Lahat ng Kabanata ng ทาสราคะองค์ชายใบ้: Kabanata 21 - Kabanata 30

“ใคร... ใครเป็นคนวางยานางจนแทบจะเสียผู้เสียคนอย่างนี้” เหม่ยหลานถามย้ำอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครปริปากเอ่ย กระทั่งเหม่ยหลานชี้ไปยังซ่งถิงอี้“ถิงอี้ เป็นเจ้าหรือไม่”ซ่งถิงอี้ในวันนี้ไม่ค่อยมีปากมีเสียงนัก นางเป็นสตรีนับว่ารูปโฉม งามและสูงโปร่ง การถูกส่งตัวไปอยู่ที่เรือนม้าไม้คงกำราบความพยศนางลงไม่น้อย“แน่นอน ย่อมไม่ใช่ข้าหรอกแม่นมหลาน”“แล้วเจ้าคิดว่าเป็นใคร” เหม่ยหลานเอ่ยถามซ่งถิงอี้“คงจะเป็นคนที่เสียประโยชน์ หากคุณชายเอาแต่ขลุกอยู่ที่เรือนวิหค” “สามหาว คุณชายจะเข้าออกเรือนใด เจ้ามีสิทธิ์รู้เห็นรึ”“แต่ที่แน่ๆ ตั้งแต่ข้าก้าวเข้ามาในคฤหาสน์สัตตบงกช ข้าไม่เคยรับใช้คุณชายสักครั้ง!” ซ่งถิงอี้กล่าวอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ และคำพูดของนางทำให้ม่านซือซือคิดเข้าข้างตัวเองว่าจ้าวเล่อซีพึงใจต่อนางเพียงใด“หึๆๆ นั่นเพราะ เจ้าไม่คู่ควร” เหม่ยหลานไม่อยากเสวนากับซ่งถิงอี้ นางจึงเดินไปสำรวจสาวใช้แต่ละเรือนทีละคน กระทั่งมาหยุดที่ม่านซือซือ“หรือจะเป็นเจ้า ซือซือ...”ม่านซือซือเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก ภายในร่างกายนางปั่นป่วนไปหมด ยามนั้นลำคอแห้งผาก มันเป็นผลจากยาที่นางเคี่ยวและใช้ดื่มเพื่อกำจัดพิษหอมหมื่นลี้“

“ฝ่าบาท แต่เมื่อครู่มันจะทำร้ายพระองค์”“จับตัวไปก็พอ!” จักรพรรดิหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม แต่อาเฟยอาศัยโอกาสที่มี จัดการองครักษ์คนดังกล่าวให้พ้นทาง ก่อนจะหมายมั่นทำตามคำสั่งของจ้าวเล่อซี“ใครส่งเจ้ามา อาเฟย”ขันทีหนุ่มปั้นสีหน้าเรียบเฉย ไม่ทันได้เอ่ยคำใดก็มีร่างสูงใหญ่ปรากฏ บุรุษผู้นั้นมีไอสังหารรุนแรง ซึ่งมันแผ่มาโอบคลุมร่างของจักรพรรดิเทียนฉางดวงตาเรียวเล็กจ้องมองอีกฝ่าย ละม้ายเห็นร่างพี่ชายของตนและกุ้ยเฟยผิงเสียนในคราเดียวกัน“เจ้าคือ!”จ้าวเล่อซีไม่ได้ตอบแต่มีอีกเสียงเอ่ยแทน มันเป็นเสียงอาเฟย“เขาคือคนที่ฝ่าบาทควรคืนบัลลังก์ให้อย่างไรเล่า”สิ้นคำพูดอาเฟย จ้าวเล่อซีก็สั่งให้คนจับตัวจักรพรรดิเทียนฉาง และทั้งที่เหมือนจะสำเร็จโดยง่าย แต่กลับกลายเป็นว่าโชคไม่เข้าข้างฝ่ายของจ้าวเล่อซี เมื่อจู่ๆ กลับมีเหล่าองครักษ์เสื้อแพรแอบซุ่มอยู่และโผล่ออกมาจ้าวเล่อซีมั่นใจว่าตนเองไม่มีไส้ศึกภายในเป็นแน่แท้ ทั้งหมดนี้คงเป็นเพราะอาของเขาเป็นคนขี้ขลาด ถึงได้มีคนคอยอารักขามากมายยอมตายแทน‘ท่านช่างเก่ง ช่างสรรหามดปลวกมาให้ข้าลับคมดาบ’จักรพรรดิเทียนฉางไม่เข้าใจภาษาใบ้ของหลานชาย เพียงแต่มองบุรุษหน้ากากขาวที่ท

