All Chapters of ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว: Chapter 41 - Chapter 50

“เข้ามาได้” ซูซูส่งเสียงตอบกลับให้นิ่งเรียบที่สุด นางไม่อยากแสดงออกมากนักว่านางรู้สึกอย่างไร หากนางผิดหวังในตัวพวกเขา นางก็แค่จากไปก็เท่านั้น          เสียงเดินเข้ามาด้านในห้องโดยมีเสี่ยวเอ้อเปิดประตูให้คนทั้งสามซึ่งดูท่าทางร่ำรวยและดูภูมิฐานไม่น้อย ซูซูกระพริบตาอย่างตกตะลึงกับคนทั้งสามที่กำลังเดินมาหานางพร้อมกับน้ำตาปริ่มใบหน้าของหญิงสาวที่ดูจะอายุยังไม่แก่มากนัก นางไม่นึกว่าทั้งสามคนจะหน้าตาละม้ายคล้ายนางมากถึงเพียงนี้“พวกท่านเชิญนั่งลงก่อน”“ฮึก...ลูกแม่” มู่อิงเอ๋อทนเก็บอารมณ์ความรักความคิดถึงไม่ไหวแล้ว นางสลัดอ้อมแขนของสามีออกแล้วรีบเดินเร็ว ๆ เข้าไปกอดซูซูอย่างแสนรัก          ซููซูที่จู่ ๆ ก็ได้รับความอบอุ่นจากคนที่เรียกนางว่าลูกก็ทำตัวไม่ถูกสักเท่าไหร่นัก นางไม่คิดว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้กับนาง ฟางเซียนหลงเห็นว่าลูกสาวถึงกับอึ้งไปที่ภรรยาของเขาเข้าไปกอดน

          ซูซูเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้ไม่นานนักนางก็ออกมาหาพี่ชายที่รออยู่ในห้องรับแขกเรือนนาง ฟางฉือห่าวมองการแต่งตัวของน้องสาวก็ขัดตาไม่น้อย แต่ในเมื่อท่านพ่อท่านแม่บอกให้นางแต่งกายได้ตามใจชอบ เขาก็คงต้องปล่อยนาง“อีกเดี๋ยวก็ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว เจ้าชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่เล่าซูซู”“อืม...ไม่มีนะเจ้าคะพี่ใหญ่ ข้ากินอะไรก็ได้อ่ะ”“เช่นนั้นก็ไม่น่าจะมีอะไรต้องสั่งที่ห้องครัวเพิ่มเติม เดี๋ยวหลังทานอาหาร บ่าวรับใช้ของเจ้าทั้งสี่คนคงมารอเจ้าอยู่ที่เรือนแล้วล่ะ ไปที่เรือนหลักกันเถอะ”“เจ้าค่ะพี่ใหญ่”          ซูซูยิ้มอย่างอารมณ์ดี การได้รับความรักความอบอุ่นจากครอบครัวเป็นเช่นนี้นี่เอง นางที่ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเหล่านี้มาก่อนได้แต่ดีใจที่ตนเองมุ่งมั่นออกตามหาครอบครัวจนพบพวกเขาได้ในวันนี้    &nb

          หลังจากซูซูทานอาหารเสร็จไม่นานนักก็มีคนจากเรือนท่านแม่มาตามนางไปเพื่อวัดตัวตัดชุดให้ทันงานในวันพรุ่งนี้ ซูซูจึงเดินไปพร้อมกับเจียงเหม่ยและเจียงฮวา ส่วยเจียงจิวกับเจียงเฟยต่างพากันเก็บสำรับและทำความสะอาดเรือนรอคุณหนูของพวกนางกลับมาพักผ่อน          เมื่อพวกนางเดินไปถึงเรือนใหญ่แล้ว ซูซูที่เห็นท่านแม่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หลักในห้องรับแขกด้านหน้าเรือนใหญ่ก็รีบเข้าไปกอดและออดอ้อนท่านแม่ของนางอย่างน่ารัก ทำเอาบ่าวทั้งหลายที่ดูอยู่ต่างยิ้มตามความน่ารักของคุณหนูของพวกนาง ตั้งแต่มีคุณหนูเข้ามาเพียงวันเดียว ในจวนก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นมากกว่าอ้างว้างเหมือนที่ผ่านมาตลอดหลายปี“เอาล่ะ ๆ ลูกรัก เลิกอ้อนแม่ได้แล้ว เจ้ารีบไปยืนให้ช่างวัดตัวเสียเร็ว ๆ แล้วเจ้าก็ค่อยเลือกสีผ้าว่าเจ้าอยากใส่ชุดสีอะไรในวันพรุ่งนี้ ช่างจะได้ตัดมาให้เจ้าก่อน”“เจ้าค่ะท่านแม่ ฟอด”        &nbs

