Kabanata 3

Halos lumuhod si Isabella sa tabi ni Sheen. Nataranta siya at gusto niyang hilahin ang kapatid niya mula sa lupa.

"Sheen, huwag... huwag mo akong takutin."

Nanginginig ang buong katawan ni Sheen, at ang mga bisita sa western restaurant ay natakot.

Mahigpit na niyakap ni Isabella ang taong nasa kanyang mga bisig. Hindi malinaw ang sinabi ni Sheen, "Ate, iligtas mo ako... huwag mong hayaang may makakita sa akin... ng ganito."

Hindi pa niya ito nagawa noon. Tumingin si Isabella sa waiter na nakatayo sa gilid, "Tumawag ng ambulansya, dali."

Isang lalaki at isang babae ang dumaan, at si Sheen ay kumibot ng mas marahas, ang kanyang mga mata ay lumingon sa labas, at siya ay bumubula sa bibig.

Naiinis na tinakpan ng babae ang bibig at ilong, "Ano iyan? Nakakadiri."

Nagmamadaling hinubad ni Isabella ang kanyang coat at sinubukang takpan ang mukha ni Sheen.

Sa oras na ito, isang boses ng lalaki ang bumungad, "Mag-ingat na kinakagat niya ang kanyang dila."

Bilang nang matapos magsalita si Nicklaus, nakita ni Isabella ang mga ngipin ni Sheen, na nangangagat na nang hindi mapigilan.

Inabot niya ang kanyang kamay nang hindi nag-iisip.

Ang matinding sakit ay halos agad na napunit ang laman ni Isabella. Kinagat ni Sheen ang isang piraso ng buto ng kanyang daliri. Sa sobrang sakit ay nagdilim ang kanyang mga mata, ngunit niyakap pa rin niya ng mahigpit ang taong nasa kanyang mga bisig.

"Sheen, huwag kang matakot, malapit na itong matapos."

Magkayakap ang magkapatid, ang isa ay nakahiga at ang isa ay nakaluhod.

Mapagpakumbaba, walang magawa, at desperado pa nga.

Sa oras na ito, nakaupo doon si Nicklaus, ang kanyang buong katawan ay nakulong sa puyo ng mga light beam, malamig at marangal.

Nawalan din ito ng gana at tumayo para umalis.

Nakita ni Isabella na malapit na itong naglakad papunta sa direksyon niya, at naglakas loob siyang magsalita, "Master Nicklaus, pakiusap, maaari mo ba akong bigyan ng gamot?"

Sa anggulong ito, nakita na lamang niya ang lamig na dumampi sa sulok ng mga mata at kilay ng lalaki.

"Miss Fuentabella, hindi yung mas mahina ang tama."

Magmakaawa?

Kung ang salitang ito ay kapaki-pakinabang sa kanya, ang mga tao ay nakaluhod na sa labas ng pabrika ng parmasyutiko ng pamilya Mercandejas sa ngayon.

Nang dalhin si Sheen ng ambulansya, si Bella lamang ang nasa tabi niya.

Napasugod si Elijah sa ospital, nang malaman nito ang nangyari sa kapatid ni Isabella, nakita niya si Isabella na nakaupo sa pintuan ng ward.

Mabilis siyang naglakad, "Isabella."

Tila naubos ang kanyang kaluluwa at hindi man lang narinig.

Gustong itulak ni Elijah ang pinto ng ward, ngunit hinila niya ito pabalik. "Natutulog si Sheen."

"Papasok ako at makikita ko ang mga mata niya."

"Ano ang gamit?" Biglang tumayo si Isabella, at nakita ni Elijah na ang kanyang mga mata ay namumula at namamaga, at siya ay umiyak sa isang sulyap.

"Sabi ng doktor epilepsy induced by heart disease. Hindi tayo makakakuha ng espesyal na gamot. Hindi maiiwasan ang ganitong sitwasyon sa hinaharap..."

Mahigpit na hinawakan ni Isabella ang pulso ni Elijah na parang kumukuha ng straw na nagliligtas-buhay.

"Familiar ka sa kanya, siguradong makukuha mo ang gamot di ba?"

Nais din ni Isabella na magkaroon ng normal na relasyon, at kung makikilala niya ang isang taong gusto niya, gusto rin niyang subukang makasama.

Ngunit palagi siyang nadudurog sa malupit na katotohanan.

Niyakap siya ni Elijah ng mahigpit sa mga braso nito, "Hahanap ako ng paraan."

"Ngunit hindi makapaghintay ang kapatid ko," nagpupumiglas si Isabella na makalaya, "Maaari siyang mamatay anumang oras."

Inis na inis na inis ni Elijah, "Marami na akong nagamit na koneksyon, pero sa pagkakataong ito..."

Muntik na siyang mabaliw, gusto na lang niyang sunggaban.

Sa wakas ay nagngangalit si Elijah, "Kung hindi ito gagana, gagamit ako ng mahirap na taktika."

"Anong mahirap na taktika?"

Nang makita ang kanyang solemne na mukha, inaliw niya si Isabella, "Huwag kang mag-alala tungkol sa mga gawain naming mga lalaki."

Inilabas ni Isabella si Sheen sa ospital nang gabing iyon. Sa takot na mag-alala ang ina ni Bella, hindi na binanggit ng dalawa ang nangyari ngayon pagkauwi nila.

Ngunit makalipas ang isang linggo, hindi pa rin nakita ni Isabella ang anino ng gamot.

Ang maliit na pag-asa na kanyang inalagaan ay unti-unting nabura, na naiwan lamang ang kawalan ng pag-asa.

