Kabanata 2

Nakaupo si Isabella sa isang black Bentley. Wala siyang sinabi ni isang salita habang nasa daan sila. Ang sasakyan ay pumasok sa isang Villa at huminto sa harapan ng gate.

Iniangat niya ang kanyang talukap. Ang hakbang na ito ay maaaring humantong sa isang kalaliman, ngunit wala siyang pakialam.

"Master Nicklaus, kailan mapupunta sa mga merkado ang gamot?"

Sinundan ni Isabella si Nicklaus sa isang kwarto. Ang lalaki ay pumasok sa isang kwarto at kumuha ng isang pares ng damit at ibinigay ito sa kanya."

"Maligo ka muna at magpalit."

Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa likuran niya.

"Hindi..."

"Anong hindi?"

Tinignan siya ni Nicklaus.

"Kayo ba ni Elijah ay okay lang?"

"Hindi pa naman kami nagsisimula."

"Kawawa naman." Walang panghihinayang sa mga salita ni Nicklaus. Inihagis nito ang mga damit punta sa kanya. "Maligo ka, upang maalis sa iyo ang isang amoy."

Ang lahat na nasa silid na iyon ay naninigarilyo. Wala siyang nagawa kundi, sundin ito.

Pumunta si Isabella sa banyo. Ang damit na ibinigay sa kanya ni Nicklaus ay sobrang ikli. Tila ang may ari nito ay maliit lang.

Naligo siya ng mabilis, nangbuksan niya ang pinto ng banyo at lumabas. Nasa isang sofa si Nicklaus nakasuot ng isang puting bathrobe, may hawak itong mga cards na nasa palad nito, ay nilalaro ito gamit ang dalawang daliri.

 Hinila ni Isabella pababa ang kanyang suot na damit at naglakad papunta sa gilid ni Nicklaus.

"Maupo ka."

Ang palda ay sobrang ikli, nang maupo na siya. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa kanyang hita.

"Alam mo bang maglaro ng baraha?" tanong ng lalaki sa sobrang hina ng boses.

"Hindi."

Sumandal si Nicklaus, itinapon ang mga baraha na nasa kanyang kamay kanina sa coffee table, at tinignan siya sa gilid.

"Ang kapatid mo ba ay mayroong sakit sa puso?"

"Oo."

"Nakakamangha talagang pumunta ka pa sa akin para lang sa iyong kapatid."

Ang mga tingin ni Nicklaus ay napunta sa kanyang mukha.

Para bang nakikita ni Nicklaus na may magandang pangangatawan ito at sobrang charming. Parang ang babaeng ito ay gusto ng ilang lalakihan na mapunta sa kanilang kama.

"Balasahin mo ang mga cards." Isinandal ni Nicklaus ang kanyang likod.

Nakasuot lang si Isabella ng sobrang ikli na short. Nang abutin niya ang card, biglang tumaas ito, hanggang gitnang hita nito.

Inilagay ni Nicklaus ang kanyang palad sa hita ni Isabella. Namumungay ang mga mata na nakatingin sa babae.

"Sobrang lambot at ang sarap... papakin."

Naging busy si Isabella sa pag hila sa kanyang damit, hindi inaasahan ni Isabella na magiging gano'ng kaagrisibo si Nicklaus.

"Hindi ka papayag na galawn ko?" Nakasalamin ang takot sa mga mata ni Isabella. "Sobrang boring naman kung pipilitin kita. Umalis ka na."

"Hindi... hindi ako aalis."

"Sabi ko, umalis ka na!"

Halos mapatalon si Isabella sa kanyang kinauupuan, dahil ang boses ni Nicklaus ay naging malamig, kasing lamig ng yelo sa nagyeyelong tubig.

Ayaw umalis ni Isabella. Hindi siya makakapayag na umalis na hindi dala ang kanyang kailangan.

"Akala ko ba ang ang purpose ng bago mong gamot ay sumagio ng mga tao. Ang kapatid ko ay hindi pwedeng mag surgery. Kahit na anong oras o araw ay maaari siyang mamatay. Kaya, please... I need that medicine."

Ang mga mata ni Nicklaus ay sobrang talim kung makatingin kay Isabella.

"So kasalanan ko pa ngayon?"

Hindi makapagsalita si Isabella. Dahil sa sinabi ni Nicklaus. Dinampot ni Nicklaus ang isang card. Gamit ang dalawang daliri, at ang dulo ng card ay lumihis papunta sa pisngi nito, at nagtungo sa dulo ng mga labi ni Isabella

"Open your mouth."

Sinampal nito nag pulso ni Nicklaus, at biglang naging sensetibo si Isabella.

