Kabanata 2

Naupo si Isabella sa isang itim na Bentley. Hindi siya umimik habang nasa daan. Ang kotse ay nagmaneho sa Villa Esmeralda at hindi nagtagal ay huminto sa harap ng gate.

Itinaas niya ang kanyang talukap. Ang hakbang na ito ay maaaring humantong sa isang kalaliman, ngunit wala siyang pakialam.

"Master Nicklaus, kailan mabibili ang gamot?"

Sinundan ni Isabella si Nicklaus sa kwarto. Pumasok ang lalaki sa kwarto at naglabas ng isang set ng damit sa cloakroom at iniabot sa kanya.

"Maligo ka na at magpalit ka na."

Nilagay niya ang mga kamay niya sa likod niya, "Hindi naman..."

"Hindi ito ano?"

Nakita siya ni Nicklaus sa isang sulyap, "You and Elijah are doing well?"

"Hindi pa kami nagsisimula."

"Sayang iyon." Walang panghihinayang sa mga salita ni Nicklaus. Inihagis nito sa kanya ang mga damit, "Hugasan mo itong nakakadiri na amoy."

Lahat ng nasa kahon ngayon ay naninigarilyo.

Wala siyang choice kundi sumunod ngayon.

Tumalikod si Isabella at pumasok sa banyo. Ang mga damit na ibinigay sa kanya ni Nicklaus ay masyadong maikli para sa kanya. Ang orihinal na may-ari ay dapat na maliit.

Mabilis siyang naligo, binuksan ang pinto ng banyo at lumabas. Nakaupo si Nicklaus sa sofa na may puting bathrobe, may hawak na deck ng mga baraha sa kanyang palad, at naglalaro ng isang stack ng mga baraha sa pagitan ng dalawang daliri.

Inayos ni Isabella ang kanyang damit at pumunta sa gilid ni Nicklaus.

"Umupo ka."

Maikli din ang palda sa ibaba, at umupo siya at ipinatong ang mga kamay sa kanyang mga binti.

"Marunong ka bang maglaro ng baraha?" mahinang tanong ng lalaki.

"Kasero lang kaya ko."

Sumandal si Nicklaus, inihagis ang mga card sa kanyang kamay sa coffee table, at tumingin sa kanya sa gilid, "May masamang puso ba ang kapatid mo?"

"Oo."

Ang kanyang mga kilay ay malamig at malungkot, at siya ay talagang isang taong walang awa. "Nakaka-inspire na pumunta sa akin para sa kapatid mo."

Nakinig dito si Isabella at kumunot ang noo.

Sa sobrang lapit, ang mga mata ni Nicklaus ay nahulog mula sa kanyang mukha nang walang prinsipyo.

Nakita niyang maganda ang pigura nito at kaakit-akit na katawan. Siya ang uri ng babae na pinakagustong makilala ng mga lalaki sa kama.

"I-shuffle ang mga card." Sumandal si Nicklaus.

Si Isabella ay nakasuot ng sobrang maikling pang-itaas. Nang maabot niya, umakyat ang tuktok, na nagpapakita ng isang bahagi ng kanyang payat na baywang.

Natural na ipinatong ni Nicklaus ang kanyang palad dito, "Napakakinis at malambot."

Siya ay abala sa pagsisikap na hilahin ang kanyang damit pababa, ngunit hindi niya inaasahan na si Nicklaus ay magiging pagalit. "Ayaw mo na hawakan kita 'di ba? Nakakatamad pilitin. Umalis ka na."

"Hindi..."

"Lumabas ka na."

Ang boses ni Nicklaus ay ganap na malamig, parang yelo sa malamig na tubig.

Si Isabella ay ayaw paalisin ng ganito. "Ang layunin ng iyong pananaliksik at pagbuo ng mga bagong gamot ay upang iligtas ang mga tao. Ang aking kapatid na babae ay hindi maaaring maoperahan. Siya ay mamamatay anumang oras."

Masyadong matalim ang mga mata ni Nicklaus. "Kasalanan ko ba?"

Hindi nakaimik si Isabella. Kinuha niya ang isang card gamit ang dalawang daliri, at ang sulok ng card ay tumangay pababa mula sa kanyang pisngi at dumaan sa sulok ng bibig ni Isabella.

"Ibuka mo ang bibig mo."