Villa Esmeralda

Si Isabella ay nakatayo sa gate ng mahigit isang oras. Maging ang bodyguard ay hindi maiwasang mapatingin pa sa kanya ng dalawang beses, ngunit wala itong sinabi para itaboy siya.

Tumingin si Assistant Clark sa ibaba, "Young master, gusto mo ba siyang imbitahan?"

"Wala ba siyang mga paa?"

Dinurog ni Isabella ang isang malambot na damo sa ilalim ng kanyang mga paa. Nang iangat niya ang kanyang paa, nakita niyang unti-unti itong umayos sa likod, at umatras siyang muli.

Matapos ulitin ito ng ilang beses, sa wakas ay nagpasya siya at sinabi sa bodyguard, "Gusto ko siyang makita."

Pagkaraan ng ilang sandali, lumabas si Clark at personal na dinala si Isabella sa itaas.

May activity room sa ikatlong palapag. Nang pumasok si Isabella, nakita niya ang isang payat na pigura na nakasandal sa mesa.

Si Nicklaus ay may hawak na pool cue at nakatitig sa pool table na may tumpok ng buhangin.

"Young master, nandito si Miss Fuentabella."

Si Nicklaus ay nagsuot ng itim na low-neck shirt na may napakababang kwelyo, at ang kanyang malakas na linya sa dibdib ay malabo na nakikita.

Kinuyom ni Isabella ang kanyang telepono, lumakad siya ng dalawang hakbang at lumapit kay Nicklaus, "Gusto kong makipag-deal sa iyo."

Medyo magulo ang kwelyo ni Nicklaus, at ang kanyang Adam's apple ay gumulong kasama ang kanyang sexy na boses, "I've figured it out."

Nasa kamay lang ni Isabella ang trump card na ito, at baka mamatay siya kapag nilaro niya ito.

Ngunit kailangan niyang subukan. Kailangan niyang sumugal, para sa kapatid niya.

Binuksan niya ang album at kinuha ang isa sa mga larawan para ipakita sa kanya.

Medyo nanginginig ang pulso ni Isabella, at nakita ito ni Nicklaus at hinawakan ang kanyang kamay. "Paano kita makikitang nanginginig ng ganito?"

Tinitigan ni Isabella ang kanyang mukha, hindi siya galit na galit gaya ng inaakala niya, at ngumiti pa si Nicklaus.

Nakaramdam siya ng pagkabalisa sa kanyang puso, natatakot na mawala ang kanyang katinuan.

"Anong ginagawa mo?" biglang tanong ni Nicklaus.

"Reporter."

"Hindi nakakagulat na ang mga larawan ay napakalinaw."

Inilagay ni Nicklaus ang cue sa mesa at iniunat ang kanyang mga braso paharap, "Gusto mong palitan ko ang mga larawan para sa gamot?"

"Oo."

"Sobrang gana mo naman ni Miss Fuentabella, hindi ka ba natatakot na mapatay ka ng isang subo?"

Ang mga mata ni Nicklaus ay walang pakialam at singkit, at dalawang beses niyang tinapik ang kanyang mga daliri sa mesa. "Bukod sa yakap, walang ibang intimate behavior sa litrato na ito."

"Basta ang mukha ni Miss Mercandejas ay malinaw na kinuha, ito ay dapat na isang mainit na balita. Siya ay iyong kapatid, at siya ay isang babaeng may asawa."

Naglakad si Nicklaus sa tapat, kinuha ang cue at nagsimulang magpuntirya. Masyadong malapad ang kwelyo ng kanyang kamiseta, at kitang-kita ang isang gilid ng kanyang collarbone. "Siya at ang kanyang asawa ay naglalaro ng kanilang sariling mga laro."

Ang kanyang mga salita ay halos hindi makapagsalita si Isabella.

"Young master, gusto kong gamitin ang mga larawang ito upang makipagpalitan ng ilang kahon ng kapayapaan ng isip, hindi ka magdurusa ng anumang pagkawala."

Bang-

Ang mga bolang bilyar na nabasag ay lumipad nang malakas, at nilapitan ni Nicklaus si Isabella, at hindi niya maiwasang makaramdam ng takot.

Napaatras Isabella, at inilagay ni Nicklaus ang kanyang kamay sa likod ng kanyang leeg, "Natatakot ka ba sa akin?"

Bago pa siya makapagbigay ng labis na lakas gamit ang kanyang braso, malakas na humampas si Isabella sa pool table sa harap nila.

"Masakit, masakit, young master, huwag kang magalit."

Tinitigan ni Nicklaus ang taong nasa ilalim niya, "Sinusubukan mo bang lokohin ako?"

Unti-unting bumagsak ang kanyang mga mata, at sumiksik si Nicklaus sa pagitan ng kanyang mga binti, idiniin pababa, at inabot niya ang telepono para kunin ang telepono ni Isabella.

She clenched it in her palm, "I still have the negatives, it's useless even if I delete them."

Ngumisi si Nicklaus, inilagay ang kanyang kanang kamay sa likod ni Isabella, at kinuha ang kanyang telepono.

Walang masyadong litrato ni Miss Mercandejas, dalawa lang sa kabuuan. Bumaba si Nicklaus at nakita ang isang batang babae.

Napakapayat ng mukha niya na halos buto na lang ang natira.

May isang manika sa tabi ng unan, at ang dingding sa ulunan ng kama ay natatakpan ng mga paper crane na tinupi ni Isabella mismo.

Tinitigan ito ni Nicklaus ng ilang segundo, at ang ilalim ng pool ay naaninag ng libong paper crane, na lumilikha ng malambot na liwanag.

Ibinalik nito sa kanya ang telepono. "Kung talagang gusto mo Miss Fuentabella na makipag-trade sa akin, maaari mong baguhin ang mga kondisyon."