          ทั้งสามคนนั่งพักกันหลังทานข้าวเที่ยงไม่นานนักก็พากันขึ้นรถม้าไปยังจวนของเสนาบดีกรมพิธีการด้วยกัน ที่ฟางฉือห่าวไม่อยากแยกรถม้าก็เพราะเขาหวงน้องสาวนั่นเอง แน่นอนว่าเขาต้องประกบติดทั้งท่านแม่และน้องสาวภายในงานเพื่อป้องกันคนมาสร้างปัญหาให้กับพวกเขา          ด้านอ๋องเฉิงที่ถูกเชิญมางานนี้เช่นเดียวกันก็ไปถึงจวนเสนาบดีกรมพิธีการก่อนหน้าฟางฉือห่าวไม่นานนัก พระองค์ถูกเชิญให้นั่งในตำแหน่งที่สูงที่สุดตามตำแหน่งทางการของท่านอ๋อง คนที่มางานต่างมาคารวะท่านอ๋องอย่างเต็มพิธีการก่อนที่จะแยกตัวออกไปและปล่อยให้ท่านอ๋องอยู่กับเสนาบดีกรมพิธีการที่นำบุตรีมาคอยดูแลท่านอ๋องอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ส่วนฮูหยินใหญ่ของเขานั้นก็ไปรอต้อนรับแขกที่หน้าประตูห้องโถงรับแขกตามหน้าที่ของนาง          เมื่อรถม้าจวนตระกูลฟางหยุดลง ฟางฉือห่าวก็ออกไปก่อนใครเพื่อน เขานำบันไดมาแขวนเอาไว้ข้างรถม้าเพื่อให้ท่านแม่ลงมาก่อน โดยเขายังประคองท่านให้ลงมายืนอย่างมั่นคง ก่อนที่ซูซู

          ซูซูหรี่ตาหันไปมองเจ้าหน้ากากของนางว่าเขาจะตัดสินเรื่องราวนี้ให้นางอย่างไร หากเขาไม่ลงโทษคนทำผิดให้นางล่ะก็ รับรองว่านางจะอาละวาดจนจวนเสนาบดีต้องสร้างใหม่เลยทีเดียวเชียวล่ะ          อ๋องเฉิงที่เห็นสายตาแม่เสือตัวน้อยของพระองค์ก็ถึงกับแสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจ พระองค์นึกอยู่แล้วว่านางคงไม่ยอมให้ใครมารังแกง่าย ๆ เป็นแน่ เพื่อช่วยคนในจวนเสนาบดีสักเล็กน้อย เขาจึงต้องตัดสินความให้นางอย่างยุติธรรม          ฉวนเหมยอิงที่เห็นว่าภัยลามมาถึงตัวนางจึงรีบคุกเข่าลงต่อหน้าอ๋องเฉิงและร้องไห้ขอความเมตตาว่านางไม่ได้เป็นคนสั่งในทันที ทำเอาทุกคนในงานที่รู้นิสัยของนางต่างพากันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับความเสแสร้งของนาง“ฮึ เจ้าจะให้ข้าปล่อยเจ้ากับบ่าวไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อเจ้าทำผิด พวกเจ้าก็ต้องรับโทษ ทหาร นำพวกนางไปที่กรมอาญา แจ้งเจ้าหน้าที่ว่าพวกนางจงใจทำร้ายคนโดยไร้เหตุผล ให้ลงโทษโบยคนละห้าสิบไม้ จากนั้นส่งนางไป