Kabanata 5

Nangngangalaiti ang mga ngipin ni Isabella, mas lalong humigpit ang pagkakuyom niya sa kanyang mga kamay na nasa damit nito, mas lalo itong nanginig.

Nagsalita si Elijah na may pagkabigo, "Nakapag promise na ako sa kanya! Paano ko iyong ipapaliwanag sa kanya?"

Ang boses ni Nicklaus ay nasa ibabaw ng ulo ni Isabella.

"Sabihin mo sa kanya na hindi ko ibinigay sa iyo."

Ang lalaki na mas labas ay nag-isip tungkot doon, paano kung hindi makaligtas si Sheen pagkatapos uminom ng gamot na iyon, mananatili pa kaya si Isabella sa tabi ko?

Maaaring hindi ko siya mailigas, pero hindi siya pwedeng makasabwat. Ang yabag ay paalis na at umalis na sa loob ng kwarto.

Humakbang ng mahinahon si Clark.

"Mr. Elijah, ihahatid na kita sa labas."

Hindi inaasahan ni Isabella na aalis ng ganun ganun lang si Elijah. Nang ma distract siya at humakbang paatras, ang kanyang mga hita at tumama sa dulo ng bathtub at nahulog siya doon na may tubig. Nag-uumapaw ang tubig nabasa ang pants na suot ni Nicklaus, agad siyang lumabas mula sa bathtub.

"I'm sorry."

Ang mga mata ni Isabella ay naging mapula. Hinubad ni Nicklaus ang kanyang basang pants at humakbang tungo sa bathtub. Ang tubig ang mainit, parang nanatili doon ang init na nagmu-mula sa katawan ni Isabella.

Agad siyang umikot papalabas, "Master, pwede mo ba akong bigyan ngayon ng gamot? Kahit na isang kahon lang okay na ako doon."

Hindi pwedeng umasa si Isabella sa kahit sino at kailangan niya na umasa lang sa kanyang sarili.

"Binigyan ko na nang chance si Elijah, at nakita mo iyon."

Nabalot nang sakit ang puso ni Isabella.

"Please bigyan mo din ako nang pagkakataon. Kung maililigtas mo ang aking kapatid, malaking pasasalamat ko sa iyo sa buong buhay ko."

Napatingin si Nicklaus sa kanyang gilid.

"Kung ang mahirap paraan ay hindi gagana, bakit hindi mo subukan ang madaling paraan sa akin?"

Napatingin siya sa nakakaawang pigura nito, umosli ang nguso ni Isabella hinawakan ang baba nito gamit ang isang kamay at hinila ito.

Hinaplos ni Nicklaus ang labi ni Isabella gamit ang daliri nito.

"Sa tingin ko gusto mo ng mas mahirap na paraan?"

Nakita ni Isabella na nag-aapoy ang mga mata nito, at itinulak nito ang kamay ni Nicklaus paalis. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at sumandal sa bathtub.

"Masayang laruin ang salitang 'rejection' ng isa o dalawang beses, pero sobrang boring kung gagawin iyon nang paulit ulit."

Parang nararamdaman ni Nicklaus na ang babaeng nasa harapan niya ang boring, tila masarap lang itong tuksuhin, kahit na makita siya ay nakakainis.

Lumuhod si Isabella sa sahig at ginawa ang huling kompromiso.

"Pwede mong gamitin ang iyong mga kamay.

Parang nalilibang si Nicklaus sa kanyang nakikita, bakit hindi na lang nito gamitin ang kanyang bibig?

"Ang mga larawan na iyon, kung gusto mong ipadala iyon sa kanila, nandito lang ako para sa iyo."

Hindi hinawakan ni Isabella ang maliit pag-asa.

"Wag kang mag-alala, kung bibigyan mo man ako ng gamot o hindi, hindi ko ipapadala ang mga larawang iyon."

Kahit na masira ang deal namin, hindi niya pwedeng hukayin ang kanyang sariling libingan.

Kahit sino sa Alcantara Family o Mercandejas Family, nakakasakit man isa sa kanila ay maaaring ligawan ng kamatayan.

Nakita ni Nicklaus na nanatiling nakaluhod si Isabella at sinabing, "Hindi ka pa ba aalis?"

Inalis ni Nicklaus ang kanyang interest tungo kay Isabella, at inalis din niya ang desire na nasa kanyang mukha. Ang kanyang mga mata ang malamig, ang kanyang pagkatao ay napakahirap lapitan.