Nang gabing iyon, isang taon na ang nakakaraan, wala siyang experience, at ang tanging natatandaan lang niya ay ang dalawang mainit na katawan na nag-isa.

Itinuro ni Nicklaus ang card sa kama nito.

"Pwede mong iligtas ang kapatid mo, kahit kailan mo gusto, upang napanatag ang iyong puso at kaluluwa, bibigyan kita ng sapat."

At ang kabayaran ay...

Hindi tanga si Isabella upang hindi maintindihan ang gustong mangyari ng lalaking nasa gilid niya.

Tumayo siya at umiling.

"Ikaw at si Elijah ay magkaibigan. Paano mo na-atim na sabihin sa akin iyan?"

Sobra ba niyang delusional na baka nagbabasakali na marunong itong maawa?

Tumawa lang si Nicklaus na para bang wala ng bukas, "Isabella, hindi hadlang ang pagkakaibigan namin upang makipaglaro ako sa kanyang babae."

Tumayo si Isabella at umatras ng dalawang hakbang.

"Hindi... hindi ito gagana."

Ipinakita ni Nicklaus na hindi siya napagpasensya at pinisil nito ang kilay ng dalawang beses.

"Dapat at maging matalino kang tao. Simula ng sumakay ka sa aking sasakyan, at dapat ay alam mo din kung ano ang gusto ko."

"Akala ko... akala ko, sobrang lambot ng puso mo. Hindi pala."

"Bakit? Bakit mo nasabi na malambot ang puso ko?"

Hinawakan ni Isabella ang palad nito, pinisil gamit ang kanyang daliri, "Ang bago mong gamot at maaaring makapagsalba ng maraming buhay, dapat ay may puso ka gaya ng ating Diyos."

Nagpapatawa ba ito? Nakikipaglaro ba ito sa akin?

Nakakatawa naman. What a joke!

Nanatiling sorbrang lamig ang mga salitang binitawan ni Nicklaus, "Bitawan mo ako."

Nag-iisip si Isabella ng gustong sabihin.

"Ang gamot na iyon..."

Itinapon ni Nicklaus ang mga baraha sa coffee table nang hindi siya tinitignan.

Gustong magmakaawa ni Isabella, lumuhod, pero ang taong iyon ay sobrang malamig.

Tumalikod siya kay Nicklaus, humakbang ng dalawang beses nang marinig niya na tinawag ang kanyang pangalan ni Nicklaus.

"Isabella!"

Huminto siya, nag-e-expect ang kanyang puso.

"Magdesisyon kana para sa iyong sarili."

Sobrang nagpanic siya, at sobrang nataranta dahil sa lamig ng hangin ng umalis siya mula sa Villang iyon.

Baka may ibang paraan pa. Di ba magkaibigan naman sila ni Elijah? Hindi pwedeng linlangin ni Isabella ang kanang sarili, at hindi niya kayang ibigay ang gusto ni Nicklaus.

Umuwi si Isabella, nag lakad ito tungo sa kanilang bahay na nakayuko ang kanyang ulo. Ang dekorasyon ng bahay ay sobrang luma na, at ang pader ay may batik batik na.

"Ate? Ikaw na ba iyan, Ate?" Ang boses ay nangaling sa bahay.

Hinubad ni Isabella ang kanyang coat, binuksan ang pinto at pumasok sa loob. Nakita niya ang kanyang kapatid na nakaupo sa isang upuan na nasa may bintana.

"Ate, nakauwi ka na."

"Pumaso na ba si Mama sa trabaho niya ngayong gabi?"

"Opo, ate."

"Ininom mo na ba ang gamot mo?" tanong nito sa kanyang kapatid.

Iniling ni Sheen ang kanyang ulo. "Ayaw kong inumin iyon. Sobrang pait. Hindi nakakatulong."

Pinuntahan ni Isabella ang drawer at binuksan, kinuha ang bote ng medisina at ibinuhos sa kanyang palad ang dalawang tabletas at ibigay ito sa kanyang kapatid.

"Inumin mo na ito, ng napakabilis."

Walang lunas ang sakit ng kanyang kapatid, at ang doctor ay hindi man lang nag suggest ng surgery.

"Ate, inaaatok ako noong nakaraang gabi at hindi ako kumportable. Humiga ako at sobrang pagod ko, pero hindi ako makahinga."

Niyakapa ni Isabella ang kanyang kapatid. Ang tao na nasa kanang mga braso ay sobrang payat. Buto't balat na lang ang natira.

"Sheen, kailangan mong inumin ang iyong mga gamot. Pagkatapos mong uminom ng gamot at magiging okay ka din."

Nakinig naman si Sheen sa kanya at nilunok ang gamot at uminom ng tubig. Inilunok nito ng mabilis upang hindi matapos ang gamot at tubig. Pinunasan ni Isabella ang bibig ni Sheen.

