tunog ng preno ng sasakyan sa likuran niya. Ang nakabukas na itim na payong ay parang kurtina na tumatakip sa kanyang ulo. Isang pares ng payat at tuwid na paa ang lumabas sa sasakyan at mabilis na naglakad patungo sa ulan na dala ng hangin.

Huminto si Nicklaus sa tabi ni Isabella, at ang malakas na ulan at nahuhulog sa gusok ng payong at ang tubig ulan ay tumutulo sa kanyang leeg.

"Young master!"

Hinabol ito ni Isabella at hinawakan ang manggas ng lalaki.

"Tulungan mo ako."

"Tulungan ka tungkol saan? Oh! Kakatapos ko lang sa gamot."

"Hindi, ang aking kapatid na babae ay may sakit siya at nasa hospital siya ngayon at wala ni isa ang gustong gumamot sa kanya."

Nakatayo si Nicklaus, malamig ang kanyang mukha, "Hindi ba ang ospital ay lugar para iligtas ang namamatay at nasugatan? Bakit ayaw siyang gamutin?"

Sa sobrang pananabik ni Isabella ay naging paos ang kanyang boses, "Pagkatapos na ma-admit sa ospital ang aking kapatid na babae, hindi man lang niya nakuha ang pinakapangunahing pag gamot. Alam kong may nasaktan ang aming pamilya, at may pumipilit sa kanila na wag gamutin ang aking kapatid na babae. Wala akong pagpipilian..." Umiiyak nitong sambit.

Hindi na napigilan ni Isabella ang lumuha.

Itinaas ni Isabella ang kanyang ulo, at ang ulan ay tumatama sa kanyang mukha na sadyang napakasakit, "Young master..."

"Ang pagligtas ng tao ay mas importante," inutusan ni Nicklaus si Clark na nasa tabi nito, "Puntahan mo ang hospital na ito at asikasuhin mo ang dapat asikasuhin."

"Okay."

Gusto sanang ihakbang paalis ang mga binti ni Isabella ng marinig nito ang sinabi ni Nicklaus.

"Gusto mong sundan siya?"

"Nag-aalala lang ako tungkol sa hospital."

Binuksan ni Nicklaus ang pinto, "Miss Isabella, pumunta ka dito sa akin upang makita ako, nang walang dahilan."

Sa oras na ito, sobrang napahiya si Isabella na hindi niya kayang makita ito.

"Babalik ako pag nagising na ang aking kapatid."

Sinundan niya si Nicklaus papunta sa second floor. Nasa katawan pa rin niya ang amoy ng dugo, at matagal itong nahugasan.

Si Isabella ay nakasuot ng maluwag na bathrobe, at isang pares ng payat na binti ang nakalantad habang siya ay naglalakad. Sobrang puti na kung ini-imagine ng niya na ito ay nakapulupot sa kanyang baywang.

"Gusto kong tawagan ang aking ina."

Humakbang ng dalawang beses si Nicklaus, ang kanyang buhok ay medyo basa pa.

"Hindi na kailangang dumaan sa napakaraming problema."

Pinindot niya ang video, at ang boses ni Clark ay narinig niya sa kabila.

"Young master, na arrange ko na po ang lahat."

"Nag-alala si Miss Isabella, gusto niyang makita ito ng personal."

Nakita ni Isabella na itinutok ni Clark ang kanyang camera kay Sheen, at ang mga medical Staff ay kasalukuyang tinutulak ito papuntang emergency room.

Itinapon ni Nicklaus ang kanyang cellphne sa kama, pagkatapos ay inilagay nito nag mga kamay sa kanyang balikat at dinala si Isabella sa malaking kama.

"Young master, ako na ang titingin sa kanyang ng buong oras, wag kang mag-alala," sabi ni Clark, naghihintay na patayin ni Nicklaus ang video.

Pero kinuha nito ang cellphone at inilagay sa uluhan ni Isabella.

"Wag mong patayin ang, para mapanatag si Miss Isabella, maaari kang mag-live broadcast sa buong oras."

Gusto sanang magsalita ni Isabella, pero agad na hinalikan siya ng lalaki, at ang halik ng lalaki ay mabilis na pumunta sa kanyang earlobe. Gusto sanang kunin ni Isabella ang cellphone, pero hinawakan ni Nicklaus ang kanyang kamay.

"Alam mo bang masyado itong exciting?"