Ang kanyang pag-iwas hindi nakadepende sa taong mahilig manukso. Inaral niya ang sarili na makontrol ang sitwasyon. Tumayo si Isabella at nag walk out at nagpunta sa ibaba. Nakita ito ni Clark na para itong basang sisiw at naaaliw na pinaalalahan ang sarili.

"Nasa labas pa rin ang sasakyan ni Elijah at hindi pa ito tuluyang umalis."

Niyakap niya ang kanyang braso ng mahigpit, nilalamig siya.

"Pwede ba akong nagtago dito kahit sandali?"

Nagkaroon ng maliit na kahihiyan si Clark.

"Ang aking young master ay gustong palaging malinis..."

Bumaba siya papuntang ibaba, at ang buong bahay ay puno ng tumutulong tubig galing sa kanya. Nagsorry si Isabella.

"Pwede ba akong umupo sa nang sandali sa bakuran?"

Nakakita ng hakbangan si Isabella at doon umupo, binigyan siya ni Clark ng blanket. Halos manigas siya dahil sa lamig.

"Salamat."

Si Isabella ay may magandang mukha, at tumingala ito bigla, nakita nito na nakatingin sa kanya si Clark. Ikinuyom niya ang kanyang mga kamay sa blanket, nanginginig ang kanyang mga ngipin, si Isabella ay nagtanong bigla.

"Mayroon pa bang ibang pwedeng upuan?"

Sumagot si Clark ng walang pag alinlangan.

"Wala, ito ay ayon lang sa akin."

Bumalik ito sa loob ng bahay, nakaupo si Isabella doon nang matagal, at tumayo na siya at aalis na sana, nang makita niya si Clark na lumabas muli. Naglakad ito tungo sa kanya at ibigay sa kanya ang kung ano.

Nakita ni Isabella ang isang kahot ng gamot. Bigla siyang hindi nakagalaw noong una, at agad na kinuha ito nang kanyang mga kamay.

"Para sa akin?!

Ang kanyang mga mata ay puno ng hindi makapaniwala

"Sabi ng aking young master, ay ibigay ko sa iyo ang isang kahon upang subukan."

Ang mukha ni Isabella na kanila ang malungkot ngayon ay biglang nabuhayan, at hinawakan nito ang kahon ng napakahigpit.

"Salamat."

Nanginginig na umalis si Isabella. Nakatingin si Clark sa kanyang pag-alis, at iniling iling ang ulo nito at pumasok muli sa loob ng bahay.

Bumaba si Nicklaus mula sa itaas, "Umalis na ba siya?"

"Opo," si Clark ay biglang naguluhan.

"Young master, bakit bigla ka yatang pumayag na bigyan siya ng isang kahon ng gamot?"

Dahil ba sa awa? Parang hindi naman ganun iyon.

Ipinikit ni Nicklaus ang mga mata at nagsalita.

"Kung hindi ko siya bibigyan ng kaunting tamis, paano niya malalaman na gagana nga ang gamot na iyon?"

Kung hindi nito alam na ang gamot at mahusay, paano nito willing na i-give up ang lahat na mayroon ito?

Bumalik si Isabella sa kanilang bahay at nakita ang kanyang kapatid na nakasandal sa pinto ng makapasok na siya ng tuluyan sa loob.

"Sheen, narito na ako."

Tila hinihingal si Sheen ng ilang ulit bago ito nagsalita.

"Ate, sa susunod bumalik ka nang mas maaaga, please. Natatakot akong mag-isa."

Agad na inilabas ni Isabella sa kahon ang gamot at kumuha ng dalawang tabletas at inilagay iyom sa bibig ng kapatid.

"Ito ang bagong gamot na dala ko, sabi nila sobrang effective nito, dali... Inumin mo ito."

 Si Sheen ay laging masunurin, at agad nitong nilunok mg masunurin na may kasamang tubig.

"Hindi magandang idea na umupo ka lagi, mahiga ka sa iyong kama pansamantala."

Si Isabella ay humiga sa kanyang kama ng malalim na ang gabi, ang dalawang magkapatid na babae ay nakahiga sa iisang kama. Dahil sa pagod pagiging busy sa mga balita nitong nakaraan araw agad itong nakatulog.

