Semua Bab ทาสราคะองค์ชายใบ้: Bab 11 - Bab 20

คุณชายท่านมีความสุขอันใด ม่านซือซือสะดุ้งตื่นกลางดึก นางอ่อนเพลียมาทั้งวัน พอตกดึกก็ฝันเห็นภาพน่ากลัว ความฝันคล้ายเรื่องจริง กระนั้นนางกลับไม่แน่ใจว่าเรื่องดังกล่าวผ่านมานานเท่าใด ด้วยมันเลือนรางประหนึ่งว่าในหัวนางถูกใครบางคนลบภาพเหล่านั้นออกไป เมื่อลืมตาขึ้น นางก็สัมผัสหัวไหล่ด้านซ้ายของตนและอดแปลกใจไม่ได้ มันมีแผลเป็นเล็กๆ แผลที่นางเคยถามเซี่ยอี๋ผู้เป็นมารดาและได้คำตอบอย่างไม่แน่ชัด รู้เพียงแต่ว่าเกิดขึ้นเมื่อครั้งที่นางเป็นเด็กเล็กทว่าคืนนี้ ภาพฝันอธิบายถึงรอยแผลดังกล่าวว่ามีสาเหตุจากการที่นางถูกใครคนหนึ่งทำร้ายบนหอสูงที่ด้านล่างเป็นทะเล เขาเป็นเด็กหนุ่มตัวสูง นางจดจำใบหน้าเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าเป็นคนใจร้ายมากขณะที่นางเตรียมนอนลงอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่ของจ้าวเล่อซีก็มาอยู่ข้างๆ นาง ไออุ่นเขาและกายแกร่งทำให้หัวใจนางเต้นไหวระรัว“คุณชาย ท่านอยากให้ข้าปรนนิบัติหรือ...” นางถามเขาเสียงหวานหลายวันแล้วที่เขาไม่ได้มายังเรือนโอสถ และนางทราบว่าเขามีงานต้องสะสาง ใจนางเป็นห่วงเขา พอได้พบจ้าวเล่อซี นางจึงอยากดูแลอีกฝ่ายอย่างที่สุดชายหนุ่มยังเงียบอยู่เช่นเดิม ก่อนค่อยๆ เอนกายนอนลงพร้อมนางม่านซื

“...คุณชาย!”หญิงสาวกลั้นลมหายใจ จากนั้นจึงออกแรงควบ ควบความแข็งที่อุ่นจัดของจ้าวเล่อซีและเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย ความเจ็บไม่ได้เกิดขึ้น หากเป็นความอึดอัดจนเหมือนร่างกายถูกท่อนซุงขนาดใหญ่ตอกเข้าใส่ด้วยมังกรชายหนุ่มตัวอวบหนา แต่เมื่อนางได้อยู่ในท่าทางแสนหวิวไหวกลับกลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ เจ็บจุกอยู่บ้าง ทว่ามันเต็มไปด้วยความรัญจวนเมื่อได้ครอบครองแก่นกายเขา ยามนั้น ม่านซือซืออยากบอกคำหวานกับจ้าวเล่อซี ทว่านางยังขัดเขิน ด้วยการรุกเขาเยี่ยงนี้เกินงามอยู่สักหน่อย‘เจ้ากำลังยั่วยวนข้า... หึๆๆ ห่างกันไม่กี่วัน เรียนรู้วิธีมัดใจมังกรได้เก่งกาจเพียงนี้ ช่างเหลวไหลเสียจริงซือซือ’ดวงตาดอกท้อมองใบหน้าของชายหนุ่มและอดสงสัยไม่ได้จ้าวเล่อซียิ้ม ยิ้มอย่างจอมมารร้าย ทว่าเหตุใดมันถึงทำให้นางอบอุ่นหัวใจ“คุณชาย ชาตินี้ข้าคงตายตาหลับเมื่อได้เห็นใบหน้าของท่าน”จ้าวเล่อซีนึกฉุนที่ม่านซือซือเอ่ยเช่นนั้น นางช่างเพ้อฝันและยังพูดไม่รู้จักคิด ใบหน้าเขาเป็นสิ่งต้องห้าม ผู้ใดก็ไม่ควรมอง รวมถึงเสียงของเขาก็ไม่ควรได้ยิน!‘แม้ต้องตายเจ้าก็ยอมแลกกับการได้เห็นหน้าข้ารึ...แล้วเสียงปีศาจนี่อีก เจ้าอยากได้ยินไปทำไม

