Kabanata 1

"Tingnan ko kung lumaki na ang mga bagay na dapat lumaki?"

Si Isabella ay idiniin sa matigas na pader ng isang pares ng mga braso. "Maling tao ba ang nakilala mo?"

Dahil manipis ang kanyang mga balikat, at dahil sa mahina niyang pagpupumiglas, isang malalim na buto ang lumabas. Ipinikit ni Isabella ang kanyang mga mata sa kawalan ng pag-asa. Matapos ang isang taon na hindi nagkita, naisip niyang hindi na siya maaalala ni Nicklaus.

Sinabi ni Nicklaus ang bawat salita, "Sa kama na iyon noong isang taon, binilang ko ang pakikipagtalik ko sa iyo. 68 beses mong sinigaw ang pangalan ko. Ang ilan ay nasa hindi matiis na sakit, at ang ilan ay humihingi ng awa sa galit na galit."

Naramdaman ni Isabella na parang may binalatan ang kanyang amerikana. Ang kahihiyan ng gabing iyon ay dumidiin sa kanyang ulo, na para siyang idiniin sa kumukulong tubig.

Siguradong hindi niya ito makikilala.

"Hindi pa kita nakikita."

Hindi kahit isang beses.

Lumapit si Nicklaus sa kanyang mukha, at inilarawan ng kanyang matatalas na mata ang kanyang mga tampok ng mukha. Hindi maiwasan ng tingin ni Isabella na mahulog sa mga mata ng lalaki.

Malamig ang mga mata ni Nicklaus, at hindi siya makapagpigil ng anumang emosyon.

"Mukhang nagkamali ako?"

Naiinip na tumango si Isabella, "Oo."

Kinurot ni Nicklaus ang kanyang payat na baywang gamit ang isang kamay, at ikinawit ang kanyang mga daliri sa kanyang maong, ngunit hindi hinila. Ang mahabang hininga sa tabi ng tainga ni Isabella ay humaplos sa kanyang itim na buhok.

Sa wakas ay bumitaw na ang lalaki.

Sunod-sunod na bumalik sa kahon ang dalawa. Lumapit si Elijah at hinawakan ang kamay ni Isabella, "Hayaan mong ipakilala kita, girlfriend ko ito."

Umupo si Nicklaus sa sofa, pinagkrus ang kanyang mahahabang binti, at nakitang tinabig ni Isabella ang kamay ni Elijah.

"Wag kang magsalita ng kalokohan."

Inakbayan ni Elijah si Isabella at dinala siya kay Nicklaus

"Ito ang young master na sinabi ko sa iyo. Nasa kanya ang gamot na makakapagligtas sa kapatid mo."

Nanigas ang buong katawan ni Isabella. Sa gulat, tumingin siya kay Nicklaus at nakita ang malabong pigura sa kanyang mga mata.

Itinapat ng young master na si Nicklaus ang kanyang kamay na may hawak na sigarilyo sa gilid ng kanyang mukha. Siya ay may kakaibang istraktura ng buto at maganda kahit saan.

May tumabi para magsindi ng sigarilyo para kay Nicklaus, at ipinatong niya ang kanyang kamay sa kanyang binti.

Nang makita ito, nagmamadaling inabot ni Elijah ang lighter sa kanyang kamay kay Isabella, "Anong ginagawa mo? Magsindi ng sigarilyo para sa akin."

Kinuyom ni Isabella ang lighter, at hinihikayat pa rin siya ni Elijah.

"Si Master Nicklaus ay tiyak na tutulong sa amin dito, at ang iyong kapatid na babae ay maliligtas sa oras na iyon."

Matagumpay na naitulak ng pangungusap na ito si Isabella sa harap ni Nicklaus. Yumuko siya, at pinasok ni Nicklaus ang sigarilyo sa kanyang bibig, kinagat ang dulo gamit ang kanyang mga ngipin.

Nang malapit nang mahawakan ng lighter ang upos ng sigarilyo, kinuha ni Nicklaus ang sigarilyo.

"Anong gamot ang gusto mo?"

Halos masunog ni Nicklaus ang kanyang kamay sa apoy na wala na siyang oras para bawiin.

"Balsamifera."

Nilibot lang siya ng mga mata ni Nicklaus at tumingin sa lalaking nasa likod niya, "Elijah, wala pa sa market itong gamot, hindi kita maibibigay."

Kinindatan siya ni Elijah, "I brought my girlfriend to see you today, give me some face."

Napanatili pa rin ni Isabella ang postura ng pagyuko, si Nicklaus ay sumandal sa sofa, ang itaas na bahagi ng katawan ay hinarang ni Isabella, na naging blind spot sa mga mata ng iba.

Ang kanyang mukha ay kasing lamig ng isang ice sculpture, at tumingala siya sa kanya.

"Wala akong kamag-anak o kaibigan sa kanya, at hindi niya ako kilala. Bakit ko siya tutulungan?"

Nanlamig ang kamay ni Isabella na may hawak ng lighter.

"Just think of it as helping me! If this thing is done today, papayag siyang maging girlfriend ko."

Tumingin si Nicklaus kay Isabella nang walang pag-aalinlangan, tulad ng momentum sa paligid niya, puno ng pakiramdam ng pagsalakay.

Umiling si Nicklaus sa kanya.

Walang ibang paraan si Isabella. Hindi maantala ang sakit ng kanyang Kapatid na babae. Nakita ni Doktor Santos na talagang nakakaawa siya, kaya sinabi niya sa kanya na ang gamot na Balsamifera ay maaaring magligtas sa kanyang buhay.

Ngunit ang kahirapan ay ang gamot ay hindi pa nailunsad sa merkado, at ito ay nasa mga kamay ni Nicklaus.