ชายหนุ่มว่าแล้วก็หันไปมองเรือนโอสถ ใจเขานั้นห่วงม่านซือซือ เมื่อรู้ว่านางต้องพิษเขาก็จัดการให้เหม่ยหลานเร่งหาตัวคนกระทำผิด กระทั่งจับได้ ทว่านางพวกนั้นชิงฆ่าตัวตายเสียก่อน“พรุ่งนี้จะมีสาวใช้เข้ามาใหม่อีกห้านาง คุณชายอยากทดสอบพวกนางหรือไม่ขอรับ”จ้าวเล่อซีไม่ตอบแต่ถีบอาเฟยอย่างแรง จนพ่อบ้านคนสนิทล้มลงไปกองบนพื้น‘ข้าต้องเล่นสนุกกับพวกนางอีกรึ ไสหัวไป และอย่าให้เกิดเรื่องเหลวไหลกับซือซืออีก’เมื่อได้รับข้อความนั้น อาเฟยก็แจ้งใจว่าที่องค์ชายใบ้เสียแรงลงไปคัดเลือกหญิงรับใช้ด้วยตนเองในครั้งนั้น ล้วนเป็นเพราะม่านซือซือ ในยามรุ่งสาง ม่านซือซือฝันประหลาด ความฝันยากเกินอธิบายได้ หากมันทำให้นางหลั่ง หลั่งน้ำหวานอย่างมากมาย และโชคร้ายเหลือเกิน เมื่อนางสะดุ้งตื่น คนที่อยู่ข้างกายนางคือจ้าวเล่อซีเขาพ่นลมหายใจร้อนๆ แสดงออกว่าไม่พอใจนาง จะด้วยเหตุใด หากไม่ใช่เพราะนางหลั่งความหวานออกมาจนอาบสองขาและเปียกฟูกนอน ซึ่งหลายวันที่ผ่านมาเขาไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์สัตตบงกช และเมื่อยามสายของเมื่อวานเขากลับมาที่นี่และคลอเคลียนางที่เรือนโอสถ ทว่าร่างกายของม่านซือซือยังไม่ใคร่จะหายดี นางกลัวว่าจะรับใช้เขาไม่ได้จึงพ

ม่านซือซือนั่งอยู่ในเรือที่ตกแต่งภายในอย่างสวยงาม คืนนี้นางอวดเนื้อหนังมากกว่าปกติ มีผ้าผืนบางๆ ปกปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งเอาไว้ กระนั้นความงามก็เป็นที่ต้องตาถูกใจผู้ชายแทบจะทุกคน ผิดแต่นางดูเศร้าสร้อยอยู่สักหน่อย และจิตใจไม่ใคร่อยู่กับเนื้อตัว สถานที่อันโอ่อ่าบนเรือลำใหญ่มีไว้สำหรับใช้เริงสวาท ซึ่งคืนนี้มีคณะทูตจากต่างแคว้นมาดื่มฉลองกัน และสุดท้ายย่อมจบลงด้วยการอุ่นเตียงกับเหล่าสาวงามที่ถูกคัดเลือกมาจากหลายที่ “ซือซือ เจ้าดูตื่นเต้นจนเกินไป” หลิวฟ่านว่าแล้วก็ยิ้มหวานให้กับชายร่างหนาที่กำลังมองนางด้วยสายตาหยาดเยิ้ม“ข้าคิดไม่ถึงว่าต้องมาอยู่ที่นี่” ม่านซือซือเอ่ยแล้วก็น้อยใจจ้าวเล่อซีไฉนทำกับนางได้ ถึงนางเป็นเพียงสาวใช้ของเขา แต่หลายวันที่ผ่านมากลับเป็นเขาที่ทำให้นางหวั่นไหว“โถ เจ้ามันโง่เขลา การมีชีวิตอยู่ภายใต้อำนาจของคฤหาสน์สัตตบงกชไม่ได้หอมหวานนักหรอก แต่มันก็ช่วยให้เรามีโอกาสได้แก้แค้นคนที่ทำให้เราต้องตกอยู่ในชะตากรรมเลวร้ายได้”“แต่ข้าไม่คิดแค้นใคร ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะข้ากระทำตัวเองทั้งนั้น” ม่านซือซือตอบหลิวฟ่าน และมันคือความจริง นางจะแค้นใครได้ เอี๊ยะถังรึ ก็เปล่า ส่วนม่านฮูหย

รัชทายาทเงา ม่านซือซือยังไม่ทันหายตกใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวดเร็วไปหมด นางถูกส่งตัวขึ้นรถม้า จากนั้นมีชายตัวโตอุ้มขึ้นไปยังหอสูง เมื่อกวาดตามองให้รอบตัวหญิงสาวต้องสั่นเทิ้มอย่างควบคุมตนเองไม่ได้นางกลัวความสูงเยี่ยงนั้นรึ ความรู้สึกนี้ครอบงำร่างกายอย่างรุนแรง และหอแห่งนี้สูงมาก อีกฝั่งเป็นหน้าผามองลงไปเห็นน้ำทะเลลึก!สถานที่แห่งนี้ทำให้ม่านซือซือคล้ายตกเข้าไปอยู่ในอดีต นางกลัวระคนสับสน ขณะเดียวกันหูได้ยินคำพูดของหญิงรับใช้ที่ดังอยู่ไม่ห่าง“นั่นต้องเป็นเขา องค์รัชทายาทมู่จิ้น” คนที่กล่าวแสดงสีหน้าว่าปลาบปลื้มบุรุษผู้นั้นเหลือเกิน“เอ เท่าที่ข้ารู้ เขาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว” อีกนางแย้งขัด“ฮึ... มันเป็นแผนของมเหสีเหออี้ แต่อย่าได้คิดสิ่งใดให้ปวดหัวดูท่าแล้ว ยามนี้เขาไม่ใช่คนที่จะขึ้นมาเป็นใหญ่แน่” สตรีนางแรกกล่าวถูกต้อง อีกทั้งเหออี้เกลียดลูกชายคนนี้ ด้วยมีความละม้ายจ้าวอี้คังราวกับเป็นคนคนเดียวกัน “ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้น”“เจ้าลืมไปแล้วรึ ในอดีตกุ้ยเฟยผิงเสียนคลอดองค์ชายน้อยออกมา และราชโองการเขียนไว้ว่า องค์ชายที่เกิดจากกุ้ยเฟยผิงเสียนคือรัชทายาทที่แท้จริง ยกเว้นเสียแต่ว่าเขาเสียชีวิตถ