จ้าวเล่อซีในวัยสิบสองปี มองแม่ทัพถานปิงผู้เป็นตาด้วยสายตาที่ยากคาดเดาความนัย ใบหน้าซึ่งสวมหน้ากากปกปิดไว้บ่งบอกไม่ได้ว่าเขายิ้มอยู่ หรือกำลังมีอารมณ์เคียดแค้น“หากไม่ฆ่าเขา เจ้าคงไม่อาจขึ้นเป็นใหญ่นั่งบัลลังก์แคว้นชิง อย่าลืมว่าเทียนฉางกำลังจะมีราชโองการแต่งตั้งมู่จิ้นเป็นรัชทายาทแทนเจ้าคนอย่างมันอาจโง่เขลา แต่เกากงกงและเหออี้คือผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง”เด็กชายอึดอัดในใจเหลือล้น ก่อนทำมือเพื่อสื่อสารกับท่านตา‘แล้วเขาต้องตายเท่านั้นหรือ ข้าถึงจะนั่งบนบัลลังก์มังกรเหมือนบิดา มู่จิ้นไม่ใช่ญาติของข้าหรือ ข้าควรมีเขาเป็นเพื่อน’ถานปิงเก็บความฉุนเฉียวแทบไม่มิด หลานชายคนนี้จิตใจเมตตาเหมือนบิดาของมัน อยากเป็นจักรพรรดิที่มีผู้คนกราบไหว้เยี่ยงนั้น โลกนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนเช่นนั้นหรอก มังกรควรมีไว้ให้คนยำเกรงและหวาดกลัว!“ซีเอ๋อร์ โลกนี้มีแต่คนแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ตาแก่มากแล้ว บรรดาลุงของเจ้าล้วนมีครอบครัว เขาต้องดูแลคนของเขา ตัวเจ้าหากไม่ลุกขึ้นจับดาบแล้วฟันคอศัตรู เจ้าก็เป็นเพียงรัชทายาทในนาม ถึงจะมีราชโองการจากจักรพรรดิองค์ก่อนระบุไว้ให้ลูกชายของกุ้ยเฟยผิงเสียนเป็นรัชทายาทและสืบอำ

อดีตของหลิวฟ่าน หลิวฟ่านอยู่ในเรือนสุนัขด้วยความสุข นางคบหาสหายมามากมาย เรียกได้ว่าเป็นที่รู้จักของชาวเมืองกุ้ยโจว แต่พอได้อยู่ที่นี่ กลับรู้สึกว่าสุนัขป่าตัวโตของคฤหาสน์สัตตบงกชมีความเป็นมิตรมากกว่าคนที่เคยคบค้า กระนั้นพวกมันก็ดุกร้าว กัดศัตรูไม่เลือกหน้าตามนิสัยของสัตว์ป่าและเมื่อขึ้นชื่อว่าสัตว์เดรัจฉาน อย่างไรก็สมสู่ไม่เลือกที่ นอกจากการสมสู่เร่าร้อนรุนแรง พวกมันยังรักเจ้านายและพวกพ้องในแบบที่เรียกว่าตายแทนกันได้และลูกสาวเจ้าบ้านหลิวที่คนทั้งเมืองนิยมในความเก่งกล้าสามารถ นางเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ได้อย่างไร ต้นสายปลายเหตุนั้น หลิวฟ่านย่อมรู้ดีแก่ใจอดีต เทศกาลโคมไฟ เมืองกุ้ยโจวหลิวฟ่านวิ่งหนีตายอย่างไม่คิดชีวิต นางตื่นตระหนกสุดขีด ภาพที่เห็นเมื่อครู่คือแขนข้างหนึ่งของชายรูปงามจากหอสังคีตถูกโยนมาหล่นตุ้บที่ปลายเท้านาง เขาเป็นคนที่นางจ้างมาดีดพิณและร้องเพลงขับกล่อมในเรือที่จอดอยู่กลางน้ำ ซึ่งนางจัดไว้สำหรับเริงสวาทค่ำคืนนี้ ทว่ากลับเกิดเหตุไม่คาดฝัน ด้วยไม่ทันได้ก้าวขึ้นเรือด้วยซ้ำ ก็มีผู้ร้ายโผล่มาขวางทางนางแล้วไล่ฆ่าคน ชวนให้ตื่นตระหนกยิ่งนักเมื่อเห็นภัยใกล้ตัว มือสังหารร

เป็นนางที่วางยาข้า ม่านซือซือพยายามไม่พูดกับใครในคฤหาสน์แห่งนี้ ไม่ใช่เพราะนางรักสงบหรือไม่อยากสุงสิงผู้คน แต่เพราะนางรู้ว่าอาจก่อให้เกิดปัญหาบานปลายในภายหลังและเมื่ออยู่ที่นี่นานวันเข้า นางต้องพยายามทำความเข้าใจว่าจ้าวเล่อซีเป็นชายที่มักมาก และยังชอบบังคับให้นางร่วมรักอย่างเปิดเผย นอกจากนั้นดูเหมือนเขาจะหาทางกลั่นแกล้งนางให้เจ็บตัว เขาเป็นมารร้ายที่มาจากขุมนรกอย่างไม่ต้องสงสัย และหลังจากที่นางอุ่นเตียงกับเขาอย่างเร่าร้อนเมื่อสองวันก่อน ม่านซือซือมีอาการตัวร้อนจัด ก่อนจะมีระดู ทว่าเป็นระดูที่มีสีคล้ำราวกับสีน้ำหมึก และเหนืออื่นใดมันมีกลิ่นที่ชวนให้ม่านซือซือครั่นคร้ามใจ นางกลัวว่ามันจะทำร้ายร่างกายของตนระดูนั้นไหลออกมาราวๆ หนึ่งวันหนึ่งคืนก่อนจะหายไป ทว่านางกลับรู้สึกไม่สบายตัว ร้อนๆ หนาวๆ ราวกับคนจับไข้นางพยายามจะต้มยาสมุนไพรเพื่อรักษาตนเอง ทว่าพิษ หอมหมื่นลี้ที่อยู่ในร่างกายมันประหลาด ด้วยสร้างภาพหลอนแปลกๆ ให้นาง อีกทั้งบางคราเกิดหน้ามืด และหลังจากนางดื่มยาเคี่ยวไปสี่ชามนางก็ได้ยินเสียงเหม่ยหลานพร้อมทาสหญิงอีกหลายคนร้องเรียกหญิงรับใช้ประจำเรือนต่างๆ ออกไปรวมตั