Hinampas niya ang pulso ni Nicklaus, at kinailangang maging sensitibo si Isabella.

Noong gabing iyon noong isang taon, wala siyang karanasan, at naalala na lang niya na patuloy na nagbabanggaan ang mga maiinit na katawan.

Itinuro ni Nicklaus ang card sa kanyang kamay sa malaking kama, "Maaari mong iligtas ang iyong kapatid na babae, hangga't gusto mong panatilihing payapa ang iyong puso at kaluluwa, bibigyan kita ng sapat."

Tungkol naman sa presyo...

Si Isabella ay hindi tanga, paanong hindi niya maintindihan?

Tumayo siya at mariing umiling, "Magkaibigan kayo ni Elijah."

May delusyon ba siyang umaasa na magpapakita siya ng awa?

Biglang tumawa si Nicklaus, "Hindi ito sumasalungat sa pakikipaglaro ko sa kanyang babae."

Napaatras si Isabella ng dalawang hakbang, "Hindi ito gagana."

He showed impatience and pinched his brows twice with his fingers, "You should be a smart person too. Since you chose to get the car, you should know what I want."

"Pero akala ko magiging malambot ang puso mo."

"Bakit?"

Kinurot ni Isabella ang kanyang palad gamit ang kanyang mga daliri, "Ang bago mong gamot ay makakapagligtas ng hindi mabilang na buhay, dapat ay may puso kang malambot."

Ha, nakikipaglaro sa kanya ng moral kidnapping.

Anong biro!

Kaya lang, maglalabas siya ng sagradong liwanag mula sa kanyang ulo.

Malamig pa rin ang sinabi ni Nicklaus, "Let's go."

She had a wishful thinking, "Yung gamot..."

Inihagis ni Nicklaus ang mga card sa coffee table nang hindi man lang siya tinitingnan.

Gusto ni Isabella na lumuhod at magmakaawa sa kanya, ngunit ang mga taong ito ay malamig ang loob at lalo lamang siyang maiinis.

Tumalikod siya at humakbang ng dalawang hakbang nang marinig niya na tinawag siya ni Nicklaus.

"Isabella."

Huminto siya, may pag-asa sa kanyang puso.

"Ikaw ang magdesisyon para sa iyong sarili."

Walang kahit isang salita ng pagbabanta sa kanyang mga salita, ngunit tila may isang paraan lamang para sa kanya upang pumunta.

Si Isabella ay tumakas sa gulat, at nagulat sa hangin ng tumakbo siya palabas ng Villa Esmeralda.

Dapat may iba pang paraan. Hindi ba sinabi ni Elijah na magkaibigan sila?

Ayaw ni Isabella na linlangin ang sarili, ngunit hindi niya maibigay kay Nicklaus ang gusto nito.

Umuwi si Isabella at mabilis na pumasok sa bahay na nakayuko. Halatang luma na ang palamuti ng bahay, at may batik-batik ang mga dingding.

"Ate?" Isang boses ang nagmula sa bahay.

Nagsuot ng jacket si Isabella, tinulak ang isang pinto at pumasok. Nakita niya ang kanyang kapatid na nakaupo na nakayuko sa isang upuan sa tabi ng bintana. "Ate, bumalik ka na."

"Nagtrabaho ba si Mama sa gabi?"

"Oo."

"Nakainom ka na ba ng gamot?"

Hindi man lang maiiling ni Sheen ang kanyang ulo. "I don't want to take it. It's too bitter. It won't help.."

Binuksan ni Isabella ang drawer, kumuha ng bote ng gamot, nagbuhos ng dalawang tabletas at iniabot sa kanya. "Kunin mo na dali."

Walang gamot sa sakit ng kanyang kapatid, at walang doktor ang nangahas na banggitin ang operasyon.

"Ate, antok na antok ako kagabi at hindi ako komportable. Humiga ako at sinubukan, pero hindi ako makahinga..."

Niyakap ito ni Isabella. Payat na payat ang kayakap niya kaya buto na lang ang natira. "Sheen, inumin mo ang gamot. Magiging maayos ka pagkatapos mong uminom ng gamot."

Nakinig si Sheen sa kanya at nilunok ang mga tabletas na may isang subo ng tubig.

Mabilis siyang napalunok at nailuwa ang tubig at gamot.