"Master Nicklaus, magkano po itong gamot? Bibili po ako sa inyo."

Naglakad muli si Isabella palapit sa kanya, ang kanyang mga binti ay nakadikit na sa sofa, at nagsindi siya ng sigarilyo para sa kanya.

Ang lalaki ay huminga ng mahina, ang kanyang mga mata ay lumabo dahil sa usok.

Sobrang pagnanasa.

Katulad ng gabing iyon noong isang taon, puno ng pagnanasa ang mukha at katawan niya.

"Ang gamot na ito ay hindi binebenta."

Ang tono ni Nicklaus ay medyo walang pakialam.

Matigas din ang ulo ni Isabella, "Anumang presyo ay ayos lang."

Inalis ng lalaki ang sulok ng kanyang bibig, "Hindi gaanong, 500,000 ay magiging maayos."

Hinangaan niya ang agad na maputlang mukha ni Isabella. Ang numerong ito ay medyo sensitibo, at alam niyang hindi niya ito makakalimutan.

Nagmamadaling lumapit si Elijah, "Ibibigay ko, 'di ba 500,000 lang?"

Si Isabella ay puno ng kahihiyan. Ang sakit, kahihiyan, at kawalan ng kapangyarihan na nakabaon sa kaibuturan ng kanyang puso ay hinila palabas ni Nicklaus sa sandaling ito.

Lumingon siya at hinarangan si Elijah, "Wala itong kinalaman sa iyo."

"Bakit walang kinalaman? Ikaw ang girlfriend ko..."

Itinulak siya ni Isabella pabalik ng ilang hakbang. Habang ginagawa niya ito, parang nagbibiro siya.

"Elijah, kaya kong lutasin ang sarili ko."

Maliwanag ang kanyang mga mata, at inaliw niya si Elijah ng dalawang beses bago bumalik kay Nicklaus.

"Young master, mangyaring maawa ka..."

Si Nicklaus ay nakatago sa madilim na liwanag, at siya ay mukhang ginaw.

 Hindi niya tiningnan si Isabella, ni hindi niya ito kinausap, at itinuring siyang hangin.

Walang pagpipilian si Isabella kundi yumuko nang may matinding pagsisikap, "Pwede bang kumuha muna ako ng ilang kahon?"

Humigop si Nicklaus ng sigarilyo, at pinitik ang sigarilyo gamit ang kanyang mga daliring payat. Gustong kunin ni Isabella ang ashtray, ngunit huli na ang lahat.

Pumasok ang mainit na abo sa kanyang nakalaylay na kwelyo. Napatayo siya nang tuwid dahil sa paso, at hindi namamalayan na sinapo ang kanyang dibdib gamit ang kanyang mga kamay.

"Anong mali?" Nag-aalalang humakbang si Elijah.

"Ayos lang," pilit na ngumiti si Isabella, "May maliit na surot..."

Malungkot ang mukha ni Elijah, ngunit hindi siya nangahas na saktan si Nicklaus, "Hindi ba gamot lang ito? Hindi ito mahalagang bagay, at hindi mo ako tutulungan dito?"

Ang boses ni Nicklaus ay nabulunan, at ang kanyang mga mata ay bumaling sa mukha ni Isabella, "Hindi maaaring labagin ang mga patakaran."

Ang iilang tao ay naghiwalay nang malungkot.

Hinila ni Elijah ang naguguluhan na si Isabella sa kotse, "Siya ay isang tanga, malamig ang dugo at walang puso..."

Sinulyapan niya ang malungkot na mukha ni Isabella, "Huwag mong isapuso, siya ay ganoong klaseng tao, na may kalahating dugo ng hayop na umaagos sa kanyang mga buto. Huwag mag-alala, ako na ang bahala dito..."

Ini-start ni Elijah ang sasakyan, at dalawang beses na nagvibrate ang telepono sa bulsa ni Isabella.

Kinuha niya ito at tinignan, at may lumabas na mensahe.

"Halika dito."

Humigpit ang mga mag-aaral ni Isabella, nakatingin sa lalaking nagmamaneho sa tabi niya.

Si Elijah ay maganda at may magandang background sa pamilya, ngunit karapat-dapat ba siya sa kanya?

Kung alam niyang si Nicklaus ang sinipingan niya, huli na siya para hindi siya magustuhan.

"Gusto kong maglakad mag-isa sandali."

"Hindi, paano kung may makasalubong akong pervert sa kalagitnaan ng gabi?"

Iginiit ni Isabella, "Walang silbi ang bumalik ng masyadong maaga. Ang makitang ganyan ang kapatid ko ay hindi ako komportable."

Napabuntong-hininga si Elijah, "Okay, send me a message kapag nakauwi ka na."

"Oo."

Huminto ang kotse, at pagkatapos mapanood ni Isabella ang lalaki na umalis, nagpadala siya ng mensahe sa kanyang telepono, "Address."

Mahigit sampung minuto siyang nakatayo sa hangin sa gabi, naghihintay sa kotse ni Nicklaus.

Binuksan ni Isabella ang pinto ng kotse at umupo, "Master Nick"

Ang hangin ay lumamig, at ang manipis na hangin ay nagdala ng isang pahiwatig ng lagkit mula sa gabi.

Sumandal doon si Nicklaus, na may malalapad na balikat at mahahabang binti. Nang makita niya si Isabella, naisip niya ang hindi kapani-paniwalang bango at lambot nito.

"Nakalimutan ko, anong pangalan mo?"

"Isabella."

"Isabella," bulong nito.

Ninamnam niya ang mga salita sa kanyang bibig, na para bang gusto niyang lamunin ang mga iyon ng buhay, at maglabas ng magaang panunuya. "Ngayong gabi, aakyat ka na naman sa kama ko."