Sa umaga, nang magising siya, tila naramdaman niya na may hindi tama. Napatingin siya sa kanyang gilid at nakikita si Sheen na nanatiling nakapikit ang mga mata.

Inunat ni Isabella ang kanyany kamay at inilagay sa bibig ni Sheen kung humihinga ba ito, pero tila hindi humihinga ang kapatid.

Tila gusto nang umiyak ni Isabella at niyuyugyog ang balikat ni Sheen.

"Sheen––"

Agad na binuksan ni Sheen ang mga mata nito.

"Ate, anong nangyayari?"

Parang nahulog ang puso ni Isabella at ang kanyang ilong ay nanatiling masakit. Nagtanong si Isabella na may kasamang hingos.

"Nakatulog ka ba kagabi? Kumusta ang tulog mo?"

"Ate, iyong bagong gamot ay maganda."

Hindi inaasahan ni Sheen na makakatulog siya nang mahimbing.

"Maiiligtas na ba ako at hindi na mamamatay?"

Hindi agad nakagalaw si Isabella, tapos ay hinawakan nito ang mukha ng kapatid.

"Sheen, maaari ka ng mabuhay ng isang daang taon."

Tinignan ni Isabella ang gamot. At tama lang ang isang kahon sa loob ng sampung araw.

Sa susunod na araw, nang uuwi na sana siya galing sa trabaho, nakita ni Isabella ang sasakyan ni Elijah na nasa pinto ng kumpanya. Ang kanyang mukha ang medyo madilim, at gusto niya sana na mag pretend na hindi niya ito nakita.

"Isabella."

Agad na binuksan ni Elijah ang pinto ng sasakyan at hinarangan nito nag kanyang daanan.

"Pwede bang sabay tayong maghapunan?"

"Busy ako, pasensya na, Elijah." Hinging pasensya ni Isabella sa lalaki.

Tila nakita ni Elijah na may sali sa kilos ni Isabella, at pwersahan nitong kinuha ang pulsohan nito.

"Alam kong sobrang nag-alala ka sa kapakanan ng kapatid mo, pero dapat mo din alagaan ang iyong sarili, ang iyong kalusugan," pag-alalang sambit nito sa dalaga.

Sinulyapan ni Isabella ang anyo ni Elijah at naisipi niya sa sarili na okay lang. May mga bagay na dapat linawin. Hindi huminto sa pagsasalita si Elijah.

"Dahil sa sakit ni Sheen, ang aking mga paa ay muntik nang mabali. Dahil sa Apilyedong Mercandejas ay talagang napakalupit. Tignan mo ang aking bibig, may sugat."

Sinabi iyon ni Elijah habang papalapit nang papalapit siya sa mukha ni Isabella at gusto yatang halikan ang dalaga.

Inilayo ni Isabella ang kanyang mukha na tila wala itong pakialam.

"Talaga? Talaga bang hinanap mo siya?"

"Ano ang ibig mong sabihin..." Tila lumubog ang mukha ni Elijah.

"Pinagdududahan mo ba ako?"

"Elijah," ang ngiti ni Isabella at may kaunting sarkastiko, "Hindi sulit ang saktan mo si Nicklaus para sa akin."

Pinaikot ni Elijah ang manibela, at ang sasakyan ay nagtungo sa kabaligtaran na direksyon ng orihinal na ruta. Inapakan nito ang accelerator hanggang sa huminto ang sasakyan sa isang courtyard house. Hinila ni Elijah si Isabella papalabas ng sasakyan, at nahihirapan ito na habulin ang mabilis nitong mga hakbang.

"Pakawalan mo ako, saan mo ba ako dadalhin?" pagpupumiglas sa sambit ni Isabella.

Ang mukha ni Elijah ay nakakatakot na madilim. Ang dalawa ang naglakad hanggang sa bakuran at pumasok sa bahay. Itinulak ng lalaki gamit ang isang kamay ang pinto upang mabuksan, at itinulak nito si Isabella pero bago ito makapag reak. Napaatras ang dalaga ng ilang hakbang bago ito bumangga sa isang lalaking nakaupo. Pagkatapos makita na mahuhulog ang babae ay agad na hinawakan ni Nicklaus ang isang kamay ni Isabella.

Medyo malamig ang mga daliri ng lalak, at pinisil nito nag palad ni Isabella.

"Tumayo ka, wag mong itapon ng basta-basta ang iyong sarili dahil lang sa isang lalaki."