Malungkot na pinunasan ni Isabella ang kanyang bibig, "Hindi, hindi kami iinom ng gamot. Sheen, dadalhin kita para kumain ng steak bukas."

"Steak, masarap ba?"

Lalong nalungkot si Isabella. Dahil sa sakit ni Sheen, matagal nang naubos ang ipon ng pamilya. Kung hindi dahil sa 500,000 yuan, hindi siya makakarating ngayon.

"Ang sarap. Matulog ka na. Ihahatid na kita bukas."

Hindi nakatulog ng maayos si Isabella sa gabi. Paminsan-minsan ay ginigising siya ng mga bangungot. Natatakot siya na kapag sumikat na ang araw ay magising siya at tuluyan nang ipikit ang kanyang kapatid.

Halos tanghali ay hindi na bumalik si Mama nila. Pagod na pagod tiyak ito sa pag-overtime buong magdamag.

Sumakay si Isabella ng taxi at tinulungan si Sheen palabas.

Pinili niya ang isang high-end na western restaurant. Hindi alam ni Sheen kung saan ilalagay ang kanyang mga kamay at paa hanggang sa siya ay umupo.

Ang tunog ng live na piano ay kaaya-aya sa pandinig, ngunit ginawa rin nito ang dalawang magkapatid na tila wala sa tono.

Ang isang champagne rose ay ipinasok nang pahilis sa mesa, at si Sheen ay tumingin sa paligid nang awkward. "Ate, paano kung sa ibang lugar tayo?"

"Ayaw mo dito? Umorder na ako ng pagkain."

Inabot ni Isabella ang menu sa waiter at ngumiti kay Sheen, "May discount coupon ako dito, hindi mahal."

Napakaingay sa pinto. Tumingin si Isabella sa direksyon ng tunog at nakita nito si Nicklaus na naglalakad papasok na napapalibutan ng mga tao.

Nagmamadaling ibinaba niya ang kanyang ulo, ngunit tila wala itong silbi.

Nakinig si Isabella sa mga yabag na palapit ng palapit. Hinawakan niya ang kanyang napkin at nakita niya ang isang pares ng mahahabang binti na papalapit sa kanyang gilid sa kanyang peripheral vision.

Huminto si Nicklaus, malinaw ang kanyang mga gilid at sulok, at halos wala na siyang kailangang gawin. Saglit lang na nakatayo, kaya niyang sakalin lahat ng babae.

Napatingin sa kanya si Sheen na may pagtataka, "Ate, itong lalaking ito... kilala mo ba siya?"

Hindi nangahas si Isabella na sabihing hindi niya siya kilala sa pagkakataong ito, tumingala siya nang nakataas ang ulo.

Nagkataon lang, "Master Nicklaus."

Bago niya natapos ang kanyang mga salita, nakita niya si Nicklaus na nakasimangot, "Paano ka nakapasok?"

Sabi niya dito at humakbang palayo.

Bakas sa kahihiyan ang mukha ni Bella,

"Ate?"

Gustong sabihin ni Isabella na huwag mo siyang pakialaman, isa lang siyang psychopath.

Ngunit ang upuan ni Nicklaus ay hindi malayo sa kanya, siya ang kanyang Diyos ng Medisina ngayon, hindi siya nangahas na saktan siya.

Isa-isang inihain ang mga pagkain sa mesa, hiniwa ni Isabella ang steak para kay Sheen, "Hindi ka pwedeng uminom, inorderan na kita ng inumin."

Nagkaroon ng tunog ng isang basong natumba mula sa tapat, nakita ni Isabella ang pulang inumin na natapon sa sahig ng restaurant.

Mga layer ng maliwanag na pulang pagkalat, duguan.

Hindi alam ni Sheen kung ano ang kanyang nakita, mabilis siyang huminga, ang kanyang mukha ay kasing putla ng papel.

"Sheen?" Nagmamadaling hinawakan ni Bella ang kanyang kamay, "Anong problema?"

Hindi siya makapagsalita, at bumagsak ang kanyang katawan sa gilid, mabigat na bumagsak sa lupa. Hawak pa rin ng kamay ni Sheen ang tablecloth, at nahulog sa sahig ng restaurant ang steak at mga inumin.

Narinig ni Nicklaus, na nasa hindi kalayuan, ang paggalaw at itinaas lang ang kanyang mga talukap.