"Kapag ininom mo ang gamot mo, Sheen. Bukas dadalhin kita sa isang steak house. Gusto mo ba iyon?"

"Steak? Masarap ba iyan, Ate?"

Sobrang nalungkot si Isabella. Dahil sa karamdaman ni Sheen, ang ipon ng kanilang pamilya at naubos na. Kung hindi lang dahil 500,000 pesos ang presyo ng gamot na iyon, baka nakuha na niya ang gamot na iyon.

"Sobrang sarap. Matulog ka na. Bukas, daldalhin kita."

Nang gabing iyon hindi nakatulog ng maayos si Isabella. Tila ginigising siya ng bangongot. Natatako siya na baka pagsumikat ang araw, hindi na magiging ang kanyang kapatid at natulog na ito ng tuluyan.

Ang kanilang ina ay hindi umuwi hanggang tanghali. Alam niyang pagod na pagod ito sa trabaho, buong gabi.

Nagpara ng taxi si Isabella at tinulungan na makababa si Sheen ng makarating na sila sa kanilang paruru-onan.

Pinili niya ang sobrang sosyal na restaurant sa syudad. Hindi alam ni Sheen, kung saan ilalagay ang kanang mga kamay at paa hanggang sa makaupo na siya. Ang tunog ng piano at sobrang ganda sa tainga. Naging dahilan din iyon, upang tila nahiya ang magkapatid ay ma-out of place.

Isang Champagne rose ang inilagay sa mesa, at iginala ni Sheen ang mga mata sa paligid.

"Ate, baka pwedeng sa ibang lugar na lang tayo?"

"Ayaw mo ba dito? Sayang naman, naka order na tayo ng pagkain natin."

Ibinigay ni Isabella ang menu sa waiter at ngumit kay Sheen.

"Wag kang mag-alala, may discount coupom ako dito, at isa pa hindi naman mahal dito."

Sobrang ingay ng pinto. Napatingin si Isabella sa direksyon ng tunog at nakita niya si Nicklaus naglalakad pero napapaligiran ng maraming tao. Dali-dali nitong iniyuko ang kanyang ulo, pero tila hindi na iyon kailangan. Nakikinig lang si Isabella sa mga yabag nag papalapit ng papalapit sa gawi nila. Ikinuyom ng kanyang palad ang napkin na hawak at nakita ang isang pares ng mahahabang binti, galing sa kanyang gilid sa kanyany peripheral vision

Tumigil sa paglalakad si Nicklaus, nasa harapan siya ni Isabella. Tinignan ang babae, kinikilatis.

Habang umiiwas si Isabella, si Sheen naman ay sobrang curious.

"Ate, ang lalaking nasa harapan natin... kilala mo ba siya?"

Hindi sinabi ni Isabella na kilala niya ang lalaki, tumingala siya sa harapan nito.

"Sobrang pagkakataon naman, Master Nick–."

Pero bago pa siya matapos sa kanyang sasabihin. Nakita niya na umismid si Nicklaus.

"Paano ka napasok kagaya ng lugar na ito?"

Talagang sinabi niya iyo ng walang pagdadalawang isip, nakaramdam ng pagkapahiya si Isabella.

"Ate?"

Gustong sabihin ni Isabella na wag nang alalahanin ang lalaking iyon.

Pero ang upuan na nakatuka para kay Nicklaus ay hindi malayo mula sa kanya, kailangan niya ng gamot galing kay Nicklaus. Kaya hindi niya ito kinalaban.

Ang pagkain ay na e-served sa mesa isa-isa, hinihiwa ni Isabella ang steak ni Sheen.

"Hindi ka pwedeng uminom, order na lang tayo ng inumin mo."

Biglang narinig nito ang mga baso ay nahulog sa kabilanh, at nakita ni Isabella ay ang natapon na alak sa sahig.

Hindi alam ni Sheen kung ano ang nakita niya, dahil bigla na lang niya hinahabol ang kanyang hininga, ang kanyang mukha ay kasing putla na ng papel.

Agad na tumayo at nilapitan ni Isabella si Sheen. "Sheen?" Agad na hinawakan nito ang kamay ng kapatid. "Anong nangyayari sa iyo?"

Hindi ito makapagsalita, ang kanyang katawam ay nahulog sa kabilang side, natumba sa sahig ng makalakas. Nanatiling nakahawak si Sheen sa tablecloth at ang steak at ilang inumin ay nahulog sa sahig.

Si Nicklaus na hindi malayo ay nakarinig ng mga galaw na may sobrang ingay. Tiningala nito ang kanyang mga mata.